LOGINShare
Chapter 149
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Raijin Steel's P.o.V.
Napapagod na ako sa dami nila. Aaminin kong nauubos na ang lakas ko at hindi ko na kaya pa. Kaunti na lamang ang natitira sa kanila. Kaunting laban oa ay tiyak na ang pagkapanalo namin.
Masakit na rin ang katawan ko ngunit mabuti at ni isa sa amin ay walang lubhang natamo. Maliban kila Jacob, Trixie, at Leppy na ngayon ay nasa loob na ng isa sa mga kwarto dito. Batid kong kakayanin nila iyong tama nila ng baril dahil may nag-aasikaso naman sa kanila.
"Raijin!" Napatingin ako kay Zenre na patuloy pa rin sa pakikipagbarilan. Mabilis akong tumakbo palapit sa kan'ya.
"Kuya..."
"Nasa'n si Kirsten?!"
Natigilan ako. Napatingin ako sa tabi ko ngunit wala siya. Luminga ako sa paligid ko ngunit nawawala siya. Napamura ako sa isipan ko dahil sa sarili kong kapabayaan. 'Tangina!'
"Go and find
Related chapters
Virginian High School Chapter 150
Kirsten Encarlight's P.o.V.One week later..."Okay lang ba kayo diyan?"Tumamgo sila sa'kin."Kumalma lang kayo, okay? Magiging okay na din ang lahat," 'ka ko pa sa kanila.Narito kaming lahat ngayon sa Social Hall at tila ba nagkaroon ng medical mission ngayon dito sa dami ng mga narito. Ang bawat isa ay nakahiga sa mga solo bed na narito. Lahat ng mga positive sa HIV, STD, at AIDS ay narito lahat upang mabigyang lunas ang mga karamdaman nila."Your father will surely be proud of you, anak."I looked behind me and saw my Mom. Kasama nito si Krizelle habang nakakrus ang mga kamay nila at naglalakad palapit sa akin.I smiled at them. My Mom and my sister Krizelle opened their arms and aiming to hug me. I walk towards them and hugged them."Masaya ako, anak, at proud na
Virginian High School Epilogue
Kirsten Encarlight's P.o.V.Ten years later...Maganda ang panahon ngayon. Hindi gaanong mainit at malamig ang simoy ng hangin. Pinanuod ko ang mga dahon sa puno na tila sumasayaw at sinasabayan ang pag-ihip ng hangin."Honey!" Natanaw ko sa di-kalayuan ang asawa ko kasama ang anak ko.Sampung taon na ang nakalilipas ngunit ang pagmamahal ko para sa kan'ya ay hindi nagbago. Hindi naglaho.Araw-araw sa buhay ko ay napakasaya ko sa t'wing nakikita ko si Raijin at ang anak naming si Rain. Sa totoo lang ay hindi ko lubos akalain noong pagka-graduate ko ng high school ay nagdadalang tao na rin ako. At heto na nga, narito na sila ngayon sa harapan ko."Kanina ka pa hinahanap ng anak mo. Nandito ka lang pala." Napakamot si Raijin sa ulo nito.Natawa naman ako sa kan'ya. Alam kong sa edad ni Rain ay napakakulit niya
Virginian High School PROLOGUE
Eight years ago... "Mom, is my sister fine?""She'll be fine, Krizelle. We'll just trust your Papa that your sister will be alright." Sinubukan kong imulat ang mga mata ko, ngunit masyado itong mabigat. Ni igalaw ang aking mga daliri ay nahihirapan ako. Naramdaman ko ang mainit na halik sa aking noo. 'Mama...' "Lumaban ka lang, anak, ha? Kaya mo 'yan..." Mahina at malambing na boses ni Mama ang naririnig ko malapit sa tenga ko. Mayamaya ay narinig kong may bumukas na pinto. "I'll check her out." Isang bagong boses ang narinig ko, boses lalaki. Sa oras na ito sinubukan kong imulat ang mga mata ko . Dahan-dahan hanggang sa mayroon na akong nasilayang nakakasilaw na liwanag. Nang maimulat ko ito ay tumambad sa'kin ang mukha ng Mama ko at ng ate ko. "Ma, gising na si Kirsten." Tila nagliwanag ang kaninang madilim nitong mukha. N
