All Chapters of Carrying the child of a CEO: Chapter 121 - Chapter 130

"A-Anong sinungaling Zoey?" takang tanong nito sa bata. "Niloko nila ako tita! Ang sabi ni mommy may trabaho siya pero andito siya kay daddy! At hindi niya manlang ako pinakilala, tapos akala ko ba naaksidente siya tita?!" "A-Akala ko din," naguguluhang sagot niya sa bata. "A-AT si kuya! Kaya pala ayaw niya akong ipakilala kay daddy kasi ayaw nila ako maging parte ng pamilya!" nagulat si Quinn dahil doon at hindi makapaniwalang nakatingin dito. "P-Paano mo nakilala si Zayne?" dahil sa tanong ni Quinn ay natigilan sandali si Zoey sa pagiyak. "You knew," "Huh?" "You knew tita! Alam mong nandito si mommy! Alam mong magkakasama sila! Alam mo may kambal ako!" hindi nakasagot si Quinn dahil sa sinabing iyon ni Zoey kaya muli itong napaiyak dahil doon. "M-Mga sinungaling kayo!" napatakip ng muka si Zoey dahil doon na ikinayuko ni Quinn at hinayaan nalamang ang bata na umiyak. Ngunit nagulat siya ng maya-maya ay narinig niya na nahihirapang huminga ang bata. "Zoey?" "T-Tit

CLAIREAKO lang mag-isa ang nagbabantay ngayon sa anak kong si Zoey, it's been two days since ma-ospital ang anak ko. At dalawang araw na 'rin akong nananalangin na sana mayroon ng pusong compatible sa anak ko. Gabi-gabi akong pumupunta sa church dito umiiyak habang nagdarasal na sana dumating na ang mag-liligtas sa anak ko. Wala si Quinn dito dahil pinasundo ko sa kaniya sina nanay sa Paris, gusto ko personal na sabihin ni Quinn ang balita sa mga ito dahil ayoko silang mabigla. "Zoey? Pagaling ka ah? Hindi ko kaya na wala ka," naiiyak ko na sabi dito habang hawak ang kaniyang kamay. Palagi ko siyang kinakausap kasi alam kong naririnig niya ako. Wala akong ibang gustong mangyari kundi ang gumaling ang anak ko dahil hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama dito. Nagulat ako ng biglang mag ring ang cellphone ko kaya sinagot ko ito agad. "Hello Claire? Where are you, susunduin na kita," natigilan ako nang marinig ko ang boses ni kuya Clark naalala ko na sinabi k

Napatingin ako kay kuya at nagkatitigan kaming dalawa. Pareho ang kulay ng mga mata namin parang kay papa. Gray na gray ito at mas maganda itong tignan sa liwanag. Ngunit maya-maya ay nagulat ako ng umiyak si kuya Clark. "Kuya anong nangyari?!" nag-aalala kong sabi sa kaniya na ikinailing lang nito saakin. "Ngayon ko nalang ulit nakita ang mata mo Claire. Hindi ko maiwasang maiyak dahil nararamdaman ko na talaga na babalik ka na saamin," hindi ako nakasagot dahil sa sinabi ni kuya. Hindi ko rin alam kung uuwi pa ba ako sa palasyo. Pero sabagay magulo na ang mundo ko dito at sigurado ako na aayaw na saakin si Zekiel. Lumapit saakin si kuya at naupo siya sa hinihigaan ni Zoey paharap saakin at hinawakan ang kamay ko kaya napatingin ako sa dalawang mga mata niya. "Ang tagal kong inantay ang pag-kakataon na ito Claire, ang tagal kong hinintay ang oras para magpakita sayo. Alam mo bang gustong-gusto kitang puntahan nang mamatay si mama, gustong-gusto kitang lapitan at patahanin pero

(Scene bago magkita si Clark at Claire sa ospital)Mabilis ang hakbang ni Clark papasok ng makarating siya sa hospital na sinasabi ni Claire. Ngunit napahinto siya ng mayroon siya makasalubong na kilalang-kilala niya. "Zekiel," napakunot ang noo niya dahil doon lalo na at umiiyak ito. Agad na naproseso sa isip niya ang nangyari. Kung galing ito sa loob ay malamang na nanggaling ito sa kapatid at nalaman na niya ang katotohanan. Tumakbo siya papunta dito at iniharap niya sa kaniya si Zekiel at agad na sinuntok ito sa muka na ikinagulat ni Zekiel. "What the h!ll?!" gulat na bigkas ni Zekiel ng bumagsak siya sa sahig at nagdugo ang gilid ng kaniyang labi. "What's the matter with you?! Bat bigla bigla kang nananapak?!" galit na sabi ni Zekiel at pinunansan ang kaniyang mga luha. "You deserve it," plain na sabi ni Clark na ikinagalit lalo ni Zekiel kaya tumayo ito at hinarap ang lalaki. "Anong gusto mo away?! Sino ka para sapakin ako ng ganon?!" galit na sabi nito ngunit si Clark ay h

"Nasaan kaya si mommy?" tanong ni Zayne at binuksan ang kaniyang cel lphone upang makita kung nasaan ito. Lumabas doon na nasa ospital ang babae na ikinataka niya ngunit sa di malamang dahilan ay naalala niya ang kaniyang kapatid at nakaramdam siya sumandali ng pagsakit sa dibdib. "Si Zoey," kinakabahan niyang banggit sa pangalan ng kapatid hindi niya alam pero basta nalamang niyang naramdaman na kailangan siya nang kapatid. Agad niyang tinawagan ang kapatid gamit ang madalas nilang ginagamit na app, ang skyp*. Maya-maya pa matapos ang ilang segundo ay may sumagot na at sumalubong sa kaniya ang isang babae na mayroong kapareho niya ng kulay nang mata na ikinatigil pa niya sandali dahil mayroon agad namuong sagot sa isip niya ngunit hindi niya ito kilala. "Wait I know that voice, is that you mommy?!" Gulat na gulat si Zayne dahil doon at nakita niya sa likuran nito ang paglitaw ni Bea na lalong ikinagulat ng bata. "Tita Bea!" nagulat din si Bea dahil doon at agad na umalis sa