All Chapters of พ่ายรักคุณสามี: Chapter 231 - Chapter 240

คุณท่านถามอย่างตรงไปตรงมาเกินไป และลู่หานถิงหลีกเลี่ยงที่จะตอบคำถามนี้ “อะไรเหรอครับคุณย่า ผมไม่เข้าใจครับ”“โถ่หานถิง ต่อหน้าย่าหลานยังทำเป็นไร้เดียงสาอยู่อีกเหรอ พอเถอะ อย่าแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลย บอกย่ามาเร็วเข้าว่าตอนนี้ท่อนล่างของหลานยังปกติดีอยู่ไหม?” หญิงชราพูดคำนั้นออกมาโดยสีหน้าไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย ลู่หานถิงขมวดคิ้วเข้าหากัน สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมขึ้นในทันทีทำให้บรรยากาศรอบตัวของเขาดูมืดมน เขาไม่เต็มใจที่จะตอบคำถามนี้“หานถิง !” หญิงชรารู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก เธอพูดกับลู่หานถิงด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยจนน้ำมูกน้ำตาไหล “ตอนนี้หลานอายุยังน้อย ภรรยาก็หนีไปแล้ว ลูกก็ไม่มีสักคน หัวเดียวกระเทียมลีบ ชีวิตความเป็นอยู่ต่อไปนี้หลานจะทำยังไงล่ะ แล้วเหลนของย่าล่ะ นี่ย่าจะไม่มีทายาทแล้วเหรอ”ลู่หานถิงรู้ว่าหญิงชรากำลังรู้สึกเสียใจจริง ๆ แต่...สุขภาพของเขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว และมีความเป็นไปได้ว่าร่างกายของเขาจะไม่ฟื้นคืนกลับสู่สภาพเดิม หรือเป็นเพราะว่าสาวใช้คนนั้นไม่ใช่เซี่ยซีหว่านบนโลกนี้มีผู้หญิงอีกตั้งหลายหมื่นคน แม้ว่าจะมีรูปลักษณ์เหมือนเธอแค่ไหนแต่ก็ไม่ใช่เธออยู่ดี เมื่

“หลิงหลิง ความสัมพันธ์ระหว่างลู่ซือเจี๋ยกับหลิวจ้าวตี้เป็นยังไงเหรอ?” เซี่ยซีหว่านเอ่ยถาม “ก็ดีนะ คู่รักคู่นี้เคยเป็นเทพนิยายตอนหนึ่งของมหานครเอมพีเรียลมาโดยตลอด ชีวิตส่วนตัวของลู่ซือเจี๋ยซึ่งเป็นราชาแห่งวงการธุรกิจยุคหนึ่งมาหลายปีนั้นค่อนข้างขาวสะอาดไม่มีเรื่องอื้อฉาวเลย แต่ในฐานะที่หลิวจ้าวตี้เป็นแม่บ้านแม่เรือนของตระกูลลู่และเป็นที่โปรดปรานมาเป็นเวลา 30 กว่าปี นั้นชะตาชีวิตของเธอคนนี้เป็นสิ่งที่ใครหลายคนเหมือนจะเข้าถึงแต่ก็เข้าไม่ถึงเธอ เธอดูลึกลับมาก” เยี่ยหลิงกระพริบตาปริบ ๆ และพูดอย่างคลุมเครือว่า “แต่หลิวจ้าวตี้ที่เป็นผู้ก่อตั้งแบรนด์ Fly นั้นเป็นผู้หญิงที่มีบุคลิกภาพสง่างามและมีความสามารถแถมหน้าตาของเธอยังสวยวิจิตรเลิศล้ำเป็นอย่างมาก ในตำนานเล่าว่า เมื่อตอนที่เธอยังเป็นหญิงสาววัยเยาว์นั้นเธอเป็นที่นิยมไปทั่วมหานครเอมพีเรียล เธอสวมชุดกระโปรงสีขาวและกอดหนังสือไว้ที่หน้าอกของเธอสองสามเล่ม ผมยาวของเธอปลิวพลิ้วไสวไปกับสายลมราวกับเทพธิดาอีกโลกหนึ่งที่เยือกเย็นและสง่างาม บรรดาลูกหลานตระกูลมั่งคั่งและมีอิทธิพลต่างวิ่งเข้าหาเธอจนนับไม่ถ้วน ทุกคนต่างคาดเดากันไปต่าง ๆ นานาว่าเธอจะเป็น

รถตู้สุดหรูคันนี้จอดอยู่ริมถนนอย่างเงียบ ๆ แบบนั้น หน้าต่างรถไม่ได้เลื่อนลงมาแต่อย่างใด รถตู้ทั่วทังคันติดฟิล์มรถสีดำระดับพรีเมียมจนทำให้มองไม่เห็นข้างในรถเลยแม้แต่น้อย อย่างไรก็ตามราวกับว่ามีดวงตาลึกลับคู่หนึ่งกำลังมองผ่านหน้าต่างกระจกรถออกมาจากภายในรถอย่างเงียบ ๆ อย่างทรงพลังจนทำให้ผู้คนรู้สึกอึดอัดจนอยากจะก้มลงศิโรราบในทันที ผู้คนที่เดินผ่านไปมาบนถนนต่างให้ความสนใจรถตู้สุดหรูระดับพรีเมียมคันนี้เป็นอย่างมากต่างพากันจ้องมองมายังรถตู้คันนี้กันแทบทุกคน ลู่หานถิงมองรถสุดหรูคันนั้นครู่หนึ่ง เขารู้ได้ในทันทีว่าใครที่กำลังนั่งอยู่ในรถตู้สุดหรูคันนั้น และเขารู้ว่าใครมาถึงแล้ว รถตู้สุดหรูคันนั้นน่าจะตามเขามาตั้งนานแล้ว ดวงตาเฉี่ยวอันคมเข้มของลู่หานถิงดูเหมือนจะเห็นคนข้างในราวกับสามารถมองทะลุผ่านฟิล์มรถยนต์ราคาแพงได้ และคนข้างในก็มองมาที่เขาด้วยเช่นกัน ดวงตาทั้งสี่ตาต่างก็จ้องมองกันและกันหลังจากนั้นไม่นาน ลู่หานถิงก็ละสายตาเย็นชาของเขาออกมาจากรถตู้สุดหรูคนนั้น และเดินตามข้างหลังเซี่ยซีหว่านต่อไป ...ภายในรถตู้สุดหรู คนขับรถส่วนตัวมองผ่านกระจกมองหลังแล้วเอ่ยถามอย่างสุภาพว่า “ท่านคร

