Mag-log inShare
CHAPTER SEVENTY SEVEN
Huling Na-update:
2022-02-23 19:36:05"MY EARS are waiting to hear your answer, miss ma'am. Sagutin mo na ang tanong ko bago pa mali ang maikwento ko kay John Louis-"
"Baka maichismis, ibig mong sabihin," singit ko sa sinasabi ni Rusty at mabilis nalang na napairap. Nagdadalawang isip pa rin ako kung aamin ba ako kay Rusty o ipagpapatuloy pa rin ang ginagawang pagdedeny. Paano kung aminin ko nga sa kanya tapos bigla niya ring sasabihin iyon kay Jolo? Tiyak ako na magugulo na naman ang lahat. Gusto ko lang naman na makauwi sa Baguio nang hindi nalalaman ni Jolo ang tungkol sa pinagbubuntis ko. Ayoko lang na maging komplikado pa ang lahat.
"Well yeah, parang ganoon na nga. So tell me now, why are you hiding your pregnancy? Why are you keeping it a secret from your own child's father?" muling tanong nito habang naniningkit pa ang mga mata. Hindi ko malaman kung lalaki ba talaga itong si Rusty o nasapian lang ng maling kaluluwa ang katawan niya. Base sa mukha at pananalita, marites na marites ang datingan eh.<
Kaugnay na kabanata
KEEPING THE CEO CHAPTER SEVENTY EIGHT
"KUMUSTA ang pakiramdam mo, Shella? Okay kana ba? Nahihilo ka pa ba? Pasensya kana ha, akala ko kasi kakayanin mo 'yung byahe papunta sa pupuntahan natin. I didn't take your statement seriously enough when you said that you're dizzy in the chopper. Sorry talaga," agad na pahayag ni Jolo nang tuluyan na ngang mawala sa paningin namin sila Rusty at Doc. Val.Mariin din itong nakatingin sa akin at pansin na pansin ko ang pag-aalala nito sa kanyang mukha. Dahan-dahan nalang akong tumango bilang paunang sagot."Okay lang 'yon. Hindi ko din naman alam na mawawalan na pala ako ng malay. Akala ko kasi iidlip lang ako," saad ko at binuntutan ng tawa ang pahayag. Ayoko nalang mag-isip ng negative. Gusto ko na habang malaya kaming nagkakasama ni Jolo ngayon ay tanging masasaya lang na alaala ang mangyayari."Still I'm sorry, ginagawa ko nalang biro ang lahat. Kung gusto mo ay bumalik nalang tayo sa Maynila para makapagpahinga ka nang maayos-""Eh paano ang meeting m
Huling Na-update : 2022-02-24KEEPING THE CEO CHAPTER SEVENTY NINE
"WOW! Ang ganda naman dito, Jolo. Worth it 'yung hilo at sakit ng ulo ko!" hindi ko maiwasan ang sariling hindi mamangha sa ganda ng lugar. Literal akong napapakagat ng labi para lang pigilan ang sarili na mapatalon sa sobrang galak at saya na nararamdaman.White sand ang lupa, maaliwalas ang kahit na sabihing virgin island na isla ay hindi naman maipagkakaila na malinis ito at napapanatiling maganda. Kaunti lang ang tao dito, halos staff nga lang ng isla ang nakikita ko eh. Rinig na rinig ko ang malalakas na alon ng dagat. Hindi pa gaano katirik ang araw nang dumating kami dito kaya naman malaya kong naililibot ang mga mata."Do you like it? Nakabawi na man ba ako sa ilang linggong pagpapasakit ko ng ulo mo?" tanong ni Jolo habang may ngiti sa kanyang labi. Mabilis naman akong tumango at hindi pa rin naaalis ang matamis at malapad na ngiti sa labi.Ang saya ko lang talaga. Kakaiba 'yung dulot na ginhawa sa pakiramdam ng malamig na hangin at tahimik na lugar. Na
Huling Na-update : 2022-02-25KEEPING THE CEO CHAPTER EIGHTY
"HINDI kaya tayo malalaglag dito, Jolo?" muli kong tanong sa binata habang pinapaikot ang mga mata sa buong paligid. Nakalutang kami ngayon sakay ng isang maliit na kubong gawa sa kawayan na medyo inaanod ng alon. Nakatigil palang kami malapit sa pampang dahil wala pa ang mga pagkain na pinaluto ni Jolo."Yeah, I think so. Hindi naman siguro tayo malalaglag dito unless sadyain ang pagkakalaglag-""Sino namang abnormal ang mananadya na manghulog dito?" naguguluhan kong tanong habang nakataas ang isang kilay. Nakuha ko naman agad ang pakawari nito nang tumitig ito sa akin habang may pilyong ngiti sa kanyang labi. "...Jolo tigilan mo ako sa mga ganyang ngiti ah, huwag na huwag mo akong masusubukang ihulog at baka pag ikaw ang hinulog ko hindi kana ulit makaahon," dagdag kong wika at mabilis itong inirapan.Rinig na rinig ko naman ngayon ang malulutong niyang pagtawa na lalo lang naging dahilan ng pagkainis ko. Abnormal ba siya? Subukan niya lang talagang ihul
