Kirsten Encarlight's P.o.V.
***
I WAS surprised. Anon'ng nangyayare dito?Tinignan ko yung babae. Di man gano'n kaliwanag sa kinalalagyan namin ngayon, ngunit sa hinuha ko ay maganda siya. Ngunit ang mga bukas na sugat sa mukha nito ang hindi ko alam kung saan nanggaling.Habol ang hininga ko't agad akong umalis sa pinagtataguan ko. Tinanaw ko pa ang mga iyon ngunit mabilis itong nawala sa paningin ko.What was that?I don't know what's happening. But I guess, it is better for me if I just stay on my room. It's too dangerous here. I'll just let Raijin where did he goes.I strode through our dorm. Too glad, dahil naaalala ko pa din lahat ng daan pabalik kahit na paikot-ikot na kami kanina.Marahan kong binuksan ang pintuan sa room namin at no'n ko lang naramdaman ang aking sariling nakahinga ng maluwag.Today is so tiring. Too much unexpected happenings.Humiga na ako sa kama ko. Kahit namamahay ay sinubukan at pinilit kong magpahinga.KINAUMAGAHAN, nagising na lang ako sa lakas ng bunganga ni Trixie."Good morning, everyone! Gising na! Lunes na lunes, mga tulog mantika kayo!"Napakamot na lang ako sa ulo at umirap sa kawalan. Tinignan ko ito at nakaligo na ito. Nakasuot na rin ang uniporme nito. Habang si Jacob ay kagigising lang din gaya ko.Napatingin ako sa bakanteng kama na nasa tabi ko. Wala si Raijin. <span;>"Umuwi ba siya kagabi?" Napailing na lang ako sa naisip. Why would I care for him or them? I came here alone, I shouldn't care for anyone."Good morning, Kirsten."Pilit akong ngumiti kay Jacob nang batiin niya ako."Mauna ka nang maligo. Pupunta lang ako sa cafeteria para kumuha ng pagkain natin" He said.Tumango ako at saka kinuha yung towel ko sa closet.I went to the comfort room and started to take a shower. Habang bumubuhos ang tubig sa shower ay napatingin ako sa kabuuan ng katawan ko. I should take care of myself. How I wish, I'll never see those morons who attempted to rape me yesterday.Bumuntong-hininga na lang ako at binilisan ang pagligo.Nang matapos ako ay agad kong kinuha yung uniform ko. Saktong-sakto at hapit na hapit sa katawan ko yung blouse. Ang palda naman ay hanggang sa taas ng tuhod ko. Mabuti na lamang at hindi ito tulad ng kay Trixie na masyadong maiksi ang palda.Inayos ko yung necktie ko. Nang matapos ay lumabas na ako.Nagulat ako sa reaksyon ni Trixie. Nakaawang ang bibig nito at nanh makabawi ay agad na nagtitili. "Oh my gosh! Ang ganda ganda mong tignan sa uniform natin!!! Nakakatomboy ka!"Namula ako sa sinasabi ni Trixie."Grabe, ang ganda ganda mo talaga. Ang sexy ng katawan mo, tapos ang amo pa ng mukha mo, tapos ang grabe, ang laki ng ano mo," aniya, tukoy nito sa hinaharap ko habang tinitignan ako mula ulo hanggang paa. "Virgin ka pa ba?"Nagulantang ako sa prankang tanong nito. Muntik nang mawala, pero oo, virgin pa ako."Uy, namumula ka. Virgin ka pa, 'no?" aniya. "Kaya kung virgin ka pa, ingatan mo 'yang sarili mo, okay? Wag kang gagaya sa'min dito." Biglang nanlumo ang mukha niya pagkatapos.
