Lahat ng Kabanata ng My Little Trophy : Kabanata 51 - Kabanata 60

 "Ma naman! Ano ba namang biro 'to." Kasabay ng kanyang pag-alma ay ang paghakbang ng kanyang mga paa palapit sa kinaroroonan ni Ashton. "Seryoso ako, Amber." "Mama, hindi po natin katulong si Ash--" Natigil ito sa kanyang sasabihin nang hawakan ni Ashton ang kanyang kamay. Binigyan niya ito ng tinging tila nagsasabing ayos lang siya. "Hindi ko naman siya pinipilit. Kung ayaw niya, pwede namang hindi niya gawin." "Kasi wala siyang choice, 'ma. Mabuti pa siguro, aalis na lang kami." Hinila nito si Ashton paalis ngunit hindi naman nagpahila ang lalaki.  "No, Amber. Let's stay here. Kaya ko naman 'to. Ang simple lang naman ng mga ito." Puno ng sinseridad ang mga mata nito  ngunit sinamaan niya ng tingin ang lalaki. "I can and I am willing to do everything for you." Tila hinaplos ang puso niya sa sinabing iyon ni Ashton ngunit mas nangibabaw pa rin ang kanyang inis. "Oh hayan ah! Narinig mo naman, walang pili

Sa loob ng isang linggong pananatili nila sa bahay ng mga Velez at kung anu-anong inutos ni Amaya Velez sa kanyang manugang. Naranasan ng lalaki ang mag-igib, magsibak ng kahoy, magluto, maglaba ng mano-mano at mag-construction worker sa renovation ng kusina ng mga Velez.Halos hilain na ni Amber ang araw para makauwi na sila. Dahil sa tuwing naaawa siya sa lalaki at sasabihin niyang uuwi na sila ay laging linyahan ni Ashton Bluementrint na ayos lamang siya."Siguro nagsisisi ka na ngayon, noh?" Nasaad ni Amber matapos tumabi ng higa sa kanyang mister. Nakasandal ang lalaki  sa headboard ng kama at abala sa pagtitipa sa laptop na nasa kanyang kandungan. Tila modelo ito, prenteng nakasandal sa headboard habang walang pang-itaas na damit. Tumigil sa saglit sa ginagawa si Ashton at saka bumaling sa kanyang misis."Regret to what?" Muli nitong binalik ang atensiyon sa laptop. Sa isang linggong pananatili nila sa mga Velez ay natambakan na siya ng t

Isang linggong bakasyon. Sorpresa kung sorpresa. Matapos silang umalis sa House of Gabriel ay dumeretso sila sa airport. Sumakay sila sa private plane ng mga Villacorda. Mukhang plinano iyon ni Ashton dahil may bagahe na silang nakahanda sa loob ng eroplano. Hindi inakala ni Amber na mararanasan niya ito sa kanyang buhay. Pakiramdam niya ay tila nasa perpektong ayos ang lahat. Hindi man siya nakatapos ng pag-aaral pero masaya naman siya sa pagkakaroon ng dalawang anak. Maswerte rin siya kay Ashton Blumentrint dahil pinaparamdam nito kung gaano siya kaimportante.Hindi maganda ang kanilang naging simula kaya hindi niya inakalang aabot sila sa ganito. Kailangan lang pala niyang magpatawad, iyon pala ang daan para tuluyan na siyang maging masaya, tuluyang maging malaya sa sakit ng nakaraan.Hiling lamang niya, sana ay tuloy-tuloy na ito.Dinala sila ni Ashton sa Hongkong. Sobra nilang na-enjoy ang pamamasyal sa beach at ocean park. Sumakay din sila ng

"Ashtonnn!" Pumalahaw siya ng iyak habang tila sasabog na ang kanyang puso. Patay na si Ashton Blumentrint. Ayon kay Indigo ay nasangkot sa aksidente ang kanyang mister. Halos hindi na makilala ang bangkay ng lalaki dahil sumabog ang sinakyan nito matapos tumaob. "Hindi totoo 'to! Buhay si Ashton. Sabihin niyong prank 'to!" Kulang na lamang ay maglupasay si Amber. Kausap lamang niya kaninang umaga ang lalaki pagkatapos ay biglang darating si Indigo at sasabihin nitong wala na ang kanyang mister.  "Huminahon ka, Amber. Walang mababago kahit magwala ka pa." Bagama't makikita ang simpatya sa mga mata ng binata ay tila nagpanting pa rin ang tainga niya sa sinabi ni Indigo. Puno ng hinanakit na bumaling siya kay Dark Indigo. "Huminahon? Narinig mo ba ang sinabi mo? Nawalan ako ng asawa, Indigo. Nawalan ng ama ang mga anak ko, tapos sasabihin mong huminahon ako?" Dismayado siyang napailing. "That's not what I want to

Maganda ang vacation house ng mga Villacorda. Isa iyong modern bungalow house. May floor to ceiling glass wall ang ikalawang palapag na tamang-tama para makita ang view ng dagat na walking distance lamang ang layo. Labis iyong nagustuhan ni Amber. Tila ba hindi kumpleto ang kanyang araw kung 'di siya pupunta sa dagat. Sa tuwing pinapanood niya kasi ang dagat ay tila nakakaramdam siya ng kapayapaan. Tuwing dumadampi ang malamig na hangin sa kanyang balat ay tila ba napapanatag siya. Pakiramdam niya ay tinatangay ng hangin ang kanyang mabigat na dalahin. Umupo siya sa upuang gawa sa kahoy. Pinagsawa niya ang kanyang mga mata sa kulay asul na dagat. Tulad ng araw-araw niyang ginagawa sa nakaraang dalawang linggo ng pamamalagi nila roon. Kahit papaano ay nabawasan ang kanyang pag-iyak. Hindi na katulad noon na kung pwede lang ay umiyak siya ng umiiyak hanggang sa wala na siyang mailuha.  Nawala ang atensiyon niya sa dagat nang huminto sa 'di kala