LOGINShare
Chapter 6: Thank you for saving me
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
Virginian High School Chapter 7: Gunshot
Kirsten Encarlight's P.o.V.'Calling the attention to all students and faculty staffs please proceed to social hall. Once again to all students and faculty staffs please proceed to social hall for the announcement of the incoming Intramurals, immediately..'I was on my way on my first subject when I heard a sound from the speaker. Someone paged us to go to social hall.I'm with Trixie and Jacob right now."Oo nga pala, 'no? Intramurals na naman pala ulit," wika ni Jacob.May announcement ngayon, ibig bang sabihin walang pasok? "Wala ba tayong pasok ngayon sa subject natin?" Pagkadaka'y tanong ko.Tumango silang dalawa."Pero kalahating araw lang ata silang mag-a-announcement. Tapos yung kalahating araw natin ngayon, may pasok tayo," sambit ni Jacob."Let's go. Punta na tayo sa social hall!" Masayang
Virginian High School Chapter 8: Meet His Brother
KIRSTEN ENCARLIGHT'S P.o.V.Masakit ang ulo ko't tila nanghihina ako. Iminulat ko ang mga mata ko. Ang liwanag sa loob ng silid na bumungad sa'kin ay tila nakakabulag.Ilang segundo pa ang lumipas nang makakita ako ng maayos.Bumungad ang mukha nina Trixie at Jacob. Maluha-luha ang mata ni Trixie at si Jacob naman ay panatag na nakangiti at nakatingin sa'kin.Iginala ko ang paningin ko at napagtanto kong nasa loob ako ng school clinic. Nakahiga ako ngayon sa isang malambot at puting kama. Mayroong oxygen tank sa gilid ko at iba't-ibang aparato. Sa gawing kanan kung nasaan mayroong desk ay nakalagay ang isang aquarium.Kung susumain ay hindi ito basta basta, clinic lang. Ang istilo rito sa loob ay para na ring hospital, malawak at malinis."Nag-aalala kami sa'yo. Akala namin hindi ka na magigising..." bakas nga sa boses ni Trixie na nag-aalala ito."Tatlong araw ka ring walang malay. Ano ba'ng
Virginian High School CHAPTER 9: The Other Side
KIRSTEN ENCARLIGHT'S P.o.V."Ayos ka lang ba?" Hindi ko maiwasang wag itanong si Trixie matapos nang mangyare kanina sa cafeteria. Buong hapon itong walang imik sa dorm. Hindi nagsasalita at literal na tahimik lang.Kanina pa siya inaasar ni Jacob ngunit hindi ito namamansin kaya nagdesisyon muna itong umalis at di ko batid kung sa'n ito nagpunta.Tumango lang si Trixie bilang sagot sa tanong ko.Bumuntong-hininga na lamang ako at hinayaan muna siya.Ibinaling ko ang tingin ko sa balcony. Naro'n si Raijin. Tahimik na nakalinga sa paligid.Matapos yung usapan namin nung nasa clinic ako ay wala na rin itong sinasabi pa. Nakakasama ko man siya sa ibang mga subjects ko ngunit hindi ito namamansin.Napagdesisyunan kong magtungo sa balcony upang magmasid muna sa labas.Paglabas ko ay biglang umihip ang hangin. Hinawi ko patungo sa likod ng tenga ko ang buhok kong humarang sa mukha ko.&n
Virginian High School Chapter 10: Ounce of Patience
Kirsten Encarlight's P.o.V."I'm so sorry to say this, but we need to give you a punishment. Whether you like it or not you will enter the dark room." She sounded full authority.I saw the girls felt relieved after the counselor decided to give me a punishment. They're smirking at me and I darted them a death glare.I felt Trixie's hand on the top of my shoulder."Do you understand, Ms. Kirsten?" The f*cking counselor asked.I just can't control myself from cussing right now. She sounds very annoying.I raised my eyebrow and smiled devilishly. "You think? I did?" I rolled my eyes after. I don't f*cking care if she'll gonna hate me after this, because I already hate her and I'm really trying my best not to slap their faces.A guidance counselor with a biased? She doesn't even know what really happened. She never
Virginian High School Chapter 11: Not A Good Day
KIRSTEN ENCARLIGHT'S P.o.V.It's already Monday, time for school again.Buong magdamag akong hindi nakatulog nang dahil sa nangyare kagabi. Hinihintay ko din kagabi si Trixie upang humingi ng paumanhin dito. Ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin ito.Kumain na ako ng almusal at nakahanda na ako sa pagpasok. Si Raijin at Jacob ay ganoon din.Napukaw ang tingin ko kay Raijin nang mapansin ko sa gilid ng paningin ko na nakatingin ito sa'kin.Hindi ko lubos maisip na ganoon lamang ang naging desisyon nito kagabi. Hinayaan niya yung lalaking magpatiwakal.Hindi ko akalaing ganoon siyang mag-isip. Tila walang saysay ang buhay ng iba para sa kanya. At hindi ako natutuwa sa ginawa niyang iyon."Tara na," dinig kong aniya.Hindi ko man batid kung ako ba yung tinatawag nito o si Jacob, ngunit nauna na lang ako sa kanilang lumabas sa kwarto.
