All Chapters of My Bittersweet Mistake: Chapter 21 - Chapter 30

"This is going to be a big scope. My brother will surely go crazy if he finds out the truth," muli niyang bigkas.Pinirmi ko ang mga labi bago siya nilingon. He has those same features similar to Aldo and Alaric, and now I wonder why he is doing this."What are you doing here, Apollo?" simpleng tanong ko.Ayaw kong magtaray lalo pa't dahil sa kanya kung bakit hindi pa rin ako nahahanap ni Aldo."I tracked you down. It's funny that you didn't use my card. Nahirapan tuloy akong hanapin ka. Nandito ka lang naman pala. Of all places, bakit dito pa?" Maliit siyang napangisi na tila tinawanan ang sarili niya.Napanguso ako at hindi makasagot. Hindi ko rin kasi alam kung bakit dito ako dinala ng mga paa ko. Sa huli, sinulyapan ko ang kamay niyang nasa tiyan ko pa. Marahan ko iyong tinanggal kung kaya't napatingin siya roon."Aww, I'm sorry. Na-excite lang ako sa pamangkin ko," makahulugang banggit niya.Mabilis kong binitiwan ang kamay niya.

Nabato-balani ako at hindi makakilos sa kinatatayuan. Para bang hinihintay ko na lamang na lumingon si Delton dahil alam kong tapos na ang taguan. Unti-unti, bumagsak ang cellphone na hawak ko sa tainga kasabay ng mga luha ko. Ramdam ko pa ang bahagyang pagsipa ni Arkan na siyang kinaluha ko lalo."Are you excited to meet your father?" mahinang tanong ko at nagawa pang sulyapan ang umbok kong tiyan.Napangiti ako nang mapait lalo na matapos makita ang pares ng black shoes sa harap ko.Tapos na ang pagtatago, Mayu. Bigkas ng utak ko."It's late night, why are you still outside? The baby might caught cold."Namilog ang mga mata ko sa swabeng boses na iyon. Napakurap at agad na nag-angat ng tingin para lamang makita si Gueco na nakangisi sa harap ko."You thought it's Aldo?" paninigurado nito sa akala ko.Awang ang mga labing kumunot ang noo ko at nilingon pa ang likuran niya para makumpirmang hindi nakasunod si Aldo. Umatras ang luha ko

"Ah? Huwag mong sabihing sinabi mo na kay Aldo? Apollo naman!"Gusto kong maiyak sa sitwasyon. Paano na lang kung basta kunin ni Aldo si Arkan? Malamang na hindi ako isasama at baka ipatapon pa ako sa malayo."Apollo, please naman. Hayaan mo munang makasama ko ang anak ko at huwag mo namang basta na lang ipaalam sa Kuya mo," pakiusap ko sa kaniya.Sumeryoso ito. Bahagyang salubong ang kilay habang hawak ang paa ni Arkan."I cannot keep it for long, Miss Selvestre. Sabihin ko man o hindi, malalaman pa rin ni Kuya.""Paanong hindi niya malalaman, sinabi mo na nga. Pinapabayad mo pa ang bills sa kanya! Iyon pa lang, ilalagay na niya sa utang ko."Nagtaka ako nang kagatin nito ang labi sa pagpipigil matawa."Do you really think I will tell him now? Hindi. You have his black card, use it. Waste his money, it's all okay. Let him think I was wasting his money," mungkahi nito na kinaawang ng mga labi ko."Ayoko," matatag kong bigkas.

With their connection, everything is possible.Ang sama ng loob ko na wala akong magawa para baguhin iyon. Hindi ako mayaman para kalabanin sila. Wala akong kapangyarihan kahit para man lang makalaban ng patas sa kanila."Ikaw ang nanay, ikaw ang magpapalaki, Mayu. Ano ngayon kung mayaman sila? Kapag ikaw ang pinili ng anak mo, na sa'yo pa rin ang huling halakhak."Iyon ang sabi sa akin ni Alice noong makauwi kami. Nag-aayos ito ng gamit, dahil gaya sa sabi ni Apollo ay lilipat kami ng bahay."Ayokong dumating ang punto na kailangan pang mamili ni Arkan, Alice."Nangunot ang noo nito bago ako nilingon."So, magpaparaya ka na lang basta?""Hindi. Hindi niya kailangang mamili dahil ako lang ang choice. Ako lang ang magulang ng anak ko."Ngumisi ako na kinangisi rin ni Alice."That's my girl!" sigaw nito at nagtaas pa ng kamay.Napailing ako at mahinang napatawa. Ako ang nagpakahirap kaya't walang karapatan si Aldo n

"Gaga ka ba o sadyang tanga ka lang?! Anak mo 'yan, Mayu! Hindi 'yan aso na basta mo na lang pwedeng ipaampon! Mag-isip ka nga!"Pagkatapos niyon ay basta na lang niya binagsak ang tawag. Bagsak ang balikat na hinitsa ko ang cellphone sa kama. Pumikit nang mariin at hinilot ang sentido. Nang magmulat ay sinulyapan ko si Arkan na inosenteng nakatingin sa akin. Malinaw na malinaw sa paningin ko ang kulay ng mga mata niya at tingin ko ay mas titingkad pa ang mga iyon habang tumatanda siya."Hindi kita kayang alagaan, Arkan," mas mahinang bigkas ko.Kahit na paunti-unting pinupunit ang puso ko ay buo pa rin ang desisyon kong ipaampon siya.Mas maaalagaan siya ng iba.Mas mamahalin siya ng iba.Mas bibigyan siya ng pansin at...Mabibigyan siya ng buong pamilya.Paulit-ulit na umiikot ang mga iyon sa isipan ko. Kaya kinabukasan kahit pa ramdam ko ang pangingilid ng luha sa gilid ng mga mata ko, nagpasya akong maghanap ng