MasukShare
CHAPTER ONE HUNDRED NINETEEN
Terakhir Diperbarui:
2022-04-12 16:29:19SHELLA POV
NAGISING ako na para bang binibiyak sa dalawa ang ulo ko. Agad kong iniikot ang mga paningin ko at nakahinga naman ako nang maluwag nang makumpirmang nasa ospital pa din ako.Nanunuyo ang lalamunan ko kaya hindi ko magawang makapagsalita. Pinilit ko lang din ang mga daliri kung maigalaw para naman maramdaman ko ang kinahihigaan ko.Agad na kumunot ang noo ko nang maramdaman ang malambot ngunit buhol-buhol na buhok sa kamay ko. Dahan-dahan kong itinuon ang mga mata roon at hindi ko maiwasang hindi mapangiti nang makilala kung sino ang nagmamay-ari ng ulo na nahawakan ko.Pupungas-pungas itong nagtaas ng ulo at nanlalaki ang mga matang napatitig sa akin."Shit! You're awake! You're finally awake!" malakas na bulalas ng binata at marahas na napatayo sa kanyang pwesto. Medyo napapatalon rin ito kahit na may benda ang kanyang paa na labis ko lang pinagtaka.Hindi ko alam kung tama lang ba na ginising ko ang binata paraBab terkait
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY
HINDI ko na alam kung ilang araw na ba kami nandito sa ospital. Ayaw rin naman ni Jolo na ilipat na ako sa Maynila dahil baka daw mabigla ang katawan ko o kung hindi naman ay mabinat.Wala ngayon ang binata dahil kinakausap siya ng ilang kapulisan tungkol sa nangyari sa isla na kagagawan ni Vincent. Hindi na rin siya nagsabi pa ng iba pang impormasyon sa akin dahil ayaw na daw niya akong mag-isip pa. Agad akong napalingon sa pintuan ng kwarto nang marinig kong bumukas iyon. Isang matamis na ngiti ang agad na iginawad ko nang makita si Diether na dahan-dahang pumapasok. Wala na ang benda nito sa paa at medyo tuwid na siya kung maglakad ngayon. Maigi na nga lang at naging mabilis ang paggaling niya dahil sobra akong nag-alala at sinisi ko ang sarili ko dahil sa nangyari sa kanya. Inilapag nito ang isang bungkos ng bulaklak sa lamesang nakalagay sa gilid ng kama ko at maya-maya lamang ay umupo na rin sa aking harapan. Mukhang nakabawi na ito ng tu
Terakhir Diperbarui : 2022-04-14KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY ONE
"LAWRENCE 'yung ibang gamit ay ikaw na ang magdala. Aalalayan ko lang ang miss Shella mo.""Sige po Sir Jolo," agap na saad naman ni Lawrence.Mabilis akong umiling at hinampas nang mahina sa balikat si Jolo. Agad naman itong lumingon sa akin habang may pagtataka sa kanyang mga mata. "What's the matter baby? You need something?" tanong nito habang nakamulagat pa ang mga mata na animo'y naghihintay talaga ng isasagot ko. "Huwag mo na akong alalayan, ano ka ba. Kaya ko naman na-""But you're holding our baby Miracle, love. Baka matisod ka tapos maihagis mo pa ang anak natin," usal naman nito sabay ngiti at dinampian ako ng isang mabilis na halik sa noo. Hindi ko alam kung nagbibiro ba ang mokong o seryoso talaga siya sa sinabi niya. Pagkatapos nga ng naging pag-uusap namin sa ospital kahapon ay napagdesisyunan agad namin na umuwi rito sa Maynila, sa bahay niya. Hindi na nakapaghintay na sumabay sa amin si Diether dahil
Terakhir Diperbarui : 2022-04-15KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY TWO
TAHIMIK kaming magkatabi ni Jolo dito sa sala ng bahay niya habang nanonood ng TV. Tulog si baby Miracle sa kwartong inuokupahan nila nanay Leoning at tatay Ruben. Habang si Angelo naman ay isinama ni Lawrence sa isang mall para daw makapasyal ito. Hindi ko alam kung iistorbohin ko ba ang binata sa ginagawang panonood nito ganoong parang tutok na tutok ang atensyon niya sa palabas sa TV. Dahan-dahan kong inihilig ang ulo ko sa may balikat nito at awtomatikong napangiti nang tipid nang maramdaman ang mga daliri nitong magaan na sinuklay ang ilang hibla ng buhok ko. "Is there something wrong, love? Are you okay?" Inangat ko ang ulo ko at awtomatikong isang matamis na ngiti ang agad na gumuhit sa labi ko nang mapagmasdan ko nang mabuti ang kabuuan ng mukha ni Jolo. Nakakunot ng kaunti ang noo nito kaya naman mabilis na mababasa ang pag-aalala sa kanyang mga mata. Mabagal akong umiling. "Wala naman. May gusto lang sana akong itanong," sa