Virginian High School Chapter 1: Welcomed By Maniacs
Tell me something, girl.Are you happy in this modern world?Or do you need more?Is there something else you've searching for... "Kirsten? Ma'am?" Uh. I rolled my eyes as I heard the maid knocking on the door. I stopped the music I am playing and got myself up. I opened the door and saw the maid holding all the luggage that I will be using for moving tomorrow. "Ma'am, iniutos po sa'kin ng Mama niyo na dito mo daw po ilagay ang mga gamit mo." Tumango ako dito at kinuha ang bitbit nito. Isang pulang maleta na di gaano ang laki at isang backpack. "Tsaka po pala, ipinapaabot din po pala ito ng Mama niyo," aniya sabay abot sa'kin ng isang folder. Kinuha ko iyon at agad na tinignan ang nilalaman. Pagkabukas ko no'n ay agad na bumungad sa'kin ang salitang Virginian High School"Mamaya po ay maaga daw po kayong aalis ni kuya Buboy para ihatid kay
Virginian High School Chapter 2: Roommates
Kirsten Encarlight's P.O.V****"Gising ka na!!!" Nanlaki ang mga mata ko at agad akong napabangon sa nakakabinging ingay na narinig ko. Galit kong tinignan ang pinagmulan ng boses. Isang babaeng mala-rainbow ang buhok dahil sa iba't iba ang kulay nito. Bilugan ang mga mata nito at putok na putok ang labi dahil sa lipstick. Nakatakip ang kamay nito sa bibig niya at alanganing tumawa. "Sorry," aniya. Nang makabawi ay no'n ko lang naalala ang nangyare. I almost got raped. Biglang lumakas ang tibok ng puso ko nang dahil sa kaba. I expected that this school is worse but I never thought this is actually that worst! "Are you okay?" tanong ng babaeng nasa tabi ko. Of course I'm not. "What do you think?" I said sarcastically. Napakamot ito sa ulo niya. "Nasa'n ako?" I asked. Inilibot ko ang paningin ko at
Virginian High School Chapter 3: Extreme Sex Education
Kirsten Encarlight's P.o.V.***I WAS surprised. Anon'ng nangyayare dito? Tinignan ko yung babae. Di man gano'n kaliwanag sa kinalalagyan namin ngayon, ngunit sa hinuha ko ay maganda siya. Ngunit ang mga bukas na sugat sa mukha nito ang hindi ko alam kung saan nanggaling. Habol ang hininga ko't agad akong umalis sa pinagtataguan ko. Tinanaw ko pa ang mga iyon ngunit mabilis itong nawala sa paningin ko. What was that? I don't know what's happening. But I guess, it is better for me if I just stay on my room. It's too dangerous here. I'll just let Raijin where did he goes. I strode through our dorm. Too glad, dahil naaalala ko pa din lahat ng daan pabalik kahit na paikot-ikot na kami kanina. Marahan kong binuksan ang pintuan sa room namin at no'n ko lang naramdaman ang aking sariling nakahinga ng maluwag. Today is so tiring. Too much
Virginian High School Chapter 4: Queen Bee's Death
