Kabanata 1832

“Magkaroon ng mga anak, sabi mo?”

“Hindi ba’at may apat na anak na tayo? Ilan pa ba ang gusto mo?”

Sumingkit ang mga mata ni Joshua at lumingon siya para tumitig kay Luna. “Hindi ba’t tatlo lang?”

Ilang sandali na hindi naintindihan ni Luna ang sinasabi ni Joshua. “Apat; hindi namatay ang pang apat na anak natin…”

Gayunpaman, sa sandali na sabihin niya ito, tumigil siya sa pagsasalita.

Sa sumunod na sandali, mabilis niyang iinalis ang sarili niya sa hawak ni Joshua at tumalikod siya para umiwas sa titig ni Joshua. “Kalokohan lang ang sinasabi ko. Ang anak natin—”

“Ang anak natin ay buhay pa.” Sumingit si Joshua sa kanya.

Humawak siya sa balikat ni Luna at pinatalikod niya ito para mapilitan na humarap sa kanya si Luna.

Ang titig ni Joshua ay tila tumagos at nakita ang lahat ng kasinungalingan ni Luna hanggang sa dulo ng kaluluwa ni Luna.

Kinagat ni Luna ang labi nia at tumahimik siya ng ilang sandali.

Tutal, ayaw niyang makipagtalo kay Joshua tungkol sa bata sa mga