Virginian High School

Eight years ago... "Mom, is my sister fine?""She'll be fine, Krizelle. We'll just trust your Papa that your sister will be alright." Sinubukan kong imulat ang mga mata ko, ngunit masyado itong mabigat. Ni igalaw ang aking mga daliri ay nahihirapan ako. Naramdaman ko ang mainit na halik sa aking noo. 'Mama...' "Lumaban ka lang, anak, ha? Kaya mo 'yan..." Mahina at malambing na boses ni Mama ang naririnig ko malapit sa tenga ko. Mayamaya ay narinig kong may bumukas na pinto. "I'll check her out." Isang bagong boses ang narinig ko, boses lalaki. Sa oras na ito sinubukan kong imulat ang mga mata ko . Dahan-dahan hanggang sa mayroon na akong nasilayang nakakasilaw na liwanag. Nang maimulat ko ito ay tumambad sa'kin ang mukha ng Mama ko at ng ate ko. "Ma, gising na si Kirsten." Tila nagliwanag ang kaninang madilim nitong mukha. N

Kirsten Encarlight's P.O.V****  "Gising ka na!!!" Nanlaki ang mga mata ko at agad akong napabangon sa nakakabinging ingay na narinig ko. Galit kong tinignan ang pinagmulan ng boses. Isang babaeng mala-rainbow ang buhok dahil sa iba't iba ang kulay nito.  Bilugan ang mga mata nito at putok na putok ang labi dahil sa lipstick. Nakatakip ang kamay nito sa bibig niya at alanganing tumawa. "Sorry," aniya. Nang makabawi ay no'n ko lang naalala ang nangyare. I almost got raped. Biglang lumakas ang tibok ng puso ko nang dahil sa kaba. I expected that this school is worse but I never thought this is actually that worst! "Are you okay?" tanong ng babaeng nasa tabi ko. Of course I'm not. "What do you think?" I said sarcastically. Napakamot ito sa ulo niya. "Nasa'n ako?" I asked. Inilibot ko ang paningin ko at

KIRSTEN ENCARLIGHT'S P.o.V.After so many things that happened on my first subject, it was all done. Ngayon palang ay hindi ko na alam kung paano pa akong tutuloy sa susunod kong klase gayong sumasakit na agad ang ulo ko. Minasahe ko ang sentido ko at inunat ang mga kamay ko pagkatapos. Nagsimula na akong maglakad patungo sa room kung saan gaganapin ang second subject ko. Napaka-hassle kung tutuusin. Masyadong malawak ang eskwelahang ito at talaga namang nakakatamad maglakad-lakad. Pumunta ako sa Science Department dahil ito ang susunod kong subject. Habang nasa daan ako, hindi na nawala ang mga malalagkit na tingin ng ibang mga kalalakihan sa akin. Sa tingin ko, kailangan ko talagang mag-adjust dito. Sa sobrang daming pag-a-adjust, sa tingin ko'y mahihirapan ako. Sa 'di kalayuan, natatanaw ko na ang Science Department. Binilisan ko ng konti ang lakad ko. Ilang saglit pa'y

            Kirsten Encarlight's P.o.V. I woke up early in the morning. It's five o'clock in the morning. I stood up in my bed and did my daily routines. Tumingin ako sa mga kasama ko pero natutulog pa lamang sila. Sumilip ako saglit sa balcony at nag-aagaw pa rin ang dilim at ang liwanag. Masyado ata akong napaaga sa gising. Kung tutuusin ay hindi naman akong maagang natulog. Napagdesisyunan kong lumabas muna ng kwarto namin. Suot ang jogging pants ko at ang jacket ko ay nagtungo ako sa labas. Nang makarating ako sa labas ay mayroon na ring mangilan-ngilang estudyante. Ang iba'y mukhang mag-j-jogging. "Hai, good morning, ganda!" Isang lalaki ang dumaan sa harap ko at bumati. Ngumiti na lang ako dito upang hindi ako magmukhang snob. Umalis na din ito pagkatapos. Nagtungo ako sa field ng school. Medyo basa pa ang mga malil

KIRSTEN ENCARLIGHT'S P.o.V. Masakit ang ulo ko't tila nanghihina ako. Iminulat ko ang mga mata ko. Ang liwanag sa loob ng silid na bumungad sa'kin ay tila nakakabulag. Ilang segundo pa ang lumipas nang makakita ako ng maayos. Bumungad ang mukha nina Trixie at Jacob. Maluha-luha ang mata ni Trixie at si Jacob naman ay panatag na nakangiti at nakatingin sa'kin. Iginala ko ang paningin ko at napagtanto kong nasa loob ako ng school clinic. Nakahiga ako ngayon sa isang malambot at puting kama. Mayroong oxygen tank sa gilid ko at iba't-ibang aparato. Sa gawing kanan kung nasaan mayroong desk ay nakalagay ang isang aquarium. Kung susumain ay hindi ito basta basta, clinic lang. Ang istilo rito sa loob ay para na ring hospital, malawak at malinis. "Nag-aalala kami sa'yo. Akala namin hindi ka na magigising..." bakas nga sa boses ni Trixie na nag-aalala ito. "Tatlong araw ka ring walang malay. Ano ba'ng