Chapter 49.2

Napahiwalay ako sa pagkakayakap ko kay Kuya dahil doon at napatingin sa kaniya. Mayroon itong mga ngiti sa labi at pinunasan ang luha na nasa pisnge ko.

"Kung nandito ang mama yan din ang sasabihin niya, let them be Claire."

Dahil sa sinabi ni Kuya ay napalingon ako sa doctor at tumango dito.

"Gawin niyo na doc and please, pagalingin niyo ang anak namin,"

Pagkasabi ko niyon ay naramdaman ko ang paghawak saakin ni Zekiel sa kamay ko at ngumiti saakin pagkatapos ay tumingin sa doctor.

"Operahan niyo na ang anak namin," sabi ni Zekiel at tumingin saaking muli at pinisil ang aking kamay. Ganito pala ang pakiramdam na mayroon kang kasama sa oras ng kalungkutan, ang sarap sa pakiramdam.

***

"Successful ang operation,"

Agad akong napayakap kay Zekiel at Zayne dahil sa ibinalita ng doctor nang lumabas ito mula sa operating room.

"M-Mommy, d-daddy ligtas na ang kambal ko!" masayang sabi ni Zayne na siyang ikinangiti ko at hindi ko na napigilan ang pagtulo nang aking mga luha.

Masaya ako