บททั้งหมดของ พ่ายรักคุณสามี: บทที่ 101 - บทที่ 110

เมื่อได้ยินเรื่องที่ลู่หานถิงเล่าเช่นนี้ ร่างเพรียวบางของเซี่ยซีหว่านก็สั่นไหวเล็กน้อย จากนั้นเธอก็ดึงมือเล็ก ๆ ของตัวเองกลับมา และหยุดฝังเข็มให้เขาทันทีลู่หานถิงลืมตาขึ้น แล้วเอ่ยถามว่า “เป็นอะไรไป?”ใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่านบึ้งตึงเล็กน้อย “อ้อ ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่คิดว่าเธอน่าจะเป็นเจ้าสาวของคุณชายลู่ แต่กลับถูกน้องชายของคุณแย่งไป และยังกลายเป็นน้องสะใภ้ของคุณอีก คุณชายลู่คงรับไม่ได้หรอกใช่ไหมคะ...”ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากบางของเขาแล้วยกมือขึ้นหยิกใบหน้าเล็กเรียวเล็กของเธออย่างรวดเร็ว “คนขี้หึง หึงอีกแล้วเหรอ? เด็กน้อยที่ไร้เดียงสา ในหัวของเธอบำรุงอะไรเข้าไปบ้างเนี่ย?”เซี่ยซีหว่านมองดูเขา “นี่ก็ผ่านมาตั้งกี่ปีแล้ว เด็กน้อยตอนนั้นคงจะเติบโตขึ้นมากแล้ว แต่กลับทำให้คุณชายลู่คิดถึงในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ได้ และยังทำให้แม่ของคุณชายลู่รู้สึกชื่นชอบเด็กหญิงตัวน้อยขนาดนั้นอีกด้วย ไม่แน่ว่าอาจจะเติบโตขึ้นมาอย่างงดงามราวกับเทพธิดาบนสวรรค์ก็ได้ค่ะ”“ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เพื่อนเก่าแม่ของผมก็หายตัวไปจากโลกนี้พร้อมกับลูกสาวของเธอ ดังนั้นตอนที่เธอเติบโตขึ้น ผมก็ไม่เคยเห็นเธอมาก่อนเลย”

เมื่อซวงซวงหันกลับมามองสายตาของเธอก็ประสานเข้ากับดวงตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่าน เซี่ยซีหว่านจับมือเธอเบา ๆ และพูดกับเธอว่า “ซวงซวง ฉันเชื่อในตัวเธอ” ภายในใจของซวงซวงรู้สึกสงบนิ่งราวกับมีความอบอุ่นไหลเวียนอยู่ “หว่านหว่าน ฉันไม่ได้ทำจริง ๆ จ้าวลี่หยิงกำลังโกหก ทั้งหมดที่เขาพูดไม่เป็นความจริง”“ฉันรู้” เมื่อพูดจบ เซี่ยซีหว่านก็จับมือซวงซวงแล้วเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าจ้าวลี่หยิงเมื่อบรรดาผู้คนที่คอยสอดแนมเรื่องของคนอื่นเห็นเซี่ยซีหว่านเดินเข้ามา ก็ค่อย ๆ พาตัวเองถอยห่างออกไปเล็กน้อย พวกเขาสงสัยมากว่าเซี่ยซีหว่านจะทำอะไรเซี่ยเหยียนเหยียนมองไปที่เซี่ยซีหว่าน เธอต้องการดูว่าเซี่ยซีหว่านจะมาไม้ไหนอีกทันใดนั้นก็มีคนสองคนเดินมาจากทางเดิน คือ ผู้ชายที่ชอบนอนหลับและลูกน้องของเขาลูกน้องพูดว่า “คุณชายรองครับ...” ลู่จื่อเซียนยกมือข้างหนึ่งขึ้นซึ่งหมายความว่า เขาต้องการให้ลูกน้องคนนั้นเงียบปากลูกน้องของเขาจึงเงียบปากอย่างรวดเร็วเซี่ยซีหว่านมองไปที่จ้าวลี่หยิง ดวงตาใสของเธอแสดงความเย็นชาออกมา “หัวหน้าจ้าวคะ ฉันเคยเห็นคนไร้ยางอายมาแล้ว แต่ฉันก็ไม่เคยเห็นคนไร้ยางอายเช่นคุณขนาดนี้ ตอนนี้ได้โ

เป็นเพราะความอ้วน ซวงซวงจึงมีเพื่อนที่จริงใจน้อยมาก และเธอรู้ว่าทุกคนจะต้องพูดถึงเธอลับหลังเมื่อได้ยินคำพูดของเซี่ยซีหว่าน เบ้าตาทั้งสองข้างของซวงซวงก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำและน้ำตาก็ไหลอย่างพรั่งพรูออกมา “หว่านหว่าน ...”ริมฝีปากของเธอสั่นระริก และไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรอีกเซี่ยซีหว่านเข้าใจทั้งหมดเป็นอย่างดี “ซวงซวง ฉันรู้สึกมาตลอดว่าจ้าวลี่หยิงไม่เหมาะกับเธอ แต่เดิมฉันจะไม่สั่งสอนเขาอย่างรุนแรงต่อหน้าเธอก็ได้ แต่ถ้าทำแบบนั้นจะทำให้เธอไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อเขา ไม่เป็นไรหรอกนะ ใครบ้างที่จะไม่เคยตกหลุมรักคนเจ้าชู้สักคนสองคนในช่วงวัยรุ่นบ้างล่ะ ถ้าเธอรู้สึกเจ็บปวด ถือว่าเป็นการเติบโต” “ตอนนี้การดูถูกและการเหยียดหยามของจ้างลี่หยิงที่มีต่อเธอนั้นคือแรงผลักดันในการก้าวไปข้างหน้า ของเก่าไม่ไปของใหม่ไม่มา ซวงซวง ตอนนี้เธอกลับบ้านเพื่อไปฟื้นฟูร่างกายของตัวเองให้ดี ถ้าเธอใช้สูตรยานี้ ฉันจะตั้งตารอครั้งหน้าที่เธอจะได้พบกับความไม่ย่อท้อและชีวิตใหม่ของเธอ ฉันจะรอคอยการที่เราจะได้กลับมาเจอกันที่ดียิ่งกว่านี้นะ”ดวงตาของซวงซวงพร่ามัวไปด้วยน้ำตา เธอกอดเซี่ยซีหว่านและเ

โจวผิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ บางครั้งชะตากรรมของคนก็เป็นแบบนี้ เดิมทีเซี่ยเหยียนเหยียนสามารถยืนเคียงข้างลู่หานถิงได้อย่างโดดเด่นที่สุดในเมืองไห่เฉิง และกลายเป็นคุณนายลู่ที่ทุกคนอิจฉา แต่การแต่งงานแทนได้เปลี่ยนชะตากรรมของทุกคนโจวผิงไม่รู้ว่านี่เป็นเรื่องที่ไม่คาดฝันหรือเป็นเพราะโชคชะตากำหนดไว้“เซี่ยเหยียนเหยียน เธอก็กลับไปตั้งใจทำงานเถอะ เรื่องนี้จบไว้เพียงเท่านี้!” โจวผิงหันหลังกลับเข้าไปในห้องทำงาน......เซี่ยเหยียนเหยียนไม่รู้ว่าทำไมตอนนั้นโจวผิงถึงมองเธอด้วยสายตาเห็นอกเห็นใจเล็กน้อยเช่นนั้น ความรู้สึกเสียดายเล็กน้อย... เธอรู้เพียงว่ากระดานสนทนาของสถาบันวิจัยกลับมาสงบอย่างรวดเร็ว และโพสต์ทั้งหมดที่ถูกสร้างขึ้นในชั่วข้ามคืนก็ถูกลบออก คีย์เวิร์ดถูกล็อค และมือใหญ่ลึกลับได้ระงับทั้งหมดนี้ไว้ คงจะไม่มีใครอื่นนอกจากลู่หานถิงที่มีความสามารถทำได้เช่นนี้ โจวผิงยังกำจัดข่าวลือทั้งหมดในสถาบันอย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างกลับไปทำงาน และไม่กล้าพูดถึงเรื่องการนอกใจของเซี่ยซีหว่านอีกเซี่ยเหียนเหยียนรู้สึกว่าฉากนี้กำลังวุ่นวาย เธอทั้งกำกับและแสดงด้วยตัวเอง แม้แต่เส้นผมของเซี่ยซีหว่านเธอก็ยังไ

อะไรนะ?ให้รางวัลเขาเป็นต้นมะนาวหนึ่งต้น ? ฝูป๋อหันไปมองที่ต้นมะนาวสูงตระหง่านในสวนหลังบ้าน ต้นมะนาวเหลืองเต็มไปด้วยผลมะนาวฝูป๋อแก่อายุมากแล้ว เขาไม่ชอบกินรสเปรี้ยวที่สุด ไม่ต้องพูดถึงการกินมะนาวทั้งต้น แค่กินลูกหนึ่งก็ยังรู้สึกเปรี้ยวมากฝูป๋อ “คุณชายครับ ให้ผมคุกเข่าให้ท่านดูแทนดีไหมครับ?” ฝูป๋อมองไปที่คุณท่านลู่อีกครั้ง “คุณท่านครับ ช่วยผมด้วยครับ!” คุณท่านลู่เหลือบมองฝูป๋อซึ่งหมายความว่า “อยู่นิ่ง ๆ อย่ารุกรี้รุกรน!”จากนั้นคุณท่านลู่ก็มองไปทางลู่หานถิงด้วยความเมตตา “หานถิง ฝูป๋ออายุมากแล้ว ลูกมะนาวทั้งต้นจะกินลงได้ยังไง เอาแบบนี้แล้วกัน กินแค่ครึ่งต้นก็ได้” ฝูป๋อรู้สึกนิ่งอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก “...”ลู่หานถิงเหลือบมองคุณท่านลู่ “ผมลืมไปว่าคุณย่าก็ชอบกินมะนาวเหมือนกัน งั้นเอาแบบนี้ไหมครับ ฝูป๋อครึ่งต้น คุณย่าอีกครึ่งต้นแล้วกันดีไหมครับ?” คุณท่านลู่ตบโต๊ะอย่างแรง “ฝูป๋อ นี่เป็นความผิดของเธอ ถ้าเราทำอะไรผิด เราก็ต้องกล้าที่จะรับผิดชอบ มะนาวทั้งต้นเป็นของเธอ”ฝูป๋อนิ่งเงียบไม่พูดอะไรอีกครั้ง “...”ทันใดนั้นเซี่ยซีหว่านก็เบะริมฝีปากสีแดง เธอยื่นมือออกมาแล้วดึงแขนเสื้อขอ