"All I knew; I'm shattered into pieces. Every word the world throws at me, I couldn't take it." Jenina Ximenez, a high school teenager girl, loves to be alone all by herself; she never ge paid attention to anyone who calls her. Ang alam niya lang ay hindi siya pwedeng mag tiwala sa mga tao na nasa paligid niya. That's what she taught to herself from the very start. Ngunit habang tumatagal ay nag iiba na ang mundong ginagalawan niya, at kailangan niya ng matutong makisalamuha sa mga taong nasa paligid. Makayanan niya kayang matutunan ang mga bagay na ito, o mananatili lamang siya sa kaniyang comfort zone?
View MoreTinakbo ko ang kahabaan ng hagdan paakyat sa classroom namin. I was thankful that the teacher wasn't here yet. All my classmates are looking at me habang inaabot ang notes ko kay Liam. I just give them a small smile, sakto namang dumating ang teacher namin sa Filipino. Ang bilis ng buwan, September ka agad. Parang kailan lang kami nag enroll ni Liam. "Ma'am, ito na po ang gawa ko, " sabi ko, "Ito rin po kay Liam," Inabot ko sa kaniya ang notebook ni Liam, tinitigan niya lamang ako at ngumiti, ganoon rin ang ginawa ko. Kinawayan ko lamang si Liam ng maka balik ako sa puwesto ko. "Hindi tayo nag sabay pumasok. Ang daya mo naman." "Sorry, may pina deliver kasi sa akin na itlog ng tray, biglaan din kasi."
We decided to buy some bread here at tinapay ni Mikay. Isa ito sa pinaka paborito ni Liam. Pero ako? Hindi ko alam, hindi naman ako mahilig kumain kaya siguro ganito ako payat. O sadyang wala lamang kaming pambili ng pagkain. Lumaki akong mahirap sa kamay ng aking lola. Bumalik na si Liam sa puwesto namin na may dalang balot ng tinapay na inoder niya sa counter. Puwede kaming tumambay dito sa bakery hangga’t gusto namin basta mayroon kaming biniling tinapay or ahit sofdrinks man lang. "Oh, kainin mo na, lalamig na 'yan," aniya sabay abot sa akin ng tinapay at coke. Kinuha ko ito sa kaniya nang makaupo ito sa tabi ko. "Ito na nga e," sagot ko. Kinain ko naman agad ang tinapay na binili niya para sa akin. Ganoon din siya. Si Liam ay matalik kong kaibigan. Elementary pa lamang ay kami na
Nakaupo lamang ako sa batuhan sa ilalim ng puno ng mangga, kung nasaan ang malalaking bato na napapalibutan ng mga kahoy na matatayog katulad ng munting mangangarap. nagsisilbing silungan sa tuwing umuulan. Silungan ng mga basang sisiw na kagaya ko. Marahil Naging puwesto ko ito simula nang mag enrolled ako bilang grade 7 student ngayon lamang taon na ito. Sa bawat patak ng ulan, sa bawat hagupit ng bagyo, dala man ay unos, kailanman ay hindi naging hadlang ang pagsuko. Ngunit sumasagi sa aking isipan kailan ba dapat sumuko? Kailan ba dapat magpatuloy? May batayan pa para dito? Dalawang buwan pa lamang simula ng pumasok ako rito ay nakahanap kaagad ako ng puwesto na para sa akin lamang. Hindi ako sanay makipag usap sa ibang tao, natatakot akong mahusgahan sa paraan na hindi ko alam ang g
Nakaupo lamang ako sa batuhan sa ilalim ng puno ng mangga, kung nasaan ang malalaking bato na napapalibutan ng mga kahoy na matatayog katulad ng munting mangangarap. nagsisilbing silungan sa tuwing umuulan. Silungan ng mga basang sisiw na kagaya ko. Marahil Naging puwesto ko ito simula nang mag enrolled ako bilang grade 7 student ngayon lamang taon na ito. Sa bawat patak ng ulan, sa bawat hagupit ng bagyo, dala man ay unos, kailanman ay hindi naging hadlang ang pagsuko. Ngunit sumasagi sa aking isipan kailan ba dapat sumuko? Kailan ba dapat magpatuloy? May batayan pa para dito? Dalawang buwan pa lamang simula ng pumasok ako rito ay nakahanap kaagad ako ng puwesto na para sa akin lamang. Hindi ako sanay makipag usap sa ibang tao, natatakot akong mahusgahan sa paraan na hindi ko alam ang g...
Comments