บททั้งหมดของ ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก: บทที่ 271 - บทที่ 280

“ไม่มีอะไรหรอก” แอนน์เม้มปาก “อย่างที่เธอรู้ โรงพยาบาลเราเก่งเรื่องการทำศัลยกรรมที่สุดในเมืองบันยัน ช่วงนี้มีหลายคนมาถามเราว่าเจอเฮลีย์บ้างไหม พวกเขาคิดว่าเธอน่าจะมาที่โรงพยาบาลของเรา”เธอพูดต่อ “แต่ฉันได้ยินมาว่าเฮลีย์คนนี้ชอบทำศัลยกรรมตกแต่งมากตั้งแต่ที่โดนคู่หมั้นทิ้งไป เธอเกือบจะได้แต่งงานกับเขา แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อยากแต่งงานกับเธอ”ลูน่านำส้อมจิ้มอาหารเข้าปากอย่างใจเย็น “คู่หมั้นของเธอก็ไม่ใช่ใคร โจชัว ลินช์นั่นแหละ”แอนน์อ้าปากค้าง “นี่หมายความว่า...คนที่ขโมยคู่หมั้นของผู้หญิงคนนั้นไปก็คือ...”“ฉันเอง” ลูน่ายิ้มให้แอนน์ “น่าแปลกใจใช่ไหมล่ะ?”แอนน์ยังคงอ้าปากค้าง “น่าแปลกใจมากจริง ๆ” ลูน่ากินอาหารเสร็จและวางช้อนส้อมของเธอลง เธอลุกขึ้นหยิบเสื้อโค้ตขึ้นมาและบอกกับแอนน์ขณะที่เธอสวมเสื้อโค้ต “เหมือนกับฉันนี่แหละ คุณวอลเตอร์ก็เป็นหญิงสาวที่น่าสงสารคนหนึ่งที่หลงรักผิดคนจนโงหัวไม่ขึ้น เธอกับฉันต่างก็เสียสละให้คนโง่เง่าที่ชื่อโจชัวมากเกินไป ฉันล่ะสงสารเธอจริง ๆ”คำพูดของลูน่าทำให้แอนน์งงงันจนไม่รู้ว่าต้องตอบกลับอย่างไร หลังจากนั้นพักหนึ่งเธอก็พูดขึ้นมาในที่สุด “ลูน่า เธอคิดว่าบ

ลูน่ากำข้อมือคุณย่าลินช์ไว้แน่นสุด ๆ ขณะที่เธอมองคุณย่าลินช์เธอกล่าว “ภาพที่ฉันทำลายเป็นของเลียนแบบ ไม่ใช่ของจริงด้วยซ้ำ ถึงอย่างนั้นก็เถอะคุณไม่มีสิทธิมาสั่งสอนฉันเรื่องนี้ค่ะ!”“คุณลูน่า...” ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นแล้วคอร์ทนีย์ก็เข้ามา “คุณลินช์อยากให้คุณ...” คอร์ทนีย์หยุดเดินเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ผู้หญิงสองคนเหมือนกำลังเล่นงัดข้อกันอยู่ สายตาของคอร์ทนีย์มองสีหน้าโกรธเคืองของลูน่าและท่าทางที่เธอจับข้อมือของคุณย่าลินช์ไว้แม้ว่าจะไม่ทันตั้งตัว แต่คอร์ทนีย์ก็ตั้งสติได้ในเวลาไม่นาน เธอรีบเข้าไปในทันที “หัวหน้าแผนกลูน่า ปล่อยคุณย่าลินช์เถอะค่ะ เธอเป็นคุณย่าของท่านประธานนะคะ!”ในทันทีที่เธอพูดอย่างนั้น คุณย่าลินช์ก็ขมวดคิ้วแล้วร้องออกมา “โอ๊ย! เจ็บนะ! ฉันว่ากระดูกฉันหักล่ะ! เธอบีบมือฉันแรงมาก ฉันว่ากระดูฉันแตกแล้ว!”เสียงกรีดร้องโวยวายของคุณย่าลินช์เรียกความสนใจของทุกคนที่อยู่ข้างนอกห้องได้ในทันที เหล่าพนักงานที่มุงอยู่ตรงประตูห้องลูน่าพยายามมองเข้ามาดูว่าข้างในเกิดอะไรขึ้นคอร์ทนีย์รีบตามน้ำไป เธอจับคุณย่าลินช์ไว้แล้วถามด้วยสีหน้าเจ็บปวด “คุณย่าเป็นอะไรมากไหมคะ? ให้ฉันพาคุณ