Terakhir Diperbarui : 2022-04-16KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY THREE
JOLO POV"SIGURADO ka bang ikaw lang mag-isa ang pupunta? Pwede naman kitang samahan-""Hindi na Shella. I can do it on my own," agap kong tutol sa mga sinasabi ng dalaga.Agad naman akong nakunsensya nang makitaan ko ng pagkadismaya ang mukha nito. Hindi ko alam kung babawiin ko ba 'yong sinabi ko o papanindigan na lamang iyon.Kanina noong sinabi niya na alam niya kung nasaan si lola Tatiana ay nagulat ako. I was shocked to the point that I suddenly felt something pang in my chest. Hindi ko alam kung ano ba dapat ang maging reaksyon ko. I'm glad that lola Tatiana is living healthy and free, but still, there's something on the side of my heart that is still aching and asking why she didn't show up after how many years."Love, I'm sorry. Nag-aalala lang ako sa iyo. Halos isang linggo palang ang lumipas magmula noong umuwi tayo galing sa ospital. I want you to re
Terakhir Diperbarui : 2022-04-17KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY FOUR
"LOVE, are you sure we're at the right house? I mean dito ba talaga ang bahay ni lola Tatiana? Mukha namang walang tao eh," nanghihinayang na usal ko at muling nilingon si Shella sa tabi ko.Nakakunot rin ang noo nito habang pilit na sinisipat ang loob ng kabahayan kung saan niya pinatigil ang sasakyan. Dito raw ang bahay ng lola ko, pero halos sampung minuto na kaming nagsisisigaw at nagtatao po ay wala namang lumalabas sa bahay."Love-""Manahimik ka nga muna sandali Jolo! Baka tulog lang si nanay Tasing nang ganitong oras," singit nito sa akma ko palang sasabihin at pinukulan ako ng isang masamang titig.Napapailing nalang ako ng ulo at hinayaan nalang ang dalaga sa ginagawa niya.Kung totoo man na dito nga sa masikip na lugar na ito ang bahay ng nag-iisa kong lola, bakit hindi man lang nagtagpo ni isang beses ang mga landas namin? Eh halos wala pa ngang thirty minutes ang layo ni
Terakhir Diperbarui : 2022-04-18KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY FIVE
SHELLA POV"JOLO, gising na siya..."Agad na lumingon sa akin ang binata ngunit halos lumipas na ang tatlong minuto ay hindi naman ito tumatayo para lapitan si nanay Tasing. Nananatili lamang itong malungkot na nakatunghay sa kanyang lola sa tabi ko."Jolo-""Shella? Ikaw ba 'yan? Kamusta kana? At saka paanong magkasama tayo ganoong-"Naiwan ang mga salita o tanong na balak sabihin ni nanay Tasing nang sa pag-ikot ng kanyang mga mata ay namataan niya si Jolo na nakaupo sa isang upuan, ilang metro ang layo mula sa kanyang kinahihigaan.Halatang nagulat ito dahil hindi na muling umimik pa at nag-iwas na lamang ng tingin."Nay Tasing...""Sino 'yang kasama mo, Shella? B-bakit parang ngayon ko lang siya n-nakita-""Stop saying impossible things, lola Tatiana. I know
Terakhir Diperbarui : 2022-04-19KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY SIX
JOLO POVPAGKAALIS namin ng ospital ay agad na kaming dumiretso pauwi ni Lawrence sa bahay. Inabutan pa nga namin na umiiyak si nanay Leoning habang si tatay Ruben naman at Angelo ay walang tigil sa pagpapatahan sa kanya. Marahil ay natakot ito buhat sa nangyari sa kanilang mag-asawa kanina. Humingi ako ng dispensa sa dalawang matanda at nangakong hindi na ulit mangyayari iyon.Nagpunta lang kami sa bahay ko upang kunin ang ebidensya na sinasabi ni Lawrence. Kumunot pa nga ang noo ko nang makitang isang flash drive ang pinakita niya sa akin na kinuha niya sa isang bag ni Shella. Hindi ko na tinanong pa kung bakit at paano napunta ang bagay na iyon sa bag ng dalaga at basta na lamang niyakag itong muli upang umalis.Bago namin iwan sila tatay Ruben sa bahay ay nagrequest na ako ng mga private security guard para magbantay hindi lang sa bahay ko kung hindi para na rin sa mga taong maiiwan doon na sila nanay Leo
