Lahat ng Kabanata ng Unveiling Mr. CEO's Daughter : Kabanata 91 - Kabanata 100

"HELLO, Sir, nabili na po namin ang mga kailangan ninyo sa bahay," bungad ni Joy, ang caretaker ng rest house na iyon nila Zymon. Inutos kasi ng binata na bumili ito, kasama si Mang Henry, ng mga pagkaing kailangan nila sa loob ng isang araw. Biglaan daw kasi ang pagpunta nila doon kaya hindi sila nakapaghanda. Mabuti na lang at malinis ang bahay dahil mukhang alaga naman iyon ng mga nagbabantay doon."Sige po, Ate Joy salamat po," magalang na sabi ni Zymon at ngumiti sa dalawa."Sigurado po ba kayo, Sir na hindi na ninyo kailangan ng tulong namin sa pagluluto? Baka po miss na ninyo ang adobong pusit na luto ko. Hindi ba't paborito po ninyo iyon?" nakangiti ani naman ni Mang Henry na matagal nang tagapag-alaga ng bahay.Ngumiti si Zymon. "Sa totoo lang, Mang Henry sobrang miss ko na ang adobong pusit ninyo at syempre hindi ko pwedeng palampasin ang pagkakataong makakain ulit niyon kaya naman ipagluluto mo kami niyon pero sa ibang pagkain, let me cook food for us. I want to spoiled my

HINDI namalayan ni Monica na nakapasok na pala sila ni Zymon sa silid, sa loob ng malaking bahay habang nanatiling magkalapat ang kanilang mga labi na animo'y ayaw nang maghiwalay ng mga iyon na parang sabik sa bawat halik na ginagawad nila sa isa't isa. Hinahayaan niya si Zymon at ang sarili na lasapin ang ligayang nararamdaman nila sa mga oras na iyon. Walang pag-aalinlangan at walang pagsisising ibibigay niya ang kaniyang sarili rito sa huling pagkakataon.Hindi niya napigilan ang pagtulo ng luha sa mga mata niya habang patuloy sa paghalik si Zymon at tinutugunan niya iyon. Tuluyan na silang nakapasok sa loob. Ramdam niya ang katawan nito sa kaniyang katawan habang nakapulupot ang mga braso niya sa leeg nito. Sa kabila ng saya at ligayang nararamdaman niya, kapalit niyon ang matinding sakit at lungkot na kailangan nilang harapin.Ang masuyo at marahang hal*k na iyon ay mas nag-alab at mas nagkaroon ng matinding pagnanasa sa bawat isa. Mas may diin iyon at mas naging mapusok ang baw

DAHAN-DAHAN uminat si Zymon kasabay ng pagkiling ng kaniyang ulo at paghikab. Nanatili siyang nakapikit. Tumagilid siya at kinapa roon si Monica na nakaunan sa kaniyang bisig nang nagdaang gabi. Natigilan siya at agad nakaramdam ng kaba nang wala siyang makapa roon. Wala na rin ang ulong nakaunan sa kaniyang mga bisig. Kinapa muli niya ang kama ngunit wala talaga roon ang dalaga.Nagmulat siya ng mga mata. Tumambad sa kaniya ang malinis na kama at tanging siya lang ang nakahiga roon. Kinusot niya ang kaniyang mga mata. Mabilis siyang bumalikwas ng bangon at bumaba ng kama. Pinulupot niya ang short at damit sa lapag, saka agad iyong sinuot.Kahit pa paano'y kinakalma niya ang kaniyang sarili at pinapaasang baka maaga lang na nagising si Monica at lumabas lang ito ng silid o kaya nama'y naglalakad-lakad lang sa tabi ng dagat. Nang makapagbihis siya, agad siyang lumabas ng silid."Ate Joy, nasaan po si Monica?" tanong niya sa katiwala ng rest house na iyon nang madatnan niya itong naglil

"KUMUSTA ka na, Monica?" tanong ni Crystal kay Monica nang magkita sila sa kompanya nito. Bukas na kasi ang event ng George Company at maayos nilang naisagawa lahat ng plano, hinihintay na lang ang mismong araw ng malaking pagdiriwang na iyon. Naplano na rin niya ang gagawin niya matapos ng proyektong iyon, babalik na siya ng Davao para ipagpatuloy doon ang dating tahimik niyang buhay.Humalukipkip siya habang nakatayo at nakatingin sa nagtataas gusali sa labas ng building na kinaroroonan niya. Bakas pa rin sa mga mata niya ang lungkot at bakas ng pagluha na pilit niyang itinago sa pamamagitan ng make up at pekeng pagngiti."Honestly, I'm not ok pero alam kong hindi dapat magtagal ang ganitong nararamdaman ko, Crystal. I need to be ok para sa anak ko, para magsimula ulit kami," malungkot niyang pahayag.Narinig niya ang mga yabag ng kaibigan na palapit sa kaniya. Humalukipkip din ito at tumingin sa kung saan siya nakatingin. "So, ano'ng plano mo pagkatapos nito?"Binalingan niya ito n

HANGGANG ngayon hindi pa rin mawala sa isip ni Monica ang mga katagang binitawan ni Zymon sa parking area nang nagdaang araw. Alam niya at nararamdaman niya kung gaano siya kamahal ng binata pero siya itong takot at duwag na ipaglaban naman ang nararamdaman niya para sa binata. Marahil, hindi pa sapat ang lakas ng loob niya para labanan ang takot sa pwedeng mangyari.Mamayang gabi na ang event na siya mismo ang nag-organize pero wala siyang maramdamang excitement kung 'di kaba dahil alam niyang makikita niya roon ang mga taong alam niyang dahilan ng nararamdaman niya ngayong takot at pangamba."Mommy."Napalingon siya kay Princess nang lumapit ito sa kaniya. Kasalukuyan siyang nasa hardin at malalim na nag-iisip sa mga bagay na nangyayari sa buhay niya. Mayroong bahagi sa kaniya na gustong baguhin ang nabuo desisyon niya pero may bahaging lumalaban doon. Naguguluhan siya at hindi niya alam ang tamang gawin sa mga oras na iyon.Kahit ramdam niya ang lungkot at sakit, kapag kaharap niya