Lahat ng Kabanata ng KEEPING THE CEO: Kabanata 121 - Kabanata 130

KANINA pa ako paikot-ikot ng lakad dito sa labas ng kwarto kung saan kasalukuyang nasa loob si Shella. Agad ko siyang dinala sa pinakamalapit na ospital pagkadating na pagkadating ko sa abandonadong lugar sa isla.  Si Rusty naman ay nasa pangangalaga nila Chadrich. Ang pagkakaalam ko ay nandito rin sila sa ospital na ito at hindi pa muling bumabalik ng Maynila. "How's Shella?"  Agad akong napalingon sa likod ko nang marinig ang boses ng nagtanong. Si Diether iyon habang nakaupo sa wheelchair na tulak-tulak ng isa sa mga kaibigan niya. Nakabenda na rin ang binti nitong nabaril at mababakas sa binata ang matinding pag-aalala.  Mabilis akong umiling at hindi sinasadyang mapasabunot sa sarili kong buhok.  "I don't know either. Wala pa namang lumalabas na doctor-" "Who's the father or husband of the patient?" Natigil ang pa

HINDI ko na alam kung ilang araw na ba kami nandito sa ospital. Ayaw rin naman ni Jolo na ilipat na ako sa Maynila dahil baka daw mabigla ang katawan ko o kung hindi naman ay mabinat.Wala ngayon ang binata dahil kinakausap siya ng ilang kapulisan tungkol sa nangyari sa isla na kagagawan ni Vincent. Hindi na rin siya nagsabi pa ng iba pang impormasyon sa akin dahil ayaw na daw niya akong mag-isip pa. Agad akong napalingon sa pintuan ng kwarto nang marinig kong bumukas iyon. Isang matamis na ngiti ang agad na iginawad ko nang makita si Diether na dahan-dahang pumapasok. Wala na ang benda nito sa paa at medyo tuwid na siya kung maglakad ngayon. Maigi na nga lang at naging mabilis ang paggaling niya dahil sobra akong nag-alala at sinisi ko ang sarili ko dahil sa nangyari sa kanya. Inilapag nito ang isang bungkos ng bulaklak sa lamesang nakalagay sa gilid ng kama ko at maya-maya lamang ay umupo na rin sa aking harapan. Mukhang nakabawi na ito ng tu

TAHIMIK kaming magkatabi ni Jolo dito sa sala ng bahay niya habang nanonood ng TV. Tulog si baby Miracle sa kwartong inuokupahan nila nanay Leoning at tatay Ruben. Habang si Angelo naman ay isinama ni Lawrence sa isang mall para daw makapasyal ito. Hindi ko alam kung iistorbohin ko ba ang binata sa ginagawang panonood nito ganoong parang tutok na tutok ang atensyon niya sa palabas sa TV. Dahan-dahan kong inihilig ang ulo ko sa may balikat nito at awtomatikong napangiti nang tipid nang maramdaman ang mga daliri nitong magaan na sinuklay ang ilang hibla ng buhok ko. "Is there something wrong, love? Are you okay?" Inangat ko ang ulo ko at awtomatikong isang matamis na ngiti ang agad na gumuhit sa labi ko nang mapagmasdan ko nang mabuti ang kabuuan ng mukha ni Jolo. Nakakunot ng kaunti ang noo nito kaya naman mabilis na mababasa ang pag-aalala sa kanyang mga mata. Mabagal akong umiling. "Wala naman. May gusto lang sana akong itanong," sa

"LOVE, are you sure we're at the right house? I mean dito ba talaga ang bahay ni lola Tatiana? Mukha namang walang tao eh," nanghihinayang na usal ko at muling nilingon si Shella sa tabi ko.  Nakakunot rin ang noo nito habang pilit na sinisipat ang loob ng kabahayan kung saan niya pinatigil ang sasakyan. Dito raw ang bahay ng lola ko, pero halos sampung minuto na kaming nagsisisigaw at nagtatao po ay wala namang lumalabas sa bahay.  "Love-" "Manahimik ka nga muna sandali Jolo! Baka tulog lang si nanay Tasing nang ganitong oras," singit nito sa akma ko palang sasabihin at pinukulan ako ng isang masamang titig. Napapailing nalang ako ng ulo at hinayaan nalang ang dalaga sa ginagawa niya. Kung totoo man na dito nga sa masikip na lugar na ito ang bahay ng nag-iisa kong lola, bakit hindi man lang nagtagpo ni isang beses ang mga landas namin? Eh halos wala pa ngang thirty minutes ang layo ni

JOLO POV PAGKAALIS namin ng ospital ay agad na kaming dumiretso pauwi ni Lawrence sa bahay. Inabutan pa nga namin na umiiyak si nanay Leoning habang si tatay Ruben naman at Angelo ay walang tigil sa pagpapatahan sa kanya. Marahil ay natakot ito buhat sa nangyari sa kanilang mag-asawa kanina. Humingi ako ng dispensa sa dalawang matanda at nangakong hindi na ulit mangyayari iyon.  Nagpunta lang kami sa bahay ko upang kunin ang ebidensya na sinasabi ni Lawrence. Kumunot pa nga ang noo ko nang makitang isang flash drive ang pinakita niya sa akin na kinuha niya sa isang bag ni Shella. Hindi ko na tinanong pa kung bakit at paano napunta ang bagay na iyon sa bag ng dalaga at basta na lamang niyakag itong muli upang umalis.  Bago namin iwan sila tatay Ruben sa bahay ay nagrequest na ako ng mga private security guard para magbantay hindi lang sa bahay ko kung hindi para na rin sa mga taong maiiwan doon na sila nanay Leo