Terakhir Diperbarui : 2022-04-20KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY SEVEN
HINDI ko alam kung paanong pagpipigil ng tawa ang gagawin ko nang isa-isa kong makita ang mga pagmumukha ng mga kaibigan ko. These motherfuckers are wearing a security guard uniform while glaring at me seriously. Pinaalis nila ang mga security guard ko dito sa building at sila ang mga pumalit. Alam kong nagtataka kayo kagaya ng pagtataka ko. They just answered me that they are doing their job as my friends. "Are you fucking serious on your plan, Cadalzo?" natatawa kong tanong habang napapailinc ng ulo. Chadrich just nod seriously without looking at my eyes. Ngayon naman ay nalipat ang mga mata ko kay Rusty nakatungo ang ulo. Naglagay pa ng wig sa kanyang ulo ang gago at nagshades, para daw hindi siya makilala nila Vincent."How about Yazzer? Did he got the warrant of areest-""Maupo kana nga dyan sa swivel chair mo, John Louis. Mahahalata tayo nyan dahil sa mga kakaganyan mo eh," naaasar na wika ni Rusty sabay iwas ng tingin.
Terakhir Diperbarui : 2022-04-21
Bab terbaru
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY SIX
"GO honey, give the flowers now to your lola Lydia and don't forget to kiss her," nakangiti kong utos sa anak namin ni Shella na si Miracle. Agad nga itong tumalima at masayang naglakad kasabay pa na kaunting pagtalon-talon papunta kay auntie Lydia. "Mukha kang masaya ah, may nangyari bang maganda?" napalingon ako sa tabi ko nang marinig ang tanong ni Shella. Mabilis akong tumango at niyakap ito nang sobrang higpit ngunit may kasama pa ring pag-iingat. "You don't have to ask me that, love. Makasama lang kita palagi, sapat na'ng dahilan iyon para maging masaya. And also aside from that... dumating na pala ang mga wedding invitations na ipamimigay natin sa mga guest, aren't you excited about that? Hindi ba't personal choice mo ang piniling template doon?" tanong ko rito habang sinusulyapan ang kanyang mga mata. Agad na sumilay ang isang matamis na ngiti sa labi ko nang makita kong ngumuso si Shella. She's been doing that for almost a week now! Hindi ko alam kung dahil ba sa sinabiha
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY FIVE
NAUNA nang pumasok sila lola Tatiana at Shella sa loob ng kwarto ni auntie Lydia. Hanggang ngayon ay nagdadalawang-isip pa rin ako kung susunod ba ako rito o babalik nalang sa kwarto kung saan naiwan sila Rusty. I am longing to my daughter, parang mas gusto ko nang umuwi nalang ngayon kaysa makipag-usap sa taong ayoko nang makita pa at pag-aksayahan ng oras. I was about to walk away from the door of auntie Lydia's room when it suddenly opened, halos mapako ako sa kinatatayuan ko nang makitang ang iniluwa noon ay ang asawa kong naniningkit ang mga matang nakatitig sa akin. "At saan mo balak pumunta Mr. John Louis Raymundo? Hindi ba't sinabi mo kay nanay Tasing na sasamahan mo siyang makipag-usap sa tiyahin mo? Aba'y ilang minuto na kaming nandito sa loob ay wala ka pa rin. Tapos ngayon mahuhuli pa kitang aalis-""I'm not going anywhere, pupuntahan ko lang sana sila Rusty-""At bakit?!" nanlaki ang mga mata ko nang biglang tumaas ang boses ni Shella at mas lalo lang naningkit ang mga
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY FOUR
