All Chapters of The Little Black Demon: Chapter 211 - Chapter 220

Xyrica’s POV:Habang papalapit na kami sa Clinic ay sakto namang nakita namin si nurse Samson na nakikipag-usap kay nurse Dawn sa labas. Dala ni nurse Samson ang bag niya tapos ‘yung susi ng sasakyan niya. Mukhang importante ang pinag-uusapan nila kasi seryoso ‘yung ekspresyon ni nurse Dawn habang nakatitig kay nurse Samson.Noong tumingin sa amin si nurse Dawn ay ngumiti ako tapos kumaway. Sakto naman at lumingon din si nurse Samson, ngumiti ito sa amin tapos binalik ang tingin kay nurse Dawn. Pagdating naman sa tabi nila ay sakto namang narinig ko si nurse Samson na nagpaalam kay nurse Dawn. Tinapunan niya kami ng tingin ni Cyborg at nagpaalam ito bago umalis.“Mag-iingat ka,” ito ‘yung sabi ni nurse Dawn sa kanya at kumaway na rin.Tumango lang si nurse Samson at naglakad na papunta sa Parking Area. Pinapasok naman kami ni nurse Dawn at hinayaan muna kaming umupo sa couch kasi tatapusin niya na raw muna ‘yung trabahong naiwan ni nurse Samson. Hindi naman kami nakapagtanong kung bak

Xyrica’s POV: Nanatili nalang kami ni Cyborg sa kwarto ko dahil hindi natuloy ‘yung plano naming tatlo nina nurse Dawn na sa Clinic maghapunan. Pareho kami ni Cyborg na nakatutok sa mga cellphone namin at nanunuod ng kung ano-ano sa social media. Wala kasi kaming maisip na gawin, hindi naman namin pwedeng pilitin si nurse Dawn na kausapin kami. Napansin ko kasing hindi talaga siya okay, bago pa man siya pumasok sa opisina niya. “Do you want to get out of here?” Biglang tanong sa akin ni Cyborg at binaba ‘yung cellphone niya. Lumingon ako sa kanya, pero hindi ko binaba ‘yung cellphone ko kasi wala naman akong plano na umalis dito sa kwarto ko. Kaagad akong nagtanong sa kanya, “Saan mo naman gustong pumunta sa mga oras na ito?” He shrugged and then answered, “I don’t know. But, is there any place you want to go? Someplace with fresh air, full of people, or somewhere far from Gangster Academy.” “Pwede bang manatili nalang tayo rito sa kwarto ko? Wala kasi ako sa mood na gumala ngayon

Xyrica’s POV:“Hey, hey. What’s going on here? I’ve been gone in a split second, only to find the two of you arguing. Can someone please tell me what happened?” Cyborg asked while standing in between nurse Dawn and me. He stretched his arms to make us step away from each other.Kung hindi siguro lumabas si Cyborg sa banyo ay mapupunta sa away ang pag-uusap namin ni nurse Dawn. Sa tingin ko kasi ay walang balak si nurse Dawn na tumigil sa pagsasalita tungkol sa litrato kahit ilang beses ko na siyang pinagsabihan. Kahit kaibigan ko siya ay may limitasyon pa rin ‘yung pasensya ko, at hindi ko na kayang tiisin ang ginagawa niya sa loob ng teritoryo ko.Cyborg looked at me like he was apologizing. Then with a concerned tone, he said, “You need to take a deep breath, okay? I want you to relax for a bit— and try not to take things seriously. I mean, forget whatever is trying to make you feel angry as of the moment.” Then Cyborg looked at nurse Dawn as he continued talking, “Ikaw rin, nurse D

Xyrica’s POV:Humingi ulit ng tawad si nurse Dawn matapos ipaliwanag sa akin kung bakit nagpa-DNA test siya na hindi man lang nagpaalam sa akin. Ipinaliwanag niya rin sa akin kung paano, ano, saan, at kung kailan siya nakakuha ng sample na ginamit niya sa DNA test. Doon ko lang din naintindihan kung bakit medyo weird ang pakikitungo niya sa akin, lalo na noong mga panahon na dinala nila ako sa hospital.Umamin naman si nurse Dawn na walang alam si Michiaki sa lahat ng ginawa niya, at aksidente lang din ‘yung pagkakarinig niya sa katotohanan. Nanahimik na lang si Michiaki kasi kilala niya naman ang ugali ko… alam niya na kung magpapaliwanag pa siya ay mas maiinis lang ako sa kanya. Hindi naman kasi mababago ng paliwanag niya ang katotohanang nilihim niya sa akin kahit alam niyang malaking bagay ito para sa akin.Naiinis ako, pero hindi ito ang panahon para iwasan ko si nurse Dawn. Kailangan ko pa kasing malaman sa kanya ang totoo… tungkol sa aksidenteng nangyari kina mama, papa, at sa

Xyrica’s POV: Hindi ko pa nga natatanong kay nurse Dawn kung bakit ako napunta sa puder nina lolo at lola, pero umiiyak na siya nang malakas. Iba talaga siguro ang guilt na nararamdaman niya dahil sa nangyari. Kung ang iniisip niya ay isa akong masamang kapatid— ayos lang sa akin. Kailangan niya pa rin namang malaman ang totoo kahit papaano. Hindi ko naman puwedeng asahan ‘yung ex-boyfriend ni nurse Dawn kasi hindi ko naman siya kilala, at saka wala akong tiwala sa taong iyon. “Hindi ba sinabi sa ‘yo ng ex-boyfriend mo?” Tanong ko sa kanya. Hindi pa rin nagbabago ang reaksyon ko kahit nakikita ko siyang umiiyak. Wala kasi akong naramdamang awa sa kanya kahit kaunti man lang. Si Cyborg lang ang may ganang tumayo, at lumapit kay nurse Dawn upang patigilin siya sa pag-iyak. Walang sinabi si Cyborg sa akin, siguro ay naiintindihan niyang kailangan ko talagang ipaalam kay nurse Dawn ang totoo. Lalo na ngayong ayaw pa sabihin sa akin ni nurse Dawn kung sino ang may pakana sa aksidente no