Lahat ng Kabanata ng Kakambal Sa Ibang Mundo: Kabanata 61 - Kabanata 70

"Saan ka pupunta?" tanong ni Yulan nang makita si Alea na tumayo."Kailangan kong lumaban. Hindi ko kayang manatili rito at pagmasdan lamang ang ating mga kasamahan na patuloy na nakikipaglaban.""Dito ka na lamang. Ako na lamang ang tutulong sa ating mga kasamahan.""Kaya ko, Yulan. Huwag mo na lamang akong pigilan.""Kung gano'n ay kumapit ka sa akin."Humawak naman si Alea kay Yulan at sabay na naglakad.Bumuga na naman ng apoy si Dagorn habang naglabas naman ng hangin sa bibig si Dargon. Hinipan nito ang apoy na ibinuga ng kapatid kaya mas naging malaki ang apoy nito. Napatakbo naman paatras ang mga kasamahan nila Alea dahil talagang maabutan sila ng apoy ni Dagorn dahil mas kumalat at lumago ito.Hindi paman tuluyang nakalapit si Alea at Yulan sa kalaban ay nakita na nilang tumilapon ang kanilang ibang mga kasamahan. "Hinding-hindi niyo kami matatalo! Kami ang pinakamalakas na nilalang sa mundong ito!" sa

Ipinikit ni Alea ang kanyang mga mata at ninanamnam ang malamig na hanging yumakap sa kanya na parang pinapakalma ang nagagalit niyang puso. Parang ang panahon at siya ay naging iisa. "Huminahon ka na, Alea. Tapos na ang laban," wika ng isang tinig mula sa kalangitan. Tumingala si Alea at muli niyang nakita ang mukha ng isang babae na binubuo ng mga ulap. Minsan na niyang nakita ito noon. Namangha man noon sa nakita ngunit ngayon ay may katanungan na nabubuo sa kanyang isipan. Ang boses na kanyang narinig ay nagmumula sa wangis ng isang babae na binubuo ng mga ulap. "Sino ka?" "Ako ang iyong karamay."Gumuhit ang ngiti sa mga labi ni Alea. Halos maiyak siya dahil sa kabutihang pinapakita nito. Ngayon ay napagtanto niya na sa mga panahon na siya ay malungkot ay hindi siya palaging nag-iisa. Kasama niya ito at isa ito sa mga naging karamay niya. Ang diyosa ng panahon sa mundong iyon ay naging karamay niya. "Maraming salamat sa iyong kabutihan.""P

Nilisan ni Alea ang silid na kinaroroonan ng kaibigan niyang si Ash at nagtungo sa Kaharian ng Turingga. "Alea, kamusta ang iyong kaibigan?" bungad na tanong ni Avaleighra nang makita si Alea na pumasok sa kanyang silid."Alea!" Sigaw naman ni Iris at agad na tumakbo palapit kay Alea. "Ayos ka lang ba?" tanong niya at niyakap nang mahigpit si Alea. "Bakit napakatamlay ng iyong mukha?" tanong ni Avaleighra. "Hindi ba't ikaw ay dapat na maging masaya dahil muli niyo nang makakasama ang inyong kaibigan?" dugtong nito."Hindi pa rin siya nagigising," mahinang sabi ni Alea. "Sinong kaibigan ang iyong tinutukoy?" tanong ni Iris."Si Prinsipe Akillus," sagot ni Avaleighra. "May pag-asa ba na muli siyang mabuhay?"Nanatiling tahimik si Alea. Hindi niya alam kung ano ang isasagot sa tanong ng kaibigan."Maiwan ko na muna kayo rito. Magpahinga ka na muna, Alea." Tumalikod si Avaleighra sa dalawa at agad na n

"Mabuti naman at hindi itinapon ni itay at inay ang aking mga damit," wika ni Alea habang sinusuri ang laman ng kanyang cabinet sa kwarto. "Alea, may dapat ka pang i-kwento sa akin."Pinili ni Alea ang kanyang pinakamagandang damit at inilahad sa harapan ni Iris. "Ito, suotin mo. Magbihis ka na muna.""Alea, ipaliwanag mo na sa akin ang lahat.""Oo na, sige na. Sasabihin ko na sa iyo ang lahat-lahat."Saglit na natahimik si Iris pagkatapos niyang marinig ang kwento ni Alea. "Hindi talaga ako makapaniwala. Talaga bang napunta ako roon? Ang daya naman! Bakit kailangan ko pang makalimot?""Alea, anak! Lumabas na kayo riyan dahil kakain na!" pagtawag ni Milagros."Opo, inay. Lalabas na po kami.""Si Ash, Alea? Anong nangyari sa kanya?" biglang tanong ni Iris."Ah, Iris. Gutom na gutom na kasi ako. Kumain na muna tayo." Lumabas kaagad si Alea sa kanyang kwarto upang iwasan ang tanong ni Iris.Lahat

Nakatitig lang si Alea sa kisame habang nakahiga sa kanyang kama. Hindi pa rin mawala sa isip niya ang sinabi ni Ash. "Tinatanong ka niya sa akin nang magkita kami, Alea. Ang sabi ko ay narito ka na sa mundo ng mga tao.""Siya nga ba talaga 'yong nakita ko sa labas ng simbahan? Naalala mo na ba ako, Yulan?" tanong niya sa isipan.Tumingin siya sa orasan at nakita niyang alas dose na pala ng gabi. Ipinikit niya ang kanyang mga mata at pinilit ang sarili na matulog. "Alea," sambit ng isang boses. Agad na niyakap ni Alea ang babaeng tumatawag sa kanyang pangalan. "Avaleighra. Kamusta ka na?""Ayos lang ako, Alea." Inilahad ni Avaleighra sa harapan ni Alea ang isang tela. Nakaburda sa tela ang pangalan na "Alea"."Tanggapin mo, Alea. Pasensya na kung kinuha ko ito sa iyo. Ngayon ay isinasauli ko na. Alam kong napaka importante ng taong nagbigay nito sa 'yo.""Ito ang telang binigay sa 'kin ni Yulan." Malungkot na tumitig s