All Chapters of Lahid: Chapter 241 - Chapter 250

Napagapang paatras sa basang tisang lupa si Andracio nang makitang patay na si Leandro. Napatay niya ito. Malaki ang looban ng villa na iyon. May ikalawa pa itong palapag. Punong puno ito ng mga tao na may mga ibat ibang lahi at kaantasan sa buhay."Ngunit paano natin gagawin iyan Alana?" biglang tanong niya sa akin. "Ni wala tayong kaalaman kung saan siya ngayon. Aalalahanin mo, ang unang pagbabago ay ang pinakabagsik sa lahat ng araw natin kaya hindi lamang ako nangangamba para kay Damian. Natatakot rin ako para sa buong Santa Lucia,"Kaya nama'y batid at naintindihan agad ni Ato ang pinapakaukol sa kanya ni Ginoong Flavio dahil sa mahirap at napakahabang daang tinahak pa nito para makadalo lamang sa agarang pagpupulong na gaganapin sa gabing iyon. Hindi man sinadya ay napatay niya pa rin ito. Napatingin siya sa kanyang mga kamay dalang di makapaniwala sa nagawa. Nanginginig pa ang mga ito pagtingin niya na kahit binabasa na ng ula'y nakikita pa rin ang nahugasan mula ditong mapulang

Malinis at malamig ang naramdaman niyang hanging bumayo mula sa bintana na talagang nakakagaan sa pakiramdam at isipan. Malayo ang hanging ito kung maihahambing sa mabaho at mainit na hanging malalanghap sa gitnang bayan. May parehong pintuang nakakabit dito na yari naman sa matigas na kahoy ng punong acacia. Ang dalawang entrada na ito, na nasa harapan at sa likuran, ay ang mga tanging daanan lamang papasok at papalabas ng yaong campanario. Sa kanyang kinalalagyan, nagkahalo na ang kanyang dugo sa tubig-ulan. Ang daloy din ng luha sa kanyang mga mata ay nahalo rin dito, nahugas, dahil sa malakas na ulan sa gabing iyon. Sariwang hangin ang sumalubong kay Julian habang nasa paglalakbay pa rin sa daanan kung saan matatanaw mula sa bintana ng karwahe ang napakalawak na mga palayan.Ito rin ang parehong ihip ng hanging sumalubong sa kanya nang napapunta siya sa Barrio Umag noong nakaraang tatlong araw, tanda pa niya, kung saan napapunta siya rito para tugunan ang isang pasyenteng nanganga

Tinahak namin ang mga malalaking bato, mga mapusok na halamanan at mga makitid na mga latayan. Hindi ako isang manlalakbay, ni hindi ako mahilig maglakbay ngunit sa araw na iyon, parang ginaganahan akong maging isang tagalakbay. "Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwalang sumang-ayon ang ating mahal na arsobispo sa pagbibigay ng banal na basbas sa naging kamatayan ni Hen. Trinidad. Isang mabigat na kasalanan sa mata ng Diyos ang kitilin ang sariling buhay kaya hindi nararapat bigyan ng banal na basbas ang mga taong yumao dahil sa ganitong pamamaraan kagaya nang ginawa ni Hen. Trinidad," ang pahayag ni Padre Agustin. Sa kanyang pagbabantay sa kubong iyon, biglang nakarinig si Teodato Salinas ng isang malakas na sigaw. "Ato!" ang narinig niyang sigaw na may pagtawag sa kanyang palayaw. Nabatid naman niya ang tinig na ito na nanggaling sa ibaba ng punongkahoy kaya dumungaw siya mula sa kinaroroonang kubo sa itaas para tingnan kung kanino galing ang itong narinig niyang pagtawag.

“Bago natin ibalik ang mangkukulam na ito sa impyerno,” wika ng padre sa lahat. “Maglaan muna tayo ng isang dasal para sa ating bayan, para sa ating lahat. Sana ay bigyan tayo ng proteksyon ng Poong Maykapal laban sa mga diyablong kagaya ng mga ito,” ani pa nito sa lahat. Napamahal na sa akin si Carmela.Nagsimula siyang nagdasal sa lahat na sinabayan naman ng mga taong naroon. Hindi ko maisip na sa kabila ng pananampalataya ng mga tao sa Diyos ay magagawa pa rin nilang maniwala sa mga kabalbalang sabi-sabi kagaya ng pagkakaroon ng mangkukulam. Parang anak na ang turing ko sa kanya. Kailanman ay hindi ko nakitang gumawa ito ng masaama. Palaging magkapareho ang aming mga opinyon sa mga bagay-bagay maliban na lamang sa isa. Ang kanyang pagdesisyong pumunta sa lugar ng kanyang ina, ang tinawag ng Felipinas. At hindi ko rin naisip na isa pang prayle ang mangunguna sa ganitong mga kaganapan.Hindi ko napagbago ang desisyon niyang ito. Hindi ko rin nagawang pigilan siya. Hindi ko rin nagawan

Sa pagsigaw niyang iyon, bumugso ang masamang kutob namin ni Tiya Litang. May kutob kaming nagbabadyang kapahamakan kagaya ng ikinatatakot naming mangyari dito. Inihanda namin ni Tiya Litang ang aming mga sarili sa anumang nagbabadyang panganib na darating.Nang madaanan na ang malaki at batong tarangkahan, dito lang niya nabatid na nakarating na siya sa Fuerte de San Nicolas. Nagpatuloy lamang ang kanyang karwahe sa pag-usad, papasok sa pook-tanggulan, at mula sa tarangkahang ito ay nagpatuloy ang karwahe papuntang kanluran kung saan naroon ang gusali ng Tribunal de Oficio Ilocandia na siyang lugar na pagdadaosan ng paghahatol. Pagkabukas niya ay may nakita akong isang lampara na naman at dala ito ng pumasok ang isang tao na nakasuot ng mahabang kapa na naayon katulad ng mga mongha. Pinaniniwalaang galing sa isang bituin ang natorang bato. Isang malaking bituin umano ang nahulog mula sa kalangitan ng Isla del Fuego. Kulay pula ito at may nakapalibot na pulang sinturon sa kanyang baywa