All Chapters of Plenitude of the Soul: Chapter 71 - Chapter 80

I didn't get any answer from him. Patuloy lamang niyang masuyong hinahagod ang aking likod at buhok. He was planting a soft kisses on my hair from time to time. "Nabrel..." pakiusap ko at mas lalong hinigpitan ang yakap sakaniya.  I tiptoed and planted a swift kiss on his jaw. Isang malambing at marahan na halik.  Nag-iwas siya ng tingin. Kitang-kita ko ang pag-igting ng kaniyang panga. Nang lingunin niya ako ay mapungay na ang mga mata niya. I was aware that my eyes were begging silently for something impossible. Alam kong kitang-kita niya iyon sa mga mata ko.  "Kailangan ko nang umalis," he whispered in a fragile voice.  Bumagsak ang puso ko. Hindi ko man tanungin, alam kong hindi siya papayag na halikan siya tulad ng gusto ko.  I bit my trembling lips before I slowly let him go. Lumunok ako at nag-iwas ng tingin. I wiped my tears a

Pakiramdam ko ay tumigil ang lahat. Umiling ako habang ang mga tuhod ko ay hinang-hina. I was struggling to find my own voice. The beat of my heart was suddenly so hard to portray in words.  "Anong sinasabi mo?" tulala lamang ako sakaniyang mukha. I don't even know if those words really escaped my lips.  His forced laugh was filled with affliction. Basag ang kaniyang boses nang ilathala ang nararamdaman.  "Hinintay kita, Talianna. Naghintay ako ng dalawang taon sa loob ng kulungan. Kahit silip lang," umiling siya. His words came out through clenched teeth. Kitang-kita ko ang labis na poot sa kaniyang mga mata.  "Kahit silip man lang sana..."  His eyes were already filled with tears. Habang ako'y hindi pa rin makagalaw sa aking kinatatayuan. "Y-You're lying... no..." paulit-ulit ang pag-iling ko. "Why are you lying

"Nag-enjoy ka ba sa ilang linggong pananatili mo rito?" malamig ang boses ni Davien. Iyon ang mga unang salitang sinambit niya mula nang mag-umpisa kaming kumain. Sandali akong nag-angat ng tingin sakaniya mula sa aking plato. Magkaharap kami habang kumakain. Tahimik lamang ako at natitiyak kong kanina pa niya pinapanood ang mga kilos ko.  Mula nang umuwi ako kani-kanina lang, hindi ko siya kinibo. Ganoon din siya. Hindi siya nagsalita nang magkita kami sa sala ngunit ramdam kong nasa akin ang buong atensyon niya. Ang tanging lumabas sa bibig niya ay ang pagyaya sa aking kumain at nauna na sa dining area habang ako'y tahimik na sumunod. "Of course," I even smiled at him dahil totoo namang naging masaya ang pananatili ko rito sa Belleza Eterna. Ngunit hindi na niya kailangan pang malaman ang dahilan ng pagiging masaya ko. Si Vendrick ay nasa kwarto at nagpapahinga. Kaninang umuwi ako ay tulog na

"Bakit ka pa bumyahe? Nagpahinga ka nalang sana," sambit ko sakaniya matapos ko siyang yakapin.  Ngumiti lang siya at kinuha ang aking kamay. "Gusto mo bang mamangka?" aniya at nagsimulang humakbang. Ako'y nagpatinaod na lamang. "Mamangka? Ngayon?" my brows furrowed.  "Panonoorin natin ang pagsikat ng araw. Gaya noon," Nang magsimulang umandar ang bangka, umupo siya sa aking tabi. Madilim pa ang karagatan maging ang kalangitan. Niyakap ko ang aking sarili nang manuot sa balat ko ang lamig ng hangin. Pinatungan ko lamang ng kulay abong roba ang pantulog kong night dress kaya ramdam na ramdam ko ang lamig.  "Sorry. Biglaan," bulong niya nang pumulupot ang braso niya sa aking baywang at hinapit palapit sakaniya.  "Talagang biglaan, Nabrel. Bakit ba kasi bigla ka nalang sumusugod dito?"  "Ayaw mo

"Mommy?" Mabilis kong naitulak si Nabrel palayo sa akin nang maulinigan ko ang maliit na boses na iyon.  Natanaw ko si Vendrick. Hindi ko namalayan na binuksan niya ang pintuan at ngayo'y nakasilip doon.  "Uhm..." tumikhim ako at nilingon si Nabrel na ngayo'y nakapamaywang at hinahaplos ang kaniyang buhok.  Tumayo ako at nilapitan ang bata.  "What are you doing, Mommy? Who's that? And why is it so dark in here? Where's Daddy?"  Binuhat ko siya at binuksan ang ilaw. Dumiretso ang mga inosenteng mata niya kay Nabrel.  Nabrel was simply staring at us. He had this unreadable expression. His lips were pressed into a thin line.  "Why is there a stranger in your room, Mommy?" nakakunot ang noo ni Vendrick nang ako'y nilingon niya at mabilis ding bumalik kay Nabrel ang kaniyang atensyon.&nbs