Gusto kong magalit kay Alice dahil sa ginawa niya ngunit bumalik ang nurse para sabihing isasalang na ako. Sa huli, mariin ko siyang tiningnan. Kagat nito ang daliri sa bibig at bakas sa mukha niya ang pagsisi.
Huminga ako nang malalim at pinagpasa-Diyos na lang ang kaligtasan naming mag-ina. Pilit kong kinakalma ang puso sa durasyon niyon kahit pa gusto kong magwala. Ni hindi ko nga alam kung paano natapos o kung narinig ko bang umiyak si Arkan. Ang alam ko lang, gusto kong tumayo, bumalik sa kaninang kwarto at magpahinga. Hindi ko nga sigurado kung nakatulog ba ako. Basta ang alam ko, nalingat ako sa boses ni Alice at isa pang boses lalaki.
"Is she alright?"
"Hindi ko sigurado. Siguro. Sandali nga, paano ba hawakan iyong baby?"
"I don't know. I have never held a baby my whole life. We'll call the nurse."
"Gago! Mang-iistorbo ka pa ng iba—"
"Of course. Hindi pwedeng hindi tayo mag-ingat sa paghawak kay Arkan. That's my nephew we
"Ah? Huwag mong sabihing sinabi mo na kay Aldo? Apollo naman!"Gusto kong maiyak sa sitwasyon. Paano na lang kung basta kunin ni Aldo si Arkan? Malamang na hindi ako isasama at baka ipatapon pa ako sa malayo."Apollo, please naman. Hayaan mo munang makasama ko ang anak ko at huwag mo namang basta na lang ipaalam sa Kuya mo," pakiusap ko sa kaniya.Sumeryoso ito. Bahagyang salubong ang kilay habang hawak ang paa ni Arkan."I cannot keep it for long, Miss Selvestre. Sabihin ko man o hindi, malalaman pa rin ni Kuya.""Paanong hindi niya malalaman, sinabi mo na nga. Pinapabayad mo pa ang bills sa kanya! Iyon pa lang, ilalagay na niya sa utang ko."Nagtaka ako nang kagatin nito ang labi sa pagpipigil matawa."Do you really think I will tell him now? Hindi. You have his black card, use it. Waste his money, it's all okay. Let him think I was wasting his money," mungkahi nito na kinaawang ng mga labi ko."Ayoko," matatag kong bigkas.
Pare-pareho kaming tuliro, hindi alam kung paano tataguan si Aldo nang muli itong tumawag at sinabing malapit na base na rin sa pagtingin nito ng location sa cellphone ni Apollo."Umalis ka na muna kaya, Apollo?" mungkahi ko.Wala pang tigil sa pag-iyak si Arkan kung kaya't mas lalo kaming natataranta."Saang lugar pa ba may umiiyak na baby, Miss Selvestre? Siguradong titingnan pa rin niya ang lugar na 'to." Hinagod nito ang batok at mahinang nagmura.Nagkatinginan kami ni Alice. Hindi rin malaman ang gagawin."Lumipat ka muna sa kabilang kwarto. Baka may baby din sila," mungkahi ni Alice, "Layas na griyegong maitim ang budhi! Dalian mo!" Pagtataboy pa nito muli.Gigil na naningkit ang tingin ni Apollo kay Alice bago nito napagpapasyahang lumabas ng kwarto.Nakahinga kami nang maluwag matapos nitong lumabas. Maingat na kinuha ni Alice sa akin si Arkan at hinele."Magtataka pa ba ako kung bukas nandito na si Aldo?" Tass kilay na
