All Chapters of Desired by the Billionaire Heir: Chapter 61 - Chapter 70

“Do you really have to work?” malambing na tanong niya habang nasa biyahe na kami pauwi,” tiningnan ko siya at saka ibinaba ang kamay kong may hawak na cellphone. Nag-reply kasi ako sa message ni Leah kanina.“Bakit mo natanong?” pero sa halip na sagutin ako ay bigla na lang siyang nanghahalik sa leeg. Kaya napalingon ako sa driver niya, na nasa daan lang naman ang atensiyon.“Lance!” mahinang saway ko sa kaniya saka hinawakan ang mukha niya para bahagyang ilayo sa akin.“Stop working please. Wala ka ng time sa akin. Ako na lang magbibigay ng pera sa iyo pagkatapos ako na lang atupagin mo!” mapanghibong sabi niya saka akmang muling hahalikan ako pero pinigilan ko siya.“At anong palagay mo sa akin, pokpok? Bibigyan mo ako ng pera kapalit ng aliw?” pabiro lang iyong pagkakasabi ko pero dumilim ang mukha niya at saka dumiretso ng upo. Napagdikit ko tuloy ang mga labi ko dahil bigla akong kinabahan. Sumungit kasi iyong awra niya at nahaluan ng lambong ang mga mata niya.“Kailan ka pa nat

Naging sobrang saya ng mga sumunod na araw at linggo. Kahit may sarili na ulit akong mga sasakyan, mas madalas pa rin na sinusundo at inihahatid ako ni Lance. Saka lang niya iyon hindi nagagawa kapag talagang busy siya o kaya ay nasa business trips. Simula rin noon ay hindi ko na nakita pang muli si Hailey. Para sa akin naman ay tama lang iyon. Sabi ni Lance ay nagkausap na sila at nagkalinawan na at talagang hindi na sila babalik sa dati bagkus ay mananatili na lang bilang matalik na magkaibigan. “Oh, wala ka yatang sundo ngayon?” tanong ni Leah nang maabutan akong mag-isa sa parking lot at nakasimangot nakatitig sa kawalan. “Bigla raw kasing may emergency sa opisina si Lance. Hindi pa naman ako nakapagdala ng sasakyan. Halika, sabay na tayong umuwi,” anyaya ko sa kaniya pagkatapos sagutin ang tanong niya. “Ahh… o sige, halika na!” pero nakakailang hakbang pa lang kami ay may tumawag sa pangalan ko. Kahit hindi ko tingnan ay kilala ko kung sino iyon, pero pinili ko pa ring linguni

“That’s right, baby. Panganay na kapatid ni Papa si Tito Norberto at maliban kay Kiara ay may dalawa pa kaming lalaking pinsan sa kanila,” dagdag pa ni Lance. Pagkatapos ay bumaling muli sa kapatid. “Para saan naman daw niya gagamitin ang pera at sa iyo pa tumawag?” tanong niya rito.“Well, she just said that she’s in an emergency situation, right now that’s why she needed the money,” kibit-balikat na sagot naman ni Darwin.“Eh, ano’ng ginagawa ng asawa niya? Sander is filthy rich and fifty million is nothing to him,” simpleng sagot ni Lance.“Balita ko, hindi naman daw yata totoong nagsasama ang dalawang iyon. I’m not really sure but maybe their relationship is on the rock,” sabi pa ni Darwin. Nakikinig lang ako dahil hindi naman ako nakaka-relate sa pinag-uusapan nila. Pero siyempre, kilala ko si Vice-president Sander. Maliban sa matalino ay napakguwapo pa no’n. Kaya nga, maraming babae ang nababaliw sa kaniya.“Eh, sina Tito at Tita, bakit hindi niya lapitan?” kunot-noong tanong ni

“Anak, gising ka na pala? Kumusta na ang pakiramdam mo?” si Mommy agad ang nakita ko, pero hilam na ng luha ang mga mata ko. “Mommy si Lance? Mom, hindi… hindi po totoo iyong napanood ko, ‘di ba? Panaginip lang po ang lahat ng iyon, ‘di ba, Mommy?!” hindi ko na napigilan ang mapaiyak habang sunod-sunod na nagtatanong sa mommy ko. Parang dinudurog nang paulit-ulit ang puso ko maisip ko pa lang na hindi ko na ulit makikita at makakasama si Lance. Hindi puwede, hindi pa niya nalalaman na magkakaanak na kami. “Huminahon ka muna, anak, please,” naiiyak na ring sabi niya sa akin. Pero agad akong umiling. “No, Mommy! Tawagan mo po si Lance, Mommy. Kailangan niyang pumunta rito ngayon. May ibabalita po ako sa kaniya, mom. Please tawagan mo po siya!” pagsusumamo ko habang patuloy sa pag-iyak. Hindi ko maipaliwanag ang matinding sakit na nararamdaman ko ngayon. Ang takot na halos magpawala ng ulirat ko at direktang sumusugat sa puso ko. Awang-

Paglabas ko ng kuwarto ay bihis na bihis na rin ang mag-ina. Nahihiya akong tumingin sa kanila. Alas-nuwebe na kasi ng umaga. Napag-usapan namin kagabi na pupunta sa ospital ngayon para makibalita sa isinasagawang pag-e-examine sa mga natagpuang katawan. “Good morning, beautiful! Breakfast is ready, tara?” masayang tawag sa akin ni Darwin. Ngumiti at tumango lang din ang Mommy niya. “Good morning po, Tita. Pasensya na po kung tinanghali ako ng gising. Magandang umaga rin, Darwin,” bati ko sa kanilang dalawa. Mahinang tumawa si Darwin habang tipid lang na ngumiti ang Mommy niya. “Pare-pareho lang tayo, hija. Halika na at nang makakain na tayo. Tumawag sila sa akin at patapos na rin sila sa pagsusuri nila. Na-identify na rin daw ang lahat ng mga katawan,” malungkot na pagbabalita ni Tita Angela. Nagkatinginan kami ni Darwin bago sumunod na sa kaniya sa dining room. Iisang sasakyan lang ang ginamit naming tatlo. Nasa tabi ng driver si D