Huling Na-update : 2022-02-26KEEPING THE CEO CHAPTER EIGHTY ONE
NAGING matiwasay naman ang pagkain namin ni Jolo sa may kubo. Hindi na rin niya pinaalis sa pampang ang kubong kawayan at wala naman na daw sa aming dalawa ang may balak maligo sa dagat. Naglalakad na kaming muli ngayon pabalik sa inuokupahang silid dito sa isla para makapagpahinga dahil mamaya daw gabi ay magpipicnic ulit kami sa tabi naman ng dagat."Have you enjoyed it, Shella?"Saglit akong napatigil sa paglalakad upang lingunin ang binata nang marinig ang tanong nito. Tipid naman akong napangiti at dahan-dahan na tumango."Oo, masasarap 'yung mga seafood na kinain natin. Malulusog 'yung mga alimasag at hipon 'no? Para tuloy gusto ko ulit na iyon ang kainin bukas," saad ko at muli nang bumalik sa paglalakad.Nakayapak lamang ako dahil gusto kong dinadama ng mga paa ko ang pino ng buhangin habang si Jolo naman ang may bitbit ng tsinelas ko. Noong una ay inaya ko ang binata na magyapak din ngunit mabilis itong tumanggi. Ayaw niya daw a
Huling Na-update : 2022-02-27KEEPING THE CEO CHAPTER EIGHTY TWO
JOLO POV"Miss Shella, wait!" agad akong napatigil sa pagtawa at natuon ang buong atensyon sa kung sinumang tao na tumawag sa pangalan ni Shella. Nandito ang dalaga? Binuksan na niya ang cabin? Mabilis akong nagpaalam sa kausap ko na agad lang din naman akong tinanguan bilang sagot.Lumilinga-linga ako sa paligid at ganoon na lamang ang pagsasalubong ng mga kilay ko nang mapagsino ang sumigaw sa pangalan ng babaeng pinakamamahal ko. It was Cadalzo. Bakit nandito pa rin sa isla ang taong ito? Akala ko ba sandali lang siya dito at may chineck lang na property sa malapit? Anong nangyayari at nandito pa rin siya? Hindi naman sa pinagtatabuyan ko ang may-ari mismo ng isla pero parang ganoon na nga. Sobra kasi talaga akong nainis kanina noong bigla nalang niya hinalikan ang likod ng kamay ni Shella. Nakakapang init ng ulo."Hey, Cadalzo, what are you still doing here? Akala ko ba aalis ka din agad?" tanong ko rito habang unti-unting naglalakad palapit sa kanyang
Huling Na-update : 2022-02-27KEEPING THE CEO CHAPTER EIGHTY THREE
SHELLA POVANG bwiset na lalaking iyon! Hindi pa nga naayos ang problemang ginawa niya kay Angel tapos nakikipagharutan na siya ngayon sa ibang babae. Kaya nakakadali ng ilang panganay eh. Okay, sabihin na nating gwapo at mayaman si Jolo pero sapat na ba iyon para makipaglaro siya kung kani-kaninong babae? Akala ko ba nagpunta kami dito sa isla para makabawi siya? Aba ang gago, dinala lang yata ako dito para makita ko 'yung babae niya. Napakawalanghiya!Dumagdag pa 'tong pangingirot ng talampakan ko. Hanggang ngayon kasi ay hindi ko pa rin natatanggal 'yung bubog. Ilang minuto na ang lumilipas, kamusta naman ang paa ko. Kung bakit naman kasi nagyapak yapak pa ako sa buhanginan kanina eh."S-shella..."Agad kong nilingon ang pintuan ng cabin at literal na halos magsalubong na ang mga kilay ko nang makitang nakatayo doon ang unggoy na kanina pa laman ng isip ko. Hindi ko pala naisara ang pinto. Kakamadali ko kasi kanina na makaalis sa lugar para
Huling Na-update : 2022-02-28KEEPING THE CEO CHAPTER EIGHTY FOUR
