Tumaas ang gilid ng kaniyang labi bago bumagsak ang kaniyang mata sa aking bibig. Napalunok ako. Is this it? Should I reveal it now? Marami na panigurado ang nakatingin sa amin lalo pa at ang kasama ko ngayon ang may birthday and also, he is damn Leon!
Iyon ang nasa aking utak habang kasayaw siya. Maalumanay lamang ang aming mga sayaw dahil sa musikang tumutugtog ngayon. Ang mga ibang taong nagsasayaw din ay malayo sa amin. Nanatili ang tingin ko sa kaniya kaya nagulat ako noong bigla siyang lumapit sa akin. Akala ko ay hahalikan niya ako at hindi agad ako nakaiwas sa kaniyang ginawa. Naestatwa ako sa aking kinatatayuan.
“I want to kiss you…” bulong niya sa gilid ng aking tenga. Halos makiliti ako roon sa naramdamang mainit na hininga niya.
Halos matawa ako roon pero pinigilan ko ang aking sarili. Hindi ako nagsalita at nanatili pa rin siya sa gilid ng aking tenga.
“I want to lean on your nec
Humagulgol ako ng sobra kahit pa may mga nanonood na mga kaklase namin. Nagmahal lang naman ako? Dapat talaga pinairal ko na lamang ang aking utak tignan mo ang nangyari ngayon? I feel like I lose myself. Tinulak ko si Leon upang makalayo at hinanap si Lhara kahit nanlalabo na ang aking mga mata. Isa lang ang gusto kong gawin ngayon, ang umalis sa lugar na ito. “L-Lhara,” sabi ko at napahikbi. “Marianna let’s talk please baby…” pagmamakaawa sa akin ni Leon na agad nakabawi at hinarangan agad ako at hinawakan ang aking mga siko. “Let go of your hands out of him, you idiot!” narinig kong galit na sinabi sa kaniya ni Lhara at hinawi ang kamay ni Leon sa akin. Nakita kong tinulak niya ito ng malakas dahilan kung bakit siya napaatras kahit na ang aking mga mata na nanlalabo na ay nakita pa rin iyon. “Lhara please, let me talk to her…” ramdam ko ang sakit sa pagkakasabi iyon ni Leon kay Lhara pero
Nanatili ako sa aking kwarto buong araw. Kanina pa nagpa alam si Lhara sa akin upang siya na ay umalis. They didn’t question me that much about what happened and just waiting me to open up. I did a small open up with her and I think my mother already knew something and I am thankful for the both of them that didn’t bother me to speak. I am so thankful that they value my space. Hindi rin ako gaanong nakakain at nanatiling nakahiga sa aking kwarto. Sa pananatili roon maghapon ay wala akong ginawa kundi ang umiyak ng umiyak hanggang sa mapagod ako at ‘tsaka makatulog tapos magigising kapag may kumatok sa aking kwarto upang padalhan ako ng pagkain o kamustahin. For now hindi ko muna kayang magsalita. Sariwa pa sa king puso kung ano ang nangyari. Hindi ko alam kung paano ako makaka ahon. And kanina I heard an engine in front of our house at naririnig ko mula rito ang boses niya mula sa baba. Hindi ako lumingon sa bintana at mas pinili na lamang itakip ang aking una
Kinabukasan niya ay hindi pa rin ako pumasok at nanatili sa aming bahay. Wala pa akong lakas pumasok dahil alam kong nandoon sila. Bakit ako pa ang magdusa sa kanilang ginawa? Bakit hindi sila? Bakit ako ang nahihirapan ngayon? Hindi naman ako kinuwestyon ni Mama kung bakit hindi na naman ako pumasok at ‘tsaka pumunta kanina rito si Lhara bago siya pumuntang school upang kunin ang sinagutan ko kagabi na assignment namin ngayon. I also said to her that I will not going to school. Hindi ko alam kung kailan ako magiging ready. Hinding hindi ako magiging ready. I wish hindi na lamang sila roon nag aaral. I hate them all. Nantili ako sa aming bahay at nagmukmok na naman sa aking kwarto. Minsan natutulala at minsan umiiyak na lamang. Nagskip din ako sa pagkain at hapon na noong nakakain ako muli. I was in my middle of my eating era when I heard my phone beside me ring. Nakita ko ang pangalan ni Mama roon kaya agad ko itong sinagot. Alas kwatro
