Semua Bab ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก: Bab 141 - Bab 150

“ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่?”โจชัวขมวดคิ้วแล้วดึงแขนของเธอออกจากคอของเขา “ฉันคิดว่าแผนของเธอคงไม่ได้ผล บางทีถ้าเธอมาถามเรื่องนี้ก่อนเมื่อคืนฉันคงจะลองเก็บไปคิดดู แต่หลังจากเมื่อคืนแล้ว...”เขากระซิบข้างหูเธอด้วยเสียงแผ่วเบาและลมร้อนที่พัดผ่านใบหูของเธอ “ฉันรู้นะว่าเธอเป็นคนของมัลคอล์ม ควินน์ เธอคิดเหรอว่าฉันจะยอมเก็บคนที่จงรักภักดีกับศัตรูของฉันไว้ใกล้ตัวแล้วมาทำอะไรลับหลังฉันน่ะ”พูดจบเขาก็หันหน้าหนีไปอย่างเย็นชาและเตรียมจะเดินจากไปถึงอย่างนั้นเธอรีบเอื้อมมือออกไปคว้าปกคอเสื้อของเขาไว้ สายตาของเธอดูเหมือนจะท้าทายเขา “คุณไม่มั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”เขาขมวดคิ้วและมองเธอโดยไม่พูดอะไรเธอฉีกยิ้มที่มุมปาก “ฉันก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง คุณตรวจสอบประวัติของฉันดูแล้วนี่ ตอนนี้คุณก็น่าจะรู้ว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง แต่คุณก็ยังกลัวว่าฉันจะขโมยความลับของบริษัทของคุณงั้นเหรอ? ถ้าไม่เรียกว่ารู้สึกไม่มั่นใจแล้วจะเรียกว่าอะไรคะ?”เธอจงใจเน้นเสียงคำสุดท้ายเพื่อดึงดูดหัวใจที่สั่นคลอนเล็กน้อยของเขาโจชัวหรี่ตามองเธอและหัวเราะออกมา“มันไม่ได้ผลหรอก”เขาดึงมือเธอออกจากคอเสื้อของเขาและติดกระดุมเสื้อเชิ้ตใ

แอนน์กลอกตามองลูน่า “เธอคิดว่าคนโสดตลอดชาติแบบฉันจะมีอะไรแบบนั้นที่บ้านไหม?”ลูน่ายิ้ม “แต่ฉันได้ยินนีลบอกว่าช่วงนี้มีคุณลุงสุดหล่อมาตามจีบเธออยู่ไม่ใช่เหรอ?”ทันทีที่เธอพูดคำนี้ออกมา ใบหน้าของแอนน์ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที“เราแค่...เราแค่เพิ่งคบกัน ยังไม่ถึงขั้นที่ต้องใช้ที่ตรวจครรภ์”เมื่อมองเห็นใบหน้าที่ขึ้นสีของเพื่อนลูน่าก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันทีเธอยิ้มแล้วเปิดทีวีด้วยรีโมต ในตอนที่เธออยากจะแกล้งแอนน์อีกเสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น“คนส่งของแน่เลย!”คนส่งของเหรอ?ลูน่าหันไปมองแอนน์ “เธอสั่งอาหารมาเหรอ?”แอนน์ยักไหล่ “ของเธอนั่นแหละ”ลูน่าเปิดประตูอย่างสงสัยคนส่งของยื่นถุงกระดาษให้ลูน่าเมื่อกลับมาที่ห้องลูน่าก็เปิดถุงกระดาษออกดูตุ๊บ!สิ่งที่ร่วงออกมาจากถุงกระดาษเป็นสิ่งที่ลูน่าเพิ่งถามถึง ที่ตรวจครรภ์!”ลูน่ามองที่ตรวจครรภ์ที่ร่วงอยู่บนพื้นแล้วตกตะลึง เมื่อเทียบกับลูน่าที่กำลังตกตะลึงจนพูดไม่ออก แอนน์ใจเย็นกว่ามาก“ตอนที่เธอบอกผ่านโทรศัพท์ว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างเธอกับโจชัวเมื่อคืนนี้ ฉันก็รู้แล้ว ถึงฉันจะไม่มีสิ่งนี้ในบ้าน แต่ฉันก็ซื้อมาให้เธอได้นะ”ลูน่า

“คุณลินช์มาแล้ว!”“นั่นคุณลินช์นี่!”“เร็ว รีบเข้าไปต้อนรับเขา...”ในนาทีที่ลูน่าเดินเข้าไปในบาร์ เธอก็เจอหน้ากับกลุ่มชายในชุดสูทยืนอยู่เต็มไปหมด เมื่อได้ยินว่าโจชัวมาก็มีกลุ่มผู้ชายรีบรุดไปยังประตูทางเข้าดูหมือนกลุ่มแวมไพร์กระหายเลือดเพราะอย่างนั้นแล้วโจชัวไม่ใช่แค่ทำให้ผู้หญิงคลั่งไคล้เขาได้เท่านั้น แม้แต่ผู้ชายก็หลงเสน่ห์เขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นกัน“ขอโทษนะครับ”ในตอนที่เธอกำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์ก็มีชายหน้าตาดีคนหนึ่งชนเธอเข้าชายคนนั้นขอโทษเธอแล้วยกเท้าวิ่งตามผู้ชายกลุ่มนั้นไปหาโจชัวลูน่าฉีกยิ้มแล้วเดินไปที่บาร์ เธอหยิบมือถือขึ้นมาเลื่อนหารูปที่แอนน์ส่งมาให้เธอแอนน์และจอห์นเพิ่งคบกันยังไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ แอนน์จึงยังไม่ได้แนะนำเขาให้เธอรู้จักเธอจึงทำได้เพียงหาตัวเขาจากรูปภาพเท่านั้นในตอนที่เธอกดเข้าไปดูรูปเธอก็รู้สึกว่าจอห์นหน้าตาดูคุ้นนิดหน่อยเมื่อคิด ๆ ไปแล้วเธอก็พบว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่ชนเธอเมื่อกี้เธอย่นคิ้วเข้าหากันเก็บมือถือลงหันหลังไปและยืนอยู่ตรงมุมหนึ่งของทางเข้ามองหาจอห์นในกลุ่มคนทางเข้าบาร์เต็มไปด้วยผู้คนผู้ชายหลายคนในชุดราคาแพงระยับล้มหน้าล้

