แชร์
บทที่ 551
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 552
“จะเรียกมาได้ยังไงล่ะครับ ทั้งหมดเป็นเรื่องบังเอิญก็เท่านั้น” หลี่โม่เอ่ยอย่างราบเรียบ กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงได้ยินคำพูดเหล่านี้ สายตาที่มองไปยังซูเหวินเหมาก็พลันเปลี่ยนไป และสงสัยอย่างยิ่งว่าซูเหวินเหมาตรงหน้าผู้นี้เป็นตัวปลอม “คุณเป็นนักแสดงที่หลี่โม่จ้างมาจริง ๆ เหรอ? แสดงได้เหมือนมากเลยนะ บอกมาสิว่าหลี่โม่จ่ายให้พวกนายเท่าไหร่ ฉันจะให้เป็นเท่าตัว ขอแค่นายเปิดโปงหลี่โม่ได้ก็พอ” กู้เจี้ยนกั๋วพูดด้วยรอยยิ้ม “มาพูดกับเจ้านายของเราได้ยังไง! อยากตายเรอะ!” ผู้ช่วยของซูเหวินเหมาตะคอกด้วยความโมโห แค่มาขอรับโทษก็อัปยศอดสูมากพอแล้ว แต่ยังไม่ทันขอรับโทษ ก็ถูกเย้ยหยันเสียก่อนแล้ว ซึ่งทำให้เหล่าลูกน้องซูเหวินเหมาต่างรู้สึกโมโหมาก ซูเหวินเหมาโบกมือไปมา ผู้ช่วยพลันก้มหน้าลงไม่พูดอะไรอีก “ซูเหวินเหมาจากตระกูลซูแห่งเมืองหลวงมาขอรับโทษกับคุณหลี่ ขอความกรุณาพบกับคุณหลี่สักครั้ง” ประตูของห้องประชุม ราวกับร่องแม่น้ำขวางกั้นก็ไม่ปาน หากยังไม่ได้รับการอนุญาตจากหลี่โม่ ซูเหวินเหมาก็ไม่กล้าเหยียบเข้าไปใบห้องประชุมแม้แต่ก้าวเดียว เพราะนี่คือธรรมเนียม หากเข้าไปโดยไม่ได้รับอนุญาต
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 553
ซูเหวินเหมากลิ้งเข้าไปในห้องประชุม แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความอัปยศอดสู แต่ต่อหน้าความแข็งแกร่งของหลี่โม่แล้ว เขาก็ยังคงรักษารอยยิ้มบางเอาไว้ ไม่กล้าเผยความรู้สึกภายในใจออกมาแม้แต่น้อย เมื่อเห็นว่ามีคนกลิ้งเข้ามาจริง ๆ พวกของเฝิงจื่อไฉต่างก็ตกตะลึงเล็กน้อย ก่อนจะพากันหัวเราะลั่นขึ้นมา “ไอ้ขยะนี่แกไปหานักแสดงมาจากไหนกันเนี่ย แสดงเก่งจริง ๆ ให้กลิ้งเข้ามา ก็กลิ้งเข้ามาจริง ๆ เสียด้วย ต่อไปฉันเองก็ต้องจ้างนักแสดงแบบนี้ไว้สักสองสามคน จะต้องเป็นเพื่อนรักจอมเสแสร้งแน่ ๆ” “เพื่อเงินแล้วมันออกจะไร้ยางอายไปหน่อยมั้ง ถ้าคนขี้ขลาดแบบนี้ยังเป็นผู้นำตระกูลซูได้ ฉันละอยากจะขำให้ดิ้นตาย” “นักแสดงคนนี้จ้างมาเท่าไหร่ล่ะ ฉันให้ราคาสิบเท่าเลย ขอแค่นายคลานเข้ามาเห่าให้ฉันสักสองคำก็พอแล้ว” พวกของเฝิงจื่อไฉเอาซูเหวินเหมามาล้อเลียนสนุกปาก ความโกรธเกรี้ยวทั้งหมดในใจของซูเหวินเหมาได้ย้ายไปยังพวกเฝิงจื่อไฉแล้ว “คุณหลี่ ผมกลิ้งเข้ามาแล้ว คนพวกนี้ไม่เคารพต่อคุณหลี่ คุณหลี่โปรดให้คนของผมช่วยระบายความขุ่นเคืองให้คุณหลี่เถอะครับ” ซูเหวินเหมายังรักษาท่าทางที่กลิ้งเข้ามาอยู่ พร้อมเอ่ยอย่างนอบน้อมและจริงใจ หล
