All Chapters of Virginian High School: Chapter 151 - Chapter 160

Raijin Steel's P.o.V.Gusto ko pa sanang mag-stay nang matagal kasama si Kirsten pero wala na akong choice kundi ang iwan na lang siya sa clinic.Kanina pa ako nakakaramdam ng kakaiba sa paligid ko. Animo'y may nakasunod sa'min ni Kirsten kaya naman agad din akong umalis nang pumasok ito sa loob."Whoever you are. Show yourself." Buong sabi ko nang makalayo na ako sa clinic. Batid ko na kaagad kung sino ang naglalakad ngayon patungo sa likuran ko. Nilingon ko kung sino iyon at hindi na ako magugulat pa na sumusunod ito sa'kin.Pumapalakpak ito habang naglalakad palapit sa'kin. "Outstanding. I just found out na kahapon pa siya dumating dito pero tignan mo nga naman, ibang araw na ngayon at inabot na ng dilim, wala ka pa ring binabalita sa Master!" Ngumisi ito sa'kin.Luminga ako sa paligid ko at napakarami nilang nakapalibot sa akin. Nanatili silang nakatayo

Kirsten Encarlight's P.o.V.Nag-aalala ang puso ko nang makita kong mawalan ng ulirat si Raijin sa harapan ko. Pero hindi ko magawang kaawaan sita sapagkat labis ang nagawa nitong pagsisinungaling sa'kin.Alam kong alam niya kung gaano ko kinasusuklaman ang mga taong sinungaling. Higit na roon ang mga lipi ng Dark Room.Kanina ko pa gustong sumigaw at nang mailabas ko ang sama ng loob ko para sa kan'ya ngunit pinipigilan ko lang ang sarili ko. Binabalot ako ng galit at hindi ko alam o tamang sabihin na hinding-hindi ko sita mapapatawad.I trusted him. I trust his words. I trust everything about him. To the point that I found myself falling in love. Mabuti na lamang at hindi pa ako umamin sa kan'ya nang naraamdaman ko. Ngunit kahit sabihn nating may nararamdaman ako para sa kan'ya, mas nahigitan pa rin no'n ang galit ko para sa kan'ya.Now everything has its

Krizelle Encarlight's P.o.V.I'm crying right now. I felt useless for my sister. How would she let herself be alone in there just for the sake of us."Tumahan ka na..." Hinaplos ni Samantha yung likuran ko. Narito kaming dalawa sa loob ng headquarters habang sina Zenre at Zero naman ay nasa isang silid dito din lang.Maging ang mga bihag nila rito na sina Tres, Leppy at Trixie ay nawawala. Sa tingin ko ay mukhang naging espiya lang sa grupo si Skye dahil hindi man lang ito nagpakita sa'min. At siya lang naman ang maaari at may kakayahang pumasok dito since ini-register ni Zenre ang fingerprint niya sa steel door.Ilang araw na ang nakalilipas mula nang maganap ang insedenteng iyon sa Dark Room. Ilang araw kung saan maging ako sa sarili ko ay hindi mapalagay dahil sa kaiisip ko kay Kirsten.Maging ang nga ikinabit na mga mini camera ni Zenre sa Dark Room ay w

Samantha Reyes' P.o.V."The two of you, what are you doing here?"Thunder and I froze for a moment. Hinanda ko na kaagad ang sarili ko sa maaaring kahihinatnan nito. Umakma ako na para bang handa akong makipag-away sa kan'ya.Ngumisi yung babae na nasa harapan ko at mahigpit nitong hinawakan yung kamay ko. At dahil nga sa sinanay ako nila Zenre, Zero, at syempre si Thunder. But to be honest, I kept myself hidden. My Dad used to send me on a taekwondo class at may mga times pa na siya mismo ang nag-t-train sa'kin. Because why not? Our family owned an underground society where different weapons and high tech devices were found. He taught me to do it because I need it as my protection.Kaya nga no'ng tinuturuan ako nila Zenre ay nagpapanggap na lang akong walang alam. Kahit na alam ko na kung ano yung itinuturo nila sa'kin."You think you can?" The woman in fro

Krizelle Encarlight's P.o.V.I really felt something that is off with my body. Hindi ako ganito noon at ngayon lang ako nakaramdam ng ganito sa katawan ko.I looked at Zenre. Mukhang hindi nito inasahan ang sinabi ko sa kan'yang pakiramdam ko ay buntis ako. Kasi bakit hindi? Most of the times, we do 'that'.Hinihiling ko na lang sa isipan ko na sana mali ako ng hinala. Pero kahit ilang beses kong isaksak sa isip ko ang bagay na iyon ay alam ko at kilala ko ang sarili at katawan ko.Nakatulala pa rin si Zenre sa'kin. Nakatingin lang sa mata ko pababa sa tiyan ko."How I wish that this my hunch isn't true. Natatakot ako, Zenre..."Kung buntis man ako, oo aaminin kong masaya ako dahil magkakaroon kami ng pamilya ng lalaking mahal ko. Lalo pa't kilala ko naman si Zenre at siguradong magiging mabuting ama siya sa dinadala ko.