MATAPOS nga malinis ni Jolo ang sugat ko sa talampakan ay agad rin akong nakatulog. Napabalikwas ako ng bangon nang pagtapik ko sa tabi ko ay wala na roon ang binata. Ang huli kong natatandaan bago ako matulog ay nakayakap ako at nakahiga sa dibdib ni Jolo habang marahan niyang sinusuklay ang buhok ko gamit ng mga daliri niya. Ano na naman kaya ang nangyari at nawala na naman ang kupal na iyon dito sa tabi ko?Pupungas-pungas ako at wala pa sa tamang huwisyo nang mapagdesisyunan kong umalis na sa kama at hanapin ang binata. Ngunit bago iyon ay mabilis na muna akong nagsuklay ng buhok at nag-inat ng katawan. Saan ko naman kaya hahanapin si Jolo? Baka naman paglabas ko ng cabin na ito ay makita ko na naman ang damuho na iyon na may kausap na ibang babae ha, subukan niya lang talaga at lalagyan ko na siya ng gripo sa tagiliran. Ay joke! Joke lang iyon, huwag niyong seryosohin.Pakiramdam ko ay matutumba ako sa sobrang pagkagulat nang pagbukas ko sa pinto ng ca
Huling Na-update : 2022-02-28KEEPING THE CEO CHAPTER EIGHTY FIVE
JOLO POV ANONG oras na, kinakabahan na ako. Nasaan na kaya si Rusty? Naibigay naman kaya niya 'yung paper bag na pinapabigay ko kay Shella nang walang masamang nangyayari? Kanina noong masiguro ko na mahimbing nang natutulog ang dalaga ay dali-dali na akong naghanda para sa munti kong surpresa para sa dalaga. A picnic date in the seaside. Oo na, alam ko na ang luma at medyo baduy but I really find this date romantic and worth to remember. Ito nalang ang tanging naiisip ko na pwedeng maging pambawi kay Shella. Mabuti na nga lang at nailagay pala ni Domingo sa chopper niya ang paper bag na pinatago ko sa kanya noon pa. The dress is my own choice. Pinasadya ko iyon na ipagawa sa isang designer doon din sa Maynila. Hinulaan ko nalang 'yung sukat ng katawan at binase sa pagkakaalala ko sa taas at timbang ng dalaga. Alam ko naman at ramdam ko na seryoso si Shella noong sinabi niya na ipapaubaya na niya ako kay Angel, para daw sa ikabubuti ng lahat. Hindi ko a
Huling Na-update : 2022-02-28
Pinakabagong kabanata
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY SIX
"GO honey, give the flowers now to your lola Lydia and don't forget to kiss her," nakangiti kong utos sa anak namin ni Shella na si Miracle. Agad nga itong tumalima at masayang naglakad kasabay pa na kaunting pagtalon-talon papunta kay auntie Lydia. "Mukha kang masaya ah, may nangyari bang maganda?" napalingon ako sa tabi ko nang marinig ang tanong ni Shella. Mabilis akong tumango at niyakap ito nang sobrang higpit ngunit may kasama pa ring pag-iingat. "You don't have to ask me that, love. Makasama lang kita palagi, sapat na'ng dahilan iyon para maging masaya. And also aside from that... dumating na pala ang mga wedding invitations na ipamimigay natin sa mga guest, aren't you excited about that? Hindi ba't personal choice mo ang piniling template doon?" tanong ko rito habang sinusulyapan ang kanyang mga mata. Agad na sumilay ang isang matamis na ngiti sa labi ko nang makita kong ngumuso si Shella. She's been doing that for almost a week now! Hindi ko alam kung dahil ba sa sinabiha
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY FIVE
NAUNA nang pumasok sila lola Tatiana at Shella sa loob ng kwarto ni auntie Lydia. Hanggang ngayon ay nagdadalawang-isip pa rin ako kung susunod ba ako rito o babalik nalang sa kwarto kung saan naiwan sila Rusty. I am longing to my daughter, parang mas gusto ko nang umuwi nalang ngayon kaysa makipag-usap sa taong ayoko nang makita pa at pag-aksayahan ng oras. I was about to walk away from the door of auntie Lydia's room when it suddenly opened, halos mapako ako sa kinatatayuan ko nang makitang ang iniluwa noon ay ang asawa kong naniningkit ang mga matang nakatitig sa akin. "At saan mo balak pumunta Mr. John Louis Raymundo? Hindi ba't sinabi mo kay nanay Tasing na sasamahan mo siyang makipag-usap sa tiyahin mo? Aba'y ilang minuto na kaming nandito sa loob ay wala ka pa rin. Tapos ngayon mahuhuli pa kitang aalis-""I'm not going anywhere, pupuntahan ko lang sana sila Rusty-""At bakit?!" nanlaki ang mga mata ko nang biglang tumaas ang boses ni Shella at mas lalo lang naningkit ang mga