Virginian High School Chapter 12: Friends? Friends.
KIRSTEN ENCARLIGHT"Are you okay?""Of course, I am! Ako pa ba? Sanay na sanay na ako."Saglit akong natigilan. That voice is very familiar. I stood up and felt my feet walking towards that familiar voice."Sa'n ka pupunta?" Zero asked.Hindi ko ito pinansin at nagtuloy ako patungo sa labas ng botanical garden. Napansin ko na lang sa gilid ng mata ko na nakasunod ito sa'kin.Nang makalabas ako ay bigla akong napatigil. Hindi ko alam pero bigla akong nakaramdam ng tuwa."Kirsten!!!"I smiled as she went towards my direction. Mahigpit ako nitong niyakap at ibinalik ko ang yakap nito sa'kin."T-Trixie..." I muttered.Bumitaw ito sa yakap namin at saka ito nagpout na animo ay isang bata. "Ba't parang ang lungkot mo naman?" tanong nito sa'kin.Umiling-iling ako. I felt like crying insi
Virginian High School Chapter 13: Sarcasms
Kirsten EncarlightI'm inside the bathroom. Looking myself in front of the mirror. Thinking if my choice was right. I first said yes to Zero and I know that he'll wait me tonight. But I can't say no to Trixie because she pleaded me to come with them.Ayoko naman isipin niyang hindi ko siya kayang gawan ng pabor.Pinihit ko na yung bukasan ng shower at hinayaan kong dumausdos ang tubig sa buong katawan ko.Leppy's birthday will start at exactly 6:30 in the evening. Maybe I'll stay there for thirty minutes and then I'll go after to meet Zero at the rooftop."Kirsten? Tapos ka na ba?" I heard someone's knocking on the door. It's Trixie."Ah, oo. Malapit na," saad ko dito.Binilisan ko na ang maligo at saka na sinimulabg magbihis.I'm wearing a high-waist black fitted jeans and a simple white T-shirt that simply fits on my
Virginian High School Chapter 14: The Vice President
Kirsten EncarlightNanlaki ang mga mata ko sa gulat nang magkaharap kami."Nung makita pa lang kita kaninang naglalakad papunta sa birthday party ni Leppy, tangina! Gusto ko nang malaman kung gaano ka nga ba kasarap lalo na pag wala ka ng suot."Sumagi sa isip ko yung nangyare kanina. Siya yung lalaking lumapit kay Raijin at may ibinulong.Ano bang nangyayare?Mahigpit ako nitong hinawakan sa balikat ko at akmang ilalapit ang mukha nito sa mukha ko.Naging alisto ako at saka sinipa ang bagay na alam kong labis na magpapatiklop sa kanya.Napaupo ito sa impit ng sakit habang hawak hawak ang ari nitong sinipa ko.Buti nga sa kanya!Ginamit ko ang pagkakataong iyon upang mabilis na tumakbo palayo sa kanya.Alas siete y media pa lamang ngunit wala ng estudyante rito sa labas. Nagkataon pang may isang m
Latest chapter
Virginian High School Epilogue
Kirsten Encarlight's P.o.V.Ten years later...Maganda ang panahon ngayon. Hindi gaanong mainit at malamig ang simoy ng hangin. Pinanuod ko ang mga dahon sa puno na tila sumasayaw at sinasabayan ang pag-ihip ng hangin."Honey!" Natanaw ko sa di-kalayuan ang asawa ko kasama ang anak ko.Sampung taon na ang nakalilipas ngunit ang pagmamahal ko para sa kan'ya ay hindi nagbago. Hindi naglaho.Araw-araw sa buhay ko ay napakasaya ko sa t'wing nakikita ko si Raijin at ang anak naming si Rain. Sa totoo lang ay hindi ko lubos akalain noong pagka-graduate ko ng high school ay nagdadalang tao na rin ako. At heto na nga, narito na sila ngayon sa harapan ko."Kanina ka pa hinahanap ng anak mo. Nandito ka lang pala." Napakamot si Raijin sa ulo nito.Natawa naman ako sa kan'ya. Alam kong sa edad ni Rain ay napakakulit niya
Virginian High School Chapter 150