With their connection, everything is possible.Ang sama ng loob ko na wala akong magawa para baguhin iyon. Hindi ako mayaman para kalabanin sila. Wala akong kapangyarihan kahit para man lang makalaban ng patas sa kanila."Ikaw ang nanay, ikaw ang magpapalaki, Mayu. Ano ngayon kung mayaman sila? Kapag ikaw ang pinili ng anak mo, na sa'yo pa rin ang huling halakhak."Iyon ang sabi sa akin ni Alice noong makauwi kami. Nag-aayos ito ng gamit, dahil gaya sa sabi ni Apollo ay lilipat kami ng bahay."Ayokong dumating ang punto na kailangan pang mamili ni Arkan, Alice."Nangunot ang noo nito bago ako nilingon."So, magpaparaya ka na lang basta?""Hindi. Hindi niya kailangang mamili dahil ako lang ang choice. Ako lang ang magulang ng anak ko."Ngumisi ako na kinangisi rin ni Alice."That's my girl!" sigaw nito at nagtaas pa ng kamay.Napailing ako at mahinang napatawa. Ako ang nagpakahirap kaya't walang karapatan si Aldo n
"Aalis kami, Apollo—""Don't. Kung inaalala mo si Kuya Aldo, he will not go here. He's busy."Hindi ko alam ngunit sumilay ang mapait na ngiti sa labi ko, "I know. He's busy finding a fiancée—""Yeah, his runaway fiancée," dugtong niya na kinatigil ko matapos mag-sink in sa akin ang sinabi niya.Bakit ako ang tinutukoy niya?"Kasalanan niya kung bakit ako tumakbo palayo—""Silly, I was just kidding." Mahina pa siyang tumawa bago sumeryoso ang mukha, "Please, don't go anywhere, Miss Selvestre. Arkan deserves all of this."Iyon ang pakiusap sa akin ni Apollo bago niya kami iniwan sa bahay. Ngayon, hindi ko na alam kung mananatili pa ba sa rest house o tatakas na."Dito na lang tayo, Mayu. Nakapapagod ding magpalipat-lipat," si Alice na sinandal ang likod sa malambot na sofa."Paano naman kung biglang lumitaw si Aldo rito?" nag-aalalang tanong ko.Napaahon si Alice mula sa sofa at pago
"Gaga ka ba o sadyang tanga ka lang?! Anak mo 'yan, Mayu! Hindi 'yan aso na basta mo na lang pwedeng ipaampon! Mag-isip ka nga!"Pagkatapos niyon ay basta na lang niya binagsak ang tawag. Bagsak ang balikat na hinitsa ko ang cellphone sa kama. Pumikit nang mariin at hinilot ang sentido. Nang magmulat ay sinulyapan ko si Arkan na inosenteng nakatingin sa akin.Malinaw na malinaw sa paningin ko ang kulay ng mga mata niya at tingin ko ay mas titingkad pa ang mga iyon habang tumatanda siya."Hindi kita kayang alagaan, Arkan," mas mahinang bigkas ko.Kahit na paunti-unting pinupunit ang puso ko ay buo pa rin ang desisyon kong ipaampon siya.Mas maaalagaan siya ng iba.Mas mamahalin siya ng iba.Mas bibigyan siya ng pansin at...Mabibigyan siya ng buong pamilya.Paulit-ulit na umiikot ang mga iyon sa isipan ko. Kaya kinabukasan kahit pa ramdam ko ang pangingilid ng luha sa gilid ng mga mata ko, nagpasya akong maghanap ng
Walang tigil ang tibok ng puso ko sa kaba. Kagat ko ang labi habang nakatanaw sa pagbukas ng pinto ng sasakyan.Kalahati pa lang ng katawan ang nakikita ko ay alam kong si Aldo iyon. Tindig at awra pa lang ay siguradong siya iyon.Mula sa malayo ay tanaw ko ang pagtanaw nito sa resthouse. Hindi ko alam kung ilang beses akong nagdasal na sana ay huwag siyang pumasok sa loob bahay dahil alam kong oras na ginawa niya iyon, talo ako."Tatakas na naman ba tayo, Anak?" bulong na tanong ko kay Arkan kahit pa alam kong hindi siya makasasagot.Bagsak ang balikat na tinanaw ko na lang si Aldo. Nagtagal pa ang titig ko sa malapad niyang likod, at siguro taksil ang isipan ko para maisip pa ang nakaraangl na kasama siya.Mabilis kong pinilig ang ulo upang mawala ang mga alaala ngunit noong paglingon ko muli sa harapan ay wala na roon si Aldo pero ang sasakyan naroon pa.
