All Chapters of Lost in the world named Aragona: Chapter 1 - Chapter 10

Madilim, mapuno at umuulan. Madadama na madami ang nakapalibot sa amin na mga nilalang. Nanlilisik ang mga mata at nanggagalaiti ang mga ngipin. Nagmamasid ang mga ito habang naghihintay ng pagkakataon na sumalakay. Ito ang kauna-unahang eksena na aming nasaksihan sa mundong ito.Agad kaming tumakbo palabas ng gubat kasama  ang aking mga kaibigan na sina Jas Martinez, Dane Santiago, Nads Vivar, Mercury Manuel at Set Saja.Marahil kayo ay nagtataka kung nasaan kami at kung bakit kami napunta sa ganitong sitwasyon. Kaming magkakaibigan ay napadpad sa mundo kung saan wala kaming kaalam-alam sa pamumuhay at sistema ng mga naninirahan dito. Pero bago ang lahat, isisiwalat ko muna ang mga tunay na nangyare.Hi, I’m Mac Salas isang high school student. Normal naman ang naging buhay ko, masaya dahil madami akong naging kaibigan. Ngunit may isang bagay na pakiramdam ko ay kulang. May isang bagay na hanggang ngayon ay hindi ko alam, ngunit lagi ko ‘tong h

Napaatras ang dalawa ng ako’y papalapit na sa kanila. “Sino ka? Huwag kang lalapit! Sisigaw ako kapag lumapit ka,” natatakot na pagtaboy sa akin ni Set. “Ako to dre si Mac Salas kaibigan nyo.” Pilit kong sinasabi sa kanila na ako si Mac ngunit ayaw padin nila maniwala. “Ah, alam ko na. May isa akong sikreto na silang dalawa lamang ang nakakaalam,” bulong ko sa sarili.  Ang sikretong ito ay tungkol sa babaeng aking napupusuan. Siya ay si Jas, isa sa matatalik naming kaibigan. Intinatago ko ito sa lahat dahil natatakot ako na masira ang aming pagkakaibigan dahil dito. Imbis kila Mercury at Set. Tiwala naman ako na hindi nila ipagsasabi ito kahit kanino. “May sikreto ako na kayo lang nakakaalam ‘di ba? Naaalala nyo ba ‘yong sinabi ko sainyo noong nagpunta tayo sa plaza last time? Tayong tatlo lang magkakasama noon tapos pupunta sana tayo ng Balanga. ‘Di ba sinabi ko sainyo na may gusto ako kay Jas.” Pagkasabi ko nito, kumalma

Mabibilis na tapik ang aking naramdaman sa aking bandang likuran. Umaga na pala kaya ginigising na ako ni Set upang mag-almusal. “Uy dre bangon na nandoon na silang lahat sa baba. Ikaw nalang hinihintay.” Naalimpungatan ako at bumangon mula sa pagkakahiga. Sa aking pagtayo, natanaw ko mula sa bintana ang madaming tao na abala sa kanilang mga ginagawa. Ang ilan ay nagtatayo ng maliit na silungan kung saan nila ilalagay ang kanilang mga paninda. Habang ang iba ay may dala-dalang mga armas. Nagtaka ako dahil normal lang ba ang magdala ng armas kung saan-saan? “Set, mga sundalo ba ‘yong mga lalaki na ‘yon? Bakit kaya may bitbit silang mga espada? Yung iba may dala pang mas malalaking armas.” Sumilip din si Set sa bintana upang makita, “Hindi ko alam eh dre. Hayaan mo na sila, tara na bumaba na tayo baka nagsisimula na silang kumain.” Sumama na ako kay Set pababa. Masayang nag-uusap sila Mercury at Dane habang hinihintay si Mang Serio. Noon

Sa mundo ng Aragona, ang mga libro na naglalaman ng mga salita upang makabuo ng salamangka ay tinatawag na Grimoire. Naglalaman ito ng mga konkretong teksto na kailangang kabisaduhin ng isang salamangkero kung nais nyang makagawa ng salamangka. Ang salamangka ay higit na mas malakas kaysa sa mga s*****a na gawa lang ng imahinasyon. Dahil ang salamangka ay gawa ng mga magagaling na salamangkero, napatunayan na itong epektibo kaya naman nakalagay na ito sa mga Grimoire. Malapit na kaming makarating sa gitna ng kagubatan. “Naririnig niyo ba? Saan kaya nanggagaling ang ungol na ‘yon?” tanong ko sa kanila. HIndi lang mababagsik na lobo ang nilalang na naninirahan dito. Madami pang mababagsik na hayop at halimaw ang gumagala sa kagubatan upang makahanap ng makakain. Nagsitaasan ang aming mga balahibo dahil sa sobrang nakakatakot na awra na mararamdaman sa gubat. “Ano ba ‘to bakit ganito dito? Parang may namamatay o pinapatay dito araw-araw,

Maraming tao ang nagtipon-tipon sa gitna ng plaza. Nais nilang manood sa mga nagtatanghal ng mahika. May isang lalaking nakasuot ng magarbong damit ang biglang nagpakilala sa gitna. “Kamusta mga tao dito sa Siana? Ako nga pala si Steban. Ngayong gabi ay hahanap kami ng mga magboboluntaryong sumali sa aming paligsahan. Huwag kayong mag-alala, maganda ang aming ipapamigay na premyo. Ang kailangan nyo lang gawin ay ihanda ang inyong mga sarili at mahika dahil ang kompetisyon na ito ay palakasan at pagalingan.” “Sino may gusto sumali sa inyo? Ako sasali ako kayo ba?” Pagkatanong ko nito, hindi na sila nagdalawang-isip pang sumali. “Sige. Sali na rin kami mukhang maganda naman ‘yong premyo eh,” tugon ni Set. Dagdag pa ng lalaki na nagngangalang Steban, “Mamimigay ako ng iskolarsip para sa isang mamahaling paaralan sa masuswerteng tao na mananalo sa paligsahan.” Ang paaralan na tinutukoy niya ay tinatawag na Akademya ng mga B