Chapter 46.1

CLAIRE

AKO lang mag-isa ang nagbabantay ngayon sa anak kong si Zoey, it's been two days since ma-ospital ang anak ko. At dalawang araw na 'rin akong nananalangin na sana mayroon ng pusong compatible sa anak ko. Gabi-gabi akong pumupunta sa church dito umiiyak habang nagdarasal na sana dumating na ang mag-liligtas sa anak ko.

Wala si Quinn dito dahil pinasundo ko sa kaniya sina nanay sa Paris, gusto ko personal na sabihin ni Quinn ang balita sa mga ito dahil ayoko silang mabigla.

"Zoey? Pagaling ka ah? Hindi ko kaya na wala ka," naiiyak ko na sabi dito habang hawak ang kaniyang kamay.

Palagi ko siyang kinakausap kasi alam kong naririnig niya ako. Wala akong ibang gustong mangyari kundi ang gumaling ang anak ko dahil hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama dito.

Nagulat ako ng biglang mag ring ang cellphone ko kaya sinagot ko ito agad.

"Hello Claire? Where are you, susunduin na kita," natigilan ako nang marinig ko ang boses ni kuya Clark naalala ko na sinabi k