"Uhm, nagpahangin lang sa labas–""Na may bag, Miss Selvestre?" Tumaas ang kilay nito bago ako nginisihan."Next time, weave a very effective lie," bigkas nito.Umismid ako at hindi na lang siya pinansin. Mas maganda na iyon kaysa mapilitan akong sabihin na binalak kong ipaampon si Arkan.Halos manghina ako matapos maalala ang ginawa. Napakasama ko yatang ina at naisip na gawin iyon sa anak ko. Nanlambot ako at halos hindi makahakbang.Paano pala kung hindi nagbago ang isip ko?Paano kung hindi ko makakasama si Arkan? Hindi masusubaybayan ang paglaki niya? Tapos mapupunta siya sa masamang pamilya? Paano?Nanakit ang lalamunan ko kaiisip ng mga iyon. Nangilid ang luha sa mga mata ko at unti-unting binibiyak ang puso ko."Are you okay?"Napakurap ako sa tanong ni Apollo. Doon lang
"Did he say Pa?"Ilang ulit na tanong ni Apollo. Sa palagay ko nga ay malaki pa ang pagkakangiti niya habang tinatanong iyon. Akala mo naman siya itong tatay."Hindi. Mali ka lang ng dinig-""Oh come on. I know what I have heard—"Mabilis kong pinatay ang tawag at pikit matang dinama ang kaba. Napahawak sa dibdib ko at ilang beses na napailing. Pagmulat ko ay napanguso akong tumayo habang buhat si Arkan."Baby naman. Mama muna bigkasin mo bago ang sa tatay mong damuho," mahinang maktol ko.Humagikhik ito na mas lalo kong kinanguso. Hindi yata ako nito papanigan at mas pipiliin pa rin ang tatay niyang damuho!Hindi lang iyon isang beses na nangyari. Maraming beses. Ni minsan nga yata ay hindi ko narinig na binigkas nito ang Mama. Kahit noong mag-isang taong gulang ito. Bibihira kung magsalita. Nagsusuplado pa at minsan kung tumitig ay seryoso."Alice, magtatampo na talaga ako! Lagpas isang taon na si Arkan pero hindi pa ri
Aldo Hendrix CastellanosI still clearly remember Mayu, whom I saw at the party's garden. Honestly, the first time I saw her, I was sure she was definitely not my type. Glancing at her gown, I knew then she would be one of the candidates. Kaya naman ako na mismo ang naghanap kay Addison upang ibigay ang kahon na patago ko pang kinuha kay Lolo.Hindi ko rin naman gusto ang plano nito at wala sa isip ko ang magpakasal. And who would be happy in an arranged marriage? No one. And so, as much as I could, I tried my best to give the box to the person I somehow liked. I didn't know and I was unaware that fate played me so very well. Wala rin akong plano sa unang gabi kun'di ang takutin siya ngunit mukhang may mas plano ang tadhana sa aming dalawa at hinayaan na may mangyari at maulol ako sa kanya.Oras-oras kong pinapagalitan ang sarili dahil doon. At halos murahin ko ang sarili matapos hindi makuntento sa isang gabi na halos gabi-gabi na lang itong nasa isip ko at pilit ginugulo ang sistem
Walang tigil ang kaba ko sa takot na baka may balak na naman itong masama. Ni hindi ko nga namalayan na na-dial ko ang numero ni Addison. Huli na at hindi ko na ma-end call matapos marinig ang maarte niyang boses. Nawala tuloy kay Stella ang atensyon ko at nalipat sa cellphone."Now, you called me. What, Cheap Bitch?" anitong tingin ko ay umiirap pa sa kabilang linya.Napairap din tuloy ako, "Napindot lang. As if namang tatawagan kita. Bye—""Wait! Don't hang up yet!" pigil nito dahilan upang hindi ko pindutin ang end call."What, Maarteng Bitch?" pagtataray ko.Dinig kong umismid ito ngunit tumikhim din."I'm sorry."Nangunot ang noo ko at tila nabingi. Tama ba ang narinig ko?"Ano?""Ang sabi ko, I'm sorry!" malakas nitong sigaw na kinangiwi ko at nagpasakit sa tainga ko, "I'm sorry nga pero kung ayaw mo, then don't!"Napailing ako. Paano ko naman tatanggapin ang sorry na ganito?"Not forgiven—""Who cares? Nag-sorry lang naman ako dahil ayokong iwan kami ulit ni Mommy. Tss," aniya
