บทที่ 141

“ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่?”

โจชัวขมวดคิ้วแล้วดึงแขนของเธอออกจากคอของเขา “ฉันคิดว่าแผนของเธอคงไม่ได้ผล บางทีถ้าเธอมาถามเรื่องนี้ก่อนเมื่อคืนฉันคงจะลองเก็บไปคิดดู แต่หลังจากเมื่อคืนแล้ว...”

เขากระซิบข้างหูเธอด้วยเสียงแผ่วเบาและลมร้อนที่พัดผ่านใบหูของเธอ “ฉันรู้นะว่าเธอเป็นคนของมัลคอล์ม ควินน์ เธอคิดเหรอว่าฉันจะยอมเก็บคนที่จงรักภักดีกับศัตรูของฉันไว้ใกล้ตัวแล้วมาทำอะไรลับหลังฉันน่ะ”

พูดจบเขาก็หันหน้าหนีไปอย่างเย็นชาและเตรียมจะเดินจากไป

ถึงอย่างนั้นเธอรีบเอื้อมมือออกไปคว้าปกคอเสื้อของเขาไว้ สายตาของเธอดูเหมือนจะท้าทายเขา “คุณไม่มั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”

เขาขมวดคิ้วและมองเธอโดยไม่พูดอะไร

เธอฉีกยิ้มที่มุมปาก “ฉันก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง คุณตรวจสอบประวัติของฉันดูแล้วนี่ ตอนนี้คุณก็น่าจะรู้ว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง แต่คุณก็ยังกลัวว่าฉันจะขโมยความลับของบริษัทของคุณงั้นเหรอ? ถ้าไม่เรียกว่ารู้สึกไม่มั่นใจแล้วจะเรียกว่าอะไรคะ?”

เธอจงใจเน้นเสียงคำสุดท้ายเพื่อดึงดูดหัวใจที่สั่นคลอนเล็กน้อยของเขา

โจชัวหรี่ตามองเธอและหัวเราะออกมา

“มันไม่ได้ผลหรอก”

เขาดึงมือเธอออกจากคอเสื้อของเขาและติดกระดุมเสื้อเชิ้ตใ