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY FOUR
JOLO POVKUNOT na kunot ang noo kong hinabol ng tingin si Shella na ngayon ay palayo na nang palayo sa akin.Hindi ko alam at hindi ko maintindihan kung ano iyong mga pinagsasasabi niya kanina. Bantayan ko daw sila ni Miracle kahit hindi ko na sila makakasama like what the fuck right? I am fucking alive and breathing fine.Inubos ko na muna ang kape na binili ko bago ko napagdesisyunang sumunod kay Shella. Hindi naman siguro iyon aalis at pupunta kung saan. I know that she was just roaming around the area.I was about to pull the doorknob of the door when it suddenly opened. Si Rusty na nakahawak sa kanyang pisngi ang iniluwa noon."What the hell Domingo? Ano na namang kabaliwan ang ginawa mo?" naniningkit ang mga matang tanong ko sa kaibigan.Rusty just smiled awkwardly that makes my doubt even worst. Siguro ay may kinalaman ito
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY THREE
HINDI ko na alam kung anong mga gamit ang isinilid ko sa maliit na bag na nahablot ko kanina. Nagmamadali akong nagbihis habang tuloy-tuloy pa rin ang pagdaloy ng masaganang luha sa mga mata ko. Hindi ako mapakali. Pakiramdam ko ay nahihirapan ako huminga sa bawat pagdaan ng oras. Nanghihina ako at parang gusto ko nalang hayaan ang katawan kong matumba at umiyak nang umiyak. "Shella apo, tatagan mo ang loob mo. Huwag mong kalimutan na nandito lang kaming pamilya mo-""Hindi, 'nay Leoning. Hindi patay si Jolo. Hindi patay ang asawa ko. Magkikita pa kami... magkakasama pa kami..." saad ko habang umiiling-iling. Mabilis akong niyakap ni nanay Leoning kasabay ng paghaplos niya sa likod ko. Ngunit imbes na gumaan ang loob ko ay lalo lang akong pumalahaw ng iyak. Hindi ko na kayang magkunyari pa. Nasasaktan ako nang sobra-sobra at hindi ko na alam kung paano ko pa patitigilin ang sarili sa matinding pag-iyak. Agad kong tinuyo ang
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY TWO
SHELLA POV"RUSTY, sumagot na ba si Jolo?"Hindi ko na napigilan pa ang sarili na hindi mapangiwi nang dahan-dahan lamang na umiling bilang kasagutan sa akin si Rusty. Hindi ko alam kung nakailang beses na ba akong nagtanong sa kanya tungkol kay Jolo para sa araw na ito.Ilang oras na rin kasi ang lumipas magmula noong umalis kami sa Maynila. Hindi ko na nagawa pang itanong kay Rusty ang eksaktong lugar na pinagdalhan niya sa amin basta ang sinabi niya lang ay isa ito sa mga private property ng pamilya niya. Hindi ko alam kung gaano kalayo ito dahil nakatulog rin ako kanina sa biyahe. "Nasabi mo ba sa kanya kung saan ang lugar na ito? Kung paano pumunta dito?" muli kong tanong. Mariin lamang na tumango s Rusty sa akin bilang sagot at marahas na nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga. Hindi ko alam kung nakukulitan na ba ito sa akin o naaawa. Naririnig at nakikita ko naman kasi kanina na maya't maya ay tinatawagan niya ang numer
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY ONE
JOLO POV"JOLO..."Mabilis kong nilingon si Shella sa tabi ko nang mahimigan ko ng matinding pag-aalala ang boses nito. Wala na rin sila Lawrence dito sa bakuran ko at sa hula ko ay nasa labas na sila para tingnan at alamin kung saan nanggaling ang putok ng baril na narinig namin kani-kanina lang.Alam kong narinig niya ang narinig ko. Kinakabahan ako sa maaaring makita ko sa labas. Sobra-sobra nang dahas ang nakikita ko para sa araw na ito. Nag-aalala ako kay Shella pati na rin sa pamilya niya dahil naiisip ko palang ngayon na baka magdulot na naman kakaibang trauma sa kanila ang narinig nilang malakas na putok ng baril."J-jolo... si A-angel... n-nasaan si Angel..."Marahan kong hinigit palapit sa akin ang dalaga at kinulong sa mga bisig ko. Ramdam ko ang takot sa katauhan nito dahil pansin na pansin ko ang pangangarag ng boses niya.