Kirsten Encarlight's P.o.V.One week later..."Okay lang ba kayo diyan?"Tumamgo sila sa'kin."Kumalma lang kayo, okay? Magiging okay na din ang lahat," 'ka ko pa sa kanila.Narito kaming lahat ngayon sa Social Hall at tila ba nagkaroon ng medical mission ngayon dito sa dami ng mga narito. Ang bawat isa ay nakahiga sa mga solo bed na narito. Lahat ng mga positive sa HIV, STD, at AIDS ay narito lahat upang mabigyang lunas ang mga karamdaman nila."Your father will surely be proud of you, anak."I looked behind me and saw my Mom. Kasama nito si Krizelle habang nakakrus ang mga kamay nila at naglalakad palapit sa akin.I smiled at them. My Mom and my sister Krizelle opened their arms and aiming to hug me. I walk towards them and hugged them."Masaya ako, anak, at proud na
Virginian High School Chapter 149
Raijin Steel's P.o.V.Napapagod na ako sa dami nila. Aaminin kong nauubos na ang lakas ko at hindi ko na kaya pa. Kaunti na lamang ang natitira sa kanila. Kaunting laban oa ay tiyak na ang pagkapanalo namin.Masakit na rin ang katawan ko ngunit mabuti at ni isa sa amin ay walang lubhang natamo. Maliban kila Jacob, Trixie, at Leppy na ngayon ay nasa loob na ng isa sa mga kwarto dito. Batid kong kakayanin nila iyong tama nila ng baril dahil may nag-aasikaso naman sa kanila."Raijin!" Napatingin ako kay Zenre na patuloy pa rin sa pakikipagbarilan. Mabilis akong tumakbo palapit sa kan'ya."Kuya...""Nasa'n si Kirsten?!"Natigilan ako. Napatingin ako sa tabi ko ngunit wala siya. Luminga ako sa paligid ko ngunit nawawala siya. Napamura ako sa isipan ko dahil sa sarili kong kapabayaan. 'Tangina!'"Go and find
Virginian High School Chapter 148
Kirsten Encarlight's P.o.V."Sugod!!!" Malakas kong sigaw.Napansin kong napakarami nang natumbang tauhan ng Dark Room sa labas kanina kaya inasahan ko nang narito pa rin sila.Wala mang dalawang armas ang mga kasama kong estudyante, mga guro, at may mga katungkulan sa Virginian High, ay alam kong mas marami kami kumpara sa kanila. Bago kami nagtungo kanina dito ay kumuha sila ng mga kahoy sa gubat at ang ilan sa kanila ay namulot ng mga bato bilang armas laban sa mga kaalyado ng Dark Room.Hinanap ng mga mata ko si Raijin. Hindi ako nabigo nang makita ko siya kaagad. Tumakbo ako palapit sa kan'ya at mahigpit ko itong niyakap."Raijin..." Masaya akong okay siya at wala akong nakikitang sugat sa kan'ya maliban sa marumi na yung suot nitong white shirt na ginamit nitong panloob."Kirsten..." sambit nito sa'kin.Inunaha
Virginian High School Chapter 147
Raijin Steel's P.o.V.Tahimik kaming lahat at nagpapakiramdaman. Bawat isa ay walang balak magsalita ngunit nakatuon ang atensyon sa mga nakapaligid. Narito kami sa unang bahagi ng Dark Room kung saan matatagpuan ang Punishment Area. Isa itong malawak na bulwagan na sa bawat paligid ay puno ng mga pintuan kung saan hinahatol sa mga estudyante ng Virginian High ang kaparusahan nila.Dalawang palapag ang lugar na ito. Nasa gitna kami habang si Margaux ay nanatili nakatayo dulo kung saan matatagpuan ang hagdan patungo sa silid ng Master ng Dark Room.Nakapaligid sa'min ngayon ang napakaraming tauhan ng Dark Room. May mga tauhan sila na nasa itaas at nakatutok ang mga baril sa'min. Meron din dito sa baba na nakapalibot sa'min.Natumba na namin ang iba sa kanila ngunit hindi biro ang bilang nila ngayon. Matalino ang Papa ko at alam kong inasahan nitong susugod kami rito kaya bago pa
Virginian High School Chapter 146