"Aldo, tama na nga!" protesta ko matapos nitong hindi tumigil.Ngunit hindi ito nakinig at nagpatuloy lang dahilan upang mapa-halakhak ako. "Tama na kasi! H-indi na ako makahinga, kakain pa ako." Napanguso ako at hinawakan na ang dalawang kamay niya ngunit mahina lang siyang tumawa mula sa likod ko."Ang bad mo ah! Bahala ka kapag na-dislocate si baby," pagbabanta ko.Sandali siyang natigilan at lumipat sa harap ko, "What? Is there a thing called dislocation in pregnancy?"Nangunot ang noo niya at tila ba litong-lito. Kusa akong nangisi at kumibit balikat."Meron na ngayon—""You're bluffing," aniyang lumalapit na naman at pinupuntirya ang tagiliran ko."Aldo nga!" Sinamaan ko siya ng tingin ngunit tanging ngisi ang sinagot niya sa akin."Gutom ako. Kung sanang pinakain mo ako kagabi, wala sana ngayon tayo sa kusina kahit madaling araw pa.""You could have stopped me from making love to you earlier in the night. Hindi mo sana ako pinapagalitan ngayon. I am just being a professional l
"Nakagagaan pala sa pakiramdam kapag ganito," wala sa loob na bigkas ni Daddy habang kumakain sa hawak niyang ice cream.Napatitig ako sa abocado ice cream na hawak, nasa apa iyon. "Sana pala, noon pa ako nagpaka-ama," dagdag nito.Napayuko ito at ramdam ko ang bigat sa damdamin niya. Napaiwas ako ng tingin at napabuntong hininga."Pwede pa naman po, hindi nga lang ngayon," mahinang bigkas ko. "Maghihintay ako, Anak. Hihintayin ko hanggang sa matanggap mo na ako bilang ama mo. Marami akong pagkukulang pero handa akong bumawi," anitong halos manginig pa ang boses.Napalunok ako. Alam ko namang pareho lang sila ng motibo ni Mommy. Pareho lang naman nila akong gusto ngayon dahil asawa ko na si Aldo pero kahit ganoon, gusto kong isipin na totoo si Daddy.Kung pagbabasehan lang naman ang pagiging magulang, si Daddy ang laging nandiyan at updated sa buhay ko kahit pa hindi ko ito nakakasama sa mga importanteng okasyon sa buhay ko. Na-appreciate ko naman ang mga panahon na nagrerenta siya
"What do you mean, Mommy? Paanong si Ate Addison iyon?"Litong lito ako at kahit may nabubuong konklusyon sa isip ko ay gusto kong marinig iyon mismo sa bibig ni Mommy.Napapikit ito nang mariin. Pagmulat ng mga mata niya ay punong-puno iyon ng pagsisisi."Sad to say, nag-alaga ako ng anak ng iba habang napabayaan ko ang sarili kong anak," may pagsisising bigkas nito.Umawang ang mga labi ko at naramdaman ang sakit sa dibdib ko. Ilang beses akong kumurap upang hindi tumulo ang luha ko ngunit hindi ako nagwagi. Tahimik na nagpagbasakan ang mga iyon.Imbis kasi na matuwa ako na ako lang pala ang nag-iisang anak niya ay mas nasasaktan ako na nagawa niyang mas piliin ang anak ng iba kaysa sa akin.Agad niyang inabot ang kamay ko matapos makita ang pagbagsak ng mga luha ko."I'm really really really sorry, Mayu. S-orry kung napabayaan ka ni Mommy. H-indi ko naman ginustong mangyari ang lahat ng ito sa'yo kahit pa ako ang pasimuno ng ibang kasakitan mo sa buhay. Ayoko lang na idamay ka ni F
