บททั้งหมดของ แรงรักสยบแรงแค้น: บทที่ 91 - บทที่ 100

หลังจากเหลือบมองพาดหัวข่าวเกี่ยวกับเอมิลี่ เควส ไซล่า เควสก็เปิดบทความข่าวที่เกี่ยวข้องกับอิมพีเรียล ไพรม์ส่วนหัวของเพจ มีคำแถลงการณ์อย่างเป็นทางการจากตระกูลเควสและเอกสารหลักฐานจากทางตำรวจกล่าวโดยสรุป สื่อแง่ลบที่เกี่ยวข้องกับอิมพีเรียล ไพรม์เป็นข่าวลือซึ่งมีมูลเป็นความเท็จ ใครบางคนจงใจสร้างเรื่องนี้ขึ้น หลังจากนั้น พวกเขาจะดำเนินการทางกฎหมายกับผู้ก่อเหตุ แม้ว่าจะมีข่าวลือหนาหู แต่ยูนิตในอิมพีเรียลไพรม์ก็ขายหมดเกลี้ยงเมื่อวานนี้ ใช้เวลาทั้งหมดเพียงแค่หกวันเท่านั้นตระกูลเควสไม่ได้ประกาศผู้ที่เป็นคนปล่อยข่าวลือนั้น เอกสารของตำรวจก็ไม่ได้เปิดเผยตัวบุคคลเช่นกันไซล่ารู้ว่านี่คือสิ่งที่พ่อของเธอต้องการ ถ้าเรื่องหลุดออกไปที่ว่าเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นในตระกูลเควส พวกเขาคงจะกลายเป็นที่ขบขันไปทั่วโลกนี้ดังนั้น ไซล่าจึงเข้าใจได้ว่าทำไมเรื่องทั้งหมดนี้ต้องจบลงเช่นนี้เนื่องจากพ่อของเธอตัดสินใจที่จะจบเรื่องนี้ไว้แค่นี้ ไซล่าจึงเคารพการตัดสินใจของเขาผู้ใช้อินเทอร์เน็ตหลายคนกำลังแสดงท่าทีโกรธเคืองในช่องแสดงความคิดเห็นด้านล่างโพสต์เกี่ยวกับตระกูลเควส“ทำไมตระกูลถึงกำลังปกป้องคนทำผิดคนนี้ล่

ไม่มีระบบทำความร้อนในครัว ยิ่งไปกว่านั้น น้ำที่ไหลจากท่อประปาก็เย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็งเอมิลี่ เควสและเมย์ คอนเนอร์ไม่ได้รับแม้แต่ฟองน้ำสำหรับใช้ล้างจาน พวกเธอต้องล้างด้วยมือเปล่าเมื่อมีคราบมันเกาะติดบริเวณมือของพวกเธอ สองแม่ลูกรู้สึกขยะแขยงเป็นที่สุดณ ตอนนั้น มือของเธอเริ่มม่วงคล้ำจากความเหน็บหนาวไปเสียแล้ว ร่างกายของพวกเธอกำลังสั่นเช่นกัน รอยย่นตรงหว่างคิ้วของพวกเธอลึกมากเสียจนสามารถฆ่าแมลงวันที่บินผ่านระหว่างคิ้วได้เลยณ ตอนนี้ พวกเธอได้รับผลกระทบจากความสิ้นหวังซึ่งสะท้อนเสียงอยู่ภายในมากกว่าความหนาวเหน็บที่พวกเธอรู้สึกทางกายด้วยซ้ำแม้ว่าพวกเธอต่างตระหนักถึงสถานการณ์ล่อแหลมที่พวกเธออยู่ ไม่มีใครสามารถหาวิธีที่จะแก้ปัญหาเรื่องวุ่น ๆ นี้ได้เมื่อไหร่ก็ตามที่เอมิลี่คิดถึงข้อเท็จจริงที่ว่าเธอจะถูกขังในเรือนจำจนกระทั่งถึงวันงานแต่งงาน เธอก็จะหลั่งน้ำตาออกมายิ่งเธอคิดถึงความรู้สึกตอนที่สูญเสียพ่อไปตลอดกาล เธอก็ยิ่งรู้สึกสิ้นหวังกว่าเดิมเมย์ คอนเนอร์อยู่ในสถานการณ์เดียวกันเธอไม่รู้ว่าจะทำอะไรเมื่อเจเรมี่ยืนกรานในการหย่าร้างกับเธอเมย์หวาดกลัวการหย่าร้างอย่างที่สุดเธอยั

