All Chapters of Unveiling Mr. CEO's Daughter : Chapter 81 - Chapter 90

HINDI magawang mag-angat ng tingin ni Monica sa mga taong nasa harap niya. Pakiramdam niya'y napakasama niyang babae na kailangang litisin sa isang matinding kasalanan. Guilty siya dahil alam niyang nagkamali siya pero hindi siya malanding katulad ng iniisip ng ina ni Zymon.Pinilit niyang mag-angat ng tingin sa babaeng nasa harap niya. Nakita niya si Shy na nakakunot ang noo na tila nahihiwagahan sa nangyayari. Hindi niya mabasa ang reaction nito, kung galit ba ito hindi."P-pasensiya na po kayo, Ma'am kung ako ang dahilan kung bakit nasaktan si Zymon. I'm willing to take the responsibility para sa kaniya," lakas loob na sambit niya kahit puno ng kaba ang dibdib niya. Humugot pa siya ng lakas ng loob para isatinig ang katuwiran niya. "I'm sorry, Ma'am pero nagkakamali po kayo ng iniisip. Tama po kayo, I'm a single mother and I'm proud of that, hindi ko po iyon ikahihiya sa kahit kanino dahil hindi niyo po ako kilala and you don't know how I've been through kaya wala po kayong karapat

SA LOOB ng ilang araw na lumipas, pakiramdam ni Monica ang daming nangyari sa buhay niya na nagdulot ng labis na sakit at bigat sa damdamin niya. Kailangan ba talaga pagdaanan ulit niya ang paghihirap at pagtiis sa lahat ng nangyayari? Akala kasi niya'y natapos na siya sa bahaging iyon ng buhay niya pero hindi pala dahil muli na naman siyang nasa ganoon sitwasyon at mas naging komplikado at mahirap iyon dahil hindi na lang isa o dalawang tao ang dahilan niyon, kung 'di marami na sila.Hanggang ngayon hindi pa rin siya makapaniwala sa mga sinabi ni Shy sa kaniya nang nangdaang araw. Akala kasi niya'y mabait ito ngumit mukhang nagkamali siya. Hindi niya ito masisisi kung magselos at magalit ito sa kaniya pero ang insultuhin siya nito at ang pagiging ina niya, hindi iyon katanggap-tanggapPinagtakhan din niya kung bakit nalaman nito na hindi niya alam ang ama ng anak niya. Paano nito nasabi iyon, gayong si Zymon, Jericho at pamilya niya lang ang may alam niyon. Tanungin man niya ang sari

HINDI mahanap ni Monica ang sarili sa mga panahong iyon. Pakiramdam niya'y palaging may nakadagan sa dibdib niya. Binalot siya ng labis na kalungkutan at paghihinagpis sa katotohanang kailangan niyang pilitin ang sariling kalimutan si Zymon dahil iyon ang dapat niyang gawin. Masakit man para sa kaniya, wala siyang ibang pagpipilian dahil ayaw niyang mas magulo pa ang buhay nila ng kaniyang anak kung hahayaan niyang manatili si Zymon at ang pamilya nito sa buhay nila.Nawalan siya ng gana sa lahat ng mga bagay sa paligid niya. Kahit ano'ng pilit niyang ilaan sa iba ang pag-iisip niya, hindi niya magawa. Sinusubukan niyang libangin ang sarili, bigyan ng pagkakataong sumaya sa mga bagay na malayo kay Zymon. Pero alam niyang mahirap at hindi iyon ganoon kadali."Mommy, ok ka lang po ba?"Napapitlag si Monica nang marinig ang boses ni Princess na katabi niya sa upuan. Kasalukuyan silang nasa isang restaurant kasama si Jericho, nag-aya kasi ito at kahit labag iyon sa binubulong ng puso niya

NANGYARI man ang gusto ng isip ni Monica, hindi pa rin niya magawang maging masaya sa naging resulta ng DNA result dahil ang puso niya'y gustong sana'y si Zymon na lang dahil ito ang mahal niya. Umaasa rin siya at malakas ang kutob niya na ito ang ama ni Princess pero mukhang hindi iyon ang itinadhana. Imbis na maging masaya siya dahil tuluyan na siyang malalayo kay Zymon dahil wala na itong dahilan para makipagkita pa sa kaniya pero hindi niya magawang maging masaya, kabaliktaran niyon ang nararamdaman niya. Sana nga'y panaginip na lang ang lahat at paggising niya, si Zymon ang tunay na ama pero ang masakit, hindi iyon isang panaginip.Nang banggitin ni Doctor Cathy ang resulta, para siyang nabingi at natulala dahil nga hindi iyon ang gusto niyang marinig. Kapagkuwa'y tumingin siya kay Zymon at agad niyang nabanaag ang lungkot at pagkadismaya sa mukha nito dahil sa resulta. Tila ba gumuho ang pangarap nito. Nang balingan naman niya si Jericho, bakas ang labis na saya at galak sa muk

"SAAN MO ba talaga ako dadalhin, Zymon, huh?" usisa ni Monica habang lulan siya ng sasakyan ni Zymon. Wala na siyang nagawa nang buhatin siya nito mula sa event place hanggang sa sasakyan nito. Sinubukan niya itong takasan pero hindi siya nito hinayaan. Mukhang balak talaga siya nitong itakas. "Sa tingin mo ba sa ginagawa mo pipiliin kita? Kahit ipilit mo, ipilit natin ang ating mga sarili sa isa't isa, hindi nga tayo pwede. Kaya please, stop this, Zymon, iuwi mo na lang ako," patuloy niyang pakiusap pero tila wala namang naririnig ang binata, patuloy lang ito sa pagmamaneho.Kapagkuwa'y binalingan siya nito. Seryoso ang mukha nito at bakas doon ang lungkot at tila pagkadesperado. "I'm sorry, Monica pero I need to do this if it's just the way to be with you. Alam kong mahal mo ako pero hindi mo kayang panindigan ang pagmamahal mo para sa akin. Pilit mo akong itinataboy kahit nasasaktan ka, kaya ako na ang gagawa ng paraan para magkasama tayong dalawa. Para mag-usap tayo, magkaroon ng