บททั้งหมดของ ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก: บทที่ 361 - บทที่ 370

ลูน่าหลับตาลงและหัวเราะเบา ๆ ถ้าเธอไม่คุ้นเคยกับเขา เธอคงโดนหลอกให้คิดว่าเขาเป็นสามีผู้ซื่อสัตย์และทุ่มเทสุดตัว น่าเสียดายที่เธอรู้จักเขาดีเกินไปเธอคงไม่ประสบอุบัติเหตุครั้งนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเขาถ้าไม่ใช่เพราะเขา ออร่าคงไม่ตั้งท้องลูกของเขาและอยู่กับเขาไปอีกหลายปีถ้าเขาทุ่มเทให้กับการเป็นสามีจริง ๆ ทำไมเขาถึงประกาศต่อสาธารณชนว่ามีความตั้งใจที่จะหย่ากับอลิซ แต่แล้วจู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนใจและพยายามหาเหตุผลให้กับการกระทำของตัวเองด้วยการหยิบยกเรื่องราวทุกอย่างที่ลูน่า กิบสัน ภรรยาของเขาต้องเผชิญมาอ้างชายสองหน้าเจ้าเล่ห์คนนี้รังเกียจลูน่าเข้ากระดูก!ขณะที่คิดถึงเรื่องนั้น เธอก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดเล็กน้อยที่บริเวณคอของตัวเอง สิ่งต่อมาที่เธอเห็นคือโจชัวแกว่งสร้อยคอไว้ตรงหน้าเธอพร้อมรอยยิ้มแห่งชัยชนะ“เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้” มีไมโครชิปฝังอยู่ในสร้อยคอ พร้อมด้วยสวิตช์เล็ก ๆ โจชัวใช้ปลายนิ้วหมุนสร้อยคอไปมาแล้วพูดกับลูน่าด้วยรอยยิ้มว่า “นี่เป็นวิธีที่เธอใช้ติดต่อกับแฮ็คเกอร์ลึกลับคนนั้นเหรอ? นีลและเนลลี่เองก็มีสร้อยคอนี้เหมือนกัน พวกเธอทั้งสี่คนติดต่อกันผ่านทางนี้ใช่ไหม?”โจชัวหรี่ตา เข

“แม้ว่าเธอจะเลี้ยงดูนีลและเนลลี่มา แต่จำไว้ว่าตอนนี้เธอเป็นแค่นักออกแบบคนหนึ่งของลินช์กรุ๊ป เธอไม่มีสิทธิมาวิจารณ์เรื่องส่วนตัวของฉัน รวมถึงวิธีการที่ฉันเลี้ยงลูกด้วย” สายตาของโจชัวดุดันและแข็งกร้าว “ฉันขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ฉันล้ำเส้นไป และฉันก็เสียใจกับเรื่องนั้นจริง ๆ แต่ฉันไม่ต้องการให้เธอมาสอนว่าฉันต้องเลี้ยงลูกตัวเองยังไง”พูดจบโจชัวก็หันหลังเดินจากไป ลูน่ายืนอยู่หน้าประตูที่เดิมโดยไม่ขยับเขยื้อนขณะที่ดูเขาก้าวห่างออกไปและหายเข้าไปในห้องของตัวเอง เธอดูจนกระทั่งประตูปิดลงตามหลังเขาแล้วยิ้มเย้ยหยันออกมาในขณะเดียวกัน เมื่อกลับมาถึงห้องโจชัวกลับไม่ได้เดินไปที่ห้องนอนในทันที เนื่องจากห้องพักที่ลูคัสจองไว้ให้เขานั้นเป็นห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทซึ่งมาพร้อมกับห้องอ่านหนังสือ แทนที่จะเข้านอนโจชัวจึงไปห้องอ่านหนังสือและเริ่มทำงานของตัวเองกลับมาที่ห้องของอลิซ เธอนอนอยู่บนเตียงขณะที่เลื่อนดูภาพในโทรศัพท์ของตัวเอง โรงแรมที่ลูน่าและโจชัวเข้าพักอยู่ภายใต้การจัดการของตระกูลวอลเตอร์ แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยประกาศต่อสาธารณะเกี่ยวกับการเข้าซื้อกิจการของโรงแรม แต่ตระกูลวอลเตอร์ก็เป็นเจ้าของต