สแตนลีย์ แบตตันนั่งอยู่ในนั้นแล้วด้วยการสวมเสื้อสีดำโอเวอร์ไซส์จับคู่กับกางเกงสบาย ๆ สีดำ ท่าทางของเขาดูสงบและใจเย็นโดยมีนัยของความเกียจคร้านในวันนี้ทรงผมปกติของเขาถูกแบ่งเป็นสองส่วนอย่างไม่พอดีกันถูกเปลี่ยนเป็นสไตล์เสยไปด้านหลังแบบหลวม ๆ มันทำให้เขาดูเท่มาก ๆ และน่ามอง ขณะนั้น เขาก้มหน้าเปิดเมนูหนังสีดำด้วยนิ้วมือที่เรียวยาวและงดงาม เขากำลังเคลื่อนไหวไม่เร็วหรือช้าเกินไปซึ่งเป็นตัวตนที่สง่างามและสูงส่งโคมระย้าที่อยู่เหนือหัวของเขาฉายแสงเจิดจ้าจนทำให้ผิวอันกระจ่างใสของเขาเปล่งประกายระยิบระยับตอนนี้เมื่อมองจากระยะไกล ไซล่า เควสรู้สึกได้ว่าคนคนนี้ยากที่จะเข้าถึงนัก ถ้าไม่รู้จักตัวตนของเขา เธอคงจะคิดว่าเขามาจากตระกูลขุนนางหลังจากที่ทัดไรผมไว้ข้างหลังหูให้เรียบร้อย ไซล่าจึงรีบเดินเข้าไปนั่งยังที่นั่งตรงข้ามเขาทั้งสองกำลังนั่งอยู่ในฝั่งตรงกันข้ามกันจากปลายสุดของโต๊ะอาหารยาวแม้จากระยะไกล ไซล่าก็รู้สึกได้ถึงออร่าที่โดดเด่นจากร่างกายของเขา“เธอมาแล้วนี่” สแตนลีย์กล่าวก่อนที่จะปิดเมนูอย่างช้า ๆ และหันสายตาที่เยือกเย็นไปมองหน้าของเธอ “อืม สั่งอาหารกันเถอะ เราจะได้รับประทานไป

หลังจากที่ทำแต่ละจุดที่สำคัญแล้ว ไซล่า เควสก็หยุดเพื่อถามว่ามีอะไรที่สแตนลีย์ แบตตันไม่เข้าใจไหมสแตนลีย์ก็มักจะตอบว่า ไม่มี เสมอทันใดนั้น เวลาเที่ยงคืนก็มาถึงโดยไม่รู้ตัวไซล่าเกือบจะจบการอธิบายพื้นฐานการตรวจชีพจรของคนไข้แล้วหลังจากที่ก้มมองนาฬิกา ไซล่าก็หันหน้ามองสแตนลีย์ตอนนั้น เขากำลังจดจ่ออยู่กับเธอ ถ้าเธอไม่ระมัดระวัง เธออาจหลงเข้าไปในดวงตาสีเข้มที่น่าหลงใหลคู่นั้นก็เป็นได้หลังจากที่เหม่อลอยไปชั่วครู่ ไซล่าก็เรียกสติเธอคืนมา“ฉันอธิบายพื้นฐานสุด ๆ ไปแล้ว นายเข้าใจทั้งหมดไหม?” ไซล่าเอ่ยถาม“เข้าใจ” สแตนลีย์ตอบอย่างชื่นใจ“จริง ๆ เหรอ?” ไซล่ายังคงรู้สึกสงสัยถ้านั่นเป็นความจริง สแตนลีย์คงจะเป็นอัจฉริยะด้านการแพทย์แผนจีน เขาอาจจะเป็นหนึ่งในล้านก็ได้ไม่มีใครในวงการการแพทย์แผนจีนที่มีความสามารถมากกว่าเขาอีกแล้ว“ใช่สิ” สแตนลีย์กล่าว“นาย...นายแน่ใจใช่ไหม?” ไซล่าแสดงท่าทีสงสัย“อืม” เขากล่าว“ถ้างั้น นายลองตรวจชีพจรฉันดูไหมล่ะ?” ไซล่าเอ่ยถามขณะที่วางมือของเธอลงบนโต๊ะสแตนลีย์ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา เขาเอื้อมมือไปขยับใบหน้าของไซล่าเพื่อที่เขาจะมองได้ถนัดตาหัวใจของไซล่

สแตนลีย์ แบตตันรีบเดินไปยังรถทันทีที่เข้าไป สายลมหนาวก็พัดเข้าไปในรถแซ็ค แคสซิดี้ที่หลับอยู่ตรงที่นั่งคนขับก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นแซ็คดันกรอบแว่นทองคำขึ้นบนสันจมูกในทันที หลังจากที่ดูเวลาแล้ว เขาก็เหลือบมองกระจกมองหลังเพื่อมองชายผู้สูงศักดิ์ที่นั่งอยู่เบาะหลัง“นายน้อยห้าครับ คุณผู้หญิงสอนคุณเรื่องการแพทย์แผนจีนตลอดเวลาเลยเหรอครับ?” แซ็คถามด้วยท่าทีที่ไม่อยากเชื่อ“อืม” สแตนลีย์ตอบ“แล้วคุณก็นั่งเป็นเด็กดีและเชื่อฟังเธอตลอดเวลาด้วยเหรอครับ?” แซ็คกำลังสงสัยว่าเขาอยู่ในความฝันหรือไม่แซ็คคิดว่ามันยากที่เห็นภาพนายน้อยห้ากำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ ภรรยาเหมือนกับเด็กเรียนเขาเริ่มทำตัวว่าง่ายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?“นายมีปัญหากับเรื่องนั้นงั้นเหรอ?” สแตนลีย์ถามขณะที่เลิกคิ้วขึ้นและจ้องมองใบหน้าของแซ็คผ่านทางกระจกมองหลังแซ็ครู้สึกถึงความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านลงไปที่กระดูกสันหลัง“ไม่ครับ ผมไม่กล้าหรอก ผมก็แค่สงสัย คุณผู้หญิงสอนอะไรคุณเหรอครับ?” เขาถาม“มอง-ดม-ถาม-ตัด” สแตนลีย์ค่อย ๆ หลับตาและนวดหน้าผากของเขา“ชายที่จัดการกับปัญหามากมายในทุก ๆ วันมานั่งฟังใครสักคนอย่างเงียบ ๆ เป็นเวลานานได้