All Chapters of Crumpled Heart (Tagalog): Chapter 121 - Chapter 130

We stayed there for a while and kalaunan din naman ay nagpasiya na rin kaming umalis dahil papalubog na rin ang araw. Day’s pass until it reaches out Saturday which is my long wait day. Excited ako sa araw na ito dahil sa wakas we will have our time together. He said that he’ll catch me up at ten in the morning at nakapagpaalam na rin siya kay Mama kahapon na roon na lamang ako magtanghalian dahil baka nga matagalan kami at marami pa naman talaga kaming hindi nagagawa sa aming group project. Isang simpleng jogging pants at ngayon ay hindi na ako nag top na shirt ngayon at imbes ay isang oversized na t-shirt na lamang. Nagdala ako ng isang notes at isang ballpen bago tuluyan ng bumaba sa aking kwarto. Sa baba ko na lamang siya hihintayin at dahil maaga pa naman ay inabala ko na muna ang aking sarili sa sala namin. Si Ana ay nasa itaas at nasa kaniyang kwarto habang si Mama naman ay nasa trabaho. I scrolled into my phone while waiting to Leon.   Nang makarinig ng

Inabala ko ang aking sarili sa pag aayos ng aming uupuang tela sa damuhan at inayos na rin ang mga pagkain na ilalagay namin doon upang magsilbing picnic ito habang si Leon naman ay busy sap ag aayos sa pag iihawan namin. Doon nga namin lulutuin ang aming panang halian at mamaya pa raw ilalagay dito iyong mga ihihihaw na pagkain dahil gagawa muna kami ng aming group project at pagkatapos ay ‘tsaka na kami mag iihaw. This is the second time I did a picnic. The first one is with my family and now the second one is I did it with my loved one.   This is a memorable experience for me because I never thought this was actually happened. Ganito talaga ata ang magmahal, you will experience new things with your love one and I never been this happy with my whole life. Kahit pa marami ang hadlang, I understand. Alam kong iba kami ng ikinagisnan but please let me enjoy this for a while. I also knew that this, our relationship was not a lifetime, I know. Just let me enjoy my

Pagkatapos ay nagtungo ako sa may pintuan kung saan ko nabitawan kanina ang paperbag na hawak. Napansin kong sinundan niya ako. Pinulot ko ang nabitawang paperbag kanina bago ako bumaling sa kaniya. Ngumiti ako.   “Happy Birthday, Leon.” Matamis kong sinabi bago inilahad sa kaniyang harapan ang hawak na paperbag.   Tinignan niya ito at umiling. “You don’t have to do this, I’m very satisfied that you came into my birthday today, and the fact that I celebrate my first birthday with the love of my life.” he said na nakapagpa iling sa akin habang nanatili ang ngiti sa akin.   Gosh. He is so sweet. Sa mga nagdaang buwan ay hindi pa rin ako nasasanay sa mga ganiyan niyang salita at panigurado hinding hindi ako masasanay dito.   “No, you deserve a gift, Leon. Don’t say that!” parangal ko at ‘tsaka mas lalo pang nilahad ang aking regalo sa kaniya.   Tinitigan na niya muna ako ng maiigi a

Humagulgol ako ng sobra kahit pa may mga nanonood na mga kaklase namin. Nagmahal lang naman ako? Dapat talaga pinairal ko na lamang ang aking utak tignan mo ang nangyari ngayon? I feel like I lose myself. Tinulak ko si Leon upang makalayo at hinanap si Lhara kahit nanlalabo na ang aking mga mata. Isa lang ang gusto kong gawin ngayon, ang umalis sa lugar na ito.   “L-Lhara,” sabi ko at napahikbi.   “Marianna let’s talk please baby…” pagmamakaawa sa akin ni Leon na agad nakabawi at hinarangan agad ako at hinawakan ang aking mga siko.   “Let go of your hands out of him, you idiot!” narinig kong galit na sinabi sa kaniya ni Lhara at hinawi ang kamay ni Leon sa akin. Nakita kong tinulak niya ito ng malakas dahilan kung bakit siya napaatras kahit na ang aking mga mata na nanlalabo na ay nakita pa rin iyon.   “Lhara please, let me talk to her…” ramdam ko ang sakit sa pagkakasabi iyon ni Leon kay Lhara pero

Kinabukasan niya ay hindi pa rin ako pumasok at nanatili sa aming bahay. Wala pa akong lakas pumasok dahil alam kong nandoon sila. Bakit ako pa ang magdusa sa kanilang ginawa? Bakit hindi sila? Bakit ako ang nahihirapan ngayon? Hindi naman ako kinuwestyon ni Mama kung bakit hindi na naman ako pumasok at ‘tsaka pumunta kanina rito si Lhara bago siya pumuntang school upang kunin ang sinagutan ko kagabi na assignment namin ngayon. I also said to her that I will not going to school.   Hindi ko alam kung kailan ako magiging ready. Hinding hindi ako magiging ready. I wish hindi na lamang sila roon nag aaral. I hate them all.   Nantili ako sa aming bahay at nagmukmok na naman sa aking kwarto. Minsan natutulala at minsan umiiyak na lamang. Nagskip din ako sa pagkain at hapon na noong nakakain ako muli. I was in my middle of my eating era when I heard my phone beside me ring. Nakita ko ang pangalan ni Mama roon kaya agad ko itong sinagot. Alas kwatro