"Nasaan kaya si mommy?" tanong ni Zayne at binuksan ang kaniyang cel lphone upang makita kung nasaan ito. Lumabas doon na nasa ospital ang babae na ikinataka niya ngunit sa di malamang dahilan ay naalala niya ang kaniyang kapatid at nakaramdam siya sumandali ng pagsakit sa dibdib. "Si Zoey," kinakabahan niyang banggit sa pangalan ng kapatid hindi niya alam pero basta nalamang niyang naramdaman na kailangan siya nang kapatid. Agad niyang tinawagan ang kapatid gamit ang madalas nilang ginagamit na app, ang skyp*. Maya-maya pa matapos ang ilang segundo ay may sumagot na at sumalubong sa kaniya ang isang babae na mayroong kapareho niya ng kulay nang mata na ikinatigil pa niya sandali dahil mayroon agad namuong sagot sa isip niya ngunit hindi niya ito kilala. "Wait I know that voice, is that you mommy?!" Gulat na gulat si Zayne dahil doon at nakita niya sa likuran nito ang paglitaw ni Bea na lalong ikinagulat ng bata. "Tita Bea!" nagulat din si Bea dahil doon at agad na umalis sa
SAMANTALANG si Claire ay nagmamadali na umakyat sa itaas ng building upang makausap ang anak na si Zayne at hindi niya pinapansin ang naglalagkitang mga tingin ng mga taong nadadaanan niya lalo pa at iba ang kulay ng mga mata niya na hindi agad ikinakilala sa kaniya ng mga empleyado doon. "Zayne!" tawag niya dito pagkabukas niya nang pintuan ngunit nagulat siya nang hindi lang si Zayne ang andoon kundi pati si Camille. "Oh, hindi niyo naman sinabi saakin na reunion niyo 'to," natatawang sabi ni Camille na na gitna habang si Zayne ay nasa dulo sa likuran ng upuan ni Zekiel at umiiyak doon na siyang ikinaseryoso ni Claire. "Anong ginagawa mo sa anak ko?!" madiin na sabi ni Claire sa babae na ikinapalakpak nito. "Wow, totoo nga umamin ka na sa kanila Claire Sanchez," Naglakad palapit si Camille kay Zayne na ikinatakot ni Claire. "Wag kang lalapit sa anak ko!" Tatakbo na sana si Claire sa gawi nila ngunit nagulat siya ng humarap ang babae na mayroong patalim at tinutok sa kaniy
ZEKIELPARANG tumigil ang mundo ko sa oras na malaman ko na andoon si Camille at mayroon itong patalim na hawak at nakatutok kay Claire. Nang makita kong umiiyak si Claire sa kamay ni Camille ay gustong-gusto ko ng lapitan ito at itulak ang babae palayo sa babaeng mahal ko pero hindi ko magawa lalo na at maaaring mapahamak ito. Nang makita kong nahimatay si Claire ay sinamantala ko iyon upang ilayo si Camille kay Claire kahit pa na nag-aalala ako kay Claire ay mas kailangan na mailayo ang babaeng yun dahil kung hindi baka mas lumala pa. Napatingin ako kay Claire nang maagaw kona ang kutsilyo at itinulak ito. Agad akong lumapit dito at binuhat. "Hero handle her. Mom, dad si Zayne please," tumango sila saakin dahil sa sinabi ko at aagad na akong tumakbo palabas ng office. "Saan mo siya dadalhin?! Hindi pwedeng kayo ang ikasal!" natigilan ako nang makita ko doon si Philip ang ama ni Camille kasama ang ibang board members. "I will k!ll you!" diin kong sabi sa kaniya na ikinaatras nang
"I'm not mad daddy. Masaya pa nga po ako eh, gustong gusto ko nang yakapin si mommy kanina pero hindi ko magawa dahil kay Camille," Hindi ko naiwasan na mapaiyak dahil sa sinabi nito. Agad ko siyang niyakap ng mahigpit na syang ikinasukli nito saakin. "Thank you son, thank you for accepting your mommy," Pagkatapos ng yakapan namin na iyon ay inihabilin ko muna ang anak ko kay mommy para mabantayan ito at tyaka ako lumapit kay daddy upang kausapin ito. "Alam kong alam mo kung bakit kita kakausapin Kiel," seryosong sabi nio Daddy na siyang ikinatango ko naman dito. "Alam mo ang mundo natin Kiel, si Zayne. Alam kong gets mo na si Zayne ang pinuntahan ni Camille hindi si Claire. Sa tingin mo bakit? Sa tingin mo para saan?" Napakuyom akong muli ng kamao dahil sa sinabi nito. Tama siya pero wala akong idea kung bakit iyon ginawa ni Camille. Kailangan naming maging maingat at bantayan ang mga Hernandez. "Son masyado na kayong marami lalo na ngayon na buntis si Claire, ayokong ma
