Nanatili ako sa aking kwarto buong araw. Kanina pa nagpa alam si Lhara sa akin upang siya na ay umalis. They didn’t question me that much about what happened and just waiting me to open up. I did a small open up with her and I think my mother already knew something and I am thankful for the both of them that didn’t bother me to speak. I am so thankful that they value my space. Hindi rin ako gaanong nakakain at nanatiling nakahiga sa aking kwarto. Sa pananatili roon maghapon ay wala akong ginawa kundi ang umiyak ng umiyak hanggang sa mapagod ako at ‘tsaka makatulog tapos magigising kapag may kumatok sa aking kwarto upang padalhan ako ng pagkain o kamustahin.
For now hindi ko muna kayang magsalita. Sariwa pa sa king puso kung ano ang nangyari. Hindi ko alam kung paano ako makaka ahon. And kanina I heard an engine in front of our house at naririnig ko mula rito ang boses niya mula sa baba. Hindi ako lumingon sa bintana at mas pinili na lamang itakip ang aking una
Kinabukasan niya ay hindi pa rin ako pumasok at nanatili sa aming bahay. Wala pa akong lakas pumasok dahil alam kong nandoon sila. Bakit ako pa ang magdusa sa kanilang ginawa? Bakit hindi sila? Bakit ako ang nahihirapan ngayon? Hindi naman ako kinuwestyon ni Mama kung bakit hindi na naman ako pumasok at ‘tsaka pumunta kanina rito si Lhara bago siya pumuntang school upang kunin ang sinagutan ko kagabi na assignment namin ngayon. I also said to her that I will not going to school. Hindi ko alam kung kailan ako magiging ready. Hinding hindi ako magiging ready. I wish hindi na lamang sila roon nag aaral. I hate them all. Nantili ako sa aming bahay at nagmukmok na naman sa aking kwarto. Minsan natutulala at minsan umiiyak na lamang. Nagskip din ako sa pagkain at hapon na noong nakakain ako muli. I was in my middle of my eating era when I heard my phone beside me ring. Nakita ko ang pangalan ni Mama roon kaya agad ko itong sinagot. Alas kwatro
That night run so fast. Hindi nagising si Mama at doon na kami ni Ana natulog sa hospital. Pumunta rin si Ate Avon gaya ng kaniyang sinabi sa gabing iyon noong nakauwi na si Lhara. Hindi ako nakatulog ng maayos dahil binbantayan ko si Mama. Tulala lamang ako most of the time at kinukwestiyon kung bakit nangyayari ito sa buhay ko. Hindi ko alam kung ipapaopera ko ba si Mama dahil alam kong wala kaming sapat nap era pangbayad sa mga gastusin dito sa hospital at mula ngayon na ay pinoproblema ko na ang ibabayad dito sa kwartong ito at mga nagastos kahapon. Kusang tumulo ang luha ko sa aking pisngi habang pinagmamasdan ngayon ang buwan mula sa bintana ng hospital. Si Ana ay mahimbing na ang tulog at ang alam ko ay dis oras na ng gabi. Hindi ako makatulog dahil sa mga problema. Hindi ko rin alam kung anon a ang mangyayari sa buhay namin, sa buhay ko. Napatingin ako kay Ana na natutulog ngayon sa sofa. Kailangan kong maging malakas para sa kaniya at sa Mama ko pero
That day, my mother died. Sobrang iyak ko noong nawala siya. Ang sakit iyon para sa akin. Durog na durog ang aking puso. Madami ang tumulong sa amin sa kaniyang burol at wala ako sa sarili mula noong nawala siya. Hindi ko kasi matanggap na wala na ang Mama ko at hindi ko alam kung paano na kami ngayon ni Ana. Huling araw na niya ngayon at ililibing na ang Mama. Hindi ko na pinatagal pa at nagtagal lamang ng limang araw ang burol dahil wala na kaming pera. Ginawa ko naman ang lahat upang mabigyan ang Mama ng magandang libingan at dahil na rin sa tulong ng mga kaibigan ni Mama sa trabaho at sina Lhara. Hindi ko tinanggap ang binigay ni Senyora na Mama ni Leon na tulong. Ayoko ng magkaroon ng konektiyon sa kanila dahil hindi ko rin maiwasang sisihin ang anak niya sa ginawa niya sa buhay ko. After that party I never seen that man again and I am thankful of that. Naiwan kaming dalawa ni Ana sa bagong libing pa ni Mama. Tahimik na umiiyak sa a
