Chapter 46.2

“Kasama kita Venice, Claire o kung sino ka man! You have all the chances to tell me about the truth but you didn't!” napapikit ako dahil sa sinabi niya at tinanggap ang lahat ng masasakit na salitang manggagaling sa kaniya kasi kasalanan ko naman talaga.

"I trusted you Venice..." napatingin ako sa kaniya dahil doon at nakita ko na unti-unti na siyang kumakalma habang ako ay iyak pa 'rin ng iyak.

"I trusted you and give you all my love, my trust and everything! Ipinagtatanggol kita sa kanilang lahat pero bakit ganon?!"

"S-Sa tingin mo ginusto ko to?" mahina kong sabi sapat na upang marinig niya.

"Oo ginusto mo Venice! Hindi ba obvious?! Ginawa mo akong tang*!"

“Satingin mo ba ginusto ko 'to?!” hindi ko na napigilan ang aking nararamdaman at nasagot siya. Napatigil siya habang nakatingin saakin.

“Oo ibinigay ko sayo ang anak kong si Zayne at oo tinago ko si Zoey pero sa tingin mo ginusto ko yun?! Sa tingin mo ginusto kong mahiwalay sa anak ko?! Sa tingin mo ginusto kong marata