Napakunot-noo ako sa sinabi niya."'Di ba, nabanggit ko sa'yo yung tungkol sa dark room? Yung gang rape, yung mga kahalayan dito. Nagkaro'n ako ng isang malaking pagkakamali dito kaya ipinasok ako do'n..." Bumuntong hininga ito. "Ayoko na lang isipin. Isa 'yun sa kinakatakutan ko dito." Nandilim ang mukha niya nang ikwento sakin ang mga iyon. Maging ako'y hindi makapaniwala sa sinasabi niya.Dark Room?"Ano yung dark—" Bago ko pa man matapos ang litanya ko ay biglang pumasok si Jacon dala dala ang isang plastic na may lamang mga pagkain."Ang aga aga naman ata, chismis ka na naman nang chismis, Trixie." Natatawang biro ni Jacob habang tinatanggal sa plastic yung mga styro.Umismid lang si Trixie sa kanya.Mayamaya ay nagsimula na kaming kumain. Nakalimutan ko na rin kung ano yung pinag-uusapan namin dahil panay ang bira ni Trixie. Kung anu-anong walang kabuluhan ang pinagkukwento nito.Nang matapos kaming kumain ay panandalian lang kaming nagpahinga at agad na kaming umalis sa dorm namin.Nang makalayo na kami sa dormitory ay no'n ko lamang nasilayan kung gaano karami ang estudyante rito. Sinisipat ko rin ang bawat paligid. Masyadong maganda ang eskwelahang ito ngunit nakakasira dito ang mga estudyanteng nakikita ko sa bawat sulok na may kahalikan. Kulang na lamang ay maghubad sila.May iba din na kung rumampa ay daig pa ang mga model. Kanya-kanyang mundo ang bawat isa. May iba na nantitrip ng mga kasama. Pero mas angat sa mga nakikita ko ang mga naglalampungang estudyante, mapababae man o lalaki."Masasanay ka din dito, Kirsten. Promise!" Biglang nagsalita si Jacob. Marahil ay napansin nitong kanina pa ako naaasiwa sa nakikita ko. Masyadong PDA.Hawak-hawak ko ngayon ang folder ko kung saan nakapaloob ang schedule ko.Tinignan ko iyon at nakita ko ang first subject ko. Nakasulat doon ang salitang S.Education (Room 16) Napakunot noo ako kung ano iyong S. Education na yun.Tatanungin ko palang sana sila ngunit saka ko lang napansin na andito na kami sa tapat ng Room 16."Ingat ka, Kirsten. See you sa ibang subjects natin na magkakasama tayo!!!" Malakas ang boses ni Trixie habang paalis sila ni Jacob. Kahit malayo na sila ay kaway pa rin ito nang kaway sa'kin.Tumalikod na ako sa kanila at nagpatiuna nang pumasok sa loob.May mga babae pa akong nadaanan sa front door. Hindi ko na sana sila pagtutuunan ng pansin ngunit di ko naiwasang wag mapatingin sa mga maliliit na pula na nasa mga leeg nila.Umirap na lang ako sa kawalan at nagtuloy sa loob.Umusbong ang bulungan pero pinili kong wag na lang sila pansinin.Naghanap ako ng bakanteng upuan. Tumama ang paningin ko sa likuran malapit sa bintana. Saktong-sakto dahil mas gusto ko sa likod.Nakita kong mayroong nakaupo sa tabi no'n. Isang lalaking may suot na salamin. Mukha naman siyang mabait kumpara sa ibang magiging kaklase ko dito. Pinilit kong ngumiti dito at saka nagtanong, "May nakaupo na ba dito?"Tumingala ito sa'kin. Mukhang nag-iisip kung siya ba ang kinakausap ko. "Ako ba kausap mo?"Mukha bang yung upuan ang kausap ko?I heaved a sigh and tried hard to remain my posture. "Yes.""Ah, walang nakaupo diyan," mabilis na sagot nito.Akma na sana akong uupo doon nang muli itong magsalita. "Bayad muna."Nagulumihanan ako sa sinabi nito. I guess he's aware that we don't have a penny here, right? We all have a card in exchange for foods and other stuffs."What do you mean?" I asked.Kinorteng bilog nito ang hinlalaki at hintuturo niya sa kanang kamay at saka ipinasok ang daliri nito sa kabilang kamay. Sumesenyas na mag-sex kami. Damn it!"Fuck you!" <span;>Nais kong ibulalas dito ngunit pinigilan ko ang sarili ko. Ayoko na ng gulo please lang. Lumayo ka sa'kin."Andiyan na si Sir!!" Patili na sigaw ng isang babae.Tarantang-taranta ang iba kong kaklase na pumasok sa classroom namin.A few moments later, a man wearing a teacher's uniform entered the room. He looks in the mid of 40's. He has a wrinkles and a big birth mark found in his cheeks."Good morning, everyone." He said with an authority.We all greeted him. Suddenly, his eyes was darted on me and a smirk formed into his lips."Oh, so we have a new transferee. Come here in front and introduce yourself."Biglang lumakas yung tibok ng puso ko. I should have get used to it. Ever since before I transferred from another school, I can't just avoid this fucking introduction.I strode in front and all eyes were looking at me. I also heard some of my classmates gossiping.I cleared my throat and started introducing myself. "H-hi!" I faked my smile. "Good morning. My name is Kirsten Encarlight. Seventeen years old. Thank you." I suddenly felt relieved the moment I finish my introduction. Well, I don't have anything to say about me. They'll jist get bored once I told them."Is that all, Ms. Encarlight?" The teacher said. I saw on his ID that his name was Theodore Gonzalo."Y-yes, Sir." I said.
