Chapter 46.3

Napatingin ako kay kuya at nagkatitigan kaming dalawa. Pareho ang kulay ng mga mata namin parang kay papa. Gray na gray ito at mas maganda itong tignan sa liwanag. Ngunit maya-maya ay nagulat ako ng umiyak si kuya Clark.

"Kuya anong nangyari?!" nag-aalala kong sabi sa kaniya na ikinailing lang nito saakin.

"Ngayon ko nalang ulit nakita ang mata mo Claire. Hindi ko maiwasang maiyak dahil nararamdaman ko na talaga na babalik ka na saamin," hindi ako nakasagot dahil sa sinabi ni kuya. Hindi ko rin alam kung uuwi pa ba ako sa palasyo. Pero sabagay magulo na ang mundo ko dito at sigurado ako na aayaw na saakin si Zekiel.

Lumapit saakin si kuya at naupo siya sa hinihigaan ni Zoey paharap saakin at hinawakan ang kamay ko kaya napatingin ako sa dalawang mga mata niya.

"Ang tagal kong inantay ang pag-kakataon na ito Claire, ang tagal kong hinintay ang oras para magpakita sayo. Alam mo bang gustong-gusto kitang puntahan nang mamatay si mama, gustong-gusto kitang lapitan at patahanin pero