All Chapters of คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: Chapter 551 - Chapter 560

“จะเรียกมาได้ยังไงล่ะครับ ทั้งหมดเป็นเรื่องบังเอิญก็เท่านั้น” หลี่โม่เอ่ยอย่างราบเรียบ กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงได้ยินคำพูดเหล่านี้ สายตาที่มองไปยังซูเหวินเหมาก็พลันเปลี่ยนไป และสงสัยอย่างยิ่งว่าซูเหวินเหมาตรงหน้าผู้นี้เป็นตัวปลอม “คุณเป็นนักแสดงที่หลี่โม่จ้างมาจริง ๆ เหรอ? แสดงได้เหมือนมากเลยนะ บอกมาสิว่าหลี่โม่จ่ายให้พวกนายเท่าไหร่ ฉันจะให้เป็นเท่าตัว ขอแค่นายเปิดโปงหลี่โม่ได้ก็พอ” กู้เจี้ยนกั๋วพูดด้วยรอยยิ้ม “มาพูดกับเจ้านายของเราได้ยังไง! อยากตายเรอะ!” ผู้ช่วยของซูเหวินเหมาตะคอกด้วยความโมโห แค่มาขอรับโทษก็อัปยศอดสูมากพอแล้ว แต่ยังไม่ทันขอรับโทษ ก็ถูกเย้ยหยันเสียก่อนแล้ว ซึ่งทำให้เหล่าลูกน้องซูเหวินเหมาต่างรู้สึกโมโหมาก ซูเหวินเหมาโบกมือไปมา ผู้ช่วยพลันก้มหน้าลงไม่พูดอะไรอีก “ซูเหวินเหมาจากตระกูลซูแห่งเมืองหลวงมาขอรับโทษกับคุณหลี่ ขอความกรุณาพบกับคุณหลี่สักครั้ง” ประตูของห้องประชุม ราวกับร่องแม่น้ำขวางกั้นก็ไม่ปาน หากยังไม่ได้รับการอนุญาตจากหลี่โม่ ซูเหวินเหมาก็ไม่กล้าเหยียบเข้าไปใบห้องประชุมแม้แต่ก้าวเดียว เพราะนี่คือธรรมเนียม หากเข้าไปโดยไม่ได้รับอนุญาต

“ผู้นำตระกูลซู พวกเราสำนึกผิดแล้ว เชิญสั่งสอนพวกเราได้ตามสบาย แต่อย่าไปถึงคนในครอบครัวเลย และหลังจากที่สั่งสอนพวกเราแล้ว ได้โปรดอย่าลงมือกับครอบครัวของเราเลยนะครับ” ซูเหวินเหมาหัวเราะอย่างเย็นชา ก่อนใบหน้าจะเปลี่ยนเป็นฉีกยิ้มสอพลอ เอ่ยกับหลี่โม่ว่า “คุณหลี่ บอกมาได้เลยครับว่าจะจัดการพวกเขายังไงดี? ต่อให้บอกให้ขุดรากถอนโคน ขอเพียงคุณพูดมาคำเดียว ผมก็จะให้คนไปกวาดล้างตระกูลของพวกเขาให้หมด” เฝิงจื่อไฉและคนอื่น ๆ ตัวสั่นงันงก เริ่มรู้สึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมาแล้ว เดิมคิดจะมาอวดแสนยานุภาพ แต่ใครจะไปรู้ว่าดันมาชนเข้ากับกำแพงเหล็กเสียนี่ “ผู้นำตระกูลซู ท่านไม่จำเป็นต้องกำจัดให้สิ้นซากถึงขนาดนั้นก็ได้ หลี่โม่ แก แก...” เฝิงจื่อไฉไม่อาจพูดคำพูดต่อจากนั้นออกไปได้ เขาบาดหมางกับหลี่โม่ใหญ่โตขนาดนั้น ยามนี้จะให้ขอความเมตตาจากศัตรูคู่แค้น เฝิงจื่อไฉทำใจทำไม่ลงจริง ๆ หลี่โม่ดึงให้กู้หยุนหลานนั่งลง แล้วเอ่ยอย่างเชื่องช้า “นายจะสั่งสอนยังไงก็แล้วแต่เลย ถ้าทำให้ฉันเห็นความจริงใจของนายได้ก็จะดีที่สุด” ซูเหวินเหมาใจสั่นสะท้าน รู้ว่าเรื่องนี้จะต้องจัดการให้ดีให้ได้ หากจัดการไม่ได้ดั่งใจหลี่โม่ เกร