KIRSTEN ENCARLIGHT'S P.o.V.After so many things that happened on my first subject, it was all done. Ngayon palang ay hindi ko na alam kung paano pa akong tutuloy sa susunod kong klase gayong sumasakit na agad ang ulo ko. Minasahe ko ang sentido ko at inunat ang mga kamay ko pagkatapos. Nagsimula na akong maglakad patungo sa room kung saan gaganapin ang second subject ko. Napaka-hassle kung tutuusin. Masyadong malawak ang eskwelahang ito at talaga namang nakakatamad maglakad-lakad. Pumunta ako sa Science Department dahil ito ang susunod kong subject. Habang nasa daan ako, hindi na nawala ang mga malalagkit na tingin ng ibang mga kalalakihan sa akin. Sa tingin ko, kailangan ko talagang mag-adjust dito. Sa sobrang daming pag-a-adjust, sa tingin ko'y mahihirapan ako. Sa 'di kalayuan, natatanaw ko na ang Science Department. Binilisan ko ng konti ang lakad ko. Ilang saglit pa'y
Virginian High School Chapter 5: I am Zero Avreton
KIRSTEN ENCARLIGHT's P.o.V."Magandang hapon sa inyo..." "Magandang hapon din po, Ginang Valdez." Umupo na ako sa upuan ko nang matapos naming batiin si Ms. Valdez. Siya ang Filipino teacher namin ngayon. Mukha naman siyang mabait. Dahil na rin siguro sa edad nito ay mayroon na itong mga puting buhok. Tumingin ito sa'kin at saka ngumiti. Nakaramdam ako ng pagkailang sa mga oras na 'to. Sinubukan ko ring bigyan ito ng ngiti. "Masaya akong mayroon akong bagong estudyante ngayon. Ano'ng pangalan mo, binibini?" Lahat ng mga kaklase ko'y dumapo ang tingin sa'kin. Hindi na bago pa ito sa'kin dahil kanina ko pa halos ipinapakilala ang sarili ko sa mga subjects ko. Ang iba dito'y kilala na ako dahil naging kaklase ko na sila sa iba ko pang subject. Tumayo ako at saka sumagot, "I‐I'm Ki—" Pinutol nito a
Latest chapter
Virginian High School Epilogue
Kirsten Encarlight's P.o.V.Ten years later...Maganda ang panahon ngayon. Hindi gaanong mainit at malamig ang simoy ng hangin. Pinanuod ko ang mga dahon sa puno na tila sumasayaw at sinasabayan ang pag-ihip ng hangin."Honey!" Natanaw ko sa di-kalayuan ang asawa ko kasama ang anak ko.Sampung taon na ang nakalilipas ngunit ang pagmamahal ko para sa kan'ya ay hindi nagbago. Hindi naglaho.Araw-araw sa buhay ko ay napakasaya ko sa t'wing nakikita ko si Raijin at ang anak naming si Rain. Sa totoo lang ay hindi ko lubos akalain noong pagka-graduate ko ng high school ay nagdadalang tao na rin ako. At heto na nga, narito na sila ngayon sa harapan ko."Kanina ka pa hinahanap ng anak mo. Nandito ka lang pala." Napakamot si Raijin sa ulo nito.Natawa naman ako sa kan'ya. Alam kong sa edad ni Rain ay napakakulit niya
Virginian High School Chapter 150
Kirsten Encarlight's P.o.V.One week later..."Okay lang ba kayo diyan?"Tumamgo sila sa'kin."Kumalma lang kayo, okay? Magiging okay na din ang lahat," 'ka ko pa sa kanila.Narito kaming lahat ngayon sa Social Hall at tila ba nagkaroon ng medical mission ngayon dito sa dami ng mga narito. Ang bawat isa ay nakahiga sa mga solo bed na narito. Lahat ng mga positive sa HIV, STD, at AIDS ay narito lahat upang mabigyang lunas ang mga karamdaman nila."Your father will surely be proud of you, anak."I looked behind me and saw my Mom. Kasama nito si Krizelle habang nakakrus ang mga kamay nila at naglalakad palapit sa akin.I smiled at them. My Mom and my sister Krizelle opened their arms and aiming to hug me. I walk towards them and hugged them."Masaya ako, anak, at proud na