“คุณอยากพูดอะไรกันแน่?”หลังจากปิดประตูบันไดลง จอห์นก็สะบัดมือลูน่าทิ้ง “อย่าอธิบาย ไม่ต้องมาโกหกผม! มีผู้หญิงง่าย ๆ อย่างคุณเป็นเพื่อน แอนน์ไม่มีทางบริสุทธิ์!”ลูน่ากลอกตาถ้าไม่ใช่เพราะน้ำตาของแอนน์ที่เสียให้ชายคนนี้ไปนับไม่ถ้วน เธอก็อยากจะตีเขาให้ตาย!เธอสะกดกลั้นอารมณ์โกรธ “คุณยัง ฉันไม่รู้ว่าคุณโตมาในเกาะร้างห่างไกลแค่ไหน โลกของคุณก็เลยแคบขนาดนี้ ฉันคล้องแขนคุณไว้เพราะต้องการดึงมือคุณไว้ต่อหน้าเพื่อนร่วมงาน และจะได้พาตัวคุณมาฟังสิ่งที่ฉันจะอธิบายไงคะ ฉันไม่ได้จะจูบหรือนอนกับคุณสักหน่อย ถึงมาบอกว่าฉันง่ายแบบนี้ คุณโตมาเคยเจอเพศตรงข้ามบ้างไหม? อีกอย่างนะ ถ้าไม่ใช่เพราะแอนน์คนโง่ที่จงรักภักดีในความรักจนร้องไห้ไม่หยุดอยู่ที่บ้าน คิดเหรอว่าฉันจะมาหาคุณ”ตอนที่ลูน่าพูดว่าแอนน์ยังร้องไห้ไม่หยุด ความเป็นห่วงก็ปรากฏบนใบหน้าของจอห์นเล็กน้อย “เธอ...เธอร้องไห้ไม่หยุดเลยเหรอ?”ตั้งแต่ที่พวกเขาทะเลาะกันก็เป็นเวลาราวเจ็ดชั่วโมงแล้ว เธอยังร้องไห้ไม่หยุดเลยเหรอ?“ก็ใช่น่ะสิ!”ลูน่ากลอกตามองเขา “ถ้าไม่เชื่อก็ไปดูเธอที่บ้านตอนนี้เลย คุณจะได้เห็นว่าเธอตาบวมขนาดไหน ถ้าเธอเป็นคนแบบที่คุณคิดว่าเ

“คุณลูน่า คุณคอแข็งจริง ๆ”ในห้องหมายเลข 402 ลูน่าเพิ่งดื่มแก้วที่หกของวันนี้ไปเธอวางแก้วไวน์ลงแล้วพิงโต๊ะด้วยการเอามือประคองแก้มไว้พลางจิบไวน์ที่ติดอยู่ที่มุมปาก เธอทำตัวน่าหลงใหลใส่ชายอ้วนตัวใหญ่ที่อยู่ข้าง ๆ พลางพูดว่า “ผู้อำนวยการวิลสันคะ คุณสัญญาแล้วนะว่าถ้าฉันดื่มอีกแก้วแล้วคุณจะเซ็นสัญญาน่ะ ผู้ใหญ่แบบคุณคงไม่โกหกผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แบบฉันใช่ไหมคะ?”น้ำเสียงของเธอสูงขึ้นเล็กน้อยมีเสียงครางคลอคล้ายลูกแมวฟังดูชวนเย้ายวนเมื่อได้ยินเธอพูดกับเขาแบบนั้น ผู้อำนวยการวิลสันก็แทบลืมไปเลยว่าตัวเองเป็นใครคนสวยทำตัวแบบนี้ แล้วเขาจะฉีกสัญญาทิ้งได้ยังไงกัน“เซ็นสิจ๊ะ เซ็นแน่นอน!”ผู้อำนวยการวิลสันรีบยื่นมืออกไปหยิบสัญญามาจากมือของผู้จัดการในทันที “เซ็นเลยเดี๋ยวนี้!”ผู้ชายที่อยู่ตรงนั้นตะลึงกันไปหมดเพื่อให้ได้ข้อตกลงนี้มา พวกเขาพยายามทุกวิถีทางแล้วก่อนหน้านี้พวกเขาพยายามล่อด้วยผู้หญิงสวย ๆ ก็แล้ว แต่ไม่ใช่แค่ผู้หญิงสามคนที่ผู้จัดการจ้างมาคุยกับคุณวิลสันจะโดนส่งกลับ พวกเขาเองก็โดนภรรยาของเขาตักเตือนด้วย!พวกเขาคิดว่าผู้อำนวยการวิลสันเป็นคนเที่ยงธรรมและซื่อสัตย์ เพราะอย่างนั้นพวกเขาเ