All Chapters of พ่ายรักคุณสามี: Chapter 181 - Chapter 190

ลู่หานถิงไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแค่กัดริมฝีปากบางของเขา แล้วออกจากสวนโหย่วหลานไปอย่างเงียบ ๆ ในค่ำคืนอันหนาวเหน็บร่างสูงเดินออกไปข้างนอก และหายตัวไปอย่างรวดเร็วลู่อินอินถอนสายตาของเธอแล้วหันไปทางคุณท่านลู่ และพูดว่า “แม่คะ หนูไม่เข้าใจเลยว่าซีหว่านมาแต่งงานกับหานถิงได้ยังไงคะ หนูไปสืบมาแล้วพบว่า ซีหว่านแต่งงานแทนพี่สาวของเธอใช่ไหมคะ ตอนนั้นทั่วทั้งเมืองไห่เฉิงต่างก็รู้ว่าเซี่ยซีหว่านเป็นคนบ้านนอกคอกนาที่เพิ่งกลับมาจากชนบท แม่คะ หนูรู้จักแม่ดี แม่อยู่ในตระกูลลู่มาหลายสิบปีแล้ว และแม่ก็เอ็นดูหานถิงมาก เรื่องงานแต่งงานของเขาเป็นเรื่องที่ใหญ่โต แม่จะต้องเป็นคนจัดการเรื่องนี้อย่างแน่นอน แม่จะปล่อยให้คนบ้านนอกคอกนาแต่งงานกับหานถิงอย่างนั้นเหรอคะ? แม่มีอะไรปิดบังหนูอยู่หรือเปล่าคะ?”ลู่อินอินสนิทกับคุณท่านลู่มาก เธอรู้ดีว่ามารดาของเธอมีความคิดที่ละเอียดรอบคอบ อีกทั้งยังมุ่งมั่นมากถึงเพียงใด เธอได้ส่งคนไปสืบเรืองการแต่งงานของลู่หานถิงและเซี่ยซีหว่านแล้ว การแต่งงานในครั้งนี้น่าสงสัยมากจนเธอทนไม่ไหวจึงตั้งใจมาที่นี่ในวันนี้เพื่อถามความจริงจากหญิงชราคุณท่านลู่หั่นสเต็กบนจานด้วยท่วงท่าสง่างามโ

เซี่ยซีหว่านไม่รู้ว่าเธอมาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีเธอก็อยู่ในห้องพักของเขาแล้วลู่หานถิงเบิกตากว้างเล็กน้อย จากนั้นดวงตาที่คมคายของเขาก็มองไปที่ทุกคนด้วยท่าทีที่ไม่พอใจ แล้วพูดว่า “จะมองอะไรกันนักหนา ตอนกลับบ้านอย่าลืมเอาน้ำพริกมาล้างตากันด้วย!”ทุกคนไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีก “...”เกิดอะไรขึ้นเหรอ พวกเราไม่เห็นอะไรจริง ๆ นะ ทำไมถึงต้องมาทารุณคนโสดแบบพวกเราด้วยล่ะ?ในขณะเดียวกันลู่หานถิงก็ลุกขึ้น และเดินไปที่ประตูห้องพักด้วยท่วงท่าสง่างาม ร่างสูงโปร่งคว้าร่างเพรียวบางของหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างรวดเร็วพร้อมก้มลงมองเธอ จากนั้นก็ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “คุณมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?”เซี่ยซีหว่านเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เธอเป่าผมสีดำขลับของเธอจนเริ่มแห้งแล้ว แต่มันยังไม่แห้งสนิท กลิ่นบนตัวของเธอหอมเย้ายวนเป็นพิเศษ เธอสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีดำของเขา เสื้อตัวนั้นใหญ่มากจนยาวถึงหัวเข่าของเธอ แม้ว่ามันจะเหมือนกับเด็กที่ขโมยเสื้อผ้าของผู้ใหญ่ไปใส่ แต่เธอกลับใส่ออกมาดูดีมากเลยทีเดียวเซี่ยซีหว่านเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยใบหน้าที่งดงามของเธอ เธอกระพริบตาอย่างเขินอาย และพูดอธิบายด้วยเสียงแ

ลู่หานถิงกำลังอาบน้ำอยู่ ในขณะเดียวกันก็มีเสียงเคาะประตูกระจกฝ้าก็ดังขึ้น “ก๊อก ก๊อก ก๊อก”ลู่หานถิงปิดฝักบัว เขาเอื้อมมือไปเปิดประตูกระจกฝ้า ด้านนอกคือร่างเพรียวบางของเซี่ยซีหว่านนั่นเอง“คุณลุกออกจากเตียงมาทำไมล่ะ คุณไม่ง่วงแล้วเหรอ?”เซี่ยซีหว่านพ่นลมหายใจออกมา และพูดว่า “คุณปลุกฉันขนาดนั้นแล้ว ฉันจะนอนต่อได้ยังไงล่ะคะ?”ลู่หานถิงเอื้อมมือไปจับข้อมือที่เรียวเล็กของเธอแล้วดึงเธอเข้ามาด้านใน เขาบีบจมูกเล็ก ๆ ของเธอด้วยความรัก และพูดว่า “อย่ามาโยนความผิดให้คนอื่นนะ ใครกันที่ทำให้ผมนอนไม่หลับ?”จากนั้นลู่หานถิงก็บรรจงจูบริมฝีปากของเธออย่างนุ่มนวล...เช้าวันรุ่งขึ้นเซี่ยซีหว่านตื่นขึ้นมาเวลาแปดโมงเช้า เธอตื่นสาย แสงแดดยามเช้าจากด้านนอกหน้าต่างสาดส่องผ่านผ้าม่านหลายชั้นเข้ามา ทำให้ห้องเป็นสีทองและดูอบอุ่นยิ่งนักเซี่ยซีหว่านเอื้อมมือออกไปสัมผัสรอบ ๆ อ้อมกอดอันอบอุ่นหายไป ลู่หานถิงน่าจะตื่นแล้วเขาตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่?กว่าทั้งสองจะเข้านอนกันก็เกือบจะเช้าแล้ว เธอยังคงรู้สึกง่วงมากจนไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้ แต่เขากลับตื่นไปทำงานตามปกติเซี่ยซีหว่านลุกขึ้นและลงจากเตียง เธอยืนอยู