When I thought he'll forced me to introduce more about myself but he suddenly said, "You can go back to your seat." I immediately strode to my seat and felt happy inside.Mayamaya ay biglang pinatay ni Sir Gonzalo yung ilaw sa loob ng classroom. Ibinaba ang mga kurtina at naging madilim sa loob.Nagsisiyahan ang mga kaklase ko nang mangyare iyon. Habang ako ay narito sa sulok at nagtataka.Saglit pa'y nagsalita si Sir sa harapan namin. Nakatingin sa'kin. "I already said it before the classes started. Since you're my new student here in my subject, my name is Theodore Gonzalo, your sex education teacher.Nagulat ako sa sinabi nito. <span;>Sex education? Seriously?Nakita kong ngumisi ito matapos magpakilala. Peke na lamang akong ngumiti dito."So for today's class. I will let you watch a video where you'll see how a reproductive male organ releases a sperm while it is inside the vagina. And how will the sperm will swam through the egg cell to make a baby..." Napapalo ako sa noo ko sa sinabi niya. "It's important for you to remember all these because this will appear once I surprise you with a quiz." Inayos nito ang projector niya at saka may pinindot sa laptop.Nang mag-start iyon ay agad akong napapikit. Nais takpan ang aking tenga. Unang beses kong makakakita ng ganitp sa buong buhay ko.Naririnig ko ang mga kaklase kong nag-e-enjoy sa pinanunuod nila. Ang iba ay sinusundan at ginagaya pa ang ungol na naririnig sa pinapanuod namin.Pansamantala kong tinignan ang mga ito. May ibang nagsusulat sa notebook nila.Seriously? Anong nakukuha nilang aral diyan?!"Ms. Encarlight! You're not watching!" Umugong ang boses ni Sir Gonzalo sa classroom. Itinigl nito ang ipinapanuod sa harapan. Napatingin ang lahat sa'kin. Ang iba ay umiirap na lamang sa direksyon ko at ang iba ay mukhang naaartehan sa'kin. May iba ring nag-middle finger sign sa direskyon ko. "Once you failed my subject, I will never let you passed.""S-sorry, Sir," tanging nasabi ko na lang. Alam ko sa sarili ko na hindi ako pwedeng magreklamo dito. Dahil una sa lahat, bago lang ako dito at ayoko naman masira na naman ako agad dito. I should proved my mom that I can do anything even in this hard times. Kahit na dito niya pa ako ibagsak sa eskwelahang ito.Nagsimula nang ipanuod muli ni Sir Gonzalo yung video na pinapanuod sa'min. Kahit na diring-diri ako sa nakikita ko ay pinilit ko na lamang panuorin iyon. Ang hirap lang isipin na literal na ari ang nakikita ko't napapanuod.Ngayon pa lang, gusto ko nang matapos ang araw na ito..KIRSTEN ENCARLIGHT'S P.o.V.After so many things that happened on my first subject, it was all done. Ngayon palang ay hindi ko na alam kung paano pa akong tutuloy sa susunod kong klase gayong sumasakit na agad ang ulo ko. Minasahe ko ang sentido ko at inunat ang mga kamay ko pagkatapos. Nagsimula na akong maglakad patungo sa room kung saan gaganapin ang second subject ko. Napaka-hassle kung tutuusin. Masyadong malawak ang eskwelahang ito at talaga namang nakakatamad maglakad-lakad. Pumunta ako sa Science Department dahil ito ang susunod kong subject. Habang nasa daan ako, hindi na nawala ang mga malalagkit na tingin ng ibang mga kalalakihan sa akin. Sa tingin ko, kailangan ko talagang mag-adjust dito. Sa sobrang daming pag-a-adjust, sa tingin ko'y mahihirapan ako. Sa 'di kalayuan, natatanaw ko na ang Science Department. Binilisan ko ng konti ang lakad ko. Ilang saglit pa'y
