All Chapters of Virginian High School: Chapter 161 - Chapter 170

Zenre Avreton's P.o.V.Hindi nga ako nagkamali! Sh*t! Ngayon ay nakonekta ko na ang mistetyo sa likod ng Dark Room.Yung nangyareng sunog sa Science Laboratory noon na ngayon ay Headquarters na. Plano lahat iyon ng Tatay ni Raijin. Kaya pala habol nito ang antidote na nasa katawan ni Kirsten ay dahil ang stepfather ko din naman ang kumuha sa imbensyon ng Mama ko. Yung machine na ginawa nila ni Tita Kristina noon na kayang paramihin ang isang drug. Ang isang piraso ay maaaring maging marami. Marahil ay isa sa plano nito ang pagkuha sa antidote na nasa katawan ni Kirsten at paramihin iyon nang maibenta sa iba't ibang panig ng bansa.Siya si Kyro Cadle ang stepfather namin na tatay ni Raijin. Base sa mga kwento ng Mama noon, nang mamatay ang tatay ni Kyro na labis nitong kinasusuklaman ay pinalitan nito ang apelyido niya ng Steel dahil iyon ang apelyido ng Nanay ni Kyro.Si Kyro sa

Kirsten Encarlight's P.o.V."Alam niyo po bang narito sila Zenre at Zero sa Virginian High?"Ngumiti ito sa akin. "A lot of times I saw them here. Pero hindi nila ako nakikita dahil nasa dulong kulungan nga ako. Gusto ko silang tawagin ngunit nagkakataong nakabusal ang bibig ko at hindi makasigaw para man lang tawagin sila. Inaalis lang naman ang busal sa bibig ko sa t'wing kakain ako kagaya ngayon, katatapos ko lang kumain."Napansin ko nga ang stainless na plato na narito. Napansin ko pang may mga ipis sa paligid ng kinaroroonan namin.Hindi ko alam pero naiiyak ako sa sinapit niya. Minsan ko rin siyang nakikita sa bahay dati dahil nga sa hinahatid niya si Zero noon sa bahay. At halos hindi ko man lang siya nakilala ngayon dahil sa kapal ng balbas niya at haba ng buhok niya."Wag po kayong mag-alala, kilala ko po ang mga anak ninyo. Hindi sila titigil hang

Raijin Steel's P.o.V.Three weeks ago...."Dalhin niyo siya sa taas!" the Master commanded our allies. He will definitely kill me after he figured out what I have done. For the last time, I looked at Kirsten. Malayo ang tingin niya at hindi iyon nakatuon sa akin. What would I expect? She hated me already. At sa tingin ko, yung pagmamahal ko para sa kan'ya ay hindi magiging sapat sa pagsisinungaling ko sa kan'ya. I felt bad for everyone. Literally, I am a bad person. Sa kapatid ko, kahit kay Zenre man lang. Una pa lang ay siya na talaga yung tumanggap sa'kin ng buo sa pamilya nila. Pero hindi ko man lang nasabi o sinabi sa kan'ya yung katotohanan. Nanatili akong misteryo sa kanila. At ngayon, kailangan kong harapin yung galit nila. Nang binuhat na ako pataas ay muli akong sumulyap kay Kirsten. Dinudurog ang puso ko sa pagkakataong ito. Hindi tama na pati siya ay madadamay dito. I love her. I do really. Kaya

Raijin Steel's P.o.V. Inasahan ko na ang sinabi ng tauhan namin sa'kin. Inasahan ko nang aangat ang ranggo ni Margaux matapos niyang dakpin sila Kirsten at ihulog ako sa sarili kong Ama. Iyon ang gustung-gusto ng Master, nais nito nang mga taong tapat sa kan'ya at pinapahanga siya sa mga nagagawa nila. "Nais kong makausap si Skye," sambit ko sa tauhan namn na narito sa harapan ko. "Tutulungan po namin kayong lumabas dito, Heneral. Pero sa ngayon, kailangan niyo po munang ayusin ang sarili ninyo nang hindi tayo matiklo." Sa mga oras na 'to ay nagdidiwang ang pakiramdam ko. Sa wakas, umaayon ang lahat sa plano ko. Kailangan kong makalaya dito ngayon at makausap si Skye. Kailangan ko ng tulong niya upang mailayo ko si Kirsteb dito sa Dark Room. Inilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto ko at eksaktong tumama sa paningin ko yung lumang bas

Kirsten Encarlight's P.o.V."Sumunod ka sa'kin." Ilang minuto bago ko na-absorb sa isip ko yung sinabi niya sa'kin. Nakatingin kami parehas sa isa't isa. Sa boses pa lamang nito ay mababatid ko na kung sino ang nasa likod ng maskarang nasa harapan ko.Nakasuot man siya ng kasuotan ng Master ay hindi ako ganoong nahirapan para malaman kung sino siya."Raijin...." sambit ko sa pangalan niya.Inalis nito ang maskara niya at saka ko nakita ang kabuuan ng mukha niya. May ilang pasa siya sa mukha niya pero batid ko namang pagaling na iyon. Seryoso ang mukha niya ngunit nakikita ko sa mga mata nitong naluluha ito.Ang pakiramdam ko ngayon? Hindi ko alam. Wala akong maapuhap na galit o kahit galak. Wala akong maramdaman bukod sa pagod na umasa."Tumayo ka na diyan at itatakas kita dito." Buo at napakaseryoso ng boses niya.S