JOLO POVKUNOT na kunot ang noo kong hinabol ng tingin si Shella na ngayon ay palayo na nang palayo sa akin.Hindi ko alam at hindi ko maintindihan kung ano iyong mga pinagsasasabi niya kanina. Bantayan ko daw sila ni Miracle kahit hindi ko na sila makakasama like what the fuck right? I am fucking alive and breathing fine.Inubos ko na muna ang kape na binili ko bago ko napagdesisyunang sumunod kay Shella. Hindi naman siguro iyon aalis at pupunta kung saan. I know that she was just roaming around the area.I was about to pull the doorknob of the door when it suddenly opened. Si Rusty na nakahawak sa kanyang pisngi ang iniluwa noon."What the hell Domingo? Ano na namang kabaliwan ang ginawa mo?" naniningkit ang mga matang tanong ko sa kaibigan.Rusty just smiled awkwardly that makes my doubt even worst. Siguro ay may kinalaman ito
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY THREE
HINDI ko na alam kung anong mga gamit ang isinilid ko sa maliit na bag na nahablot ko kanina. Nagmamadali akong nagbihis habang tuloy-tuloy pa rin ang pagdaloy ng masaganang luha sa mga mata ko. Hindi ako mapakali. Pakiramdam ko ay nahihirapan ako huminga sa bawat pagdaan ng oras. Nanghihina ako at parang gusto ko nalang hayaan ang katawan kong matumba at umiyak nang umiyak. "Shella apo, tatagan mo ang loob mo. Huwag mong kalimutan na nandito lang kaming pamilya mo-""Hindi, 'nay Leoning. Hindi patay si Jolo. Hindi patay ang asawa ko. Magkikita pa kami... magkakasama pa kami..." saad ko habang umiiling-iling. Mabilis akong niyakap ni nanay Leoning kasabay ng paghaplos niya sa likod ko. Ngunit imbes na gumaan ang loob ko ay lalo lang akong pumalahaw ng iyak. Hindi ko na kayang magkunyari pa. Nasasaktan ako nang sobra-sobra at hindi ko na alam kung paano ko pa patitigilin ang sarili sa matinding pag-iyak. Agad kong tinuyo ang
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY TWO
SHELLA POV"RUSTY, sumagot na ba si Jolo?"Hindi ko na napigilan pa ang sarili na hindi mapangiwi nang dahan-dahan lamang na umiling bilang kasagutan sa akin si Rusty. Hindi ko alam kung nakailang beses na ba akong nagtanong sa kanya tungkol kay Jolo para sa araw na ito.Ilang oras na rin kasi ang lumipas magmula noong umalis kami sa Maynila. Hindi ko na nagawa pang itanong kay Rusty ang eksaktong lugar na pinagdalhan niya sa amin basta ang sinabi niya lang ay isa ito sa mga private property ng pamilya niya. Hindi ko alam kung gaano kalayo ito dahil nakatulog rin ako kanina sa biyahe. "Nasabi mo ba sa kanya kung saan ang lugar na ito? Kung paano pumunta dito?" muli kong tanong. Mariin lamang na tumango s Rusty sa akin bilang sagot at marahas na nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga. Hindi ko alam kung nakukulitan na ba ito sa akin o naaawa. Naririnig at nakikita ko naman kasi kanina na maya't maya ay tinatawagan niya ang numer
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY ONE
JOLO POV"JOLO..."Mabilis kong nilingon si Shella sa tabi ko nang mahimigan ko ng matinding pag-aalala ang boses nito. Wala na rin sila Lawrence dito sa bakuran ko at sa hula ko ay nasa labas na sila para tingnan at alamin kung saan nanggaling ang putok ng baril na narinig namin kani-kanina lang.Alam kong narinig niya ang narinig ko. Kinakabahan ako sa maaaring makita ko sa labas. Sobra-sobra nang dahas ang nakikita ko para sa araw na ito. Nag-aalala ako kay Shella pati na rin sa pamilya niya dahil naiisip ko palang ngayon na baka magdulot na naman kakaibang trauma sa kanila ang narinig nilang malakas na putok ng baril."J-jolo... si A-angel... n-nasaan si Angel..."Marahan kong hinigit palapit sa akin ang dalaga at kinulong sa mga bisig ko. Ramdam ko ang takot sa katauhan nito dahil pansin na pansin ko ang pangangarag ng boses niya.