แต่เฝิงจื่อไฉไม่กล้าที่จะปฏิเสธแม้แต่น้อย แค่สามารถทำให้ออกไปได้นั่น ก็ถือว่าทำได้ดีมากแล้วทีเดียว “งั้นฉันกลิ้งแล้ว พวกนายก็ต้องกลิ้งเหมือนกัน แล้วก็พวกคนคุ้มกัน พวกแกก็ต้องกลิ้งตามฉันไปด้วย!”เฝิงจื่อไฉพูดกับเหอลี่ฉวินและบอดี้การ์ด ไหน ๆ เขาก็เสียหน้าไปแล้ว เฝิงจื่อไฉไม่ต้องการที่จะเสียหน้าไปมากกว่านี้ เขาปล่อยให้ลูกน้องของเขาเห็นเรื่องตลกพวกนี้ไม่ได้ เขาต้องพาลูกน้องออกไปด้วยกันเหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ ได้ถูกโลกนี้ให้บทเรียน โดยรู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่จะต่อสู้ พวกเขาทั้งหมดลงไปนอนกองกับพื้นพร้อมกับเฝิงจื่อไฉ พยายามที่จะกลิ้งตัวออกไปทีละคนแม้ว่าผู้คุ้มกันจะไม่เต็มใจ แต่ภรรยาและลูก ๆ ของพวกเขาล้วนอยู่ในจินไห่ หากพวกเขาไม่ปฏิบัติตาม เกรงว่าทั้งครอบครัวจะต้องได้รับความเดือดร้อนดังนั้นคนคุ้มกันจึงนอนลง และกลิ้งตัวออกไปด้วยกัน “อ๊ะ! เจ็บ ทำไมมันเจ็บแบบนี้ว่ะ” เฝิงจื่อไฉสัมผัสบาดแผลขณะกลิ้ง และเหงื่อก็ไหลออกมาจากความเจ็บปวดความเสียใจไม่รู้จบปะทุขึ้นในหัวใจของเฝิงจื่อไฉ รอให้อาการบาดเจ็บของเขาหายดีแล้วค่อยกลับมาแก้แค้นหลี่โม่ เขาจะได้ไม่ต้องพบกับซูเหวินเหมา หรือต่อให้ได้พบซูเหวินเ

"งั้นคุณก็กลับไปรอ" หลี่โม่กล่าวอย่างใจเย็น"ขอบคุณครับ ขอบคุณคุณชายหลี่ที่ให้อภัย"ซูเหวินเหมาตื่นเต้นจนแทบจะร้องไห้ เมื่อกี้เขานอนหมอบนิ่งเหมือนเด็กน้อย เพียงเพราะคำพูดของหลี่โม่การกลับไปและรอหมายความว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต่อไปตระกูลซูก็ยังคงเป็นตระกูลซู แต่ซูเหวินเหมาจะเก็บสิ่งนี้ไว้เตือนใจ และเขาต้องคอยห้ามปรามสมาชิกในตระกูล"ให้ผมไปส่งคุณชายหลี่และคุณหนูกู้ พวกคุณจะไปไหนเหรอครับ" ซูเหวินเหมายังคงถามด้วยความเคารพ“พวกเรากำลังจะกลับบ้าน งั้นขอติดรถคุณไปด้วยแล้วกัน”ซูเหวินเหมาเดินไปสองก้าวและเปิดประตูรถลินคอล์นให้หลี่โม่และกู้หยุนหลานด้วยความเคารพนบนอบรอให้หลี่โม่และกู้หยุนหลานนั่งก่อน แม้ว่ายังมีที่ว่างอีกมากในเบาะหลังของลินคอล์น แต่ซูเหวินเหมาก็ไม่ได้ขึ้นไปนั่ง แถมยังไปนั่งข้างคนขับอีกขบวนรถเริ่มเคลื่อนออกช้า ๆ ส่งหลี่โม่และกู้หยุนหลานไปยังที่พักของพวกเขาหลี่โม่ไม่ได้ให้ซูเหวินเหมาส่งเขาอีก เขาเดินจับมือกับกู้หยุนหลานกลับเข้าบ้านไปซูเหวินเหมามองหลี่โม่เดินจากไปอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า "ส่งรูปคุณชายหลี่ให้ทุกคนในตระกูล เพื่อที่ว่าเมื่อพวกมันเห็นคุณหลี่ชายในครั้งต่อไ

ชูเจาฟากล่าวอย่างร้อนรน"ผมต้องการสอบถามเกี่ยวกับตระกูลซูในเมืองหลวง ผมรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับตระกูลซู""ตระกูลซู?"ชูเจาฟากลอกตา ปล่อยสาวสวยจากในอ้อมแขน แล้วยกมือโบกบอกให้สาวสวยออกไปหลังจากที่สาวสวยออกไปแล้ว ชูเจาฟาก็นั่งในท่าสบาย ๆ ราวกับว่าเขาจะต้องคุยกันอีกยาว“ตระกูลซูถูกเจ้านายลึกลับควบคุม เกรงว่าจะทนอยู่ไม่นาน คนมีอำนาจในเมืองหลวงต่างกำลังจ้องชิ้นเนื้อขนาดใหญ่ชิ้นนี้ของตระกูลซู สำหรับฉัน ฉันเป็นหนึ่งในนั้นที่เตรียมจะแย่งชิ้นเนื้อชิ้นใหญ่ชิ้นนี้จากตระกูลซู"จางจงหยางตั้งใจฟังมาก หลังจากฟังเขาก็ยิ่งงงมากขึ้น ตระกูลซูกำลังจะหายนะ ทำไมซูเหวินเหมายังไปหาไอ้ขยะนั้นที่โซลเพื่อรับผิด เป็นไปได้ไหมว่าซูเหวินเหมาเป็นโรคอัลไซเมอร์หรือซูเหวินเหมามีอาการฮิสทีเรียจางจงหยางซึ่งไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จึงพูดขึ้นว่า "ผมได้ยินมาว่าซูเหวินเหมาทำให้ชายชื่อหลี่โม่ไม่พอใจ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงไหม""ไอ้หลี่โม่ มีตระกูลหลี่ที่ไหน ว่ากันว่าตระกูลซูชอบทำให้ทายาทของตระกูลชั้นนำไม่พอใจ แกลองคิดดูดี ๆ มีใครชื่อหลี่ในตระกูลเหล่านั้น"ชูเจาฟาก็ไม่รู้ว่าตระกูลซูไปทำผิดต่อใคร มีการคาด