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY
"PAANONG... a-anong..."Hindi ko alam kung anong mga salita ang dapat kong bitawan ngayon. Tila hindi ko mawari o mahanap ang mga tanong na sasabihin ko kay Angel. Nagtataka ako. Paanong siya ang nagdala pauwi kay baby Miracle dito ganoong ang tiyahin ni Jolo na si Lydia ang nakunan ng surveillance camera na siyang kumuha sa anak ko."Don't know the right words you want to say? That's okay, Shella. Kahit ako ay hindi ko naisip na gagawin ko 'to. Na ako pa mismo ang magbabalik sa inyo ng anak niyo-""Paanong napunta sayo si Miracle ganoong ang tiyahin ni Jolo ang nakunan sa camera na siyang kumuha sa anak namin? Imposible namang tinaya mo ang buhay mo para kay Miracle-""Simple lang..." maarte nitong pagkakausal sabay lagay ng kanyang mga kamay sa kanyang harapan. "... Vincent only wants Jolo's company. Ang nanay niya lang naman ang nagbalak ng masama sa anak niyo. Vincent and I don't have any care to your sw
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY NINE
SHELLA POVINIWAN ko na muna saglit si nanay Tasing sa ospital at nagpaalam na uuwi muna sa bahay ni Jolo. Kakamustahin ko na muna ang pamilya ko roon at kukuha ng ilang gamit dahil nakikini-kinita ko na parang aabutin pa ng ilang araw ang pagpapahinga ni nanay Tasing sa ospital. Agad na kumunot ang noo ko nang mapansin na bukas ang gate ng bahay ng binata at may iilang malalaking taong nakasuot ng panggwardya ang mga nakatayong nakapalibot paikot sa lugar. Hindi ko nalang iyon inisip pa at naglakad na patungo sa loob ng kabahayan. Tumaas ang isang kilay ko nang hindi ko pa man naitatapak ang mga paa ko para makapasok sa loob ng bakuran ng bahay ni Jolo ay agad nang may humarang na lalaki sa daraanan ko. Matalim ang mga matang pinukulan ko ito ng isang titig. "Ma'am kailangan ko na po munang mahingi ang pangalan niyo at-""Ako ang asawa ng may-ari ng bahay na ito. Ako si Shella at ako lang din naman ang ina ng anak ni Jolo," buong tapa
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY EIGHT
AGAD akong dumapa nang makitang kakalabitin ni Vincent ang baril niyang nakatutok sa akin. Pinagpapawisan ako ng malamig.Mabilis akong umikot at nagtago para kunin ang nakatagong baril na ibinigay sa akin ni Rusty kanina. I thought I would never be able to hold a thing like this that could take someone's life, but experiencing this kind of scenario makes me realize that you will be put in a situation that you never in your life imagined would happen.Kailangan mong lumaban katulad na lamang kung paano ka nila labanan.Pinakiramdaman ko ang buo kong katawan kung may masakit ba o may tama na pala ako ng baril na hindi ko pa alam pero marahas akong nagpakawala ng isang buntong hininga nang matiyak kong hindi ako. Hindi ako ang tinamaan ng bala.Kung ganoon... huwag niyong sabihin na si Vincent ang..."Vincent anak ko!"Mabilis akong napalinga sa paligid at malakas na sinip