KIRSTEN ENCARLIGHT's P.o.V."Magandang hapon sa inyo..." "Magandang hapon din po, Ginang Valdez." Umupo na ako sa upuan ko nang matapos naming batiin si Ms. Valdez. Siya ang Filipino teacher namin ngayon. Mukha naman siyang mabait. Dahil na rin siguro sa edad nito ay mayroon na itong mga puting buhok. Tumingin ito sa'kin at saka ngumiti. Nakaramdam ako ng pagkailang sa mga oras na 'to. Sinubukan ko ring bigyan ito ng ngiti. "Masaya akong mayroon akong bagong estudyante ngayon. Ano'ng pangalan mo, binibini?" Lahat ng mga kaklase ko'y dumapo ang tingin sa'kin. Hindi na bago pa ito sa'kin dahil kanina ko pa halos ipinapakilala ang sarili ko sa mga subjects ko. Ang iba dito'y kilala na ako dahil naging kaklase ko na sila sa iba ko pang subject. Tumayo ako at saka sumagot, "I‐I'm Ki—" Pinutol nito a
Kirsten Encarlight's P.o.V. I woke up early in the morning. It's five o'clock in the morning. I stood up in my bed and did my daily routines. Tumingin ako sa mga kasama ko pero natutulog pa lamang sila. Sumilip ako saglit sa balcony at nag-aagaw pa rin ang dilim at ang liwanag. Masyado ata akong napaaga sa gising. Kung tutuusin ay hindi naman akong maagang natulog. Napagdesisyunan kong lumabas muna ng kwarto namin. Suot ang jogging pants ko at ang jacket ko ay nagtungo ako sa labas. Nang makarating ako sa labas ay mayroon na ring mangilan-ngilang estudyante. Ang iba'y mukhang mag-j-jogging. "Hai, good morning, ganda!" Isang lalaki ang dumaan sa harap ko at bumati. Ngumiti na lang ako dito upang hindi ako magmukhang snob. Umalis na din ito pagkatapos. Nagtungo ako sa field ng school. Medyo basa pa ang mga malil
Kirsten Encarlight's P.o.V.'Calling the attention to all students and faculty staffs please proceed to social hall. Once again to all students and faculty staffs please proceed to social hall for the announcement of the incoming Intramurals, immediately..'I was on my way on my first subject when I heard a sound from the speaker. Someone paged us to go to social hall.I'm with Trixie and Jacob right now."Oo nga pala, 'no? Intramurals na naman pala ulit," wika ni Jacob.May announcement ngayon, ibig bang sabihin walang pasok? "Wala ba tayong pasok ngayon sa subject natin?" Pagkadaka'y tanong ko.Tumango silang dalawa."Pero kalahating araw lang ata silang mag-a-announcement. Tapos yung kalahating araw natin ngayon, may pasok tayo," sambit ni Jacob."Let's go. Punta na tayo sa social hall!" Masayang
