บทที่ 140

“พ่อฉันอยู่ข้างล่างเหรอ?”

เขาลงจากเตียงดึงเสื้อขึ้นสวมบนไหล่ “ฉันจะไปล้างหน้า เธอควรจะจัดการตัวเองแล้วลุกขึ้นเหมือนกัน บอกคนรับใช้ด้วยล่ะว่าอยากกินอะไรเป็นมื้อเช้า”

เขาทำตัวตามปกติราวกับนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเรื่องแบบนี้ระหว่างพวกเขา

ขณะมองแผ่นหลังกว้างของเขาลูน่าก็กัดริมฝีปาก “โจชัว”

เขาหยุดนิ่ง

“อยากพูดอะไร?”

เขาเปิดปากพูด แต่ไม่ได้หันมามอง น้ำเสียงของเขาเย็นชาและห่างเหิน “เราต่างก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว อย่าบอกนะว่า...”

ริมฝีปากของเขาเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเยาะ “อยากให้ฉันรับผิดชอบหรือไง? เธอเมามาหาฉัน หรือว่านี่เป็นภารกิจใหม่ที่มัลคอล์ม ควินน์มอบหมายให้เธอล่ะ?”

เมื่อพูดอย่างนั้นก่อนที่เธอจะได้ตอบอะไร เขาก็เปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินเข้าไป

ขณะที่ลูน่านั่งอยู่บนเตียง ลูน่าก็มองประตูห้องน้ำที่ปิดสนิท เมื่อฟังเสียงน้ำที่ไหลดังมาจากด้านในนั้น หัวใจของเธอก็จมดิ่งลงไปในห้วงเหวลึกในอกเธอ

ท่าทางเย็นชาของเขาทำให้เธอนึกถึงแต่ละค่ำที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน

เขาทำตัวแบบนี้กับเธอเสมอมา

นอกจากจะไม่ฟังเธอ เขายังไม่ใส่ใจความรู้สึกหรือความคิดเห็นของเธอเลย

ตอนแรกเธอคิดว่าเขาแค่ยังไม่คุ้นเคยกับการใช้ชีวิ