เมื่อถูกถามเช่นนี้เซี่ยซีหว่านก็ชะงักไปครู่หนึ่งขณะเดียวกันอธิการบดีหลี่เหวินฉิงก็พูดผ่านทางโทรศัพท์ขึ้นมาว่า “หว่านหว่าน...หว่านหว่านคุณกำลังฟังอยู่หรือเปล่า?”“ท่านอธิการบดีคะ ฉันกำลังฟังอยู่ค่ะ คือว่า...เราต้องไปหารือเกี่ยวกับแผนการผ่าตัดกันที่โรงแรมเหรอคะ?” เซี่ยซีหว่านเอ่ยถาม“ใช่แล้ว ปกติเราจะหารือเกี่ยวกับแผนการผ่าตัดใหญ่ในห้องสวีทสำหรับคุยธุรกิจของโรงแรม หว่านหว่าน คุณรีบมาที่นี่เถอะ เราจะรอคุณอยู่ที่โรงแรมเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก” อธิการบดีหลี่เหวินฉิง บอกที่อยู่ให้กับเธอ จากนั้นก็กดวางสายในทันทีเซี่ยซีหว่านเก็บโทรศัพท์มือถือของเธอ จากนั้นก็มองไปที่ลู่หานถิงที่ยืนอยู่ข้างประตู และพูดว่า “คุณไม่อยากให้ฉันไปเหรอคะ?”ดวงตาของลู่หานถิงมืดมนมากจนทำให้ผู้คนไม่สามารถคาดเดาสิ่งที่เขาคิดได้ เมื่อเห็นดวงตาสดใสของหญิงสาวที่มองมาที่เขา เขาจึงส่ายหัว และพูดว่า “ไม่ใช่สักหน่อย ผมรู้ว่าการผ่าตัดในครั้งนี้สำคัญกับคุณมาก อีกอย่างคุณเป็นหมอ ยังมีคนอีกหลายคนที่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ ดังนั้นคุณไปเถอะ”อันที่จริงแล้วเป็นเรื่องที่พบได้บ่อยมากที่จะหารือเกี่ยวกับแผนการผ่าตัดในห้องสวีทสำหรับคุย

ในเวลานี้เซี่ยเจิ้งกั๋วและหลี่ยู่หลานอยากจะยืนขึ้นจนตัวสั่น สมาชิกในครอบครัวทั้งสามคนแทบจะอดทนรอไม่ไหวแล้วที่จะยิงเซี่ยซีหว่านให้ตาย“หว่านหว่าน ลูกอย่าโกหกอีกเลย มันจะต้องใช้เงินจำนวนมากในการเรียนมหาวิทยาลัยที่มหานครเอมพีเรียล และพ่อไม่เคยให้เงินลูกสักหยวนเดียว ลูกจะไปเรียนที่นั่นได้ยังไง!”“ใช่แล้วเซี่ยซีหว่าน ถ้าเธอไม่มีเงิน เธอจะไปเรียนที่นั่นได้ยังไง คำโกหกของเธอเต็มไปด้วยช่องโหว่ ทุกคนอย่าไปเชื่อเธอนะคะ!”เซี่ยซีหว่านมองไปที่คนหน้าด้านทั้งสองคน เธอยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “โอ้ ที่แท้พวกคุณก็รู้นี่ว่า พวกคุณไม่ได้ให้เงินฉันสักหยวนเดียว และการเรียนมหาวิทยาลัยนั้นมีค่าใช่จ่ายที่สูงมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ การที่เซี่ยเหยียนเหยียนไปเรียนที่สถาบันเซิงลี่ พวกคุณคงจะจ่ายเงินไปจำนวนมหาศาลเป็นแน่ และฉันจำได้ว่ากระเป๋าหรูของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยก็มีราคาตั้งหลายแสนหยวนนะคะ”เซี่ยเจิ้งกั๋วและหลี่ยู่หลานตัวแข็งทื่อในทันที พวกเขาคิดไม่ถึงว่าจะถูกเซี่ยซีหว่านโต้ตอบเช่นนี้“แชะ แชะ แชะ” บรรดานักข่าวต่างพากันถ่ายรูปและชี้นิ้วนินทาพวกเขา“เซี่ยเจิ้งกั๋วโหดร้ายจริง ๆ พวกเธอทั้ง