All Chapters of The Boy Who Murdered Love [TAGLISH]: Chapter 51 - Chapter 60

I was left with my knees down. I felt like my heart's being crushed. Ang sakit-sakit makitang ganito ang maabutan ko. Lumapit ako sa kanila pero pinigilan ako ng mga pulis."Mga magulang ko sila, padaanin niyo ako!!!" I shouted at them but they still won't let me go. I wanted to hug my parents even for the last time.I screamed with all my might. I don't care how bad I look right now. I wanted to let it all out. Lahat ng sakit."Sir, maawa po kayo. Gusto ko po silang mayakap. Pakiusap po. Nagmamakaawa ako sa inyo. Kahit ngayon lang po." Pagmamakaawa ko kay mamang pulis. Kita sa mukha niyang naaawa siya sa itsura ko ngayon. May biglang lumapit na isang pulis na mukhang mas nakatataas sa kanila. Hinayaan ako nitong makalapit sa mga magulang ko. Mabilis akong tumakbo papunta kina tatay at nanay. I cried loud and hugged both of them so tight.Maraming mga taong nakakaalam sa paghihinagpis ko kaya maraming nais na tumulong sa akin sa pagpapalibing sa kanila.

"How could that happen?" Tanong ko sa kanila. Hindi ako makapaniwala. Si Art ang tunay na anak ni nanay? Napasabunot ulit ako ng sariling buhok. Nalilito na ako. Hindi ko na naiintindihan ang nangyayari ngayon."Si Arthur Cameron ang unang anak ni Abigail. Alam kong itatanong mo sa akin kung paano napunta sa mga Cameron ang bata, kaya pangungunahan na kita. You may not believe this. But Alvin Cameron, Arthur's dad, and Abigail, were once lovers."Kumunot ang noo ko. Si tito at si nanay? Naging magkasintahan noon? Pero mukha namang hindi sila magkakilala no'ng lumipat ang mga Cameron sa kapitbahay namin."Sadyang malupit ang tadhana. Pinaglayo talaga ang dalawa. They were so in love. I even cheered for them." Pagpapatuloy niya. Naging interesado ako sa kwento kaya nanahimik lang ako at nakinig sa kanya. She seemed to enjoy the story-telling as well."Andrew Augustus was a ruthless gangster. He was so obsses

Lumipas na ang ilang segundo pero hindi pa rin ako sinasagot ni Diego. Inalis na niya ang tingin sa akin at ibinaling na lang ito sa dagat."Actually..." Mukhang nagdadalawang-isip siyang sagutin ang tanong ko so I chuckled as I faced him. Napansin niyang hinarap ko siya kaya napalingon na rin siya sa akin."Joke lang iyon. Ikaw naman. Masyado kang seryoso." I chuckled again."E bakit mo ba kasi naisipang itanong iyan?" He pouted. Naalala ko lang kasi si Art. He is willing to kill his dad, maipaghiganti lang ang mom niya. Pero namatayan rin ako. Namatay ang mga magulang ko pero kailanman ay hindi sumagip sa isipan kong ipaghiganti sila. Galit na galit ako sa mga pumatay sa kanila pero hindi ko magawang isumpa man lang ang mga ito sa kamatayan.I formed my hands into fists. Ang bumabagabag pa rin hanggang ngayon sa isip ko ay kung sino ang pumatay kina nanay. Posible ba talaga na si Art? Kahit na ayokong paniwalaan iyon ay hindi ko pa rin maalis sa isipan

Matapos niyang sabihin iyon ay tumawa siya nang malakas na para bang inaasar lang niya ako. Here I am, still confused, hindi ko alam kung totoo bang inaamin na niya o sadyang trip lang niya kaya niya sa sinasabi iyon.Pagkalipas ng ilang segundo ay tumigil siya sa kakatawa. His face became dead serious."Now, I want you to come with me." Nanlalaki ang mga mata ko nang hatakin niya ako. We went to the direction that is not to Diego's place. He's taking me to the opposite side. Naiwan na namin sina Shan doon na nakatulala."Bitiwan mo nga ako! Ano bang kailangan mo sa akin?!""Tumahimik ka!" He just said and continued to drag me."Ano ba, Sebastian!!""Sabing tumahimik ka na e!! Or else...""Ano?! Anong gagawin mo?!"Napapansin kami ng mga taong nadadaanan namin. Para silang nanonood ng pagtatalo ng mag-asawa at talagang wala silang balak na pigilan man lang ang lalaking kasama ko. They just think this is a simple quarrel of husb

Tahimik lang kaming nakaupo dito sa mesa. Katabi ko si Diego at kaharap namin si Art. We're in a long rectangle table kaya naman maraming mga upuan dito na walang taong nag-o-occupy. Wala ring mga maids dito. Malamang ay sina Art at Sebastian lang ang nakatira dito."Kumain na kayo." Si Sebastian ang nagluto para sa amin. I never thought na magaling pala siya sa gawain sa kusina. He placed the dishes on the table. Marami rin ang naluto niya. Mukhang mga pangmayaman pa at hindi pamilyar sa akin. Matapos niyang ilagay lahat ay pumwesto siya sa tabi ni Art.Ni minsan ay hindi ko sinusulyapan si Art dahil pakiramdam ko ay kanina pa niya ako tinitingnan. Nakakaramdam ako ng pagkailang pero pinipilit ko ang sarili kong balewalain siya."Rora, kain ka na." Nginitian ko si Diego nang lagyan niya ng kanin ang plato ko. He smiled back."Why the hell are you there?" Biglang nagsalita si Art. I gulped. I felt the coldness of his voice. Mukhang nagdadalawang-isip tulo