That night run so fast. Hindi nagising si Mama at doon na kami ni Ana natulog sa hospital. Pumunta rin si Ate Avon gaya ng kaniyang sinabi sa gabing iyon noong nakauwi na si Lhara. Hindi ako nakatulog ng maayos dahil binbantayan ko si Mama. Tulala lamang ako most of the time at kinukwestiyon kung bakit nangyayari ito sa buhay ko. Hindi ko alam kung ipapaopera ko ba si Mama dahil alam kong wala kaming sapat nap era pangbayad sa mga gastusin dito sa hospital at mula ngayon na ay pinoproblema ko na ang ibabayad dito sa kwartong ito at mga nagastos kahapon. Kusang tumulo ang luha ko sa aking pisngi habang pinagmamasdan ngayon ang buwan mula sa bintana ng hospital. Si Ana ay mahimbing na ang tulog at ang alam ko ay dis oras na ng gabi. Hindi ako makatulog dahil sa mga problema. Hindi ko rin alam kung anon a ang mangyayari sa buhay namin, sa buhay ko. Napatingin ako kay Ana na natutulog ngayon sa sofa. Kailangan kong maging malakas para sa kaniya at sa Mama ko pero
That day, my mother died. Sobrang iyak ko noong nawala siya. Ang sakit iyon para sa akin. Durog na durog ang aking puso. Madami ang tumulong sa amin sa kaniyang burol at wala ako sa sarili mula noong nawala siya. Hindi ko kasi matanggap na wala na ang Mama ko at hindi ko alam kung paano na kami ngayon ni Ana. Huling araw na niya ngayon at ililibing na ang Mama. Hindi ko na pinatagal pa at nagtagal lamang ng limang araw ang burol dahil wala na kaming pera. Ginawa ko naman ang lahat upang mabigyan ang Mama ng magandang libingan at dahil na rin sa tulong ng mga kaibigan ni Mama sa trabaho at sina Lhara. Hindi ko tinanggap ang binigay ni Senyora na Mama ni Leon na tulong. Ayoko ng magkaroon ng konektiyon sa kanila dahil hindi ko rin maiwasang sisihin ang anak niya sa ginawa niya sa buhay ko. After that party I never seen that man again and I am thankful of that. Naiwan kaming dalawa ni Ana sa bagong libing pa ni Mama. Tahimik na umiiyak sa a
“Tamang tama may magandang paaralan doon akong nakita,” saad niya. Napatango ako bilang sang ayon bago napatingin kay Ana. Nakapag usap na kami ni Ana at nakapag sundo na sasama kay Tito at mananatili sa Santa Ana. Sumang ayon siya at gusto niya rin doon dahil gusto niya munang matahimik. I understand her decisions and even I want to stay there for peace. Sobrang daming nangyari sa buhay namin na gusto na lang naming maglikom ang mga ito. Napagdesisiyonan din naming dalawa na we will get back here when the time both of us are now graduated as promised to our mother. We also want to be healed dahil feel ko kapag nanatili pa ako rito ay hindi na ako makakaahon pa dahil hindi ko matanggap na wala na ang Mama. “Doon na lamang kami Tito…” sabi ko. Tumango tango siya, “Walang problema, lagi naman ako roon at nakikita ko namang mas mabuti nga na manatili na muna kayo roon at mag aral ng high school niyo dahil maingay at m