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 554
“ผู้นำตระกูลซู พวกเราสำนึกผิดแล้ว เชิญสั่งสอนพวกเราได้ตามสบาย แต่อย่าไปถึงคนในครอบครัวเลย และหลังจากที่สั่งสอนพวกเราแล้ว ได้โปรดอย่าลงมือกับครอบครัวของเราเลยนะครับ” ซูเหวินเหมาหัวเราะอย่างเย็นชา ก่อนใบหน้าจะเปลี่ยนเป็นฉีกยิ้มสอพลอ เอ่ยกับหลี่โม่ว่า “คุณหลี่ บอกมาได้เลยครับว่าจะจัดการพวกเขายังไงดี? ต่อให้บอกให้ขุดรากถอนโคน ขอเพียงคุณพูดมาคำเดียว ผมก็จะให้คนไปกวาดล้างตระกูลของพวกเขาให้หมด” เฝิงจื่อไฉและคนอื่น ๆ ตัวสั่นงันงก เริ่มรู้สึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมาแล้ว เดิมคิดจะมาอวดแสนยานุภาพ แต่ใครจะไปรู้ว่าดันมาชนเข้ากับกำแพงเหล็กเสียนี่ “ผู้นำตระกูลซู ท่านไม่จำเป็นต้องกำจัดให้สิ้นซากถึงขนาดนั้นก็ได้ หลี่โม่ แก แก...” เฝิงจื่อไฉไม่อาจพูดคำพูดต่อจากนั้นออกไปได้ เขาบาดหมางกับหลี่โม่ใหญ่โตขนาดนั้น ยามนี้จะให้ขอความเมตตาจากศัตรูคู่แค้น เฝิงจื่อไฉทำใจทำไม่ลงจริง ๆ หลี่โม่ดึงให้กู้หยุนหลานนั่งลง แล้วเอ่ยอย่างเชื่องช้า “นายจะสั่งสอนยังไงก็แล้วแต่เลย ถ้าทำให้ฉันเห็นความจริงใจของนายได้ก็จะดีที่สุด” ซูเหวินเหมาใจสั่นสะท้าน รู้ว่าเรื่องนี้จะต้องจัดการให้ดีให้ได้ หากจัดการไม่ได้ดั่งใจหลี่โม่ เกร
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 555
เมื่อเห็นซูเหวินเหมาที่คำรามราวกับราชสีห์กราดเกรี้ยว ในใจพวกเฝิงจื่อไฉก็ไม่อาจมีความคิดที่จะต่อต้านแม้เพียงนิด หากชูจงเทียนอยู่ที่นี่ บางทีพวกเฝิงจื่อไฉอาจจะยังต่อต้านอยู่บ้าง แต่น่าเสียดายที่พวกเขาได้เผชิญหน้ากับผู้นำตระกูลซูที่เป็นเหมือนสัตว์ประหลาดมหึมา “โขก โขกให้แรง ๆ !” เฝิงจื่อไฉกัดฟันตะโกนบอกกับพวกเหอลี่ฉวินที่อยู่ข้าง ๆ เหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ ทำตามเฝิงจื่อไฉ โขกหัวคำนับให้หลี่โม่สุดแรง หน้าผากกระแทกกับพื้นส่งเสียงดัง ตึง ตึง ครั้งแล้วครั้งเล่า โขกแล้วโขกอีก หน้าผากของพวกเฝิงจื่อไฉเคล้าไปด้วยเลือด บนพื้นถูกพวกเขาโขกจนเป็นรอยเปื้อนเลือด กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ มองจนอกสั่นขวัญหาย สายตาเพ่งมองไปที่ตัวหลี่โม่ไม่หยุด ในใจคาดเดาว่าระหว่างหลี่โม่และซูเหวินเหมานั้น เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ซูเหวินเหมายืนอยู่ข้างกายหลี่โม่ โดยที่เอวยังรักษาท่าเคารพโค้งสามสิบองศาเอาไว้ ไม่ได้แตกต่างไปจากยามที่ขันทีรับใช้ฮ่องเต้ในวังเลย ในใจกู้หยุนหลานมีความคิดหลายอย่างผุดขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย คาดเดาว่าที่ซูเหวินเหมาเป็นเช่นนั้นต้องมีความเกี่ยวข้องกับฝูเฉียนแน่ แต่ระหว่างฝูเฉียนกับหลี่โม่ พ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 556