Kirsten Encarlight's P.o.V.They should be here. Tatlong oras na ang nakalipas at nababahala na ako. Hindi ko magawang matulog dahil nag-aalala ako para sa kanila.Halo-halo ang nasa isip ko. Natalo ba sila? Napasakamay na naman ba sila ng Master? Hindi ko na alam! Mababaliw na ako sa kakaisip. Hindi ko alam kung ano'ng gagawin ko!Tinignan ko si Krizelle na nahihilo kanina lamang at ngayon ay nakatulog na. Nagulat din ako nang may ipakita ito sa'king test kit. Isa pala iyong pregnancy test kit at tama nga ang napapansin ko sa ikinikilos nila kanina ni Zenre.My sister was pregnant. Masaya ako para sa kanila, actually. Pero hindi ko man lang maipakita kay Krizelle yung kagalakan ko dahil sa nangangamba ako para kila Raijin.Hindi ko rin sinabi sa kan'ya yung namagitan sa amin ni Raijin dahil tiyak kong magagalit ito.Tinignan ko ang mga kamay ni
Virginian High School Chapter 145
Raijin Steel's P.o.V.Pumasok kaming lahat sa Dark Room. Walang pagbabalat-kayo. Ipinapakita kung sino talaga kami. Ito na marahil ang pinakamagandang nangyare sa pagitan ng mga Hunter at Heneral. Parehas kaming nagkasundo sa iisang layunin, ang mapabagsak ang Dark Room."Mga hunter! At mga— Heneral?!" Sigaw nang isa sa mga nagbabantay dito sa entrada ng Dark Room.Ngumisi ako at inihanda ang sarili ko. Ganoon din ang mga kasama ko."Kami na ang bahala sa kanila. Pumasok na kayong dalawa sa loob at hanapin ninyo yung kapatid niyo!" Sigaw ni Skye sa'min ni Zenre.Nagtinginan kami saglit ni Zenre bago kami sumang-ayon sa sinabi ni Skye."Sugod!!!" Sigaw ng mga kasamahan kong Heneral.Nilagpasan namin ni Zenre ang mga humaharang sa'min. Itinutumba kung nagpupumilit. Kapwa hindi papatalo sa mga nasa harap n
Virginian High School Chapter 144
Raijin Steel's P.o.V.Narito kaming lahat ngayon sa harapan ng Dark Room. Nakatago lang sa gilid habang hinihintay ang paglabas ni Skye. Kailangan niyang suriin ang lagay sa loob bago kami sumugod at pumasok.Ipinatawag ko na rin sa kan'ya yung mga tauhan niya na maaari naming makasama sa pakikipaglaban.Narito pa lang kami sa labas ngunit nakikita na namin kaagad sa harapan kung gaano sila karami. Batid kong mahihirapan kami neto kung lahat kami ay susugod sa kanila. Wala kaming magiging laban.Ang tanging armas lang na dala namin ay yung mga kinuha namin sa mga nakaharap namin kanina sa kuta nila Skye."Wala pa ba siya? Kanina pa tayo narito," nagrereklamong ani Leppy."Maghintay ka lang diyan. Lalabas din si Skye." Ako na ang sumagot dahil kanina pa ito panay reklamo. Hindi marunong maghintay.Inayos ko ang suot kong coat. Kung ano ang isinusuot ko dati dito sa loob ng Dark Room ay ganoon d
Virginian High School Chapter 143
Kirsten Encarlight's P.o.V.Tumakbo ako papunta sa loob ng abandonadong gusali. Hindi ko mapigilan ang sarili kong umiyak nang sobra sobra. Nasasaktan ako at natatakot ako para kay Raijin. Hindi ko alam kung ano'ng pinaplano niya pero sa mga sinabi niya pakiramdam ko ay may masasamang mangyayare.Habang tinatahak ko ang madilim na daan dito sa loob papunta sa Headquarters ay naiiyak na lang ako nang sobra. Napakabigat sa dibdib na tila ba sasabog ako anytime.Kailangan kong humingi ng tulong kila Zenre! Hindi pwede 'to! Sa oras ba makabalik si Raijin sa Dark Room ay siguradong tutugising na siya ng mga naroon."Tulong!!!!" Sa pagkakaalam ko ay hindi na gumagana pa ang fingerprint ko sa scanner nila. Pero sinubukan ko pa rin iyon upang makapasok ako.Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib nang magbukas iyon at tinanggap n'on ang fingerprint ko.Pagpasok pa lang sa loob ay natanaw ko kaagad si Krizelle, Zen