Lumingon siya sa akin saglit ngunit natuon muli ang kaniyang tingin sa harapan. He then smiled afterwards. “Hindi lamang sa kaniyang mukha niya ikaw ay nagmana pati na rin sa ugali ng Mama mo, Marianna. Pati rin ikaw Louisianna, I envy your mother because she raised you two well,” mangha niyang sinabi sa amin. Napangiti ako dahil sa kaniyang sinabi bago lumingon kay Ana na nasa backseat. Binigyan niya ako ng ngiti na akin din namang sinuklian. Mahaba haba ang byahe patungong Maynila. Doon kami patungo ngayon bago kami lilipad patungong Santa Ana. Iiwan daw kasi ni Tito itong sasakyan na ito sa bahay niya sa Maynila at kapag nakarating na kami roon bukas ay doon muna kami ng isang araw siguro upang mamahinga at ipakita na rin sa amin ang kaniyang kompanya. Mamayang madaling araw pa lamang kami makakarating doon. Sanay naman na daw siyang magbyahe ng matagal dahil ginagawa niya raw ito tuwing pumupunta siya sa bahay niya sa Santa Ana dahil nga mag isa lang naman
Nailagay naman namin lahat ng gamit namin doon at hindi na kami bumalik sa parking lot pagkatapos noon at tama nga ang hinala ko na mataas ang kinalalagyan na palapag ng condo ni Tito. Nasa tenth floor ito! Nagpasalamat si Tito binigyan pa ng tip ang lalaki dahil sa pagtulong niya sa amin habang ako naman ay natuon ang atensiyon sa buong condo ni Tito. It was so nice! Manghang mangha kami ni Ana sa ganda ng condo ni Tito. It was mix of white and gold theme that looks his condo more expensive. Well, I bet this condo is really damn expensive! “Tito, ang ganda ng condo mo!” manghang sinabi ni Ana sa may kitchen habang ako naman ay nanatili sa malawak na sala niya. Napahalakhak si Tito na nasa pintuan pa lamang at kakasarado niya pa lamang ito. “Masyado kang mabait, Ana!” sigaw ni Tito pabalik sa kaniya. Napatawa kami dahil sa kaniyang sinagot. “Totoo, Tito. Ang ganda po ng condo mo,” sabi ko hab
I don't remember getting in my own bed kaya naman dahil sa gulat ay napaahon kaagad ako. I looked around my room and there's no Leon I saw kaya naman dali dali akong nagtungo sa aking pintuan upang lumabas. Pagkalabas ay naamoy ko kaagad ang mabangong aroma na panigurado akong galing sa kusina. Naglakad ako patungo roon. I don't see no one in our sala. Maybe he got home?Nakita ko iyong iPad ko sa lamesa kanina sa sala. Bumungad sa akin ang dalawang tao sa kusina. Dahil sa gulat ay natulala ako. Leon is only with his pants while Manang is beside him. His biceps is visible at wala akong nagawa kundi ang lumunok."Naku, sir ako na po riyan!" Ani ni Manang."It's okay, Ma'am. I can do it," Leon said politely. Napataas ako ng kilay.Hindi nila ako napapansin dahil nakatalikod sila sa akin. Napansin lamang ako ni Manang noong nalingunan niya ako."Oh, Maren, mabuti at gising ka na," she approaches me.Nakita ko kung paano lumingon si Leon sa banda ko at pinasadahan ang katawan ko bago nagt
Umiling siya. "I don't think so... pero I looked forward after the event though, but he's not here. Maybe he's really busy." Miss Nini said."He will never come back here again," I said.Napalingon siya. "Even your runaways?"Tumango ako. "Yes,"Namilog ang kaniyang mga mata. "Binasted mo?" Umiwas ako ng tingin at mas piniling huwag magsalita.I can't answer that. Hindi ko naman siya binasted. Hindi naman siya nanligaw. Ah, they don't know our past so it's normal to think like that."Ayoko ng pumasok sa mga ganoong relasyon. I'm done with it and I think it's not for me,""Oh, natakot kang magmahal, Miss." she answered.Natigilan ako at kalaunan ay tumango at tipif na ngumiti na lamang. Maybe Miss Nini is right. Takot na talaga ako dahil puro sakit ang mga ibinigay sa akin. I don't want to experience that again and maybe yes; I am contented with what life had given to me right now. I've never asked for anything else again. Mabuti na rin. Ang tanging naiisip ko na lamang ngayon ay ang a