แต่เฝิงจื่อไฉไม่กล้าที่จะปฏิเสธแม้แต่น้อย แค่สามารถทำให้ออกไปได้นั่น ก็ถือว่าทำได้ดีมากแล้วทีเดียว “งั้นฉันกลิ้งแล้ว พวกนายก็ต้องกลิ้งเหมือนกัน แล้วก็พวกคนคุ้มกัน พวกแกก็ต้องกลิ้งตามฉันไปด้วย!”เฝิงจื่อไฉพูดกับเหอลี่ฉวินและบอดี้การ์ด ไหน ๆ เขาก็เสียหน้าไปแล้ว เฝิงจื่อไฉไม่ต้องการที่จะเสียหน้าไปมากกว่านี้ เขาปล่อยให้ลูกน้องของเขาเห็นเรื่องตลกพวกนี้ไม่ได้ เขาต้องพาลูกน้องออกไปด้วยกันเหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ ได้ถูกโลกนี้ให้บทเรียน โดยรู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่จะต่อสู้ พวกเขาทั้งหมดลงไปนอนกองกับพื้นพร้อมกับเฝิงจื่อไฉ พยายามที่จะกลิ้งตัวออกไปทีละคนแม้ว่าผู้คุ้มกันจะไม่เต็มใจ แต่ภรรยาและลูก ๆ ของพวกเขาล้วนอยู่ในจินไห่ หากพวกเขาไม่ปฏิบัติตาม เกรงว่าทั้งครอบครัวจะต้องได้รับความเดือดร้อนดังนั้นคนคุ้มกันจึงนอนลง และกลิ้งตัวออกไปด้วยกัน “อ๊ะ! เจ็บ ทำไมมันเจ็บแบบนี้ว่ะ” เฝิงจื่อไฉสัมผัสบาดแผลขณะกลิ้ง และเหงื่อก็ไหลออกมาจากความเจ็บปวดความเสียใจไม่รู้จบปะทุขึ้นในหัวใจของเฝิงจื่อไฉ รอให้อาการบาดเจ็บของเขาหายดีแล้วค่อยกลับมาแก้แค้นหลี่โม่ เขาจะได้ไม่ต้องพบกับซูเหวินเหมา หรือต่อให้ได้พบซูเหวินเ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 557
หัวใจของกู้เจี้ยนกั๋วเย็นชาไปชั่วขณะ ทัศนคติของซูเหวินเหมาได้แสดงออกมาให้เห็นทุกอย่างแล้วแต่การจะก้มหัวให้หลี่โม่และอ้อนวอนหลี่โม่ กู้เจียงกั๋วทำไม่ได้จริง ๆกู้เจี้ยนกั๋วมองไปที่กู้หยุนหลาน "หยุนหลาน แกก็เป็นสมาชิกของตระกูลกู้ แกควรจะยืนขึ้นและพูดอะไรบ้างในเวลานี้นะ" "หนูฟังหลี่โม่ค่ะ" กู้หยุนหลานจับมือหลี่โม่แล้วพูด “แก หลี่โม่เป็นลูกเขยของบ้านแก เขาต้องฟังแก” กู้เจี้ยนกั๋วกล่าวอย่างร้อนรน“แต่นี่เป็นเรื่องใหญ่ หนูตัดสินใจแทนหลี่โม่ไม่ได้ค่ะ”หากเป็นเมื่อก่อนกู้หยุนหลานจะช่วยตระกูลกู้อย่างไม่มีเงื่อนไขแน่นอน แต่หลังจากผ่านอะไรต่อมิอะไรมามากมาย การได้เห็นนิสัยที่แท้จริงของญาติ ๆ ของตระกูลกู้ หัวใจของกู้หยุนหลานก็เย็นชาไปแล้วจะทำอย่างไรเมื่อกู้หยุนหลานไม่เต็มใจที่จะยุ่งกับเรื่องนี้อีกต่อไป ขอแค่หลี่โม่พอใจก็พอกู้เจี้ยนกั๋วมองไปที่หลี่โม่ด้วยใบหน้าที่ขมขื่น และต่อสู้กับหัวใจของเขาตลอดเวลาหลี่โม่ยิ้มเบา ๆ โดยไม่สนใจการแสดงออกและความคิดภายในของกู้เจี้ยนกั๋ว สิ่งที่เกิดขึ้นกับกู้เจี้ยนกั๋วนั้นไม่สำคัญสำหรับหลี่โม่แต่เพื่อประโยชน์ของกู้หยุนหลาน หลี่โม่จะไม่ปล่อยให้ตระกูลกู้
