Lahat ng Kabanata ng Desired by the Billionaire Heir: Kabanata 71 - Kabanata 80

“I don’t know, kapapasok pa lang nila dahil kararating pa lang naman ng mga paramedics na naghatid sa kaniya rito,” matamlay na tugon niya. Bakit siya matamlay? Hindi ba dapat masaya siya? Siguro ay naaawa lang siya sa kalagayan ng Kuya niya lalo at kritikal ang lagay nito ngayon. “Then, I guess we don’t have a choice but to wait,” nasambit na lamang ng Mommy niya. Inalalayan ko itong makaupo bago ako tumabi sa kaniya. “May awa po ang Diyos, Tita. Ang mahalaga may pag-asa pa dahil buhay siya,” pagpapalakas ng loob ko sa kaniya. Pero sa totoo lang mas gusto kong sabihin iyon sa sarili ko. Kasi hangga’t hindi iyong mga manggagamot mismo ang nagsabing ligtas at okay na siya ay hindi pa rin ako makakampante. Pero malakas at matapang si Lance, nagtitiwala akong malalampasan niya ito at babalik siya sa amin ng anak niya. Kailangan niyang bumalik sa amin. Kailangan niyang malaman na mabubuo na ang pamilyang pinapangarap namin dahil magkakaanak na kami. Naluluha ako

Nasa ganitong eksena kami nang dumating si Tita Angela. Napasinghap siya nang makitang gising na si Lance at kinakausap na ng doktor. Kasunod lang din niya si Darwin na bumili pala ng pagkain kaya hindi ko agad nakita kaninang magising ako.“Kumusta siya, hija?” naluluhang tanong ni Tita Angela. Si Darwin naman ay seryoso lamang na nakatingin sa kapatid.“Hindi ko pa po alam, Tita. Pero mukhang okay naman po siya dahil nakaka-usap naman po nila nang maayos. Nagawa rin po niya iyong mga iniutos ng doktor na gawin niya kanina,” may ngiting tugon ko.“Salamat sa Diyos at nagising na rin siya!” emosyonal na pahayag ni Tita Angela. Tumango naman ako at muling pinahid ang mga luhang dumaloy mula sa aking mga mata.Ilang sandali pa ay humarap na sa amin ang doktor at mga kasama niya.“Mrs. Dominguez, I think your son is recovering just fine. Nag-seizure siya kanina pero stable naman ang lahat ng vitals niya. Wala rin kaming nakitang problema sa kaniyang post-surgery activity. Puwede ni’yo na

“Lance… hindi mo ba talaga ako naaalala?” halos pumiyok nang tanong ko. Muli akong napalunok upang pigilan ang sariling maiyak dahil bahagya na ring nanginig ang mga labi ko. Gusto kong maging matapang sa kabila nang paghilab ng dibdib ko dahil sa malamig na trato niya sa akin.“Makulit ka rin talaga, eh, ano? Ilang beses ko nang sinagot iyang tanong mo! Ikaw lang itong hindi makaintindi dahil ipinipilit mo ang sarili mo sa akin! Bakit? Magkano ba ang kailangan mo para tigilan mo na ako?” nang-iinsultong tanong niya. Napanganga ako sa sinabi niya at sa pagkakataong ito ay hindi ko na napigilan pa ang maiyak.“Lance, buntis ako…” umiiyak kong sambit. “Miss na miss na kita…” pagpapatuloy ko pa. Pero hindi nagbago ang malamig na tingin nito sa akin. Dahil doon ay lalo akong napahikbi sa sobrang sakit na dinaranas ng puso ko. Para itong patuloy na dinudurog at tinatapakan pa nang paulit-ulit.“Ah… iyon naman pala! Buntis ka rin at gusto mong ipaako sa akin?” nagulat ako nang pagak siyang

Dahil sa nangyari sa nagdaang gabi ay halos hindi ako nakatulog. Bigla-bigla na lang akong nagugulat at kinakabahan. Kahit konting ingay lang ay madali akong naaalimpungatan mula sa pagkakaidlip ko. Kaya hanggang ngayon, kahit mag-aalas- nuwebe na ay naririto pa rin ako sa kuwarto at tulala. Naagaw lang ang atensiyon ko nang may kumatok sa pintuan ng kuwarto ko. “Ate, gising ka na daw ba? Tinatawag ka na nina Mommy at Daddy. Kumain ka na raw po!” narinig kong tawag sa akin ng kapatid ko. Huminga ako ng malalim at napilitang bumangon na rin. “Oo, sige. Pakisabi susunod na ako,” sagot ko. Pilit kong pinasisigla ang boses ko para hindi siya makahalata. Naligo ako at nagbihis bago lumabas ng silid ko. Naabutan ko sa sala sina Mommy at Daddy. Seryoso ang pag-uusap ng dalawa kaya hindi nila napansin ang paglapit ko. “Mom, Dad, good morning po!” bati ko sa kanila. Agad naman silang napalingon sa akin at ngumiti. “Anak, tinanghali ka, ah? Hindi ka rin kumain kagabi. Akala ko nga ay may s

“Lance, ano ba kasing klaseng buhay ito? Mabuti nga at ‘yang braso lang ang tinamaan sa iyo. Paano kung sa susunod ang ulo mo na o iyong parte ng katawan mo na pwede mong ikamatay?!” may pag-aalalang panunumbat ko. Nasubukan ko nang maranasan ang mapaulanan ng bala at pasabugan pa ang sinasakyan. Doon ko rin nakita kung gaano kagaling makipagbarilan ni Lance. Maliksi siya at sigurado ang bawat kilos nito. Pero kasabay din noon ang katotohanang napakadelikado ng mga ganoong sitwasiyon. Lumapit siya sa akin at bigla akong niyakap nang mahigpit. Noong una ay nalito ako kung ano ang gagawin pero parang kusa namang umangat ang mga kamay ko para tugunin ang yakap niya. “I’m very sorry for putting you in danger, Farah. Akala ko, matatapos ko ang lahat ng ito bago ko maipagtapat sa iyo na hindi totoong nakalimutan kita. Pero sakim si Darwin. Hindi siya titigil hangga’t hindi niya ako napapatay. At natatakot ako dahil pati ikaw ay gusto niyang idamay,” madamdaming saa