Virginian High School Chapter 149
Raijin Steel's P.o.V.Napapagod na ako sa dami nila. Aaminin kong nauubos na ang lakas ko at hindi ko na kaya pa. Kaunti na lamang ang natitira sa kanila. Kaunting laban oa ay tiyak na ang pagkapanalo namin.Masakit na rin ang katawan ko ngunit mabuti at ni isa sa amin ay walang lubhang natamo. Maliban kila Jacob, Trixie, at Leppy na ngayon ay nasa loob na ng isa sa mga kwarto dito. Batid kong kakayanin nila iyong tama nila ng baril dahil may nag-aasikaso naman sa kanila."Raijin!" Napatingin ako kay Zenre na patuloy pa rin sa pakikipagbarilan. Mabilis akong tumakbo palapit sa kan'ya."Kuya...""Nasa'n si Kirsten?!"Natigilan ako. Napatingin ako sa tabi ko ngunit wala siya. Luminga ako sa paligid ko ngunit nawawala siya. Napamura ako sa isipan ko dahil sa sarili kong kapabayaan. 'Tangina!'"Go and find
Virginian High School Chapter 148
Kirsten Encarlight's P.o.V."Sugod!!!" Malakas kong sigaw.Napansin kong napakarami nang natumbang tauhan ng Dark Room sa labas kanina kaya inasahan ko nang narito pa rin sila.Wala mang dalawang armas ang mga kasama kong estudyante, mga guro, at may mga katungkulan sa Virginian High, ay alam kong mas marami kami kumpara sa kanila. Bago kami nagtungo kanina dito ay kumuha sila ng mga kahoy sa gubat at ang ilan sa kanila ay namulot ng mga bato bilang armas laban sa mga kaalyado ng Dark Room.Hinanap ng mga mata ko si Raijin. Hindi ako nabigo nang makita ko siya kaagad. Tumakbo ako palapit sa kan'ya at mahigpit ko itong niyakap."Raijin..." Masaya akong okay siya at wala akong nakikitang sugat sa kan'ya maliban sa marumi na yung suot nitong white shirt na ginamit nitong panloob."Kirsten..." sambit nito sa'kin.Inunaha
Virginian High School Chapter 147
Raijin Steel's P.o.V.Tahimik kaming lahat at nagpapakiramdaman. Bawat isa ay walang balak magsalita ngunit nakatuon ang atensyon sa mga nakapaligid. Narito kami sa unang bahagi ng Dark Room kung saan matatagpuan ang Punishment Area. Isa itong malawak na bulwagan na sa bawat paligid ay puno ng mga pintuan kung saan hinahatol sa mga estudyante ng Virginian High ang kaparusahan nila.Dalawang palapag ang lugar na ito. Nasa gitna kami habang si Margaux ay nanatili nakatayo dulo kung saan matatagpuan ang hagdan patungo sa silid ng Master ng Dark Room.Nakapaligid sa'min ngayon ang napakaraming tauhan ng Dark Room. May mga tauhan sila na nasa itaas at nakatutok ang mga baril sa'min. Meron din dito sa baba na nakapalibot sa'min.Natumba na namin ang iba sa kanila ngunit hindi biro ang bilang nila ngayon. Matalino ang Papa ko at alam kong inasahan nitong susugod kami rito kaya bago pa
Virginian High School Chapter 146
Kirsten Encarlight's P.o.V.They should be here. Tatlong oras na ang nakalipas at nababahala na ako. Hindi ko magawang matulog dahil nag-aalala ako para sa kanila.Halo-halo ang nasa isip ko. Natalo ba sila? Napasakamay na naman ba sila ng Master? Hindi ko na alam! Mababaliw na ako sa kakaisip. Hindi ko alam kung ano'ng gagawin ko!Tinignan ko si Krizelle na nahihilo kanina lamang at ngayon ay nakatulog na. Nagulat din ako nang may ipakita ito sa'king test kit. Isa pala iyong pregnancy test kit at tama nga ang napapansin ko sa ikinikilos nila kanina ni Zenre.My sister was pregnant. Masaya ako para sa kanila, actually. Pero hindi ko man lang maipakita kay Krizelle yung kagalakan ko dahil sa nangangamba ako para kila Raijin.Hindi ko rin sinabi sa kan'ya yung namagitan sa amin ni Raijin dahil tiyak kong magagalit ito.Tinignan ko ang mga kamay ni