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 558
"งั้นคุณก็กลับไปรอ" หลี่โม่กล่าวอย่างใจเย็น"ขอบคุณครับ ขอบคุณคุณชายหลี่ที่ให้อภัย"ซูเหวินเหมาตื่นเต้นจนแทบจะร้องไห้ เมื่อกี้เขานอนหมอบนิ่งเหมือนเด็กน้อย เพียงเพราะคำพูดของหลี่โม่การกลับไปและรอหมายความว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต่อไปตระกูลซูก็ยังคงเป็นตระกูลซู แต่ซูเหวินเหมาจะเก็บสิ่งนี้ไว้เตือนใจ และเขาต้องคอยห้ามปรามสมาชิกในตระกูล"ให้ผมไปส่งคุณชายหลี่และคุณหนูกู้ พวกคุณจะไปไหนเหรอครับ" ซูเหวินเหมายังคงถามด้วยความเคารพ“พวกเรากำลังจะกลับบ้าน งั้นขอติดรถคุณไปด้วยแล้วกัน”ซูเหวินเหมาเดินไปสองก้าวและเปิดประตูรถลินคอล์นให้หลี่โม่และกู้หยุนหลานด้วยความเคารพนบนอบรอให้หลี่โม่และกู้หยุนหลานนั่งก่อน แม้ว่ายังมีที่ว่างอีกมากในเบาะหลังของลินคอล์น แต่ซูเหวินเหมาก็ไม่ได้ขึ้นไปนั่ง แถมยังไปนั่งข้างคนขับอีกขบวนรถเริ่มเคลื่อนออกช้า ๆ ส่งหลี่โม่และกู้หยุนหลานไปยังที่พักของพวกเขาหลี่โม่ไม่ได้ให้ซูเหวินเหมาส่งเขาอีก เขาเดินจับมือกับกู้หยุนหลานกลับเข้าบ้านไปซูเหวินเหมามองหลี่โม่เดินจากไปอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า "ส่งรูปคุณชายหลี่ให้ทุกคนในตระกูล เพื่อที่ว่าเมื่อพวกมันเห็นคุณหลี่ชายในครั้งต่อไ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 559
เมืองจินไห่ แผนกดูแลผู้ป่วยฉุกเฉินของโรงพยาบาลเมื่อเฝิงจื่อไฉและคนอื่น ๆ กลับไปที่จินไห่พวกเขาก็ถูกส่งไปยังหอผู้ป่วยฉุกเฉินจางจงหยางนั่งอยู่บนรถเข็น ลูกน้องเข็นเขาเข้าไปในหอผู้ป่วยฉุกเฉินเมื่อมองไปที่สภาพที่น่าสมเพชของเฝิงจื่อไฉและคนอื่น ๆ ดวงตาของจางจงหยางก็ตกตะลึง เขานึกไม่ถึงว่าเฝิงจื่อไฉและคนอื่น ๆ จะถูกจัดการอย่างสาหัส“เกิดอะไรขึ้น ทำไมพวกนายเป็นแบบนี้ไปได้”น้ำตาของเฝิงจื่อไฉไหลออกมา การได้เห็นจางจงหยางเหมือนกับการได้เห็นญาติคนหนึ่ง"หือ หือ หือ"เฝิงจื่อไฉร้องไห้อย่างขมขื่น ไม่นานก็สงบสติอารมณ์ได้ "พี่หยาง พวกเราล้มเหลว และพ่ายแพ้อย่างหนัก"“ฉันพอจะดูออก นี่นายถูกทำร้ายได้ยังไง ฝีมือไอ้ชูจงเทียนงั้นเหรอ?” จางจงหยางขมวดคิ้วแน่นความพ่ายแพ้ที่ตามมาทำให้สัตว์ร้ายในใจของจางจงหยางโกรธมาก และเขาอยากจะรีบไปกรุงโซลตอนนี้เพื่อล้างแค้นให้กับความอับอายของเขา"ไม่ พวกเรายังไม่เห็นไอ้หมาแก่ชูจงเทียน ตอนแรกทุกอย่างก็ปกติดี แต่ต่อมา..."เมื่อคิดถึงซูเหวินเหมา เฝิงจื่อไฉก็เริ่มกังวลอีกครั้ง และไม่สามารถพูดคำที่ติดอยู่ในใจได้“แต่เกิดอะไรขึ้นเล่า!” จางจงหยางถามอย่างกระวนกระวายใจ
บทล่าสุด