KIRSTEN ENCARLIGHT'S P.o.V.Masakit ang ulo ko't tila nanghihina ako. Iminulat ko ang mga mata ko. Ang liwanag sa loob ng silid na bumungad sa'kin ay tila nakakabulag.Ilang segundo pa ang lumipas nang makakita ako ng maayos.Bumungad ang mukha nina Trixie at Jacob. Maluha-luha ang mata ni Trixie at si Jacob naman ay panatag na nakangiti at nakatingin sa'kin.Iginala ko ang paningin ko at napagtanto kong nasa loob ako ng school clinic. Nakahiga ako ngayon sa isang malambot at puting kama. Mayroong oxygen tank sa gilid ko at iba't-ibang aparato. Sa gawing kanan kung nasaan mayroong desk ay nakalagay ang isang aquarium.Kung susumain ay hindi ito basta basta, clinic lang. Ang istilo rito sa loob ay para na ring hospital, malawak at malinis."Nag-aalala kami sa'yo. Akala namin hindi ka na magigising..." bakas nga sa boses ni Trixie na nag-aalala ito."Tatlong araw ka ring walang malay. Ano ba'ng
KIRSTEN ENCARLIGHT'S P.o.V."Ayos ka lang ba?" Hindi ko maiwasang wag itanong si Trixie matapos nang mangyare kanina sa cafeteria. Buong hapon itong walang imik sa dorm. Hindi nagsasalita at literal na tahimik lang.Kanina pa siya inaasar ni Jacob ngunit hindi ito namamansin kaya nagdesisyon muna itong umalis at di ko batid kung sa'n ito nagpunta.Tumango lang si Trixie bilang sagot sa tanong ko.Bumuntong-hininga na lamang ako at hinayaan muna siya.Ibinaling ko ang tingin ko sa balcony. Naro'n si Raijin. Tahimik na nakalinga sa paligid.Matapos yung usapan namin nung nasa clinic ako ay wala na rin itong sinasabi pa. Nakakasama ko man siya sa ibang mga subjects ko ngunit hindi ito namamansin.Napagdesisyunan kong magtungo sa balcony upang magmasid muna sa labas.Paglabas ko ay biglang umihip ang hangin. Hinawi ko patungo sa likod ng tenga ko ang buhok kong humarang sa mukha ko.&n
Kirsten Encarlight's P.o.V."I'm so sorry to say this, but we need to give you a punishment. Whether you like it or not you will enter the dark room." She sounded full authority.I saw the girls felt relieved after the counselor decided to give me a punishment. They're smirking at me and I darted them a death glare.I felt Trixie's hand on the top of my shoulder."Do you understand, Ms. Kirsten?" The f*cking counselor asked.I just can't control myself from cussing right now. She sounds very annoying.I raised my eyebrow and smiled devilishly. "You think? I did?" I rolled my eyes after. I don't f*cking care if she'll gonna hate me after this, because I already hate her and I'm really trying my best not to slap their faces.A guidance counselor with a biased? She doesn't even know what really happened. She never
KIRSTEN ENCARLIGHT'S P.o.V.It's already Monday, time for school again.Buong magdamag akong hindi nakatulog nang dahil sa nangyare kagabi. Hinihintay ko din kagabi si Trixie upang humingi ng paumanhin dito. Ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin ito.Kumain na ako ng almusal at nakahanda na ako sa pagpasok. Si Raijin at Jacob ay ganoon din.Napukaw ang tingin ko kay Raijin nang mapansin ko sa gilid ng paningin ko na nakatingin ito sa'kin.Hindi ko lubos maisip na ganoon lamang ang naging desisyon nito kagabi. Hinayaan niya yung lalaking magpatiwakal.Hindi ko akalaing ganoon siyang mag-isip. Tila walang saysay ang buhay ng iba para sa kanya. At hindi ako natutuwa sa ginawa niyang iyon."Tara na," dinig kong aniya.Hindi ko man batid kung ako ba yung tinatawag nito o si Jacob, ngunit nauna na lang ako sa kanilang lumabas sa kwarto.