Hindi ko alam kung desido talaga si Aldo sa pangingibang bansa namin pero mas desido akong makausap ulit si Mommy. Ang tagal kong hinintay ang reply niya. Akala ko nga ay tatanggi ito ngunit um-oo naman.Ilang beses akong binalaan ni Aldo na huwag lumabas ng bahay, kaso mas nananaig ang kagustuhan kong maliwanagan kay Mommy. Ang problema ko na lang ay kung saan iiwan si Arkan. Ayoko isama dahil baka mamaya may panganib nga sa paligid."Mama, bakit mo po ako iiwan kay Tita Alice?" may himig pagdududang tanong ni Arkan.Napataas ang kilay ko at patay malisyang hinawakan ang kamay niya."May bibilhin lang ako, Baby. Babalik din ako agad.""Ng hindi ako kasama, Mama? Does Daddy know about this?" mala-imbestigador ang tono nito.Napaubo ako bago tumawa nang alanganin."Of course, Baby. Always updated si Daddy mo," pagsisinungaling ko."Really, Mama? Then why are you leaving me here? Or maybe, we should call Daddy and ask him to take me here."Bahagyang namilog ang mga mata ko. Pagkaraan ay
"Leave the country? Pero ayaw kong umalis, Aldo." Iyon agad ang bungad ko pagkapasok namin sa loob bahay.Ayoko talagang umalis. Hindi ngayon na ganito ang nangyayari. Gusto ko pang makausap nang masinsinan si Mommy. Bigla, gusto kong idiskubre at alamin ang sinabi nitong first love niya si Daddy."I don't doubt if we can really have a peaceful life here after everything. I don't want to risk your pregnancy—what's that?"Natigilan ito at natutok ang tingin sa gilid ng labi ko. Bahagyang nanlaki ang mga mata ko at agad iyong tinakpan. Balak ko na ngang umatras ngunit agad nitong nahawakan ang siko ko. Paglingon ko sa kanya ay malamig na ang tingin niya at marahang tinanggal ang kamay ko ns nakatakip sa aking labi."Did she do that to you?" his cold voice sent nervousness to my heart.Nahigit ko ang hininga at natakot magsalita. Natatakot akong sabihin na si Mommy kahit na walang takot ako nitong sinampal kanina. Ayokong pagbuntunan nito ng galit si Mommy, hindi sa ngayon."Tell me or I
May pagtitimpi kong pinunasan ang gilid ng labi ko. Ayaw ko sanang magalit sa araw na ito pero kung ganito ang salubong sa akin, tapos ang pasensya ko."Napakawalang kwenta mong anak! Sana hindi ka na lang nabuhay-""Edi sana hindi kayo lumandi sa iba para hindi ako nabuo!" may inis na sagot ko na nagpatigil dito."Sana nga hindi na lang ako nabuhay kung iiwan lang din naman ako na parang pusa ng mga magulang ko," may kalamigang bigkas ko.Kahit masakit sa dibdib na sabihin iyon ay pilit kong pinatatag ang titig ko. Hindi ko makita ang punto na nagbubuhos siya ng sama ng loob gayong ako ang maraming dapat isumbat sa kanya.Naningkit ang tingin niya sa akin," How dare you?" hindi makapaniwalang bigkas niya."Ganyan ba ang ginawa sa'yo ng pera? Sumasagot ng magulang? Bakit? Ganyan ka rin bang pinalaki ni Rosario?"Naikuyom ko ang mga kamao at nagtagis ang aking mga ngipin."Mali oh kayo. Ganito po niyo ako pinalaki," may diing bigkas ko, "Isa pa, huwag po ninyong idamay si Nanay Rosario
Hindi yata matatapos ang araw na ito ay maghahalo ang balat sa tinalupan.Kahit ipilit kong ikalma ang sarili ay nanggigil ako sa tuwing nasusulyapan si Ate Addison.Tumikhim ako at binaklas ang braso ni Aldo mula sa pagkakapulupot sa bewang ko."Let's go Arkan. Let's go swimming. May aayusin pa ang Daddy mo," malamig kong bigkas bago tumayo at pilit inaabot ang kamay ni Arkan na tumayo na rin at humawak sa kamay ko.Ngunit bago pa man ako tuluyang makahakbang paalis sa mesa ay nahawakan na ni Aldo ang palapulsuhan ko. Natigilan ako at nabitiwan ang kamay ni Arkan."Alaric, get my son please," malamig nitong utos sa kapatid.Tahimik na sumunod si Alaric na binuhat si Arkan. Ni hindi man lang nagreklamo ang anak ko.Nanlalaki ang mga mata kong binalingin si Aldo."Aalis din ako, Aldo." Pilit kong binabawi ang kamay ko mula sa kanya ngunit humigpit nang bahagya ang hawak niya."Stay here. We'll leave here together," aniya kung kaya't bahagya akong kumalma.Kaya lang ay pabagsak na hinam