All Chapters of Lahid: Chapter 231 - Chapter 240

Tinulak na ni Agtok ang bangka palayo sa batuhan sa pamamamagitan ng pagtulak dito gamit ang sagwan. Sa paglayo nama'y muling nagsagwan si Agtok patungo sa dalampasigan, at habang binabaybay ang papunta roon ay naalala muli niya rito ang isang bagay. Muntik na niyang makalimutan na may dala pala silang mahahalagang bagay sa bangka na siyang nakaloob sa dalawang malalaking gusi. Silabluha, kung ito ay tawagin. Ito ay mga maiitim na pulbong lumiliyab sa tuwing sinisindihan, at sumasabog naman kapag kinukumpol sa isang mahigpit na sisidlan at sinisilaban. Minimina ang mga ito sa Isla ng Borgaora, ang napakalayong isla sa silangang Karayagan na siya ring pinakamalaking minahan ng iba't-ibang likas-bakal at kung saan siya ring maituturing na pinakamalaking kulungan sa buong mundo dahil dito dinadala ang lahat ng mga kayaw. Ang pinagtataka lamang ni Agtok ay kung papaano sila nagkaroon ng ganitong kahalagang bagay dahil ang mga pulbong ito ay hindi karaniwang inaangkat sa buong Karayagan, b

Ito ay hindi na laban ng kapatirang Sinag Araw. Ito ay laban na ng buong Santa Lucia.At nanglaki pa lalo ang aking mata sa pagkagulat nang makitang hindi lamang pala ang buong pamilihan ang nasusunog dahil sa aking nakikita, lahat na yata ng mga gusaling nakatirik sa palibot ng Santa Lucia, gusali o bahay man ay nagliliyaban nang malakas.Handa na lahat, wari ko. May mga ilan sa hukbo, karamihan, ay may dalang mga baril na may balang kahoy ng Bernados na sinadyang pinagawa. Ang iba naman ay may mga dalang mga pinatulisang mga kahoy na nagmula rin sa kahoy na Bernados. Walang ginawa ang mamamayan buong araw kanina kundi ang namutol at nanghulma ng mga sandatang yari sa natatanging kahoy na makakalupil sa mga bampira upang magamit sa labang ito. Mabasa ring tingnan ang iilan sa hukbo dahil sa iniligo nilang langis mula sa katas ng bulaklak ng Bernados. Sa ganitong paraan, maaaring malalapnosan ang bampirang hahawak sa kanila.Bilang isang alagad ng simbahan, wala sa aming tanglaw ang s

Ang kampanaryong ito ay nasa taas na trenta metros na ang bubungan ay gawa sa kulay pula't nilutong tisa. Ang himagsikan ni Damian Vicente ay nag-ugat dahil sa pagtulong niya sa mga obrero ng Hacienda Gonzales laban sa mga pang-aabuso ng mga Agustinong prayleng namumuno sa malawak na tubuhan roon.Hindi lamang dahil sa nangangailangan ito ng tulong sa kanya kaya nagpakita kundi, wari din niya, na parang may malalim ngang dahilan kung bakit sila nagkatagpo muli ng maestro matapos ang matagal na panahon. Ang buong fuerte o kuta ay may lawak na dalawang libo't isang daan at animnapung metrong kuwadrado. Hugis parisukat ito kung saan ang bawat gilid ay humaharap sa direksyon ng hilaga, timog, silangan at kanluran ng bayan ng Sangrevida. Nagitla ang padre sa narinig niya sa bata. Batid din niya ang matinding pangangamba sa pagmumukha ng paslit kaya nilinaw niya kung ano ang sadya nito. "Bakit? Anong nangyari?" tanong muli niya sa bata.Araw-araw sinusubukan niyang buuin noon ang cantar na i

Mula sa maliit na bintana ng karwahe, tumanaw ako sa labas. Napakaabala ng araw na iyon sa pantalan. Doon ko nabatid na unting unti na niya natatanggap ang nangyari sa kanya. Naalala ko na kanina lamang ay naikuwento niya sa akin ang tungkol sa mg alagad ng dilim. Ngumiti lamang si Natalia sa akin. Alam ko na sa mga ngiting iyon, nalaman niya ang naramdaman kong saya sa aking pagpunta sa bayang ito. May mga karwahe ring dumadaan at may mga kariton ring tinutulak ng tao roon. Nagdasal muna si Tiyo Graciano at pagkatapos ay nagsimula na kaming kumain. Pinaglingkuran ako ni Manuela na nilalagayan ng kanin ang aking pinggan.Sinabihan ko naman siya na maglagay lang ng kaunti ngunit dinamihan naman niya ito. Inabot niya sa akin ang niluto niyang karekare para sa akin.“Nangungupahan ako ng cuarto sa isang lumang bahay-paupahan na hindi malayo rito. Kahit ayaw niyang magpaalalay, sinusundan ko pa rin si Manuela upang agad kong matugunan baka sakaling madapa ito o mabatid sa dinadaan. Dahan d

Iba ang timpla ng panahon sa araw na iyon. Ngunit, hindi natibag ng uring panahong ito ang taglay na kabukalang-loob na mayroon ang yaong binatang doktor. Sadyang malinis at maginhawa sa pakiramdam ang hangin ng Santa Barbara dahil sa mga halama’t punong nakapalibot dito. Sasakay na sana siya sa karwahe para nang makauwi, nung may tumambad bigla sa kanya. "Doktor," ang pagtawag nito kay Julian. Tiningnan ni Ato ang kanyang kaliwang braso para alamin kung ano itong bagay na itinanong sa kanya ni Julian. "Ito?" ani Ato at ipinakita pa ang pintadong ahas--ang siyang inukol ng binatang doktor sa kanya. "Nakuha ko ito mula sa aking ama. Sa kalagitnaan naman ng bodegang iyon, makikita sa may sahig ang isang debakal na pinto. Siya rin ang maygawa nitong pintadong ito noong kabataan ko. Ito ay marka ng pangarap niya na maging isang guardia civil ako na kagaya niya. Dahil sa panibagong araw na ito, kahit batid na may darating na masamang panahon ay balak pa rin niyang pumunta ng Barrio Umag p