I didn't call Lhara about what happened. Just by thinking of it, I can already imagine what she will say to me. I can't risk it lalo na at ayaw niya kay Leon."Ayan sabi ko sa'yo umalis ka na riyan! You have money to pay your contract though, I know you got money already.""How was it? Is it good? Are you going to hit him up now?""I swear to god he has dark motives! Huwag kang papaikot sa halik na iyan!"I sighed as I think all of those possible words, she would give me. Narito ako ngayon sa veranda at may kasamang alak sa aking gilid. I am with my phone right now and still thinking if I should call Lhara. Huwag na lang at baka mas lumalo pa ang pagkamunhi niya kay Leon. I was busy right now scrolling in this article about the successful bachelor Leon Eleazar. There was a question in there that he answered. Binasa ko iyon ng mabuti.How was it to be young and successful, Mr. Eleazar?Leon: Good.How's your love life, Mr. Eleazar?Leon: No comment.I smirked. No comment huh? I scrolle
"What are you doing, Leon?" I asked him when we are already in the basement. Inalis ko ang pagkakahawak niya sa aking bewang.Nagpatuloy ako sa paglalakad patungo sa aking sasakyan. May inis na namutawi sa aking mukha. Wala naman talaga akong balak na manatili ng matagal doon sa after party nila tutal ay hindi naman ako mahilig at lalo pa at wala naman si Lhara. Lalo lang akong gustong umuwi dahil na rin kay Leon at sa ginagawa niya."We are already hot in everyone's eyes because we are spotted in UNI and now, mas lalo mo lang pinalala dahil sa ginawa mo." Patuloy kong sinabi sa kaniya.He didn't answer me until I reach out my car. Kating kati ang dila kong magsalita ng magsalita sa kaniya at pilit ko pang inalala ang sitwasyon namin at ang damdamin ko na kailangan kong kumalma. That's all I need to do when I am with him. Hindi ko dapat pinapairal ang aking emosyon sa harapan niya. Nilingon ko siya noong nakalapit na ako sa aking sasakyan bago humalukipkip. Basically, I need answers f
"Everyone is expecting to be on the hotel's bar for the after party, you all must come." The staff announced in the backstage.Nagpatuloy ko sa pag aalis at pagpapalit. Pagkatapos noon ay kinuha ko na ng mga gamit ko. The stylist who helps me get my clothes that I decline. "It's okay, ako na." I smiled on her.She smiled at me and get all the flowers they gave to me instead. Hindi na ko umapila roon dahil hindi ko naman na kaya pang buhatin ang mga iyon ng sabay sabay kaya nmna hinayaan ko na siya. Dumami ang mga tao sa loob ng backstage at mabuti na lang at naka alis naman kami roon. We immediately go into the elevator down to the basement for my things."Ang ganda mo po, Miss Mariana," hindi na napigilang sabihin ng tumulong na stylist sa akin noong nasa elevator na kami at pababa na.Lumingon ako sa kaniya at nginitian siya. "Salamat,""Pwede po pa selfie?" Nahihiyang sinabi niya.I chuckled a bit and nodded. "Of course, come here." I said to her na kaniya namang ginawa.We did tak
“Good morning too, Miss Nini!” I greeted. “Hindi po kasi ako maalam sa bagong location ng ating studio kaya mas inagahan ko.” I answered to her question. “Oh? I see…” she said. Nagsimula na rin naman kaming mag ayos ng mga gamit muna at sa magiging theme naming sa araw na ito. It was already set, and we just need to put all of the materials into the right places. Kaya naman habang hinihitay ay photographer ay tumulong na muna ako sa kanila habang sila ay nag aayos. Noong una ay ayaw pa nila pero I insist. Wala naman kasi akong gagawin doon kundi ang maupo lamang at ayoko namang maupo lang ngayon doon. Habang tinutulungan sila roon ay biglang nagbukas ang pintuan at iniluwa roon si Leon. Napatigil ako sa aking ginagawa. Nagtama kaagad ang mga tingin pagkatapos ay nagsimula siyang muling maglakad palapit na sa kinaroroonan ko. It was a normal yet very uneasy day for me. Gaya rin ng dating ginagawa ni Leon. He visit here and then he'll leave after that tapos pagdating ng hapon ay bumab
