All Chapters of KEEPING THE CEO: Chapter 71 - Chapter 80

SHELLA POV"ANO Shella? Kaya mo na ba? Okay lang naman kung ako nalang muna ulit ang magiging secretary ngayon ni sir Jolo." Agad akong umiling kay Lawrence dahil sa sinabi niya. Gusto ko nalang matapos ang linggong ito para makauwi na sa Baguio. Kaunting araw nalang ang titiisin ko. Kaunting araw nalang din ang natitira bago ko tuluyang iwanan si Jolo. Gusto ko nang lumagay sa tahimik. Walang gulo at hindi komplikado. Katulad nalang ng buhay ko noon sa Baguio, noong hindi ko pa nakikilalala si Jolo. "Oo, ayos na ako, Lawrence. Kaya ko naman na," saad ko at ngumiti nang tipid. "Sure ka ha? Kahit anong mangyari huwag mong papabayaan si baby.  Alagaan mo siya." "Oo naman 'no! Ako pa ba." Kahapon kasi, medyo naging masama ang pakiramdam ko. Sumakit ang ulo ko pagkagising at halos maya't maya gusto kong dumuwal pero wala namang lumalabas sa bibig ko.  Minabuti nalang namin ni Lawrence na hindi

"LAWRENCE, sigurado ka ba dito? Papasamahin mo talaga ako kay Jolo?" Hindi ko na alam kung ilang beses ko na itong naitanong sa binata. Kanina pagkasabi ni Jolo na ako ang isasama niya sa meeting niya abroad ay agad niya ring tinawag si Lawrence nce para utusang tulungan daw ako sa gagawing pag-aayos ng mga gamit na dadalhin ko. Pinauwi niya rin muna kami ni Lawrence sa penthouse para daw makuha pa ang ibang gamit na kakailanganin ko.Syempre kung ako lang naman ang tatanungin, ayoko. Ayoko nang madagdagan pa ang isipin lalo na at nakapagdesisyunan na akong pagkatapos ng linggong ito ay uuwi na akong Baguio. Nag-aalala ako sa mga bagay na maaaring mangyari kung kami lang ni Jolo ang aalis. Iyong tipo n akami lang talaga dalawa.Hindi naman sa wala akong tiwala sa lalaking iyon ha. Pero hindi din natin masabi ang mga bagay na ma posibilidad mangyari. Paano kung sa ilang araw na magkasama kami ni Jolo ay biglang ayawan ko nang umuwi sa Baguio, paano kung mah

JOLO POV"JOLO..."Agad akong napalingon kay Shella nang marinig kong tinawag niya ang pangalan ko. Nakahinto na ang sasakyan ko at akma na sana akong bababa nang hindi na ginigising ang dalaga ngunit nagising naman ito."Nasaan na tayo? Nasa ibang bansa na ba?" tanong nito habang nagkukusot ng mga mata.Hindi ko alam kung matatawa ba ako dahil sa tanong niya. Really? Dahil sa nakatulog siya sa byahe ay iisipin niyang nasa ibang bansa na kami? Ano bang akala niya, ilang oras na siyang tulog? Eh wala pa ngang thirty minutes ang binyahe namin."No, hindi pa. Nandito pa din tayo sa Pilipinas," sagot ko habang nagpipigil ng tawa. Mabilis akong nag-iwas ng tingin nang mapansin ko na parang tumatagal ang titig sa akin ng dalaga. Delikado na 'to.Naalala ko kasi, parang nitong mga nakaraang araw ay sobrang pikuin niyang si Shella. Ayoko naman na mabadtrip siya sa tatlong araw at dalawang gabi naming pagsasama. I want this trip to be remembered as a

"JOLO, nahihilo ako," hindi ko na talaga mapigilang hindi magsabi sa binata. Sobrang sakit na ng ulo ko at pakiramdam ko ay anumang oras ay mawawalan na ako ng malay.Halos fifteen minutes na din mula nang umandar 'tong lintik na chopper na ito at fifteen minutes ko na ding iniinda ang pag-ikot ng paligid ko. Hindi ko na kaya. Gusto ko nalang tumalon dito at wala na akong pakielam kung madurog man ang buong katawan ko kung sakaling lumagapak ako."Hindi mo na ba kaya? Gusto mo bang bumaba na tayo?" halata ang pag-aalala sa boses ni Jolo. Hindi ko alam kung magsasalita pa ba ako o kung tatango nalang. Kung ako lang naman talaga ang tatanungin ay gusto ko nang bumaba. Sabi na nga ba eh, maling-mali na ideya ang pumayag ako sa pagsakay sa lintik na harmless at safe daw na chopper na ito. Pakiramdam ko ay nasa likuran ko na si San Pedro na anumang oras ay handa nang kalabitin ako."We can't do that, John Louis. Medyo malayo pa ang destination niyo and aside from tha

"MY EARS are waiting to hear your answer, miss ma'am. Sagutin mo na ang tanong ko bago pa mali ang maikwento ko kay John Louis-""Baka maichismis, ibig mong sabihin," singit ko sa sinasabi ni Rusty at mabilis nalang na napairap. Nagdadalawang isip pa rin ako kung aamin ba ako kay Rusty o ipagpapatuloy pa rin ang ginagawang pagdedeny. Paano kung aminin ko nga sa kanya tapos bigla niya ring sasabihin iyon kay Jolo? Tiyak ako na magugulo na naman ang lahat. Gusto ko lang naman na makauwi sa Baguio nang hindi nalalaman ni Jolo ang tungkol sa pinagbubuntis ko. Ayoko lang na maging komplikado pa ang lahat."Well yeah, parang ganoon na nga. So tell me now, why are you hiding your pregnancy? Why are you keeping it a secret from your own child's father?" muling tanong nito habang naniningkit pa ang mga mata. Hindi ko malaman kung lalaki ba talaga itong si Rusty o nasapian lang ng maling kaluluwa ang katawan niya. Base sa mukha at pananalita, marites na marites ang datingan eh.