เบ็นยังคงเงียบอยู่พักหนึ่งก่อนสุดท้ายจะพึมพำออกมาว่า “เอ่อ ก็สมัยเรียน เธอไม่ได้สวยเท่าลูน่า กิบสันนี่...”“ผิดแล้วล่ะ ในความคิดของฉัน สมัยมัธยมปลายเกว็นก็น่ารัก” ลูน่ากอดอก “อีกอย่าง ถึงเธอจะไม่สวยเท่าลูน่า กิบสัน คุณก็ไม่จำเป็นต้องโกหกเรื่องนี้นิ”เกว็นโกรธมากกับเรื่องที่เพิ่งได้รับรู้ เธอลากสามีออกจากห้องไป และทั้งคู่ก็เริ่มทะเลาะกันที่โถงทางเดิน จากนั้นประตูกระแทกปิดลงโดยเหลือเพียงลูน่าและแอนดี้อยู่ในห้อง“คุณลาร์สัน” ลูน่ายิ้ม “ถ้าคุณต้องการให้ฉันไม่ทำให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ และไม่ปล่อยข่าวเรื่องนี้กับสื่อ ฉันทำให้ได้นะ แต่ฉันมีเงื่อนไขหนึ่งข้อ”แอนดี้ชะงักไป “เงื่อนไขอะไร?”…เสียงโกรธเคืองของเกว็นดังขึ้น ๆ ทุกนาที “ทำไมคุณถึงไม่บอกฉันว่าคุณเคยชอบ ลูน่า กิบสัน ลูน่าถึงกับพยายามโน้มน้าวให้ฉันยอมแพ้เรื่องคุณ เรายังเคยทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้ด้วย! สุดท้ายตอนนี้ฉันเพิ่งรู้ความจริงว่าเธออยากให้ฉันยอมแพ้เพราะเธอไม่อยากให้ฉันอกหัก! ส่วนคุณแสร้งทำเป็นว่าคุณสนใจฉัน ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วคุณพยายามจะเข้าหาเธอ!”…เสียงรบกวนและความวุ่นวายทั้งหมดที่เกิดขึ้นในโถงทางเดินลอดผ่านรอยแยกใต

โจชัวพึมพำตอบรับก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าห้องอ่านหนังสือไปอลิซยังคงยืนนิ่งขณะที่มองเขาเดินเข้าไปในห้องอ่านหนังสือและปิดประตูตามหลัง เธอกัดริมฝีปากของตัวเองเธออยู่กับเขามาระยะหนึ่งแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมนอนกับเธอ แม้ว่าเมื่อคืนเขาจะเข้าใจผิดว่าลูน่าเป็นเธอ แต่เขาก็ยังไม่อยากเข้านอนพร้อมกับอลิซอยู่ดี มีอะไรผิดพลาดตรงไหน หัวใจของเขาทำจากหินเหรอ?เธอทำเพื่อเขามาตั้งมาก แต่เขาก็ยังปฏิบัติต่อเธอเหมือนเป็นคนแปลกหน้า!เป็นไปได้มากว่านี่เป็นเพราะลูน่า! ลูน่าเป็นสิ่งเดียวที่ขวางทางพวกเขาไว้!ทางออกเดียวของปัญหานี้คือกำจัดลูน่า…ขณะเดียวกันนี้ในห้องอ่านหนังสือ โจชัวนั่งลงวางกล้องที่เขาถือในมือไว้บนโต๊ะ และพูดกับลูคัสว่า “ตรวจสอบแหล่งที่มาของสัญญาณของกล้องพวกนี้ และดูว่ามีภาพใดบ้างที่ถูกถ่ายไว้ ถ้ามีก็ตามตำแหน่งของผู้รับรูปพวกนั้นมาด้วย”“ได้ครับ” ลูคัสพยักหน้าและเก็บกล้องออกไป “นายท่านไปเจอกล้องพวกนี้มาจากไหน?”โจชัวขมวดคิ้วและตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “นายกล้าดียังไงมาถามฉันแบบนี้อีก ทำไมนายไม่ตรวจสอบห้องของลูน่าก่อนล่ะ?”ลูคัสชะงักด้วยความตกใจ “หมายความว่ายังไงครับ กล้องพวกนี้อยู่ในห้อ

“พ่อบ้านที่มายุ่งกับรายชื่อแขกโดนลงโทษไปแล้ว เหตุผลที่ผมมาที่นี่คือมาต้อนรับคุณลูน่าอย่างเหมาะสมกับที่เธอมาเยี่ยมเมืองซีครับ” การแสดงออกของกวินทำให้ลูน่ารู้สึกอึดอัดภายในรถอาร์วีมีที่นั่งสองแถว โจชัวและอลิซนั่งอยู่ฝั่งหนึ่ง ส่วนกวินนั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่ง ลูน่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะนั่งฝั่งเดียวกับกวินในที่สุดด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ ลูน่าจึงจงใจเลือกที่นั่งที่ไกลจากเขามากที่สุด แต่กวินไม่สนใจเรื่องนี้และเอาตัวเข้าหาเธอแทน “คุณลูน่า ผมได้ยินมาว่าคุณเป็นนักออกแบบคนหนึ่งที่มีพรสวรรค์มากที่สุดในด้านการออกแบบเครื่องประดับ จริงไหมครับ?”ความรู้สึกที่โชยมาจากกวินทำให้ลูน่ารู้สึกไม่สงบเล็กน้อย เธอขยับตัวออกเพื่อหนีจากเขาหนึ่งนิ้วทันที แต่กวินไถลตัวตามมาเช่นกัน สุดท้ายลูน่าก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องวางเอกสารของเธอไว้บนที่นั่งเพื่อใช้คั่นระหว่างพวกเขากวินขมวดคิ้วและพยายามหยิบเอกสารขึ้นมา“หยุดเดี๋ยวนี้” โจชัวเตือนขณะที่กวินกำลังจะเอาเอกสารออกจากที่นั่ง โจชัวเหลือบมองเขาแล้วค่อย ๆ หลับตาลง “คุณไม่ได้รับอนุญาตให้แตะต้องเอกสารใด ๆ ที่เป็นของลินช์กรุ๊ป”มือของกวินลอยค้างอยู่กลางอ