Kirsten Encarlight's P.o.V.Ten years later...Maganda ang panahon ngayon. Hindi gaanong mainit at malamig ang simoy ng hangin. Pinanuod ko ang mga dahon sa puno na tila sumasayaw at sinasabayan ang pag-ihip ng hangin."Honey!" Natanaw ko sa di-kalayuan ang asawa ko kasama ang anak ko.Sampung taon na ang nakalilipas ngunit ang pagmamahal ko para sa kan'ya ay hindi nagbago. Hindi naglaho.Araw-araw sa buhay ko ay napakasaya ko sa t'wing nakikita ko si Raijin at ang anak naming si Rain. Sa totoo lang ay hindi ko lubos akalain noong pagka-graduate ko ng high school ay nagdadalang tao na rin ako. At heto na nga, narito na sila ngayon sa harapan ko."Kanina ka pa hinahanap ng anak mo. Nandito ka lang pala." Napakamot si Raijin sa ulo nito.Natawa naman ako sa kan'ya. Alam kong sa edad ni Rain ay napakakulit niya
Kirsten Encarlight's P.o.V.One week later..."Okay lang ba kayo diyan?"Tumamgo sila sa'kin."Kumalma lang kayo, okay? Magiging okay na din ang lahat," 'ka ko pa sa kanila.Narito kaming lahat ngayon sa Social Hall at tila ba nagkaroon ng medical mission ngayon dito sa dami ng mga narito. Ang bawat isa ay nakahiga sa mga solo bed na narito. Lahat ng mga positive sa HIV, STD, at AIDS ay narito lahat upang mabigyang lunas ang mga karamdaman nila."Your father will surely be proud of you, anak."I looked behind me and saw my Mom. Kasama nito si Krizelle habang nakakrus ang mga kamay nila at naglalakad palapit sa akin.I smiled at them. My Mom and my sister Krizelle opened their arms and aiming to hug me. I walk towards them and hugged them."Masaya ako, anak, at proud na
Raijin Steel's P.o.V.Napapagod na ako sa dami nila. Aaminin kong nauubos na ang lakas ko at hindi ko na kaya pa. Kaunti na lamang ang natitira sa kanila. Kaunting laban oa ay tiyak na ang pagkapanalo namin.Masakit na rin ang katawan ko ngunit mabuti at ni isa sa amin ay walang lubhang natamo. Maliban kila Jacob, Trixie, at Leppy na ngayon ay nasa loob na ng isa sa mga kwarto dito. Batid kong kakayanin nila iyong tama nila ng baril dahil may nag-aasikaso naman sa kanila."Raijin!" Napatingin ako kay Zenre na patuloy pa rin sa pakikipagbarilan. Mabilis akong tumakbo palapit sa kan'ya."Kuya...""Nasa'n si Kirsten?!"Natigilan ako. Napatingin ako sa tabi ko ngunit wala siya. Luminga ako sa paligid ko ngunit nawawala siya. Napamura ako sa isipan ko dahil sa sarili kong kapabayaan. 'Tangina!'"Go and find
Kirsten Encarlight's P.o.V."Sugod!!!" Malakas kong sigaw.Napansin kong napakarami nang natumbang tauhan ng Dark Room sa labas kanina kaya inasahan ko nang narito pa rin sila.Wala mang dalawang armas ang mga kasama kong estudyante, mga guro, at may mga katungkulan sa Virginian High, ay alam kong mas marami kami kumpara sa kanila. Bago kami nagtungo kanina dito ay kumuha sila ng mga kahoy sa gubat at ang ilan sa kanila ay namulot ng mga bato bilang armas laban sa mga kaalyado ng Dark Room.Hinanap ng mga mata ko si Raijin. Hindi ako nabigo nang makita ko siya kaagad. Tumakbo ako palapit sa kan'ya at mahigpit ko itong niyakap."Raijin..." Masaya akong okay siya at wala akong nakikitang sugat sa kan'ya maliban sa marumi na yung suot nitong white shirt na ginamit nitong panloob."Kirsten..." sambit nito sa'kin.Inunaha
Raijin Steel's P.o.V.Tahimik kaming lahat at nagpapakiramdaman. Bawat isa ay walang balak magsalita ngunit nakatuon ang atensyon sa mga nakapaligid. Narito kami sa unang bahagi ng Dark Room kung saan matatagpuan ang Punishment Area. Isa itong malawak na bulwagan na sa bawat paligid ay puno ng mga pintuan kung saan hinahatol sa mga estudyante ng Virginian High ang kaparusahan nila.Dalawang palapag ang lugar na ito. Nasa gitna kami habang si Margaux ay nanatili nakatayo dulo kung saan matatagpuan ang hagdan patungo sa silid ng Master ng Dark Room.Nakapaligid sa'min ngayon ang napakaraming tauhan ng Dark Room. May mga tauhan sila na nasa itaas at nakatutok ang mga baril sa'min. Meron din dito sa baba na nakapalibot sa'min.Natumba na namin ang iba sa kanila ngunit hindi biro ang bilang nila ngayon. Matalino ang Papa ko at alam kong inasahan nitong susugod kami rito kaya bago pa