ลูน่ารู้ว่าคุณย่าลินช์กำลังโกหกตัวเอง“คุณบอก คุณลินช์ไม่เคยขัดขืนคุณเหรอคะ? หลายปีก่อน คุณอยากให้เขาแต่งงานกับเฮลีย์ วอลเตอร์ แต่เขาก็แต่งงานกับลูน่า กิบสันแทน หลังจากเธอตาย คุณอยากให้เขากลับไปแต่งานกับเฮลีย์ให้เป็นภรรยาคนที่สอง แต่เขาก็ไปหมั้นกับออร่า กิบสัน คุณอวยพรให้เขากับออร่าไปได้ดี แต่สุดท้ายพวกเขาก็เลิกกัน” ลูน่ามองคุณย่าลินช์อย่างไม่ยินดียินร้าย “คุณลินช์ก็ขัดขืนคุณมาตลอดนี่คะ เขาไปฟังคุณตั้งแต่เมื่อไหร่?”ลูน่าคิดว่าคำพูดของเธอคงจะทำให้คุณย่าลินช์เงียบปากลงและเธอคงจะได้เอาคืนที่คุณย่าลินช์ฉีกแบบร่างของเธอในที่สุด แต่ที่ทำให้เธอแปลกใจคือ คุณย่าลินช์กลับหัวเราะออกมาเบา ๆ“เรื่องพวกนั้นไม่มีอะไรจริงสักอย่าง ความจริงแล้วไม่ใช่ฉันที่อยากให้โจชัวแต่งงานกับเฮลีย์ วอลเตอร์แต่เป็นพ่อของเขาต่างหาก ฉันว่าเธอคงจะไม่รู้ว่าโจชัวให้เกียรติฉันแค่ไหน” คุณย่าลินช์กล่าวเย้ยต่อไป “หลายปีก่อน ตอนที่เขาแต่งงานกับลูน่า กิบสัน ฉันบอกว่าฉันอยากอุ้มเหลน แต่ลูน่าไม่อยากมีสักคน ในขณะที่โจชัวบอกเองว่าเขาจะทำตามความต้องการของฉัน“ทำยังไงลูน่า กิบสันก็ไม่ท้อง ฉันก็เลยบังคับให้นางลองการรักษาแบบดั้งเดิม

น่าเสียดาย เพราะจันทร์เจ้าประกาศลาออกจากวงการไปแล้ว เครื่องประดับที่เธอออกแบบจึงมีราคาสูงลิ่วจนเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะเอื้อมถึงธีโอบอกว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคือจันทร์เจ้า เป็นธรรมดาที่คุณย่าลินช์จะไม่เชื่อเรื่องนั้น“ทำไมถึงเป็นไปไม่ได้ล่ะ?” มุมปากของธีโอยกยิ้ม “ทำไมศิลปินที่มีชื่อเสียงอย่างผมถึงเป็นเพื่อนกับเธอล่ะถ้าผมไม่ได้รู้ว่าเธอคือจันทร์เจ้า?”ใบหน้าของคุณย่าลินช์เปลี่ยนเป็นซีดขาวยิ่งกว่าเดิม เธอมองธีโอและพูดด้วยเสียงสั่นเครือ “งั้น... ภาพวาดที่ฉันฉีก...”“ภาพร่างนั้นคงจะมีมูลค่าอย่างน้อยก็หลายล้าน…”ใบหน้าของคุณย่าลินช์ปราศจากสีเลือด เมื่อเห็นว่าโจชัวไม่ปฏิเสธอะไร เธอก็มั่นใจแล้วว่าธีโอพูดความจริงโจชัวมองใบหน้าตกใจกลัวของคุณย่าแล้วยกมือถือขึ้นมาโทรออกและพูดกับปลายสาย “มาที่ห้องทำงานฉันแล้วส่งคุณย่ากลับบ้านที”ทันทีที่เขาวางสาย คอร์ทนีย์ก็เข้ามาในห้องและพยุงคุณย่าลินช์ลุกจากที่นั่ง “มาค่ะคุณย่า กลับบ้านกันนะคะ”คุณย่าลินช์รู้ว่าโจชัวพยายามช่วยเธอออกจากสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้ ดังนั้นเธอจึงรีบตามน้ำไปทันที “เอาล่ะ ๆ งั้นฉันไปแล้วก็ได้”ตอนแรกอลิซเข้าหาคุณ

นี่เป็นครั้งแรกที่โจชัวและอลิซกินข้าวด้วยกันสองคนตามลำพัง อลิซซ่อนความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่และคอยตักอาหารให้โจชัวตลอดทั้งมื้ออาหาร โจชัวอยากจะคุยกับเธอถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ แต่เมื่อเห็นความตื่นเต้นและมีความสุขของเธอเขาก็ไม่กล้าพูดออกมาหลังจากกินเสร็จ โจชัวก็วางช้อนส้อมลง “อลิซ ผมมีเรื่องจะบอกคุณ”อลิซกำลังเก็บโต๊ะขณะที่เธอส่งจานสกปรกให้คนรับใช้และยิ้มให้เขา “รอไม่ได้เหรอคะ มีอะไรด่วนขนาดนั้นถึงต้องพูดตรงนี้เลย”“วันนั้นที่หอศิลป์มีกล้องวงจรปิด” โจชัวมองเธออย่างมีเลศนัย “รูปที่ลูน่าทำลายเป็นของปลอม แต่มีกล้องรูเข็มอยู่ในรูปนั้น”มือของอลิซชะงักไป จากนั้นเธอก็หัวเราะเสียงเครียด “จะเป็นไปได้ยังไงคะ...”ธีโอเองก็อยู่ด้วยในวันที่ลูน่าทำลายภาพนั้น ถ้าเขามีกล้องวงจรปิดตลอดเหตุการณ์ แล้วทำไมเขาถึงไม่เอาออกมาเป็นหลักฐานล่ะ“ที่ผมจะพูดก็มีแค่นี้แหละ” โจชัวจ้องมองเธอ “เมื่อก่อนเราเคยซื่อสัตย์กันนี่ คุณเคยบอกผมทุกอย่าง เพราะความซื่อสัตย์ต่อกันผมเลยเชื่อใจคุณ และผมก็เต็มใจจะช่วยและสนับสนุนคุณทุกอย่าง“แต่ตอนนี้ผมไม่รู้แล้วว่าคุณเป็นอะไร” พูดจบโจชัวก็ยืนขึ้นและหันหลังเพื่อจะจากไปอลิซก