Desired by the Billionaire Heir의 모든 챕터: 챕터 51 - 챕터 60

“Siya nga pala, may humintong sasakyan kanina, narinig ko. Si Lance ba ang naghatid sa iyo? Nasabi mo na ba sa kaniya iyong party sa Huwebes? Good news, anak, sa hotel na lang daw natin gagawin iyon sabi ng Daddy mo, tutal naman, eh, dalawang mahahalagang bagay ang ipagdiriwang natin kaya mas maganda kung mas maayos din ang pagdarausan. Natutuwa nga ako at kitang-kita ko nang talagang makababangon na tayong muli, anak,” bulalas ni Mommy pagkatapos magtanong. Tila naman kinurot ang puso ko roon. “Mom, si Terrence po ang naghatid sa akin. Aksidente lang kaming nagkita kanina kaya nagmagandang-loob na siyang ihatid ako. Hindi ko pa po nakausap si Lance kasi busy pa siya,” pag-amin ko. “Ah, ganon ba? Eh, di tawagan mo na lang. Hindi mo naman kailangang sabihin ng personal. Mag-boyfriend naman kayo kaya hindi na natin siya kailangang bigyan ng invitation, ‘di ba? Pero siya ang panauhing pandangal natin sa araw na iyon. Siguradong magiging bali-balita ang magiging party natin sa Huwebes a

“Hindi iyon katulad ng iniisip mo. Hindi ko sinadya iyon at lalong hindi ko alam na dito ka nagtatrabaho. At bakit ka nga ba nagtatrabaho pa ulit? Your father is okay. Your business will once again flourish. You don’t need to work and just wait for your life to come back to its original spot,” naniningkit ang mga matang tiningnan ko siya. Lalo lang niyang ginugulo ang isip ko. Ano ba’ng problema niya?“Look, una sa lahat uulitin ko lang, wala na tayo. Kaya kahit ano’ng gawin ko sa buhay ko, labas ka na roon. At wala na rin akong pakialam sa iyo kung ano pang trip mo sa buhay mo. Kaya tigilan mo na ako. Hindi ko naman siguro deserve na mapaglaruan mo. Nakuha mo naman na ang lahat ng gusto mo sa akin, ‘di ba? Tama na iyon. Tama na rin ang pagpapakatanga ko sa iyo!” walang prenong pahayag ko. Masamang-masama ang loob ko ngayon kaya wala na akong panahong i-filter pa ang lalabas sa bibig ko. Siya naman ang natigilan sa halos pagwawala ko na. Hindi ko rin namalayang umiiyak na pala ako.“K

“Ano’ng ibig sabihin nito, Lance? Bakit mo ako binigyan nito?” diretsahang tanong ko. Hindi ko itinago ang pagkairita sa boses ko. Bahagya siyang natigilan sa kabilang linya at narinig ko ang pagbuntong-hininga niya. “Matagal ko nang gustong ibigay sa iyo iyan, ngayon ko nga lang naibigay,” pahayag niya. Pero hindi naman niya sinagot iyong talagang tanong ko. “Bakit nga? Kahit matagal nang nasa iyo ito, hindi mo naman na kailangang ibigay sa akin. Puwede mo namang ibigay diyan sa girlfriend mo!” fuck! I hope I didn’t sound jealous or bitter. Ayokong pataasin ang ego niya. “Are you jealous?” bigla ay pilyong tanong niya. Agad namang nag-init ang magkabilang pisngi ko pero hindi ako magpapatalo sa kaniya. “Bakit naman ako magseselos, aber? Hindi ko kailangan ito, kunin mo na at hindi ako interesadong gamitin!” angil ko sa kaniya. “Really? But I was told you are already wearing it, right now,” mariin akong napalunok at lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko. Tumikhim ako bago muling

Naagaw ang atensiyon ko nang biglang lumuhod sa harap ko si Lance na may hawak na kahetang naglalaman ng napakaganda at napaka-eleganteng singsing na may malaking bato sa gitna.“Will you do me the exceptional favor and be my wife?” buong pagsuyong sabi niya habang nakatitig sa mga mata ko. Patuloy lang sa pagtaas-baba ang dibdib ko dahil sa matinding pagkabigla sa mga nangyayari.“Say, ‘yes’!”“Yes na ‘yan!”“Sagutin mo na, napaka-romantic naman niyan! Sana all!”Ilan lang iyan sa mga sigaw na naririnig ko sa mga taong nakapaligid sa amin.“Lance, ano’ng ginagawa mo?” pabulong kong sita sa kaniya. Ni hindi ko namalayang lumabas na iyon sa bibig ko. Basta ang alam ko ay ramdam na ramdam ko na ang pagdaloy ng mga luha ko.“Ito lang ang alam kong paraan para mapaniwala kitang ikaw lang ang gusto kong makasama habang buhay. Hindi ko girlfriend si Hailey, kaya gusto kong ibigay sa iyo ngayon ang sarili ko ng buong-buo. Puwede bang tanggapin mo ako? Puwede bang akin ka na lang habambuhay?”

“Hey, baby, what’s wrong?” nag-aalalang tanong ni Lance. Maingat pa siyang humawak sa braso ko pero mabilis ko iyong binawi. Nakatalikod pa rin ako sa kaniya. “Uuwi na ako!” matatag kong sabi. Konting-konti na lang ay maiiyak na naman ako kaya kailangan ko nang makaalis sa lugar na ito. “Ano ba’ng problema? May masakit ba sa iyo? Sumama ba ang pakiramdam mo? Bakit biglang gusto mong umalis?” puno ng pag-aalala ang boses niya kaya napapikit ako. Kasama ba ito lahat sa pagpapanggap niya? Ang galing naman niyang umarte?! “Bitiwan mo ako, Lance. Gusto ko nang umuwi!” pagmamatigas ko. Ngayon nga ay napuno na ng luha ang mga mata ko at kusa nang bumuhos ang mga luha ko. Dahil ayaw kong humarap sa kaniya ay siya na ang nagpunta sa harapan ko. Doon pa lamang tumabi iyong mga tauhan niyang nakaharang sa harapan ko. “Umiiyak ka? Why? Bakit ka umiiyak? Farah, ano’ng nangyayari?” kahit puno ng pagsuyo at pag-aalala ang tanong niya ay tiningnan ko lang siya ng masama. “Manloloko ka!” hindi ko