Virginian High School Chapter 145
Raijin Steel's P.o.V.Pumasok kaming lahat sa Dark Room. Walang pagbabalat-kayo. Ipinapakita kung sino talaga kami. Ito na marahil ang pinakamagandang nangyare sa pagitan ng mga Hunter at Heneral. Parehas kaming nagkasundo sa iisang layunin, ang mapabagsak ang Dark Room."Mga hunter! At mga— Heneral?!" Sigaw nang isa sa mga nagbabantay dito sa entrada ng Dark Room.Ngumisi ako at inihanda ang sarili ko. Ganoon din ang mga kasama ko."Kami na ang bahala sa kanila. Pumasok na kayong dalawa sa loob at hanapin ninyo yung kapatid niyo!" Sigaw ni Skye sa'min ni Zenre.Nagtinginan kami saglit ni Zenre bago kami sumang-ayon sa sinabi ni Skye."Sugod!!!" Sigaw ng mga kasamahan kong Heneral.Nilagpasan namin ni Zenre ang mga humaharang sa'min. Itinutumba kung nagpupumilit. Kapwa hindi papatalo sa mga nasa harap n
Virginian High School Chapter 144
Raijin Steel's P.o.V.Narito kaming lahat ngayon sa harapan ng Dark Room. Nakatago lang sa gilid habang hinihintay ang paglabas ni Skye. Kailangan niyang suriin ang lagay sa loob bago kami sumugod at pumasok.Ipinatawag ko na rin sa kan'ya yung mga tauhan niya na maaari naming makasama sa pakikipaglaban.Narito pa lang kami sa labas ngunit nakikita na namin kaagad sa harapan kung gaano sila karami. Batid kong mahihirapan kami neto kung lahat kami ay susugod sa kanila. Wala kaming magiging laban.Ang tanging armas lang na dala namin ay yung mga kinuha namin sa mga nakaharap namin kanina sa kuta nila Skye."Wala pa ba siya? Kanina pa tayo narito," nagrereklamong ani Leppy."Maghintay ka lang diyan. Lalabas din si Skye." Ako na ang sumagot dahil kanina pa ito panay reklamo. Hindi marunong maghintay.Inayos ko ang suot kong coat. Kung ano ang isinusuot ko dati dito sa loob ng Dark Room ay ganoon d
Virginian High School Chapter 143
Kirsten Encarlight's P.o.V.Tumakbo ako papunta sa loob ng abandonadong gusali. Hindi ko mapigilan ang sarili kong umiyak nang sobra sobra. Nasasaktan ako at natatakot ako para kay Raijin. Hindi ko alam kung ano'ng pinaplano niya pero sa mga sinabi niya pakiramdam ko ay may masasamang mangyayare.Habang tinatahak ko ang madilim na daan dito sa loob papunta sa Headquarters ay naiiyak na lang ako nang sobra. Napakabigat sa dibdib na tila ba sasabog ako anytime.Kailangan kong humingi ng tulong kila Zenre! Hindi pwede 'to! Sa oras ba makabalik si Raijin sa Dark Room ay siguradong tutugising na siya ng mga naroon."Tulong!!!!" Sa pagkakaalam ko ay hindi na gumagana pa ang fingerprint ko sa scanner nila. Pero sinubukan ko pa rin iyon upang makapasok ako.Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib nang magbukas iyon at tinanggap n'on ang fingerprint ko.Pagpasok pa lang sa loob ay natanaw ko kaagad si Krizelle, Zen