หน้าอกอันแข็งแรงราวกับกำแพงของลู่หานถิง ไม่ว่าเธอจะผลักหรือดันเท่าไหร่ก็ไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย เขาหรี่ตาลงมองดวงตาสดใสของเธอที่ฉายแววโกรธจัด เขาพูดพลางยิ้มเย้ยหยันเธอว่า “ผมน่ารังเกียจตรงไหน คุณพูดให้ชัดเจนนะ” แค่...น่ารังเกียจไปทั้งตัว ! เซี่ยซีหว่านกำมือของแน่นจนกลายเป็นสีแดงแล้วทุบเขาสองทีอย่างแรงและพูดว่า “ปล่อยฉันนะ ฉันไม่อยากคุยกับคุณแล้ว !” เธอไม่เคยเมินเฉยกับเขาขนาดนี้มาก่อน ลู่หานถิงคิดว่าเธอคงไม่ชอบเขาอีกต่อไปแล้ว เขาจับข้อมือเรียวเล็กของเธอแล้วกดลงไปที่ผนัง จากนั้นก็เลื่อนริมฝีปากบางมาแนบชิดกับติ่งหูขาวราวกับหิมะของเธอแล้วพูดว่า “ผมก็แค่ถามคุณเท่านั้นเอง คุณได้อยู่กับลู่จื่อเซียนหรือเปล่าล่ะ เมื่อก่อนผมตัดใจทำคุณไม่ลง ผมจึงอยากรู้ว่าคุณมอบตัวเองให้กับคนอื่นแล้วหรือยัง?” เซี่ยซีหว่านได้กลิ่นลมหายใจที่สะอาดและเย็นชาของบนตัวของเขา เธอถูกขังอยู่ในอ้อมอกของเขาโดยที่เธอไม่สามารถขยับเขยื้อนไปไหนได้เลย “ลู่หานถิง เราหย่ากันแล้ว คุณนอกใจฉันก่อน คุณไม่ต้องการฉันก่อน ถ้าตอนนี้ฉันจะทำอะไรกับผู้ชายคนอื่นก็ไม่เกี่ยวกับคุณ ของที่คุณไม่ต้องการแต่ก็ไม่อนุญาตให้คนอื่นครอบครองด้

เซี่ยซีหว่านมองดูคุณท่านลู่อย่างน้ำตาคลอ เธอพบว่าผมสีขาวบนหัวของคุณท่านก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก เธอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่ยเบาอย่างกระอักกระอ่วนว่า “คุณย่าคะ”“จ้ะซี่หว่าน !” คุณท่านตอบรับแล้วเดินเข้าไปโอบกอดเซี่ยซีหว่านเอาไว้พลางลูบผมยาวของเธอไปมาด้วยความรักใคร “เด็กดี หนูจากไปนาน ย่าคิดถึงหนูมากเลยจ้ะ”เซี่ยซีหว่านก็คิดถึงคุณท่านเช่นกัน แต่เมื่อเธอกับลู่หานถิงมาถึงจุดนี้แล้ว เธอไม่กล้าไปเยี่ยมหญิงชราเพราะเธอกลัวท่านจะคิดว่าเธอกำลังมีแผนการบางอย่าง “คุณย่าคะ เขาเป็นอะไรคะ ทำไมเขาต้องกินยานอนหลับทั้งขวดเข้าไปด้วยคะ เขานอนหลับไม่สนิทหรือจิตใจของเขาแย่ลงคะ?”คุณท่านส่ายหัว “หานถิงเด็กคนนี้ไม่ได้บอกอะไรย่าเลย พอย่ามาถึงโรงพยาบาลถึงรู้ว่าเขากินยานอนหลับไปหนึ่งขวด เมื่อกี้หมอบอกว่าตัวบ่งชี้ทางจิตใจต่าง ๆ ของเขาผิดปกติมาก ตอนนี้อาการป่วยของเขาอาจจะหนักกว่า... กว่าเมื่อสามปีก่อนนั้น เขาจึงทำได้เพียงแค่กินยานอนหลับเท่านั้น”น้ำตาของเซี่ยซีหว่านไหลพรั่งพรูออกมาอย่างหนักมากขึ้น หัวใจของเธอรู้สึกเจ็บเจียนจะตายแล้ว เธอมองไปที่ลู่หานถิงด้วยความรู้สึกโกรธแค้นและเกลียดชัง คนโง่ คุณเองไม่ใช่เหรอที่อยากจะห