“Tamang tama may magandang paaralan doon akong nakita,” saad niya. Napatango ako bilang sang ayon bago napatingin kay Ana. Nakapag usap na kami ni Ana at nakapag sundo na sasama kay Tito at mananatili sa Santa Ana. Sumang ayon siya at gusto niya rin doon dahil gusto niya munang matahimik. I understand her decisions and even I want to stay there for peace. Sobrang daming nangyari sa buhay namin na gusto na lang naming maglikom ang mga ito. Napagdesisiyonan din naming dalawa na we will get back here when the time both of us are now graduated as promised to our mother. We also want to be healed dahil feel ko kapag nanatili pa ako rito ay hindi na ako makakaahon pa dahil hindi ko matanggap na wala na ang Mama. “Doon na lamang kami Tito…” sabi ko. Tumango tango siya, “Walang problema, lagi naman ako roon at nakikita ko namang mas mabuti nga na manatili na muna kayo roon at mag aral ng high school niyo dahil maingay at m
Lumingon siya sa akin saglit ngunit natuon muli ang kaniyang tingin sa harapan. He then smiled afterwards. “Hindi lamang sa kaniyang mukha niya ikaw ay nagmana pati na rin sa ugali ng Mama mo, Marianna. Pati rin ikaw Louisianna, I envy your mother because she raised you two well,” mangha niyang sinabi sa amin. Napangiti ako dahil sa kaniyang sinabi bago lumingon kay Ana na nasa backseat. Binigyan niya ako ng ngiti na akin din namang sinuklian. Mahaba haba ang byahe patungong Maynila. Doon kami patungo ngayon bago kami lilipad patungong Santa Ana. Iiwan daw kasi ni Tito itong sasakyan na ito sa bahay niya sa Maynila at kapag nakarating na kami roon bukas ay doon muna kami ng isang araw siguro upang mamahinga at ipakita na rin sa amin ang kaniyang kompanya. Mamayang madaling araw pa lamang kami makakarating doon. Sanay naman na daw siyang magbyahe ng matagal dahil ginagawa niya raw ito tuwing pumupunta siya sa bahay niya sa Santa Ana dahil nga mag isa lang naman
Nailagay naman namin lahat ng gamit namin doon at hindi na kami bumalik sa parking lot pagkatapos noon at tama nga ang hinala ko na mataas ang kinalalagyan na palapag ng condo ni Tito. Nasa tenth floor ito! Nagpasalamat si Tito binigyan pa ng tip ang lalaki dahil sa pagtulong niya sa amin habang ako naman ay natuon ang atensiyon sa buong condo ni Tito. It was so nice! Manghang mangha kami ni Ana sa ganda ng condo ni Tito. It was mix of white and gold theme that looks his condo more expensive. Well, I bet this condo is really damn expensive! “Tito, ang ganda ng condo mo!” manghang sinabi ni Ana sa may kitchen habang ako naman ay nanatili sa malawak na sala niya. Napahalakhak si Tito na nasa pintuan pa lamang at kakasarado niya pa lamang ito. “Masyado kang mabait, Ana!” sigaw ni Tito pabalik sa kaniya. Napatawa kami dahil sa kaniyang sinagot. “Totoo, Tito. Ang ganda po ng condo mo,” sabi ko hab
Hindi ko na napigilang umiyak ng umiyak dahil sa hindi ko mapangalanang emosiyon. Natatakot ako. Iyon ang nangingibabaw sa akin. Hindi ako nilubayan ni Tito sa loob ng CR at dinaluhan niya ako hanggang sa ako ay tumahan na sap ag iyak. Hindi naman sa hindi ako masaya para sa nakuhang balita, I am not just yet ready for it. Ni hindi pa ito napupunta kailan man sa aking isipan tapos nangyari na lamang ng biglaan. I know I need to accept it. But fuck, ano na ang mangyayari sa buhay ko? This is so hard… “Don’t worry, that’s a blessing, Marianna… may dahilan kung bakit s aiyo binigay iyan,” alo ni Tito sa akin habang yakap yakap ko siya. Hindi na ako umiiyak at hinang hina na ako. Siguro ay naubos ko na lahat ng mga luha ko kaya ngayon ang tanging nagagawa ko na lamang ay ang matunganga. Hindi pa rin makapaniwala sa nangyari. “Eyes on me, Marianna… we will support you no matter what, I will suppor
Kumain kami sa isang magandang restaurant na sinabi ni Tito ay paborito niyang kainan ito. I am not familiar with the name but what I saw earlier is the name of this restaurant is Starbucks. I take note of that in my mind with those things that my Tito loves. Dito raw siya laging nag kakape or chilling out like that and I like it here. Pagtingin ko pa lamang sa mga pagkain nila ay natatakam na agada ko sa chocolate cake nila. I don’t know why, I never been in love with sweets like chocolate pero ngayon ay parang pakiramdam ko ay gusto ko ang lahat ng iyon. “Maren, what do you like?” tanong sa akin ni Tito ng kami ay nasa counter na. “Tito, I want the chocolates one and this too,” natatawa at nahihiya kong sinabi sa kaniya. “Oh, okay! What else? It’s alright!” sabi niya sa akin kaya ikinatango ko iyon dahil gusto ko pang kunin iyon nakita kong isang chocolate cake sa gilid dahil natatakam tala