All Chapters of Mahirap hanapin ang Ex-Wife Ko: Chapter 1831 - Chapter 1840

Sa bedroom sa itaas… Binuksan ni Luna ang pinto at humiga siya sa kama. “Sinasabi ni Christopher na gusto niya si Bonnie, pero sa tingin ko ay totoo ‘yun!” Sumunod si Joshua kay Luna sa kwarto at sinara niya ang pinto. “Pero mukhang tapat siya, at mukhang mabuti rin ang pagtrato niya kay Bonnie.” Kinagat ni Luna ang labi niya, kinuha niya ang blanket, at galit niyang sinabi, “Kung gusto niya talaga si Bonnie, hindi niya dapat pinaranas kay Bonnie ang ganitong sakit!” “Hindi sana naranasan ni Bonnie ang ganitong pagdurusa, pero si Christopher ang nagdesisyon na gawin ito kay Bonnie. Alam ko na gusto niyang ipaalala kay Bonnie ang sakit na pinagdaanan ni Bonnie para lumayo na si Bonnie sa kapatid ko, at pagkatapos ay magkakaroon ng mas malaking pagkakataon si Christopher na makuha ang puso ni Bonnie.” “Pero sobrang makasarili ang ginawa niya!” Tumingin si Joshua kay Luna, pagkatapos ay sumingkit ang mga mata niya. “Sa tingin ko ay hindi lubos na mali ang gumawa ng ganito p

Kumunot ang noo ni Joshua nang marinig niya ito. “Ano naman ang kinalaman ng anak natin kay Charlotte?” Naramdaman ni Luna na para bang binuhusan siya ng timba ng nagyeyelong tubig. Kinagat niya ang labi niya at pilit niyang tinanong, “Tinatanong ko… may kinalaman ba ang pagkawala ng anak natin kay Charlotte?” Kung sa huli ay may kinalaman si Charlotte sa pagkidnap sa anak nila ng kahit kaunti, mas magiging magaan ang loob niya sa pagtulong kay Charlotte na makuha ang mga gamot. Tumitig si Luna kay Joshua na puno ng pagasa, makikita sa mga mata niya ang pananabik.Kumunot ang noo ni Joshua nang makita niya ang nagmamakaawang tingin sa mukha ni Luna. “Ano ang sinabi niya sayo?” Sa sobrang halata ng kilos ni Luna ay isang tanga lang ang hindi makakapansin. Kinagat ni Luna ang labi. “Gusto ko lang na sabihin mo sa akin… kung ang pagkawala ng anak natin ay may kinalaman kay Charlotte, ‘yun lang.” “Hinahanap niya rin ba ang anak natin?” Tumahimik ng ilang sandali si Joshua,

Huminto na ang tag ulan. Sa loob ng sala sa Landry Mansion, nakaupo si Jim sa sofa habang nakatitig siya sa laptop sa kandungan niya. Biglang bumukas ang pinto. Pumasok ang isang galit na Charlotte mula sa labas, basa mula ulo hanggang paa. Nang marinig ni Jim ang tunog ng pinto at ng mga yapak ni Charlotte, lumingon si Jim para tumingin kay Charlotte. Nasira ang makeup ni Charlotte dahil sa ulan. Nahulog na ang pekeng pilikmata niya, at magulo na ang eyeliner niya, kaya’t may itim na mga linya sa mukha niya at mukha siyang nakakatakot. Basa rin ng ulan ang puting dress niya, nakadikit ito sa katawan niya at mas nagmukha siyang madungis. Tumaas ang mga kilay ni Jim at nagtanong siya. “Anong nangyari?” Tinanggal ni Charlotte ang jacket niya at pinunasan niya ang mukha niya gamit ang tuwalya na binigay sa kanya ng isa sa mga katulong. “Sa hindi malamang rason, maraming kotse sa kalsada sa ganitong masamang klima, at lahat ng mga ito ay nasa kalsada kung saan ako dumadaan!

Pagkatapos bumalik ng kwarto, naligo si Charlotte. Habang nakatayo siya sa ilalim ng shower at naramdaman niya ang init ng tubig sa balat niya, sumimangot siya at naa naalala ang nangyari. Ang tingin sa mga mata ni Jim, pati na rin ang pag hawak niya kay Charlotte kanina, natakot si Charlotte tuwing naiisip niya ito. Ang lalaking ito… ay masyadong mapanganib. Ang gamot na ginamit ni Rosalyn ay gumana ng perpekto. Kung hindi, hindi tatratuhin ni Jim si Luna ng tulad ng ginawa niya, at hindi rin tatratuhin ni Jim si Bonnie ng malupit ngayong araw. Gayunpaman, kaya ipaniwala ni Charlotte ang bawat salita niya kay Jim dahil sa gamot pagkatapos mawala ang mga alaala, hindi mababago ng gamot ang pagkatao ni Jim. Ang ginawa ni Jim kay Charlotte kanina ay dahil sa tunay na pagkatao ni Jim. Habang iniisip ito ni Charlotte, mas natakot siya. Nagkabalikan na sila ni Jim nitong mga nakaraang araw, kaya’t hindi niya pwedeng hayaan na masira ang relasyon nila dahil lang sa isang mali

Kumunot ang noo ni Jim habang nakatingin siya kay Charlotte. “Hindi ba’t ayaw mo ang karne ng tupa?” Klaro ang pagkakaalala niya na ito ang rason kung bakit si Number-9 at Number-12 ay naging malapit na magkakaibigan. Ayaw ni Number-9 sa karne ng tupa, ngunit sa kasamaang palad, madalas itong hinahain ng bahay ampunan, kaya’t naging magkaibigan sila ni Number-12, na siyang mahilig sa bahay ampunan at pumayag ito na ibigay ang gulay at tinapay kapalit ng karne ng tupa. Sa mga panahong ‘yun, nalilito si Jim dahil dito at tinanong niya pa si Number-9 kung bakit pumayag siya na ibigay ang karne kapalit ng gulay at tinapay. Halata sa kahit sino na hindi ito isang patas na kasunduan. Gayunpaman, sa mga panahon na ‘yun, sinabi ni Number-9 ang katotohanan na dahil hindi niya ito kailangan, kaya niyang magsakripisyo at ibigay ito sa ibang tao na mas nangangailangan nito. Dahil dito, mas nainlove si Jim sa batang babae na may mabait at masayahin na ugali at nanatili sa puso niya ang alaa