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED THIRTY
"PAANONG... a-anong..."Hindi ko alam kung anong mga salita ang dapat kong bitawan ngayon. Tila hindi ko mawari o mahanap ang mga tanong na sasabihin ko kay Angel. Nagtataka ako. Paanong siya ang nagdala pauwi kay baby Miracle dito ganoong ang tiyahin ni Jolo na si Lydia ang nakunan ng surveillance camera na siyang kumuha sa anak ko."Don't know the right words you want to say? That's okay, Shella. Kahit ako ay hindi ko naisip na gagawin ko 'to. Na ako pa mismo ang magbabalik sa inyo ng anak niyo-""Paanong napunta sayo si Miracle ganoong ang tiyahin ni Jolo ang nakunan sa camera na siyang kumuha sa anak namin? Imposible namang tinaya mo ang buhay mo para kay Miracle-""Simple lang..." maarte nitong pagkakausal sabay lagay ng kanyang mga kamay sa kanyang harapan. "... Vincent only wants Jolo's company. Ang nanay niya lang naman ang nagbalak ng masama sa anak niyo. Vincent and I don't have any care to your sw
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY NINE
SHELLA POVINIWAN ko na muna saglit si nanay Tasing sa ospital at nagpaalam na uuwi muna sa bahay ni Jolo. Kakamustahin ko na muna ang pamilya ko roon at kukuha ng ilang gamit dahil nakikini-kinita ko na parang aabutin pa ng ilang araw ang pagpapahinga ni nanay Tasing sa ospital. Agad na kumunot ang noo ko nang mapansin na bukas ang gate ng bahay ng binata at may iilang malalaking taong nakasuot ng panggwardya ang mga nakatayong nakapalibot paikot sa lugar. Hindi ko nalang iyon inisip pa at naglakad na patungo sa loob ng kabahayan. Tumaas ang isang kilay ko nang hindi ko pa man naitatapak ang mga paa ko para makapasok sa loob ng bakuran ng bahay ni Jolo ay agad nang may humarang na lalaki sa daraanan ko. Matalim ang mga matang pinukulan ko ito ng isang titig. "Ma'am kailangan ko na po munang mahingi ang pangalan niyo at-""Ako ang asawa ng may-ari ng bahay na ito. Ako si Shella at ako lang din naman ang ina ng anak ni Jolo," buong tapa
KEEPING THE CEO CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY EIGHT
AGAD akong dumapa nang makitang kakalabitin ni Vincent ang baril niyang nakatutok sa akin. Pinagpapawisan ako ng malamig.Mabilis akong umikot at nagtago para kunin ang nakatagong baril na ibinigay sa akin ni Rusty kanina. I thought I would never be able to hold a thing like this that could take someone's life, but experiencing this kind of scenario makes me realize that you will be put in a situation that you never in your life imagined would happen.Kailangan mong lumaban katulad na lamang kung paano ka nila labanan.Pinakiramdaman ko ang buo kong katawan kung may masakit ba o may tama na pala ako ng baril na hindi ko pa alam pero marahas akong nagpakawala ng isang buntong hininga nang matiyak kong hindi ako. Hindi ako ang tinamaan ng bala.Kung ganoon... huwag niyong sabihin na si Vincent ang..."Vincent anak ko!"Mabilis akong napalinga sa paligid at malakas na sinip