The slide of his hands on my waist just made me shiver. Natigilan ako roon at hindi nakagalaw habang nakatingin lamang kay Mr. Ferrer. I saw how his eyes drop onto my waist. I smiled awkwardly to Mr. Ferrer."Uh, this is Leon Eleazar, sir." Pakilala ko sa kaniya.Tumango tango siya at 'tsaka humalakhak ng bahagya. "Mr. Eleazar, nice to see you here!" Bati niya at agad silang nagkamayan."Nice to see you here too, Mr. Ferrer." He said in a baritoned voice. I thought he will now remove his hand on my waist but I was wrong. It actually stays in there while he was talking with Mr. Ferrer. Kaya naman ilang sandali akong hindi nakagalaw dahil doon. He was creating small circles using the tip of his finger in my waist! I am already having goosebumps in my nape while he is doing that. Napalunok ako. My mouth run dry. Why is he doing this to me? This is hell!I was got rid of him when someone called me. Busy pa siya noon sa pakikipag usap kay Mr. Ferrer kaya wala siyang nagawa kundi ang pakaw
Ayoko lang siyang masaktan and hope for nothing so it's better to keep it from me sa ngayon dahil hindi ko pa naman alam kung tatanggapin siya ni Leon o hindi. Mas mabuting ako na lang ang masaktan para sa aking anak. I can bear it all. Sa lahat ng sasabihin ni Leon. Pero kapag narinig iyon ni Leona, hindi ko iyon kakayanin. Hindi na rin niya nabanggit pa ang tungkol sa kaniyang ama pagkatapos ng huling usapan namin noon pa. I know that she still wants his father. She still wants to meet him. Natatakot din naman akong tanungin siya tungkol doon and I think she have reasons behind it. She was very mature child, actually. Maybe because she doesn't want to pressure her mother for it."You're so gorgeous, Mama," she said without any humour.I pouted because of that. Pinakita ko ang buong katawan ko upang makita niya ang suot ko. Nanatili siyang tulala sa screen."Leona, when you compliment people you should sound cheery to be sincere." I said.Umiwas siya sandali ng tingin sa akin at napa
Hindi na muli kami nagka usap pa. When our dinner done, we go home straight. Sinundan na naman niya ako hanggang sa makapasok ako sa subdivision ng condo ko. Papasok ako nang pinaharurot na niya ang kaniyang sasakyan paalis ng tuluyan. I sighed. I guess what happened today was just normal and I can't believe we talk casual at nakaya ko. Hindi siya nagtanong ng kung ano man at alam niya sigurong kapag ginawa niya iyon ay aalis ako which is really true. I am not yet ready for it, lalo na kung siya pa ang magtatanong. Kahit na ang pakay ko naman talaga sa kaniya ay sabihin ang lahat lahat. Takot lang talaga ako sa anuman mang pwedeng mangyari. Kinabukasan ay wala akong naging trabaho kaya naman ang ginawa ko ay nag work out lamang, did my usual routine and then talk to my family abroad every night. Noong lunes kasi ay natapos na namin ang second phase namin sa shoot and it was discussed to me that it is not a full time shoots kaya okay na rin talaga iyon sa akin.It's very convenient and