"K-Kuya Clark," Clark pala ang pangalan nun, magkapatid nga. "Claire how are you feeling? Are you okay now?" natigilan ako ng makita ko ang pag-aalala sa muka nito lalo na sa boses nito ay halatang-halata. "O-Okay na ako kuya, nasaan ang anak ko?" "Mommy andito ako," Nabaling ang atensyon ni Claire dahil sa nagsalita at doon ay nakita niya si Zayne at agad niya itong niyakap. Napangiti ako dahil doon at alam kong maging sila ay masaya sa nakikita. "I'm sorry Zayne, hindi ko ginusto na itago ang katotohan. Hindi ko ginusto na itagago ang kambal mo," "Mommy it's okay, alam ko na po ang totoo at masaya ako dahil ikaw pala talaga ang totoo kong mommy. Ang akala ko talaga ay may iba ka ng pamilya kaya ka may anak iyon pala ay kapatid ko ang anak mo mommy," "Follow me Zekiel," Napatingin ako sa kuya ni Claire ng bigla itong tumayo at sinabi saakin iyon. Napatingin pa ako saglit sa mag-ina ko bago tuluyang sumunod dito. Napaka bossy talaga kala mo kung sinong boss tapos lagi
*** "Z-Zekeil pwede ba kitang makausap?" Napahinto ako sa pakikipagusap kay mommy nang magsalita si Claire kaya napatingin ako dito. Katabi nanaman niya yung kuya niyang ewan at pareho silang nakatingin saakin kaya tumango ako. "Kami lang po sana tita, tito," napatingin ako kila mommy at daddy dahil doon at agad naman silang tumango at binuhat ni mommy si Zayne at naglakad palabas. "It's just a talk don't be nervous," nagulat ako sa binulong ni daddy dahil paano niya nalaman na kinakabahan ako. "I'm watching you." Bulong saakin ni Clark ng dumaan siya sa gawi ko na ikinasama ko ng tingin sa kaniya. "Edi manood ka pake ko sayo," bulong ko pabalik dito at tyka siya nawala sa paningin ko. Kala mo naman kung sino kainis! "Zekiel," natauhan ako ng magsalita si Claire at nakita kong wala na palang ibang tao bukod saamin kaya lumapit ako sa kaniya. Nakaupo na siya ngayon sa higaan niya. "What do you wanna talk about?" tanong ko dito na ikinabuntong hininga niya. "Gusto ko lan
CLAIRE"N-NASAAN ang anak ko?" hirap kong tanong kay Bea nang malaman ko ang nangyari. Parang gumuho ang mundo ko dahil sa aking narinig, hindi pwedeng may masamang mangyari sa anak ko. Hindi pwede!"Halikayo sumunod kayo saakin," tumakbo siya papunta sa kung saan kaya sumama kami sa kaniya at ni isa ay walang nagsasalita saamin. "Bakit sarado?!" Tanong ko habang kinakalampag ang pintuan ng makarating kami doon. "C-Claire hindi tayo pwede sa loob," sagot ni Bea na ikinailing ko. "H-Hindi pwede! Hindi pwede, gusto kong makita ang kalagayan ng anak ko!" naramdaman ko na mayroong yumakap saakin mula sa aking likuran. "Life, tama na please. Magiging ayos lang si Zoey," nagpumiglas ako kay Zekiel dahil doon. Ayoko hindi ako papayag na hindi ako papasok sa loob. "P-Please papasukin niyo ako! Gusto kong pumasok!" nagsisiunahan na ang aking luha sa mga mata dahil sa sakit na nararamdaman ko. Saglit ko lamang iniwanan ang aking anak ngunit ngayon eto na siya sa OR. "M-My Life please kum
Napahiwalay ako sa pagkakayakap ko kay Kuya dahil doon at napatingin sa kaniya. Mayroon itong mga ngiti sa labi at pinunasan ang luha na nasa pisnge ko. "Kung nandito ang mama yan din ang sasabihin niya, let them be Claire." Dahil sa sinabi ni Kuya ay napalingon ako sa doctor at tumango dito. "Gawin niyo na doc and please, pagalingin niyo ang anak namin," Pagkasabi ko niyon ay naramdaman ko ang paghawak saakin ni Zekiel sa kamay ko at ngumiti saakin pagkatapos ay tumingin sa doctor."Operahan niyo na ang anak namin," sabi ni Zekiel at tumingin saaking muli at pinisil ang aking kamay. Ganito pala ang pakiramdam na mayroon kang kasama sa oras ng kalungkutan, ang sarap sa pakiramdam. ***"Successful ang operation," Agad akong napayakap kay Zekiel at Zayne dahil sa ibinalita ng doctor nang lumabas ito mula sa operating room. "M-Mommy, d-daddy ligtas na ang kambal ko!" masayang sabi ni Zayne na siyang ikinangiti ko at hindi ko na napigilan ang pagtulo nang aking mga luha. Masaya ako