Lahat ng Kabanata ng Plenitude of the Soul: Kabanata 41 - Kabanata 50

After that argument with my Dad, I stayed in my room for hours. Mabigat sa puso ang makipagtalo sakaniya. Iyon ang unang beses na makita ko ang matinding galit niya sa akin. Kahit kailan ay hindi niya ako pinagtaasan ng boses. Kahit halos ubusin ko ang laman ng card ko sa pamimili ng mga mamahaling gamit ay hindi ganoon ang ipinapakita niya sa akin. He lectures me about spending too much money but he never raised his voice at me. Does being happy make us selfish? With Nabrel, I always feel the contentment and satisfaction. Kahit kaming dalawa lang, higit pa sa saya ang nararamdaman ko. Sakaniya lang ako kumakalma. Sakaniya nakadepende ang kasiyahan ko. At natatakot ako... natatakot ako dahil kayang-kaya kong gawin ang lahat para makasama siya. Maging ang suwayin ang sarili kong ama. If we decide out of self-interest, is that a selfish act if without considering other people, and you know that they won't be happy about your decision? Why is i

Linella and I were both silent when Nabrel left. Nakaupo ako sa mahabang couch habang ang bata ay nasa pang-isahan. She was pouting while her eyes were fixed on the screen. Isang lokal na teleserye ang nakapalabas doon. She quickly glanced at me and smiled shyly. "Do you always watch that?" malambing kong untag. Mukhang nahihiya siya sa akin kaya naman sinubukan kong bumuo ng usapan. She just nodded and gave me a small smile. Naputol ang tingin ko sakaniya nang maaninag ko si Senyel na kapapasok lang. Bahagyang nanlaki ang mga mata niya bago ako binigyan ng malaking ngisi. He was wearing a white jersey shirt and black shorts. May hawak din na bola at may nakasabit na puting bimpo sakaniyang balikat. "Oh! Nandito ka pala, Talianna. Binabahay ka na ba ni Kuya?" Humalakhak siya habang naglalakad papasok. Umangat ang kilay ko. "What?"  N

Sumalubong sa akin ang payapang paligid at ang tunog ng marahang hampas ng mga alon. Nilibot ko ang aking paningin. And there, I saw him... under the palm tree. Patakbo kong tinungo ang kaniyang pwesto. Sinalubong ko siya ng isang mahigpit na yakap. Binaon ko ang aking mukha sakaniyang leeg. "I hate you..." nanginig ang aking boses. "Huwag ka nang magtampo nang ganoon, Talianna. Huwag mo nang sasabihin iyon... iyong makikipaghiwalay ka," he whispered in my hair. "I'm sorry. I-I didn't mean that. I was just mad..." Humapdi ang aking lalamunan at ang mga mata ko. Hinayaan ko ang sarili kong umiyak sakaniyang bisig.  Humigpit ang kaniyang hawak sa aking baywang. "Huwag mo nang sasabihin iyon, Talianna. Mangako ka..." his low voice was begging. Kinukurot ang puso ko sa kaniyang tono. How I love this man... I just wan

Nag-angat ako ng tingin sakaniya. Lumipat sa akin ang mga mata niya at tipid na ngumiti sa akin. Her long jet black hair was in a high ponytail. She was really tall, huh? Ano kayang pakiramdam ng ganiyan katangkad?  Somehow, I managed to give her a smile. "Uhm, sina Maxine, Blair? Hindi mo ba sila kasama?" si Nabrel. "No. Nagdi-diet ang mga iyon. Nagdadala lang ng tinapay." She pouted. "Kina Yuhan? Nakita ko sila sa banda roon." Tinuro ni Nabrel ang dulo ng cafeteria. "Ayaw ko naman doon, Nabrel. Naroon si Andreus." Humina ang boses niya. She smiled awkwardly.  Mukhang biglang nahiya nang mapansing pinagtutulakan siya ni Nabrel sa ibang mesa.  "Uhm... sure. You can join us. Malawak naman ang mesa," masigla kong sinabi. Lumapad ang ngiti niya at mabilis na nilapag ang bitbit na tray. Nilingon ko si Nabre

Naghintay ako ng ilang minuto ngunit wala pa rin. Hanggang sa matapos ang klase ko ay dala-dala ko pa rin ang bigat sa aking dibdib. Tinanaw ko ang labas ng aming room habang nilalagay sa bag ang mga gamit ko ngunit hindi ko nakita ni anino ni Nabrel doon. Kinagat ko ang aking labi. Binilisan ko ang aking pag-kilos. Ni hindi na ako nakapag-paalam kay Camille dahil gulung-gulo na talaga ang utak ko. Paulit-ulit kong tinignan kung may mensahe ba siya na nakaligtaan ko lang ngunit wala. Wala talaga siyang text mula pa kaninang pagpasok ko. What's wrong him? Mabilis ang mga hakbang ko patungo sa classroom niya. Hindi ko alam kung naroon pa siya ngunit susubukan ko. Bumagal lamang ang hakbang ko nang matanaw kong lumabas si Lily, kasunod siya nang papalapit ako. Sumibol ang kirot sa puso ko. Nanuyo ang aking lalamunan at parang gusto ko nalang tumakbo palayo. Ngunit huli na dahil napadpad na sa akin ang t