All Chapters of The Boy Who Murdered Love [TAGLISH]: Chapter 81 - Chapter 90

"Aurora?" Nabalik ako sa realidad nang marinig ko ang boses ni Mr. Ochoa. Ilang araw na rin simula noong pumunta ako sa school, no'ng nakita ko sina Art. Pero talagang palagi kong napapansin na wala ako sa aking sarili."Po?""Alam mo kasi, sa sobra na pagma-mop mo, madudulas na ata kaming mga dumadaan." He chuckled as he said that. Agad ko rin namang tiningnan ang sahig na mina-mop ko at nakitang basang-basa na pala ito. I bit my lower lip in embarrassment habang hindi pa rin inaalis ang tingin sa baba. Kinakabahan rin akong tumingin kay Sir dahil sa kapalpakang ginagawa ko."Sige, iha. Alis na ako. Basta mag-ingat ka ah? Baka kasi ikaw ang madulas diyan."Nakahinga ako nang maluwag nang makaalis na siya. I decided to take a small break. Napasandal ako sa semento dito at paulit-ulit na bumuntong-hininga sa tuwing naaalala ko ang lahat ng pinagdadaanan ko.Should I give Art a chance? Should I go visit Diego? Should I forgive Sebastian completely? S

"Hoy! Kailan ka pa andiyan? B-bakit ka ba kasi andiyan e!!" Nauutal kong sabi kay Sebastian na ngayon ay malapad ang ngisi sa labi. Mukhang nasisiyahan pa siya habang ako ay hindi na mapakali dito."Bakit mo ako hinahanap?""Bakit ka ba andiyan? All this time? Nasa likuran ka lang pala nitong sasakyan? Anong trip mo?" Badtrip kong sabi rito. Inilipat ko naman ang tingin kay Diego na itinaas-baba lang ang dalawang balikat."Plano niyo ito noh? Siguro sa tingin mo ay pinapatawad ko na ang lalaking pumatay kay Justin? Well, never!" Binuksan ko na ang pinto at lumabas. Nag-antay ako ng pampasaherong sasakyan na dadaan dito. Although, rare lang silang dumaan dito dahil hindi naman masyadong marami ang nakatira dito. Plus, puro mga mayayaman lang ang andito kaya malamang ay may mga sariling sasakyan ang mga iyon.Pansin kong lumabas pareho sina Diego at Sebastian mula sa kotse kaya nagsimula akong maglakad palayo sa kanila. Siguro ay maglalakad na lang ako hang

"Johnson? A-anong ginagawa mo dito? Ba't ka nagha-hagdan? Uhm, nakita ko nga pala si Irina, at pababa na rin siya. Hinahanap mo siya, di ba?" I don't know but I suddenly felt uneasy. Walang emosyon lang siyang nakatingin sa akin. Ni hindi nga siya gumagalaw. Nakatitig lang siya sa mga mata ko habang hawak niya ang railings sa gilid. Bigla na lang umigting ang kanyang panga at parang gumagamit siya nang lakas habang hinahawakan ang railings. He didn't remove his stare on me, or more like, a glare. There is something behind his eyes that no one can ever peruse but God alone."Johnson? Hello?" Even in the midst of fear, pinipilit ko pa rin na kumalma at isinaisip na walang ibig sabihin itong ganitong klase ng titig sa akin ng lalaki. He is a good man, and he is the boyfriend of Irina, who's a great friend of mine.Humakbang paabante ang lalaki, palapit sa akin kaya hindi ko maiwasang magtaka at talagang matakot na. I stepped backward without removing my eyes on him. Ganoo

"Hindi ah, ano... Kasi, kakapanood ko lang ng drama. Naghiwalay ang bida kasi hindi sila naghanda noong bago pa sila ikasal. Ang dapat kasi, magplano muna." Palusot ko at tumango-tango naman siya. Ibig sabihin talaga, siya ang naglagay ng papel sa labas ng pinto? Tanungin ko kaya?"Uh, Diego?" I called him."Hmm?" He answered without removing his eyes on the road."May... nilagay ka bang letter sa labas ng bahay?"Nabigla na lang ako nang itigil niya ang sasakyan. He stepped on the brake, at pabigla pa talaga niyang ginawa iyon. Buti na lang at nakaseatbelt kami kaya walang nangyari sa amin.Grabe naman 'to kung magulat. Ibig sabihin ba talaga niyan ay guilty siya? Siya nga ba talaga ang naglagay ng papel?"What letter?" Tiningnan niya ako nang seryoso dahilan para mapalunok ako ng laway. Bakit ang seryoso naman ata niya na parang hindi naman siya ang gumawa no'n?"Letter. Ano... Like making myself ready for a proposal?" Hindi ako sig

"So, anong naramdaman mo no'ng makita mo siya?" Napalingon ako kay Diego na nagmamaneho ng kotse. Nag-eye contact lang kami ni Art kanina, but we never utter any word. Hinatak na ako ni Diego paalis sa Simbahan. Mag-isa lang si Art na nagsimba. Ano kaya ang pumasok sa isip niya at nagsimba na siya? Did he decided to live a new life? Narealize na ba niyang hindi revenge ang solusyon sa galit niya? Or maybe he really succeeded in his revenge at ngayon ay naisipan na niyang magbagong-buhay? He has the guts to do that kahit na alam niyang kasalanan iyon in the first place?"What do you mean?" I asked Diego, na hindi pa rin inaalis ang tingin sa harapan."You know what I mean."I sighed and looked in my front. Maybe he meant about my feelings for Art. Maybe he noticed that I have taking a liking to the guy, which is totoo naman. I loved Art. And seeing him now after months, sa totoo lang ay namiss ko ang lalaki. I missed the old us. Katulad noong dati, noong mga bata