Kirsten Encarlight's P.o.V.They should be here. Tatlong oras na ang nakalipas at nababahala na ako. Hindi ko magawang matulog dahil nag-aalala ako para sa kanila.Halo-halo ang nasa isip ko. Natalo ba sila? Napasakamay na naman ba sila ng Master? Hindi ko na alam! Mababaliw na ako sa kakaisip. Hindi ko alam kung ano'ng gagawin ko!Tinignan ko si Krizelle na nahihilo kanina lamang at ngayon ay nakatulog na. Nagulat din ako nang may ipakita ito sa'king test kit. Isa pala iyong pregnancy test kit at tama nga ang napapansin ko sa ikinikilos nila kanina ni Zenre.My sister was pregnant. Masaya ako para sa kanila, actually. Pero hindi ko man lang maipakita kay Krizelle yung kagalakan ko dahil sa nangangamba ako para kila Raijin.Hindi ko rin sinabi sa kan'ya yung namagitan sa amin ni Raijin dahil tiyak kong magagalit ito.Tinignan ko ang mga kamay ni
Raijin Steel's P.o.V.Pumasok kaming lahat sa Dark Room. Walang pagbabalat-kayo. Ipinapakita kung sino talaga kami. Ito na marahil ang pinakamagandang nangyare sa pagitan ng mga Hunter at Heneral. Parehas kaming nagkasundo sa iisang layunin, ang mapabagsak ang Dark Room."Mga hunter! At mga— Heneral?!" Sigaw nang isa sa mga nagbabantay dito sa entrada ng Dark Room.Ngumisi ako at inihanda ang sarili ko. Ganoon din ang mga kasama ko."Kami na ang bahala sa kanila. Pumasok na kayong dalawa sa loob at hanapin ninyo yung kapatid niyo!" Sigaw ni Skye sa'min ni Zenre.Nagtinginan kami saglit ni Zenre bago kami sumang-ayon sa sinabi ni Skye."Sugod!!!" Sigaw ng mga kasamahan kong Heneral.Nilagpasan namin ni Zenre ang mga humaharang sa'min. Itinutumba kung nagpupumilit. Kapwa hindi papatalo sa mga nasa harap n
Raijin Steel's P.o.V.Narito kaming lahat ngayon sa harapan ng Dark Room. Nakatago lang sa gilid habang hinihintay ang paglabas ni Skye. Kailangan niyang suriin ang lagay sa loob bago kami sumugod at pumasok.Ipinatawag ko na rin sa kan'ya yung mga tauhan niya na maaari naming makasama sa pakikipaglaban.Narito pa lang kami sa labas ngunit nakikita na namin kaagad sa harapan kung gaano sila karami. Batid kong mahihirapan kami neto kung lahat kami ay susugod sa kanila. Wala kaming magiging laban.Ang tanging armas lang na dala namin ay yung mga kinuha namin sa mga nakaharap namin kanina sa kuta nila Skye."Wala pa ba siya? Kanina pa tayo narito," nagrereklamong ani Leppy."Maghintay ka lang diyan. Lalabas din si Skye." Ako na ang sumagot dahil kanina pa ito panay reklamo. Hindi marunong maghintay.Inayos ko ang suot kong coat. Kung ano ang isinusuot ko dati dito sa loob ng Dark Room ay ganoon d
Kirsten Encarlight's P.o.V.Tumakbo ako papunta sa loob ng abandonadong gusali. Hindi ko mapigilan ang sarili kong umiyak nang sobra sobra. Nasasaktan ako at natatakot ako para kay Raijin. Hindi ko alam kung ano'ng pinaplano niya pero sa mga sinabi niya pakiramdam ko ay may masasamang mangyayare.Habang tinatahak ko ang madilim na daan dito sa loob papunta sa Headquarters ay naiiyak na lang ako nang sobra. Napakabigat sa dibdib na tila ba sasabog ako anytime.Kailangan kong humingi ng tulong kila Zenre! Hindi pwede 'to! Sa oras ba makabalik si Raijin sa Dark Room ay siguradong tutugising na siya ng mga naroon."Tulong!!!!" Sa pagkakaalam ko ay hindi na gumagana pa ang fingerprint ko sa scanner nila. Pero sinubukan ko pa rin iyon upang makapasok ako.Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib nang magbukas iyon at tinanggap n'on ang fingerprint ko.Pagpasok pa lang sa loob ay natanaw ko kaagad si Krizelle, Zen